BAYERN MUNICH VS ARSENAL

ค่อนข้างชัวร์แล้วว่าบาเยิร์นมิวนิคทำได้ดีเพียงพอที่จะการันตีว่าทีมของอาร์แซน เวนเกอร์จะตกรอบ16ทีมสุดท้ายของ UCL เป็นฤดูกาลที่ 7 ติดต่อกัน

ว่ากันตามเนื้อผ้า FA cup อาจจะเป็นเพียงรายการเดียวที่เวนเกอร์ยังมีลุ้นอยู่ในฤดูกาลนี้ก็เป็นได้ แต่ไม่ว่าอาร์เซนอลจะได้ชูถ้วยแชมป์หรือไม่ก็ตาม อนาคตของเวนเตอร์กับอาร์เซนอลจะยังคงเป็นเครื่องหมายคำถามต่อไปจนจบฤดูกาลแน่นอน

เวนเกอร์อาจพูดได้ว่าเขาโชคร้ายที่เสียกอสเซียนี่ไปขณะที่ทีมของเขายังอยู่ในเกม แต่สิ่งที่พวกเราได้เห็นจากทั้งเวนเกอร์และลูกทีมของเขามันฟ้องว่าสิ่งที่พวกเขาเสียไปคือความกระหายใจชัยชนะต่างหาก

บาเยิร์นมีทีมที่ดีกว่าจริง มีคุณภาพของนักเตะเหนือกว่าจริง แต่พวกเขาก็มีแทคติกที่ดีกว่าเช่นเดียวกัน

ปล่อยให้บาเยิร์นได้เซ็ตบอลจากแดนตัวเอง

ขณะบาเยิร์นเป็นฝ่ายครองบอลเวนเกอร์ใช้วิธีการยืนตำแหน่งแบบ 4-4-2 โดยให้ 2 แนวรุก โอซิลและซานเชส ทำหน้าที่ในการไล่เพรสซิ่งในแดนหน้า



จากภาพจะเห็นว่าแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่ 2 ผู้เล่นของอาร์เซนอลจะสามารถไล่เพรสซิ่งจนสามารถตัดบอล หรือแม้แต่เพิ่มความกดดันให้กับแดนหลังของบาเยิร์นมิวนิค ทำให้ตลอดทั้งเกมเราจะเห็นลูกทีมของคาร์โล อันเชล็อตติ สามารถพาบอลทะลุขึ้นมาเล่นในแดนกลางได้โดยง่ายตลอด

สังเกต 4 ผู้เล่นในแผงมิดฟิลด์ที่ยืนค่อนข้างต่ำ แน่นอนว่าเวนเกอร์ต้องการให้แผงกลางยืนใกล้กับแผงแบ็คโฟร์ เพื่อปิดพื้นที่ในแดนตัวเองให้แน่นหนาที่สุด แต่ในขณะเดียวกันมันก็เป็นการปล่อยให้แดนกลางของบาเยิร์นมิวนิก สามารถเซ็ตบอลเล่นได้อย่างสบายๆ


สิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากบาเยิร์นสามารถพาบอลทะลุแนวเพรสซิ่งแดนหน้าของอาร์เซนอลที่มีเพียงโอซิลและซานเชส
จะเห็นว่าแดนกลางของบาเยิร์นมีพื้นที่และเวลาเพียงพอที่จะสร้างสรรค์เกมรุก

ความพยายามของอาแซน เวนเกอร์ในการวางหมากรับลึกเพื่อปิดพื้นที่อันตราย ไม่ให้บาเยิร์นเข้าทำได้โดยง่ายดูเหมือนจะพังทลายลงทันที หลังจากมิดฟิลด์ของบาเยิร์นทั้งวิดัล อลอนโซ่ และโดยเฉพาะธิอาโก้สามารถทำเกมได้อย่างอิสระ แผงมิดฟิดล์ของเวนเกอร์ถูกบีบให้ต้องถอยลงไปเรื่อยๆ จนแทบจะยืนเป็นไลน์เดียวกับแบ็คโฟร์ จนนำมาสู่ประตู่ 1-0 ในที่สุด


จังหวะนี้จะเห็นว่าแดนกลางของอาร์เซนอลถอยลงไปลึกมากๆ จนกลายเป็นเปิดพื้นที่ที่ลูกทีมของเวนเกอร์ที่ควรจะรู้ดีที่สุดว่าการปล่อยให้นักเตะอย่างร็อบเบนเลี้ยงบอลเข้าไปในพื้นที่บริเวณนี้จะเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้น


