ผมสัมผัสความม่อได้ในสำนวนที่ท่านพิมพ์

จริงนะครับ มันคงแล้วแต่สภาพแวดล้อมตอนเด็กๆ แต่พอเรามีประสบการณ์มากแล้ว ได้อยู่กับคนมากมายหลากหลายประเภท สุดท้ายเราจะอยากกลับไปเป้นในสิ่งที่เราเคยเป็นครับ สบายใจดี แม้ลำบากกายครับ

วันนี้มีกันมาหลากหลายอาชีพเลยนะครับ ขอให้กิจการเจริญรุ่งเรืองนะครับ
เหมือนคอมเมนต์บนบอก ถ้าเราอยู่กับงานที่เราชอบ เราก็จะไม่ต้องทำงานตลอดชีวิต (คมดีจริงๆ)

นี่ก็น่าคิดนะครับ ผมไม่เคยคิดในแง่นี้เลยเหมือนกัน ถ้าทำเป็นงานอดิเรกคงจะสุข แต่ถ้าเป็นอาขีพจริง 100% มันก็คงทุกข์เหมือนกับกับทุกอาชีพ

ขอบคุณที่เปิดมุมมองใหม่ให้ครับ

ผมคิดว่าค่าปุ๋ยค่ายาเนี่ย เป็นตัวทำให้เราต้องลงทุนมากเหมือนกันนะครับ เราน่าจะศึกษาการใช้ปุ๋ยธรรมชาติ ปุ๋ยคอกปุ๋ยหมัก ฮอร์โมนทำเอง น่าจะลดต้นทุนได้อยู่ครับ ถึงขาดทุนก็ไม่น่าจะขาดทุนเท่ากับการทำแบบเคมี

ความเห็นส่วนตัวนะครับ

อยากทำเกษตร ไม่เชิงทำนา แบบอยู่กับธรรมชาติ

กรรม ไก่เห็นตีนงู งูเห็นนมไก่สินะ ๕๕๕๕

ผมก็มีความรู้สึกคล้ายๆเจ้าของมู้เลย,,ทำงานราชการมาได้ปีกว่าหล่ะ บรรยากาศในการทำงานเหมือนๆกันเลย



คิดอยากกลับไป ทำไร่ ทำสวน ที่บ้านเหมือนกันนะคับ,,แต่ไม่รู้จะเริ่มยังไง

ทำแบบผสมผสานเหมือนในหลวงสิครับ ผมว่าน่าจะมีความสุขไปอีกแบบนะครับ

บอกไปเลยครับเรียนเพื่อให้พ่อ แม่ภูมิใจ

ไม่เอา ไม่ชอบทำนา เคยช่วยพ่อแม่ตอนเด็กๆ ร้อนมาก ไม่ชอบเลย และก็ไม่อยากมีคู่ครองด้วย อยากอยู่กับพ่อแม่
มีที่ของพ่อกับแม่ เป็นที่เล็กๆแต่ปลูกผลไม้หลายชนิด มีให้กินทั้งปี อยากทำแบบนี้แหละค่ะ
อยากเป็นชาวสวน ใช้ชีวิตในชนบท สบายใจ

ว่าแต่ทำไมเวลาเขียนโปรแกรมต้องเอาต้นตะบองเพชรไว้หน้าคอมด้วยคะ เป็นเทคนิคอะไร ไม่เคยได้ยิน
ส่วนตัวคิดว่าไม่ถนัดอะไรเลย สมองมีแต่ขี้เลื่อย
แต่โปรเจคจบเขียนด้วย PHP ค่ะ ตอนนี้กลับไปฝึก Java อีกครั้ง เผื่อเข้าใจมากขึ้น

พูดแล้วมันเศร้าครับ ๕๕

การเริ่ม ในความคิดผมนะครับ
เริ่มจากการมีที่ดินครับ ทำอย่างไรก็ได้ให้มีที่ดินและทุนอีกสักหน่อย
ทีแรกปลูกอะไรที่มันโตเร็วครับ จากนั้นพอมีทุนก็ปลูกไม้ยืนต้น
ไอ้ที่โตเร็วที่คือมะละกอ กล้วย (ปลูกแบบกลับหัว) และก็ข้าวครับ (ที่คิดได้นะครับ)
มะละกอนี่พี่สาวผมปลูกขายได้ทีตั้งหลายหมื่นนะครับ
กล้วยนี่ปลูกไว้เป็นสวนจะมีคนมารับซื้อถึงที่ ส่วนข้าวนี่ก็ 4 เดือนได้ผลผลิต แต่มีปัจจัยคือต้องมีน้ำครับ

