เป็นหนังญี่ปุ่นที่ดีที่สุดเรื่องหนึ่งในชีวิตที่เคยได้ดูมาเลยจ้า หนังบางเรื่องดูจบแล้วจบเลยไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น ไม่มีอะไรประทับใจที่จะให้มาเก็บไว้เป็นส่วนหนึ่งของความทรงจํา แต่หนังบางเรื่องดูจบแล้วแต่อารมณ์มันยังไม่จบตามอย่างเช่นเรื่องนี้จ๊ะ Battle Royale ภาคแรก ออกฉายปี 2000 หรือเมื่อ 20 ปีที่แล้ว หนังมีจิตวิญาณของคนญี่ปุ่นแอบซ่อนเอาไว้ในตัวหนังอีกด้วยจ้า ดังมากในยุคนั้นทั้งตัวนักแสดง เนื้อเรื่อง การถ่ายทํา ถือว่าเป็นหนังในตํานานของญี่ปุ่นเรื่องหนึ่งได้เลยจ้าหนังสื่อถึงมิตรภาพระหว่างเพื่อน การเอาชีวิตรอดในสถานะการณ์ต่างๆ และการหาทางออกเพื่อหนีปัญหาของแต่ละคน เมื่อถึงยุคหนึ่งที่เป็นยุคล้มเหลวของการศึกษา เด็กไม่กลัวผู้ใหญ่อีกต่อไป จึงมีการออกกฎออกมาฉบับหนึ่งชื่อว่ากฎ BR( Battle Royale ) โดยซุ่มจับชื่อโรงเรียนมัธยมจากทั่วประเทศมา 1 โรงเรียนแล้วนําทั้งหมดไปปล่อยไว้ที่เกาะ และแจกอาวุธที่แล้วแต่ใครจะซุ่มได้อันไหนไป ( ชอบที่พระเอกได้ฝาหม้อ กับนางเอกได้กล่องส่องทางไกลเลยเป็นนายฝาหม้อกับยายกล่องส่องทางไกลไปเลย จ้า ) แล้วให้สู้กันจนกว่าจะตายกันไปข้างหนึ่งจนสุดท้ายเหลือผู้รอดชีวิตแค่เพียงคนเดียว นําแสดงโดย Tatsuya Fujiwara พระเอกของเรื่อง รับบท Shuya Nanahara หรือนายฝาหม้อนั่นเอง Aki Maeda นางเอกรับบท Noriko Nakagawa หรือยายกล่องส่องทางไกล Ko Shibasaki รับบท Mitsuko Sôma ตัวร้ายหน้าสวยของเรื่อง ที่เห็นหน้าแล้วนึกไปถึง นางเอกเอวีในตํานานอย่าง Ryoko Mitake เลยจ๊ะ





ฉากที่สะเทือนใจ ฉากนี้ทรงพลังมากเลยจ๊ะ มันเป็น Final Destination ชะตากรรมครั้งสุดท้ายของนักเรียนกลุ่มนี้เลย มี ยูโกะนักเรียนหญิงในกลุ่มที่เธอไปแอบเห็นพระเอก นานะฮาร่าได้ฆ่าเพื่อนนักเรียนอีกคนตายด้วยความไม่ตั้งใจ และหลังจากที่พระเอกรอดตายไปได้ก็ได้หนีไปที่ประภาคารที่พวกเพื่อนผู้หญิงของกลุ่มยูโกะได้มาพักอยู่ที่นี่มาก่อนแล้ว แต่ยูโกะเธอกลับระแวงกลัวว่านานะฮาร่า จะมาฆ่าเธอกับเพื่อนๆด้วย เธอจึงแอบใส่ยาพิษไว้ในอาหารเตรียมให้นานะฮาร่ากิน แต่คนดีผีคุ้ม คนไม่ถึงคราวตายวายชีวาวาส ใครพิฆาตเข่นฆ่าไม่อาสัญ มีหนึ่งในกลุ่มเพื่อนสาวมาเอาชามของพระเอกไปกินก่อนเลยตายคาชามอาหารเลย ทําให้ในกลุ่มเกิดความระแวงกันเองว่าตกลงใครกันแน่ที่เป็นคนวางยา สุดท้ายจึงเกิดการสังหารหมู่ขึ้น

