เร็วๆเสะ!!

อ่านสองเรื่อง ปนมั่วหมดละนี่ อย่าช้าเด้ 555

หลังจากกินข้าวเสร็จก็ไปยูเนียนมอลกัน พอเดินเข้าห้างแค่นั้นแหละ สองสาวก็รื่นรมณ์กันเป็นพิเศษ เดินตัวลอยเหมือนกับชมนกชมไม้กันท่ามกลางสวนดอกไม้มิปาน แวะร้านเสื้อผ้านู่นนี่ หยุดดูแทบทุกล็อกทุกซอย ผมก็ ถามยายมายด์เอ่อ มาซื้อชุดนักศึกษาไม่ใช่เหรอ มายด์ก็อือๆ สองสาวเหมือนตกอยู่อีกโลกนึง ไม่ฟังที่ผมพูดเล้ยยย - -* กว่าจะเดินไปถึงร้านชุดนักศึกษา ก็เกือบตอนเย็นละ ผมก็ถือถุงเสื้อผ้าของยายมายด์และยายดรีมที่ช็อปมาเต็มมือ - -* ระหว่างที่ยายมายด์ลองชุดนั้น ผมก็อุทานออกมาในใจเบาๆ โอ้ววว ม้านั่ง สวรรค์มาโปรดเห็นม้านั่งแล้วน้ำตาแทบจะไหล - -. ผมวางของข้างๆและนั่งรอที่ม้านั่ง สองสาวเลือกชุดกัน ยายดรีมก็บ่นว่าอยากใส่ชุดนักศึกษาเร็วๆผมอยากจะบอกน้องผมจังว่า อย่าพึ่งรีบเล้ย เดี๋ยวพอไม่ได้ใส่จะร้องให้หาชุดมัธยมเอา เหอๆ ผมน่ะแทบอยากจะหยุดช่วงเวลาผมไว้ที่มอปลายจัง ตอนนั้นจำได้ว่า ชีวิตโครตป็อบ เป็นนักร้องนักดนตรีของโรงเรียน - -* ตกเย็นก็เตะบอลในโรงเรียน มีแต่รุ่นน้องมานั่งมองบ้าง มาขอเบอร์บ้าง จนไม่กล้าจะเลือกใครเป็นแฟน ฮ่าๆๆๆ ว่าไปนู่น คิดอะไรเพลินๆสักพัก ยายมายด์ก็ออกจากที่เปลี่ยนชุด แล้วหันมาทางผม แล้วถามว่า อ้าวดรีมไปไหนละ ผมนั่งกดมือถืออยู่เงยมองขึ้นไปดูยายมายด์ ผมแทบชะงัก ภาพแรกที่ผมเห็นยายมายด์ใส่ชุดนักศึกษา มันช่างประทับอยู่ในความทรงจำผมไม่หาย เสื้อนักศึกษาที่รัดรูปกว่าชุดมัธยม กับกระโปรงทรงเอแหวกข้าง ผมเงยขึ้นไปมองยายมายด์ที่ตอนนี้น่ารักปนเซ็กซี่ขาวออร่า ยืนสะบัดผมและยิ้มให้ผม ผมอึ้งได้สักพักยายดรีมก็เดินมาพอดีพร้อมกับเอ่ยปากชม พี่มายด์สวยฝุดๆเยย ใช่มั้ยคะพี่ดอส ผมดึงสติกลับมา ก็อืมๆ บอกไปว่า ไม่เห็นจะเข้าเลย ใส่กระโปรงพลีท ดีกว่าม้าง ยายมายด์ก็งึมๆ จริงอ่า ยายมายด์เริ่มเสียเซลฟ์ งั้นเอากระโปรงพลีทไปด้วยก็ได้ ผมไม่รู้ตอนนั้นคิดไงตอบไปอย่างนั้น เหอๆ วันนี้รู้สึกว่ายายมายด์จะถ่ายรูปตัวเองกับชุดนักเรียนมอปลายเยอะเป็นพิเศษ สงสัยวันนี้คงเป็นวันสุดท้ายที่ยายมายด์จะได้ใส่มัน ผมเข้าใจความรู้สึกดี เพราะผมก็คิดถึงช่วงมัธยมมากเหมือนกัน - -. กว่าจะถึงบ้านก็ตอนค่ำ พ่อกับแม่รอกินข้าว เป็นอีกวันนึงที่ได้อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา แล้วพ่อก็บอกให้ทุกคนเตรียมตัวขนเสื้อผ้าส่วนหนึ่งเพื่อเตรียมไปอยู่บ้านเช่าที่ตอนนี้คุณน้านิดดูแลอยู่ ซึ่งในบริเวณบ้านเช่าจะมีบ้านซึ่งปลูกอยู่ข้างๆ บ้านเช่าซึ่งคุณน้าพักอยู่ และจะให้พวกผมไปอยู่ด้วยยายดรีมก็ไปด้วย เพราะอยู่ไกล้ที่เรียน ส่วนวันเสาร์อาทิตย์ก็ให้พวกผมกลับมานอนที่บ้าน พอตกดึก ไกล้จะสี่ทุ่ม ผมอาบน้ำทำอะไรเสร็จ ผมเดินลงมาข้างล่างกำลังจะหยิบกีตาร์โปร่งที่อยู่ชั้นล่างไปเล่นบนห้อง เห็นยายมายด์ นั่งอยู่หน้าบ้าน ยังใส่ชุดนักเรียนตัวเดิม ผมเดินเข้าไปหาเห็นยายมายด์นั่งดูรูปในมือถือ ดูไปยิ้มไป

