ในสงครามโลกครั้งที่ ๒ กองทัพญี่ปุ่นกำลังย่ำแย่ในสมรภูมิรบแห่งหนึ่ง ทหารกล้าคนหนึ่ง
เห็นเพื่อนสนิทถูกยิงล้มลงในสนามรบ ขณะที่ตัวเองติดอยู่ในสนามเพลาะที่มีแสงไฟจากปืนพุ่งข้ามศรีษะตลอดเวลา ด้วยหัวใจที่ร้อนรนและเป็นห่วงเพื่อน พลทหารคนนั้นได้ขออนุญาตผู้กองเพื่อไปนำร่างของเพื่อนมายังที่ปลอดภัย แต่ผู้กองปฏิเสธ เขาพยายามขออนุญาตหลายครั้งจนในที่สุด ผู้กองก็ใจอ่อน
"ได้" ผู้กองบอก
"แต่ฉันไม่คิดว่าคุ้มนะ เพื่อนของเธอคงตายไปแล้ว และเธอก็อาจเอาชีวิตไปทิ้งก็ได้"
คำพูดผู้กองไม่สำคัญ และพลทหารก็ออกไป
เขาไปถึงเพื่อนได้อย่างปาฏิหารย์ แบกเพื่อนขึ้นบ่า และนำกลับมาที่สนามเพลาะ เมื่อทั้งคู่กลิ้งลงมาที่ก้นหลุม
นายทหารสำรวจทหารที่บาดเจ็บ และหันไปมองเพื่อนอย่างอ่อนโยน
"ฉันบอกนายแล้วว่ามันไม่คุ้ม" ผู้กองบอก
"เพื่อนเธอตายแล้วและเธอก็บาดเจ็บสาหัส"
"ถึงกระนั้นมันก็คุ้มค่าครับท่าน" พลทหารตอบ
"เธอหมายความอย่างไร ที่ว่ามันคุ้มค่า" ผู้กองถามกลับ
"เพื่อนของเธอตายแล้วนะ"
"ใช่ครับท่าน" พลทหารตอบ
"แต่มันก็คุ้มค่า เพราะตอนที่ผมไปถึงเขายังไม่ตาย"
ผมดีใจตอนที่เขาบอกว่า
"เพื่อนรัก...ฉันรู้ว่านายต้องมา"