มีนักเตะอาร์เซนอล 4 คน ล้อมอาร์เยน ร็อบเบน 2 คนในนั้นอยู่ในตำแหน่งที่ดีพอที่น่าจะป้องกันได้ดีกว่านี้
โดยเฉพาะเมื่อกอเกอแล็งวิ่งออกจากตำแหน่งไปบล็อคร็อบเบน สิ่งสุดท้ายที่โอซิลควรจะทำคือการยืนดูร็อบเบนง้างเท้ายิงประตู

เชมเบอร์เลน อิโวบี กับการเพิ่มบทบาทเกมรับ

ค่อนข้างชัดเจนว่าอาร์แซน เวนเกอร์วางหมากมาเพื่อเน้นเกมรับเป็นพิเศษ โดยทิ้งโอซิล และซานเชสไว้สำหรับเกมสวนกลับ
แต่การเลือกใช้ เชมเบอร์เลนและอิโวบี ในฐานะตัวริมเส้นที่ในเกมนี้มีหน้าที่หลักคือการตามประกบฟิลลิป ลาห์ม และ ดาวิด อลาบา จะสามารถสร้างความแตกต่างในเกมได้จริงหรือ ?



จังหวะขึ้นเกมบุกทางด้านขวาของบาเยิร์นก่อนที่จะได้ประตู 2-1 จะเห็นว่ากิบส์ต้องเจอกับสถานการณ์ 2v1
ซึ่งในทางแทคติกแล้ว เป็นไปยากมากๆที่ฝ่ายตั้งรับจะสามารถป้องกันเกมบุกในจังหวะแบบนี้ได้
ในเกมระดับท็อป มันจึงแทบจะเป็นสูตรตายตัวว่าจังหวะลักษณะเช่นนี้ จะเป็นหน้าที่ของตัวรุกริมเส้น (หรือในบางกรณีมิดฟิลด์ตัวกลาง)
ที่จะต้องตามออกมาช่วยซ้อนฟูลแบ็ค

ในขณะเดียวกัน พื้นที่ตรงกลางสนามจะเห็นว่าโรเบิร์ต เลวานดอฟสกี ถูกล้อมรอบด้วยผู้เล่นอาร์เซนอลถึง 3 คน (อิโวบีพยามฉีกออกมาช่วยซ้อนกิบส์) ซึ่งในทางทฤษฎีต่อให้ตัวริมเส้นของบาเยิร์นสามารถครอสบอลได้ อาร์เซนอลก็ถือไพ่เหนือกว่าในพื้นที่สุดท้ายอยู่ดี น่าเสียดายที่ในทางปฏิบัติ มันไม่ง่ายเลยที่จะประกบนักเตะอย่างเลวาน

กอเกอแล็ง ชาก้า กับ 3 มิดฟิลด์ของบาเยิร์น

การตัดสินใจใช้วิธีการยืนตำแหน่งแบบ 4-4-1-1 ทำให้คู่มิดฟิดล์ของอาร์เซนอลต้องรับมือกับวิดัล อลอนโซ่ และ ธิอาโก้ ผลที่ตามมาคือบาเยิร์นมิวนิคสามารถเคาะบอลเล่นได้อย่างไม่ยากเย็น และแทบไม่ต้องมีคำถามใดๆถึงสถิติครองบอลเพียง 26 เปอร์เซ็นต์ของลูกทีมของเวนเกอร์ ซึ่งนับว่าเกือบจะน้อยที่สุดบรรดาทีมที่เข้ามาแข่งขันในแชมป์เปี้ยนส์ลีกฤดูกาลนี้ (มีเพียงดินาโมซาเกร็บ และ เอฟซี รอสตอฟ ที่ทำได้ 23 และ 22 ตามลำดับ)

และอย่างที่กล่าวไว้ข้างต้นว่าเกมนี้แนวทางการเล่นที่เวนเกอร์วางไว้ให้คู่มิดฟิลด์เน้นการคุมโซนรับลึก เมื่อประกอบกับด่านเพรสซิ่งด่านแรกในแดนหน้าที่ไม่มีประสิทธิภาพเพียงพอในการหยุดการขึ้นเกมของบาเยิร์น ทำให้ทีมของเวนเกอร์แทบจะพ่ายแพ้ทั้งในแดนหน้า แดนกลาง และริมเส้น เหลือเพียงแผงแบ็คโฟร์ที่จะเป็นปราการด่านสุดท้ายในการหยุดแนวรุกของบาเยิร์น และผลก็ออกมาอย่างที่พวกเราได้เห็นกัน