ปาดไว้ก่อนตรงนี้

ตัวละครใหม่โผล่มาอีก 1


น้านิด !!!

ปูเสื่อรอแล้วๆ

มาๆ

ปาดดด

เมื่อไหร่จะ ซั่ม

ก็อปมาวางรวดเดียวเลยได้มั้ย จะได้อ่านยาวๆต่อเนื่องเลย

ถกกางเกงรอละท่าน

หน่องไปหาว่าเค้าก๊อปมาหรอครัช

บรื้นนนนนนนน ๆ ๆ ๆ

อ่าว เรื่องจริงเหรอ นึกว่า ก๊อป จากพวกเว็ปอากังฟูมา

ผมก็ถามไปว่า ดึกแล้วน้ำก็ยังไม่อาบอีก วันนี้กะจะใส่ชุดนี้นอนเลยใช่ปะ ยายมายด์ก็หันมายิ้มมุมปากเล็กๆ พร้อมกับบอกว่าอีกสักพักค่ะ ตอนนี้ดรีมกำลังอาบน้ำอยู่ ผมก็อืม บอกยายมายด์ไปว่า นั่งตรงนี้บรรยากาศก็ดีเหมือนกันแฮะ ลมเย็นๆพัดมาอย่างเย็นสบาย ผมเห็นยายมายด์แหงนมองดูท้องฟ้า ผมก็มองตาม จะว่าไปท้องฟ้าคืนนี้ไม่ค่อยมีเมฆบัง เลยทำให้มองเห็นดาวชัดเจน ดาวกระจายเต็มท้องฟ้า ดูแล้วรู้สึกผ่อนคลาย สบายใจอย่างบอกไม่ถูก ผมก็ถามไปว่า คิดถึงช่วงเวลามัธยมใช่มั้ย ยายมายด์ก็อื้ม แล้วถามผมว่า พี่ก็คิดถึงเหมือนกันใช่ไหม แล้วมหาลัยที่พี่เรียนมาห้าหกปี พี่คิดถึงไหม ผมก็บอกไปว่า อืม - -* ไม่ต้องบอกก็ได้ว่ากี่ปี - -* ทุกคนก็คิดถึงเหมือนกันแหละ คนเรานี่ก็แปลกตอนที่เรายังเรียนอยู่ที่นั่นเราก็รู้สึกสนุกระดับนึง แต่พอเรามองย้อนกลับไปหามันหลายๆอย่างแม้จะเป็นเรื่องธรรมดาในชีวิตมัธยมหรือมหาลัยเรากลับโหยหาวันเวลาเดิมๆ เหล่านั้น - -* พูดเสร็จผมก็หยิบกีตาร์ มานั่งซ้อมเล่นไปเรื่อยๆ ร้องคลอบ้างหน่อยๆ ยายมายด์ก็ถามว่าผมว่า พี่ดอสเล่นเพลงอะไรน่ะ ไม่เห็นจะเคยได้ยินเลย ผมก็ อะนะ อ่อ เพลงแต่งไว้น่ะ ยังไม่เสร็จดี เนื้อร้องยังไม่ครบเลย ยายมายด์ก็ทำตาโต พี่แต่งเพลงด้วยหรอ มายด์ก็ชอบร้องเพลงและเขียนกลอนด้วย ผมก็ อื้ม วันหลัง งั้นมาช่วยพี่ดูเนื้อเพลงด้วยสิ พูดไม่ทันขาดคำ ยาย ดรีมที่อาบน้ำเสร็จ ก็เดินถือหนังสือเพลงกับขนมและน้ำมานั่งด้วย แล้วพูดว่า ร้องเพลงไม่รอกันเลยนะ ผมก็บอกยายดรีมไปว่า ตอนนี้เจอคนแย่งไมค์เพิ่มอีกคนแล้วนะ มายด์บอกว่าชอบร้องเพลงด้วยแหละเหมือนเราเลย ต่อไปร้องคาราโอเกะคงต้องหาไมค์ไปเพิ่มละ ฮ่าๆ แล้วผมก็เล่นกีตาร์ให้สองสาวร้องเพลงไปหลายเพลง และเป็นครั้งแรก ที่ผมได้ยินยายมายด์ร้องเพลง ผมรู้สึกอึ้งในน้ำเสียงที่ใส ไพเราะ เป็นธรรมชาติ ร้องประสานเสียงกับยายดรีมได้อย่างลงตัว ผมหันไปมองยายมายด์ที่ตอนนี้ใส่ชุดนักเรียนมอปลายร้องเพลงอย่างสดใส เพลงที่ผมจำได้ดีที่สุดเลยก็คือตอนเล่นเพลง สิ่งสำคัญ และ เพลง อย่าทำให้ฟ้าผิดหวัง ผมเล่นผิดเล่นถูก เหมือนสมาธิผมหลุด ตกอยู่ในภวังค์ เสน่ห์ยายมายด์ตอนที่ร้องเพลงอย่างยิ้มแย้ม มันตลบอบอวลอยู่รอบๆ ระยิบระยับ เป็นประกาย ทำให้ผมลืมความวุ่นวายในชีวิตไปได้อยางฉับพลัน รู้สึกเหมือนอายุ 14 อีกครั้ง + +. อธิบายไม่ถูกอ่า แบบว่ารู้สึกมีชีวิตชีวาอย่างบอกไม่ถูก รู้สึกว่าสองสาวนี้จะร้องเพลงของ ดา ได้เยอะเป็นพิเศษแฮะ และเวลาอันแสนงดงาม วิ้งๆ ก็ผ่านไปอย่างเร็ว รู้ตัวอีกทีเกือบเที่ยงคืน แม่ลงมาเรียกให้ไปอาบน้ำแล้วรีบมานอน พรุ่งนี้ต้องขนของ ไปบ้านเช่าอีก สองสาวก็เดินเข้าไปในบ้าน ผมก็นั่งเกากีตาร์ไปอีกสักพัก เพราะอยู่ข้างนอกอากาศเย็นสบายดี แล้วผมก็แหงนมองท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาว ทำไมวันนี้ผมรู้สึกว่า ท้องฟ้าและดวงดาวสวยงามเป็นพิเศษแฮะ - -* สักพักใหญ่ๆ ผมก็ขึ้นมานอน เปิดประตูเข้ามาเห็นไฟห้องปิดอยู่ นึกว่าสองสาวหลับไปแล้ว แต่จริงๆ นอนคุยกันคิกๆ คักๆ สักพักนอนร้องเพลง และเล่นต่อเพลงกัน ไม่มีใครยอมแพ้กันเลยไม่รู้ไปขุดเพลงที่ไหนกันมาเยอะแยะ - -* จนทุกๆคน ค่อยๆ งัวเงีย งือๆ ผมหลับตา แต่เสียงเพลงและภาพที่ยายมายด์ใส่ชุดมัธยมนั่งร้องเพลงที่หน้าบ้าน ยังก้อง ปิ๊งๆ วิ๊งๆ วนเวียนอยู่ในหัวผม - -* Zzzz..