ท่านทำงานเลี้ยงชีพ ทำงานเพื่อความสุข ความสบายใจของตัวเอง

หรือทำงานเพื่อหน้าตาในสังคม เพื่อคนรอบๆตัวที่เขาดูถูกท่านครับ

หากเราทำอะไรแล้วไม่เดือดร้อนใคร แถมยังเป็นประโยชน์ส่งผลดีกับเราอีก ก็ลุยเลยครับ

ชีวิตชนบทมันสบายใจมากๆเลยล่ะครับ อิอิ
พ่อแม่ผมก็พอมีที่นะ ปลูกเงาะ ปลูกมะพร้าว ปลูกมะม่วงไว้ น้อยหน่า กระท้อน พวกนี้มีให้กินตลอดปีตามฤดูกาลเลย

http://www.108health.com/108health/topic_detail.php?mtopic_id=1753&sub_id=95&ref_main_id=2
เรื่องตะบองเพชรครับ

ส่วนเรื่องเขียนโปรแกรมผมก็หัวไม่ค่อยไปเหมือนกันครับ PHP นี่โง่เลยครับ พอได้แต่ VB, Java, C++
โปรเจกต์จบผมคือ Data Minding พวก Neural Network อ่ะครับ ระบบทำนายอะไรต่างๆ ไม่ได้เขียนโปรแกรม

เมื่อตอนจบใหม่ๆ (นิเทศศาสตร์) ช่วงรอเกณฑ์ทหารก็เคยคุยกับเพื่อนที่บ้านเค้าทำนากัน
อยู่เป็นหมู่บ้านก็ญาติๆเพื่อนผมทั้งนั้น ผมคิดไว้ว่าจะทำนาเป็นอาชีพเสริม

ปัญหาแรก ผมไม่มีที่นาเลยครับ ความรู้ก็ไม่มี จนมาปรึกษาเพื่อนคนนี้(เรียนจบเกษตร)
เค้าแนะนำให้ไปคุยกับญาติที่บ้าน ขอนาเค้าทำ เก็บเกี่ยวเสร็จก็แบ่งข้าวเค้าตามตกลง
ไม่ต้องจ่ายค่าเช่าอะไร จะเก็บเกี่ยวก็ขอแรงชาวบ้านได้ ความรู้ก็ขอได้
ไม่ต้องกลัวหายหรืออะไรเพราะชาวบ้านช่วยดูแลกัน แถมเพื่อนผมก็เป็นที่ปรึกษาบอกได้ทุกอย่าง แนะนำได้หมด

ผมเองก็เคยดำนาช่วยเพื่อนสมัยเด็กๆ ขุดลอกสระจับปลงจับปลาสบาย ตากแดดได้
พร้อมหมดครับ

แต่.. ที่บ้านมีธุรกิจร้านค้า ปลีกตัวออกมาไม่ได้เพราะระยะทางไกลกับนา แถมแม่ก็แก่ละดูแลร้านตัวคนเดียวไม่ได้ (ได้แหล่ะแต่ผมห่วง ฮ่าๆ) เลยพับโปรเจ็คไป

บางทีอะไรๆลงตัวก็จะลองทำดูครับ คิดไว้ว่าจะเอาวิชานิเทศมาถ่ายเป็นรายการลงยูทูบไปเลย
เผื่อได้สองต่อ ฮ่าๆ ฝันๆ

อยากทำ ทำเลยครับ เป็นสิ่งหนึ่งที่ผมเรียนรู้มาจากการที่อยากจะทำอะไร
ใช้ช่วงมีไฟให้เป็นประโยชน์ ฮ่าๆ แล้วค่อยเรียนรู้ปัญหากัน
ทำนาเหนื่อยครับ เพื่อนที่รู้จักบ่นกันทุกคน

แต่งานแบบไหนมันไม่เหนื่อยบ้างน้ออ

กระทู้ดี มีสาระ