ยูกิเอะ ( ที่โดนปืนกลยิงอาการสาหัสและยิงสวนดับชีวิตเพื่อนนักเรียนมือปืนกลไปจนตายคาที่เพราะเข้าใจผิดกัน ) ยายโง่เราทุกคนกําลังจะรอดตายกันอยู่แล้วเชียว เรานี่มันโง่กันหมดทุกคนเลย โง่ที่สุด ( และตัวเองก็ตายตามไปด้วยในที่สุด ) ฉากสังหารหมู่ฉากนี้ เห็นแล้วคิดถึงฉากร้านเหล้าที่ห้องใต้ดินในเรื่อง Inglourious Basterds ที่ปืนกลมากราดทีเดียวตายนับศพกันไม่ทันเลยจ้า

การสังหารหมู่ตายกันเกือบหมดยกเว้นยูโกะคนที่วางยาพิษ ( แต่ตอนหลังเธอสํานึกผิดในสิ่งที่ตัวเองได้ทําลงไปเป็นสาเหตุให้เพื่อนๆตายกันหมดยกแก็งเลย เธอจึงตัดสินใจจบชีวิตตัวเองโดยการกระโดดประภาคารเพื่อชดใช้ความผิดด้วยชีวิตของตัวเธอเองจ้า )

สถาพศพของ ยูโกะ อะไรมันจะเจ็บปวดไปมากกว่ากันระหว่างร่างตกลงไปกระแทกก้อนหินจนตาย หรือตัวเองเป็นสาเหตุที่ทําให้เพื่อนต้องตายกันทั้งหมด เรื่องนี้มีแต่ยูโกะคนเดียวเท่านั้นที่รู้จ๊ะ




ในวันที่เราเกิดมาเราถูกกําหนดวันตายมาแล้วด้วยกันทุกๆคนเลยจ้า คนทุกๆคนมีกําหนดระยะเวลาของตัวเองมีที่ตายของตัวเอง ที่ตรงนั้นเป็นที่ตายของพวกนักเรียนหญิงในเรื่องเพราะมันถูกโชคชะตาฟ้าลิขิตมาไว้หมดแล้วตั้งแต่แรก ไม่ว่าจะหาทางรอดอย่างไร ไม่ว่าจะไม่อยากตายอย่างไร เมื่อถึงเวลาของตัวเองก็ต้องเป็นไปตามที่เขากําหนดไว้จ้า มันเป็น Destiny หรือชะตากรรมที่ถูกเขียนกําหนดมาไว้หมดแล้วตั้งแต่แรกของคนทุกๆคน จึงมีคนบอกว่าจริงๆแล้วโลกของเราไม่มีคําว่าบังเอิญเลย มันถูกกําหนดมาไว้หมดแล้วตั้งแต่แรก เราแค่เดินไปตามเส้นทางที่เขาลิขิตเอาไว้แล้วเท่านั้นเอง นักเรียนหญิงกลุ่มนี้ไม่ได้มาบังเอิญตายพร้อมกันที่ประภาคารแห่งนี้ แต่มันเป็นชะตากรรมของแต่ละคนที่ถูกเขียนกําหนดชะตาชีวิตให้มีจุดจบที่นี่มาไว้ตั้งแต่แรกจ้า เพราะไม่ว่าเราจะพยายามหากอบโกยมาเก็บใส่ตัวไว้มากเท่าไหร่ พยายามยึดของที่รักของที่หวงไว้มากเท่าไหร่ ไม่อยากจะเสียของที่รักพยายามเก็บยึดไว้ให้นานที่สุดเท่าไหร่ เมื่อถึงวันหนึ่งที่ชะตากรรมครั้งสุดท้ายของตัวเองได้มาถึงเมื่อไหร่ ให้รักแค่ไหน ให้ไม่อยากจากแค่ไหน ก็ต้องละโลกนี้ไปตามที่ชะตากรรมกําหนดมาไว้แต่แรก เหลือไว้แค่เพียงความดีความชั่วที่ตัวเองได้เคยทําไว้ตอนที่ยังมีชีวิตอยู่เท่านั้นเอง มีทางออกสําหรับเรื่องนี้ที่ดีอยุ่อย่างหนึ่งคือ หมดเรื่องตั้งแต่ยังไม่หมดลม คือสามารถปล่อยวางด้วยจิตใจของตัวเองจริงๆ เพราะเมื่อถึงจุดๆหนึ่งของชีวิตเราจะต้อง ปล่อย ปละ ละ วางได้ด้วยจิตใจของตัวเอง ไม่ใช่รอให้หมดลมก่อนแล้วค่อยหมดเรื่อง เหมือนเเทียนแท่งหนึ่งก่อนที่มันจะมอดดับไป แต่ตอนที่ยังอยู่มันก็ยังได้ส่องแสงเป็นประโยชน์ให้ผู้คนได้ใช้กันนั่นเองจ๊ะ



*** ขอตั้งชื่อรูปนี้ว่า 4 สาวแก๊งประภาคารจ๊ะ เป็นรูปเบื้องหลังการถ่ายทําจ้า



ทั้งนักแสดงและผู้กํากับทุ่มเทกันมากเลยจ้า ชอบในการทํางานของคนญี่ปุ่นมีเท่าไหร่ใส่ไปให้หมดเลย ทําเหมือนว่าวันนี้เป็นวันสุดท้ายของชีวิตเลยจ้า นาทีที่ 4.26 มีผิดคิวกันเลยมีนํ้าตากันจริงๆเลยจ้า





ตัวละครที่ชอบที่สุดในเรื่องกลับไม่ใช่นายฝาหม้อ กับยายกล่องส่องทางไกลพระเอกกับนางเอก แต่กลับเป็นมิตสึโกะที่เป็นนางร้ายคนเลวในสายตาของเพื่อนๆที่มีปมที่แอบซ่อนไว้ไม่ให้ใครรู้ หนังจะมีช่วงช็อตสั้นๆ ฉายตอนที่เพื่อนๆคนอื่นๆกําลังร่าเริงสนุกสนานกันอยู่ในกลุ่ม แต่มิซีโกะเหมือนคนที่ถูกเพื่อนลืมไป หายไปจากความสนใจของเพื่อนๆ เธอจึงโดดเดี่ยวมาโดยตลอด ฉากจุดจบของเธอที่ต้องไปดวลเดี่ยวกับ นักเรียนเดนตายที่เหลือรอดตายจากการแข่งครั้งก่อน เป็นคู่ที่ดุเดือดที่สุดคู่หนึ่งในเรื่องนี้เลยจ้า

ช็อตเด็ดของมิตสึโกะขอยกให้เป็นฉากนี้เลยจ้า ขอตั้งชื่อว่า ถึงตายไม่ว่าขอข้าสวยไว้ก่อน ในขณะที่คนอื่นๆกําลังหนีตายกันจ้าละหวั่น หาที่ซ่อนกันชุลมุน ต่อสู้เข่นฆ่ากันอยู่อย่างเอาเป็นเอาตาย แต่ไม่ใช่กับมิตสึโกะคนนี้จ๊ะ เหมือนเธออยากบอกว่าให้ความตายรอไปก่อนขอสวยเป็นครั้งสุดท้ายทิ้งทวนก่อนแล้วค่อยตายน่ะ มีคําพูดหนึ่งที่เธอเคยพูดไว้ในเรื่องตอนที่ฆ่าเพื่อนนักเรียนด้วยกันตาย คนเราก็เท่านี้ อย่างมากก็แค่ตาย เหมือนเธอทําใจเตรียมพร้อมรับกับวาระสุดท้ายของเธอได้ทุกเมื่อเลยจ๊ะ อย่างนี้เรียกว่าหมดเรื่องก่อนหมดลมได้เหมือนกันจ้า