คาแร็คเตอร์และประสบการณ์ในเกมระดับยุโรป


จังหวะได้ประตู 3-1 สังเกตเลวานดอฟสกีที่พร้อมจะรับบอลจากอลอนโซ่ และธิอาโก้ที่เห็นช่องว่างระหว่างคู่เซ็นเตอร์ของอาร์เซนอล และออกตัววิ่งเข้าใส่ทันทีโดยไม่ลังเล และสังเกตที่มุสตาฟี่ ที่ไม่ได้กำลังมองบอลจากอลอนโซ่ด้วยซ้ำ แต่กลับชี้นิ้วคุยกับฟูลแบ็คโดยไม่สนใจธิอาโก้ที่ออกตัววิ่งเรียบร้อยแล้ว

แน่นอนว่าในเกมนี้มีจังหวะน่ากังขาที่เวนเกอร์อาจจะมองว่าทำให้ทีมเขาเสียประโยชน์อยู่บ้าง รวมถึงการเสียผู้เล่นคนสำคัญอย่างกอสเซียลนี่ แต่รูปเกมที่สื่อให้เราได้เห็น มันฟ้องว่าทุกอย่างมันเลวร้ายกว่านั้น ทีมของอาร์แซน เวนเกอร์ขาดคาแร็คเตอร์บางอย่างที่จะสามารถทำให้พวกเขาพลิกสถานการณ์ได้ ทีมของเขาขาดประสบการณ์ ซึ่งเป็นสิ่งที่สำคัญมาก อย่างที่อันเชล็อตติได้กล่าวไว้หลังเกมว่าทีมของเขานั้นเต็มไปด้วยนักเตะที่มีประสบการณ์สูงในเกมระดับท็อปเช่นนี้

BAYERN MUNICH 5 - 1 ARSENAL

เกมนี้มีจังหวะปัญหาต่างๆที่ไม่เอื้อต่ออาร์เซนอลก็จริง แต่นั่นไม่ใช่เหตุผลที่ทำให้พวกเขาแพ้ถึง 5-1 จริงอยู่ที่บาเยิร์นมีนักเตะที่มีคุณภาพมากกว่า มีประสบการณ์มากกว่า แต่เราก็ได้เห็นมานักต่อนักแล้วว่าด้วยแทคติกที่ดีกว่าทีมที่ตัวผู้เล่นด้อยกว่าก็สามารถเป็นผู้ชนะได้ ปัญหาของเวนเกอร์ไม่ใช่ว่าเขาเก่งสู้อันเชล็อตติไม่ได้ เราเคยเห็นทีมของเขาเอาชนะคู่แข่งที่เหนือกว่ามานักต่อนักแล้ว
ว่ากันตามตรงสิ่งที่แฟนบอลผิดหวังอาจจะไม่ใช่เรื่องทีมของเขาพ่ายแพ้ต่อทีมระดับบาเยิร์นมิวนิค แต่คือพัฒนาการของทีมต่างหาก

ครั้งสุดท้ายที่มีการเปลี่ยนผ่านในทีมอาร์เซนอลเกิดขึ้นเมื่อ 20 ปีก่อน "Arsene Who?" นสพ.ฉบับเย็นของลอนดอนพาดหัวแบบไม่เกรงใจกูนเนอรส์ ใครจะรู้ล่ะว่าผู้จัดการทีมโนเนมจากญี่ปุ่นคนนี้แหละที่สามารถเปลี่ยนจาก "บอริง อาร์เซน่อล" มาเป็น "อเมซิ่ง อาร์เซน่อลได้
การสร้างทีมขึ้นมาอยู่ในระดับท็อปและรักษามาตรฐานนั้นไว้ได้นานถึงเพียงนี้บ่งบอกถึงคุณภาพและการทำงานอย่างหนัก
การทำงานมาต่อเนื่องยาวนานถึง 20 ปี และยังคงอยู่ในระดับท็อปได้ไม่ใช่งานง่าย แต่อาร์เซนอลในวันนี้ไม่เหมือนกับวันที่เขาก้าวเข้ามาคุมทีมเมื่อ 20 ปีก่อน คู่แข่งต่างๆทั้งในลีกและในระดับยุโรปไม่เหมือนเมื่อ 20 ปีก่อน ไม่ว่าอาร์เซนอลจะเป็นแชมป์เอฟเอคัพหรือไม่ก็ตาม มันจะต้องมีการตัดสินใจอะไรบางอย่างเมื่อจบฤดูกาล แต่ไม่ใช่โดยบอร์ดบริหาร ไม่ใช่โดยคนอื่น คนที่จะต้องตัดสินใจคืออาร์แซน เวนเกอร์

