ของแบบนี้...ยุคสมัยมันเปลี่ยนไป จากเดิมมาก
เมื่อก่อนการคมนาคมยังไม่สะดวก พระจึงไม่ได้ออกไปทำธุระบ่อยๆถ้าไม่จำเป็นจริงๆ
พอจะออกนอกวัดแต่ละครั้งญาติโยมจะอาสา
ไปส่งไปรับ บ้างก็ให้โดยสารฟรี.
.
เนื่องจากสมัยก่อนคนส่วนใหญ่เกือบทั้งประเทศ
ประกอบอาชีพเกษตรกรรมเป็นนายตัวเอง จึงหาเวลาแวะมาเข้าวัดทุกวาระโอกาส
งานบวช งานบุญ งานศพ หรือ เป็นที่ประชุมหมู่บ้าน
วัดจึงมีส่วนสานสัมพันธ์ของคนในชุมชน
ชาวบ้านจะคุ้นเคยกับวัดมาก.เข้าและออกวัดบ่อยๆ
.
ต่อมา อีกหลายสิบปี
คนเริ่มทำงานแข่งกับเวลาเร่งรีบมากขึ้น. ระบบโรงงานรูปแบบบริษัทคิดค่าแรงตามเวลาทำงานเข้ามาในสังคม.อีกทั้งค่าครองชีพสูงขึ้นเรื่อยๆ
พร้อมกับจิตใจมนุษย์ที่บริโภควัตถุนิยมมากขึ้น
เช่นกัน
.
สภาวะสังคมบีบให้ต้องปากกัดตีนถีบเพื่อให้พอ
กับการเลี้ยงปากท้องของตนและคนในครอบครัว. จึงไม่ค่อยมีเวลาเข้าวัด นอกจากมีงานจริงๆ
.
และเงินก็เข้ามามีบทบาทในชีวิตมากขึ้น .เช่น ค่ารถ ค่าเทอมการศึกษาพระ หนังสือธรรมมะสวดมนต์.
ค่าอาหาร ระหว่างเดินทาง

สำหรับคนที่ทำงาน นอกจากความสุข ก็คือเงินค่าตอบแทนนั่นเอง คนเหล่านี้ อุทิศแรงกายทุกอย่างเพื่อให้ได้เงินมาโดยสุจริต
จึงไม่แปลกที่คนจะคิดต้องการมอบสิ่งที่มีค่า
ของตนเองให้พระ...
ถ้าพระใส่ทองได้ คงมีโยมคงบริจาคไปแล้ว.
อีกทั้งยังสะดวรวดเร็ว..เป็นการทำบุญแบบฟาสฟู๊ดก็มิปาน
.
เท่าที่ผมเคยประสบพบมากับตัวเอง
เรื่องทำบุญด้วยเงินของแบบนี้แล้วแต่พระ
แต่ละรูป ว่ามีการนำไปใช้ประโยชน์อย่างไร
.
แบบที่ไม่ดี.กุฏิบางรูป ทรัพย์สินหรูหรามากกว่าโยมที่มาทำบุญเสียอีก
บางรูปเปิดแอร์เย็นฉ่ำค้างไว้ทั้งวันแม้ท่าน
จะออกไปกิจนิมนต์ ฉันเพลที่ไกลๆ
ด้วยเหตุผลที่ว่า กลับเข้ามาได้ไม่ร้อน ไม่ต้องวอร์มแอร์ใหม่. ผมนี่สะดุ้งเลยคิดถึงตอนเวลาเราหยอด
ตู้บริจาคค่าน้ำค่าไฟให้วัด

สิ่งไม่ดีอื่นๆท่านๆคงทราบอยู่แล้ว ในสังคมปัจจุบัน
แต่ก็มีแบบอย่างที่ดีๆที่ผมเคยเห็นเช่นกัน คือ
ถ้ารูปไหนท่านเคร่งๆ บางรูปไม่รับแต่บางรูปท่านรับนะเพื่อไม่เสียน้ำใจ แต่เงิน แต่ละเดือนๆที่ได้ ท่านใช้จ่ายอย่างจำเป็น
ในกุฏิมีคอมเก่าๆ(รุ่นเก่าจริงๆ).
ท่านเอาไว้พิมพ์เอกสาร มีวิทยุ เล็กๆ .ไว้ฟังข่าวสารบ้านเมือง . ไม่มีโทรทัศน์ ไม่มีแอร์
ไม่มีเครื่องทำน้ำอุ่น

เงินที่เกินได้มา เอาไปรวบรวมสร้างสำนักสงฆ์พร้อมนำรูป ก่อสร้างยังไม่แล้วเสร็จ
มาให้ดูพร้อมรอยยิ้มความศรัทธา
และปราถนาที่จะสร้างไปเรื่อยๆให้สำเร็จสักวันหนึ่ง
ในมุมมองผู้เขียนบทความนี้ ไม่ได้สนับสนุนหรือต่อต้าน แค่ต้องการแสดงให้เห็นแต่ละแง่มุมทางความคิดเท่านั้นหากความคิดท่านผู้อ่านท่านใดคิดเห็นต่างกระผม
ไปทำให้ขุ่นใจ
ขออภัย ณ ที่นี้
แต่ผมพร้อมจะยอมรับและเข้าใจในความต่าง
ของท่าน อย่างสร้างสรรค์ครับ

เหน่ง ชาตรี ริโต้