*** มิตสึโกะใจจริงๆเธออยากจะเดินเข้าไปแสดงความยินดีกับเพื่อนๆ แต่เหมือนเธอกลายเป็นส่วนเกินของเพื่อนๆไปแล้ว เหมือนเธอไม่มีตัวตนอยู่ที่นี่ เธอเลยขอเดินจากไปดีกว่าจ๊ะ ( คิดถึงคําพูดของน้องมินนี่ในแสงกระสือ ตอนที่รู้ตัวเองว่าเป็นกระสือแล้ว แล้วไปพูดระบายอารมณ์กับพระเอกในความน้อยเนื้อตํ่าใจของชะตาชีวิตของตัวเอง ตอนเด็กๆสายเคยกลัวคางคกมากเลย มั้นทั้งน่าเกลียด ไม่มีใครอยากเข้าใกล้ แต่พอมาเป็นตัวเองสายถึงได้รู้ว่า สัตว์ประหลาดมันก็มีหัวใจ มิตสึโกะ ก็เช่นกัน ถึงเธอกลายเป็นที่รังเกียจของเพื่อนๆ ไม่มีใครอยากจะเข้าใกล้เธอ แต่เธอก็มีหัวใจ มีความรู้สึกเหมือนคนทั่วไป เพียงแต่เธอไม่สามารถบอกใครได้ สายตาตอนที่มองเพื่อนๆอยุ่ห่างๆก่อนเดินจากออกไป มันเต็มไปด้วยความอาลัยอาวรณ์แต่เธอก็ทําได้แค่เพียงเท่านั้นเองจ้า

Poor Mitsuko. She just wants to be a part of her class, but no one noticed her. R.I.P Mitsuko Souma. - แฟนๆคอมเม้นว่า มิตสึโกะผู้น่าสงสาร เธอแค่อยากเป็นส่วนหนึ่งของชั้นเรียน แต่ไม่มีใครสังเกตเห็นเธอเลย R.I.P มิตสึโกะ โซมะ

โลกเราเหมือนเหรียญที่มี 2 ด้านอยู่เสมอ อยู่ที่ว่าใครเลือกที่จะมองที่ด้านไหน มันจึงมีทั้งด้านที่ดีและด้านที่ไม่ดี มิตสึโกะ ที่เป็นเหมือนคนเลวในสายตาของเพื่อนๆ เหมือนเพลงอื่นๆอีกมากมายของ วงเฉลียง ถ้าเขาเป็นคนเลวที่เลวเพราะเหตุใด ใครตอบได้ไหม อาจเลวเพราะแสนเข็นหยาบช้าเพราะขมขื่น เหตุนําอีกพันหมื่นอื่นๆอีกมากมาย อาจจะจริงเราเห็นอยู่เผื่อใจไว้ที่ยังไม่เห็น เพราะทุกๆคนมีเหตุของตัวเองเสมอและไม่ว่าเหตุผลนั้นคนอื่นจะมองว่าเป็นอย่างไรก็ตามจ๊ะ โลกมีมายาจะบ้าก็ในเมืองเรียกรุ่งเรืองก็คงจะไม่โลกแห่งความจริงคือสิ่งอยู่ในใจนั้นละไซร้วัดความรุ่งเรือง