**********************************************************************************

ข้อมูลจาก
James olley, Standard Sport
Adam Bate, Sky sports
Rio ferdinand, Michael ballack, Martin Keown, BT sports

ยังหวังให้อาเซน่อลเข้ารอบ
แต่คงยากจริงๆ 5 เปอร์เซนต์

เอาใจช่วยทุกทีมในอังกฤษคับ แม้ในลีกจะไม่ถูกกัน
แต่ในเวทียุโรป สู้ตายเว้ยย ไอ้ปืนโตมันโก้จริงๆ

ชอบบทความย่อหน้าสุดท้าย จบดีนะ
สุดท้ายแล้วคนตัดสินใจควรเป็นตัวแวนเกอร์เอง

ยังไงในยูฟ่าก็เชียร์ทีมจากอังกฤษ นัดหน้าเอาหน่อยนะปืน

นัดหน้าเจ๊ขออีก 4

เอาอีก4 นี่ สองนัด9ลูกเลยน้ะ

ผม่วานัดหน้าอาร์เซนอลชนะ

แต่คงไม่เพียงพอต่อการเข้ารอบ

ชอบบทวิเคราะห์จังครับ

ผมว่าวิเคราะห์ผิดอยู่นะ ครึ่งแรกเป็นแบบที่วิเคราะห์จริง ทิ้ง หน้าไว้ 2 ตัว โอซิล ซานเชส ที่เหลืออุด คือไม่ไล่เพรส เล่นเกมรับล้วนๆ ซึ่งถ้าเอาจริงๆก็ได้ผล ครึ่งแรกบาเยินยิงได้ลูกเดียว แถมมาจากลูกยิงไกลจากความสามารถเฉพาะตัวของ รอบเบน ด้วย

แต่ถ้าวิเคราะห์ครึ่งหลัง ครึ่งหลัง ปืนเปลี่ยนแผน ไม่ได้เล่นแบบนี้แล้ว ครึ่งหลังไล่เพรสแดนบน บาเยิน ซึ่งนั้นละจุดที่ทำให้โดนยำ ลูกที่เสียประตู 2-1 ตามที่วิเคราะห์ในบทความก็เกิดจากที่ปืนบุกอยู่ และ บาเยิน สวนกลับมาเร็ว เกมรับก็พลาดตามบทความก็เลยโดน แต่ถ้ายืนเหมือนครึ่งแรก(รูปแรกกับรูปสอง) ลูก 2-1 ก็จะไม่เสียแน่ๆ เพราะครึ่งแรก ลาม ไม่มีจังหวะทำแบบประตู 2 เลย

สรุปผมว่าพลาดเพราะปืนห้าว เห็นว่าพอจะยิงบาเยินได้ พอจะบุกได้ ก็ไปบุกนั้นละที่ทำให้แพ้ยับ

เเทคติค ประสบการณ๋ตัวต่อตัว ยังเป็นรองสำหรับปืน

แล้วกองหลังอาเซน่อลทำไมทำแบบนั้นไม่ได้
เพราะกองหน้าบาเยิร์นก็มีแต่เลวานคนเดียวด้วยซ้ำ
ทำไมไม่พยายามเก็บบอลไว้กับตัว ตั้งหน้าตั้งตาจะเล่นเกมเร็วใส่บาเยิร์น
ทั้งๆที่รู้ว่าหากบาเยิร์นตัดบอลได้แล้วจะแย่งคืนยาก

จริงๆแล้วถ้าไปดูสถิติเทียบครึ่งแรกกับครึ่งหลัง ไม่ได้ต่างกันขนาดนั้นครับ โดยเฉพาะทางฝั่งขวาของลาห์มกับร็อบเบน
ครึ่งแรกบาเยิร์นผ่านบอลเข้าพื้นที่สุดท้ายของอาร์เซนอลได้ 138 ครั้ง ครึ่งหลัง 131 ครั้ง
ลาห์มได้ครอสบอลครึ่งแรก 2 ครั้ง ครึ่งหลัง 2 เท่า
ร็อบเบนได้ยิงประตู ครึ่งแรก 4 ครั้ง ครึ่งหลัง 2 ครั้ง
ครึ่งแรกร็อบเบนมีโอกาสยิงมากกว่าด้วยซ้ำ อย่างที่วิเคราะห์ไปข้างต้น

ปล.บทความนี้ก็ไม่ใช่ผมคิดเอาเองทั้งหมดนะครับ แปลจากสำนักข่าวต่างๆที่เขาวิเคราะห์มาอีกที