มิตสึโกะเธอได้เคียวที่ใช้เป็นอาวุธสังหารของเธอมาตั้งแต่แรกสังหารชีวิตเพื่อนนักเรียนไปหลายศพแล้วคราวนี้เลยถึงคราวที่เธอต้องชดใช้หนี้เวรกรรมนี้ด้วยชีวิตของตัวเอง และมาได้ที่ช็อตไฟฟ้าจากการที่ฆ่าเพื่อนนักเรียนที่มีเครื่องช็อตไฟฟ้านี้เป็นอาวุธเธอเลยยึดมาเป็นอาวุธคู่กายของเธออีกชิ้นไปเลย แต่นักเรียนเดนตายที่รอดชีวิตมาจากการแข่งครั้งก่อนเขามีอาวุธที่เหนือกว่าเธอมันคือปืนพก เธอสู้จนสุดชีวิตเลย ชอบในความใจสู้ของ มิตสึโกะ มันอยู่ในสายเลือดที่วิ่งพล่านไปทั่วตัวของคนญี่ปุ่น เป็นที่มาของคําว่า ขอสู้แค่ตาย คือตายแล้วไม่ว่ากัน แต่ถ้ายังไม่ตายนี่จะสู้จนสุดชีวิตเลย นัดแรกเธอถูกยิงเข้าถึงกับผงะ แต่ไม่หนีไปไหนกลับวิ่งเข้าใส่แบบขอสู้ตายกันอยู่ตรงนี้่เลย นัดสองธอถูกยิงเข้าไปคราวนี้ถึงกับล้มลงไปเลยถ้าเป็นคนอื่นคงต้องนอนเจ็บลุกไม่ขึ้นอยู่ตรงนั้น หรือไม่ก็ตายไปเลย แต่ไม่ใช่กับมิซึโกะ โดนยิงล้มไปปุ๊บ เธอรีบลุกขึ้นมาสู้ต่อทันที พอนัดที่ 3 ถึงจะปลิดชีพเธอได้นอนตายคาที่อยู่ตรงนั้นขนาดตอนที่เธอตายไปแล้วแต่ในมือยังกําเคียวคู่ใจของตัวเองไว้แน่นไม่ปล่อยไปไหนเลย เรียกว่าขอสู้แค่ตายจริงๆจ๊ะ และคําพูดตอนท้ายที่เธอพูดไว้ก็สามารถอธิบายตัวเธอได้ว่าทําไมถึงต้องเป็นแบบนี้ เธอถูกเพื่อนผู้หญิงคนอื่นๆประนามหาว่าเธอเป็นนางร่าน เป็นคนเลวที่เที่ยวไปแย่งแฟนคนอื่นเขา ทั้งๆที่ความจริงแล้วเพราะเธอเป็นคนหน้าตาดีเลยมีหนุ่มๆเข้ามาหาเธอก่อนก็ได้ เลยกลายเป็นว่าเธอไปแย่งแฟนคนอื่นไปเลย เธอเลยถูกรังเกียจจากเพื่อนๆไปเลย คําพูดสุดท้ายของเธอคือ ฉันก็แค่เพียงอยากจะให้มีคนมาสนใจบ้างก็เท่านั้น ( ขอชมคนพากย์ไทยที่พูดประโยคนี้ได้อารมณ์มากเลยจ๊ะ มันมีนํ้าเสียงอารมณ์ของการประชดชีวิต น้อยเนื้อตํ่าใจในชะตาชีวิตของตัวเองอยู่ในประโยคนี้ด้วยถ้ามีใครพูดถึงหนังเรื่องนี้เมื่อไหร่ ประโยคนี้ของมิตสึโกะจะดังเข้ามาในหัวเป็นอย่างแรกเลยจ้า )

ฉันก็แค่เพียงอยากจะให้มีคนมาสนใจบ้างก็เท่านั้น





*** คุยนอกรอบ ขอไว้อาลัยต่อการจากไปของเจ้าพ่อ แทรปปิ้งของวงการ Edward Van Halen มือกีต้าร์ที่เป็นแรงบันดาลใจให้ใครอีกหลายๆคนทั่วโลกหันมาจับกีต้าร์เล่นให้ได้อย่างเขา ในวันที่เขาจากไปด้วยโรคร้ายหลังจากที่เขาต้องต่อสู้กับมันมานาน ที่เฟสเมทัลวันนั้นทั้งวัน มีแต่รูปของเขาและคําไว้อาลัยที่เหล่าสมาชิกโพสขึ้นมาเพื่ออําลาอาลัยต่อการจากไปของสุดยอดมือกีต้าร์ร็อคที่ดีที่สุดคนหนึ่งที่โลกเราเคยมีขึ้นมาเลย หนึ่งในจํานานรูปมากมายมีอยุ่รูปหนึ่งดูแล้วโดนใจเป็นรูปของชายคนหนึ่งที่อยู่บนก้อนเมฆ ที่สื่อว่าที่นั่นคือสวรรค์บอกให้ผู้ชายอีกคนที่ยืนอยู่บนกีต้าร์มีลายเพ้น แบบเฟร้งเก้นสตาร์กีต้าร์ตัวก้องโลกที่เขาได้เคยสร้างมันไว้ตอนที่ยังมีชีวิตอยู่ สื่อให้เห็นว่า คนๆนั้นคือ เอ็ดดี้ แวนฮาเล็น และคนที่อยู่บนสวรรค์ก็บอกว่า กระโดดมาสิ Jump มันสื่อถึงอัลบั้มประวัติศาตร์ของทางวงไปตลอดกาล อัลบั้ม 1984 ตั้งชื่อตามปีที่ออก และ Jump คือหนึ่งในชื่อเพลงในอัลบั้มนั้นจ๊ะ



เขาตายไปแต่ตัวแต่บทเพลงที่ได้เคยสร้างไว้จะมีรุ่นน้อง รุ่นหลังได้มาศึกษาแนวทางการเล่นของเขา รับช่วงต่อจากเขาไป เสียงเพลงของเขาจะถูกเปิดวนเวียนอยู่ในโลกของเราไปตราบนานเท่านานเลยจ้า



ต้นฉบับจ้า



*** แปลเพลงกระโดดบางส่วน ผมมาแล้ว แล้วไม่มีอะไรจะไล่ผมลงจากเวทีได้ ชีวิตคุณอาจจะลำบาก แต่ผมผ่านสิ่งที่แย่ที่สุดมาแล้วและผมรู้ว่าคุณรู้สึกอย่างไง คุณอาจจะล้มกลิ้งไปกับกำปั้นในโลกความจริง
แต่คุณไม่เห็นผมที่ยืนอยู่ตรงนี้หรอไม่เห็นเครื่องเสียงที่ตั้งอยู่ข้างหลังผมหรอ
ผมไม่ใช่สิ่งเลวร้ายอย่างที่คุณเคยเห็นคุณไม่เข้าใจหรอว่าผมหมายความว่าไง
บางที่อาจจะเป็น กระโดด กระโดดเลยมนจะดีกว่าถ้า กระโดด
มาเลย กระโดดสิ กระโดดเลย อาเลยพวก กระโดด

มันเป็นเพลงที่ให้กําลังใจคน เอ็ดดี้พยายามสื่อถึงคนฟังว่ากว่าที่เขาจะขึ้นมายืนอยู่ที่จุดนี้ได้ เขาเคยผ่านเรื่องร้ายๆมามากมายเลย แต่เขาก็ไม่เคยยอมแพ้มันไม่งั้นคงไม่มีเขาในวันนี้ และเขาก้รู้ว่าคนอื่นๆก็คงจะเคยพบเจอเรื่องร้ายๆที่ผ่านเข้ามาในชีวิตด้วยเหมือนกันเคยท้อแท้จนล้มลงไม่อยากลุกขึ้นสู้ชีวิตอีกแล้วเหมือนกัน คําว่ากระโดดของเอ็ดดี้ จึงมีนัยยะแฝงเอาไว้ หมายถึงลุกขึ้นสู้สิ กระโดดออกมาจากที่ล้มลงแล้วลุกขึ้นสู้ชีวิตใหม่อย่าหยุดนิ่งอยู่กับที่ ในวันที่เอ็ดดี้จากไป เจ้าชายแห่งรัตติกาลได้บอกว่า ใครๆก็อยากจะเป็นแวนฮาเล็น แต่แวนฮาเล็นมีแค่เพียงคนเดียว เห็นด้วยกับคําพูดของป๋าทุกอย่างเลยจ๊ะ











*** แถมแง่คิดดีๆให้ด้วยจ๊ะ

ขอหนังเอวีด้วยจ้า

ต้องรอไปก่อนนะจ๊ะ

โคตรมันบวกหลอนเลยเรื่องนี้

เรื่องนี้ดูตอนนั้นอยู่มหาวิทยาลัย เช่ามาจากร้านแมง
ป่อง สารภาพเลย ดูไม่รู้เรื่อง

เคยแต่อ่านแบบมังงะอ่าครับ โหดดี

หนังทรงพลังได้อย่างไม่น่าเชื่อเลยจ้า

นั่นเป็นเพราะคนเรามีความชอบที่ไม่เหมือนกัน ไม่ผิดแต่อย่างใดจ้า

*** เพิ่งหาเจอรูปที่สุดในเอเซีย ฮอลอ๊อฟเฟรมคนที่2 ของเวบยกนิ้วให้ แจ๋วไม่แพ้แม่มังกรเลยจ้า 555

หนังใหญ่โหดไม่แพ้มังงะเลยจ้าศิษย์น้อง

โหดดีครับ

นอกจากความโหดของเนื้อเรื่องแล้ว หนังยังแฝงแง่คิดดีๆให้ผู้ชมอีกด้วยจ๊ะ

นึกถึง intro เพลง Jump สมัยเรายังใส่ขาสั้นเฟี้ยวฟ้าว

เก็บเอาไว้เป็นความทรงจําดีๆครั้งหนึ่งของชีวิตเราเลยจ๊ะ