เป็นไปได้ครับ

มีส่วนครับ แต่ปัจจัยภายในก็ส่งผลกระทบมากเหมือนกัน

กำลังพยายามครับ

ฝ่ายไทยเราลืมเติมบัตรทรู ก็เลยแพ้

คิดว่าเป็นทั้งสองอย่าง แตกกันเอง

โดนใส่จากหลายๆด้าน

เพราะขาดความสามัคคี

ทุกอย่างคือการตั้งสมมติฐาน โดยคนที่กำลังศึกษาเรื่องนี้ ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่ามันคือเรื่องจริงหรือเปล่า

เอาเป็นว่า ฟังหูไว้หูละกันครับ เพราะประวัติศาสตร์มันเปลี่ยนไม่ได้แล้ว ทำวันนี้ให้ดีที่สุดเป็นพอ

ปล. อีกหน่อย ความวุ่นวายในประเทศของเราทุกวันนี้ ก็จะเป็นประวัติศาสตร์ให้ชนรุ่นหลังได้ศึกษา และรู้ว่าคนบ้านเราแตกแยกกันขนาดไหน

เพราะอะไรไม่รู้ แต่ที่รู้แน่ๆ คือ ตอนนั้นพม่ามีความจริงจังมากกว่าไทย

การตีขนาบสองด้านพม่าทำไว้หลายครั้งครับเพียงแต่ทุกครั้งกรุงศรีเอาตัวรอดด้วยการประวิง

เวลายื้อจนน้ำหลากและพม่าต้องล่าทัพเพราะที่มั่นหน้ากรุงถูกน้ำท่วมหมดแถวทุ่งภูเขาทอง

แต่คราวเสียกรุงพม่าต่อแพเตรียมไว้เพราะเสียทีกรุงศรีหลายครั้ง ผมเชื่อเช่นกันว่าต่อให้

กรุงศรีมิได้อ่อนแอด้วยศึกในก็คงต้านศึกการแก้ทางที่กรุงศรีทำจนข้าศึกรู้ไส้รู้พุงหมดแล้ว

ประวัติศาสตร์เป็นเรื่องของผู้ชนะสงคราม...

พม่ายกพลมากะแค่ตอดๆกวาดเอาเชลยรอบๆ

กำลังพลน้อยมากจนไม่คิดว่าจะตีกรุงศรีได้เหมือนพม่ามาแค่ลองเชิง

แต่สุดท้ายสถานการณ์แย่จนกลับเสียกรุง ผมมองว่ายังไงก็น่าเป็นเรื่องความอ่อนแอ

ผมค่อนข้างกล้ายืนยันเลยว่า การเสียกรุงศรีฯ ทั้งสองครั้ง สาเหตุและปัจจัยหลักมาจากความอ่อนแอของสยามครับ โดยเฉพาะครั้งที่สอง ขออธิบายแบบนี้ (เอาเฉพาะการเสียกรุงฯ ครั้งที่สอง)

หนึ่ง ความอ่อนแอ เริ่มสะสมมาจากปลายสมัย สมเด็จพระนารายณ์มหาราช พระเพทราชา สังหาร พระปิย์ (บุตรบุญธรรมพระนารายณ์) รวมถึงพระอนุชาอีกสองพระองค์ และยังสังหาร ออกญาวิชัยเยนทร์ และขับไล่พวกฝรั่งเศส ออกจากราชอาณาจักร การค้าสองประเทศ (รวมถึงการได้อาวุธ ฯลฯ) ลดน้อยลงไปด้วย

สอง การแย่งชิงราชสมบัติในสมัยบ้านพลูหลวง เริ่มจาก
- ขุนหลวงสรศักดิ์ (พระเจ้าเสือ) ลอบปลงพระชนม์ โอรสของ พระเพทราชา (อันนี้ไม่ค่อยเท่าไหร่
- กรมพระราชวังสถานมงคล (พระเจ้าอยู่หัวบรมโกศ) แย่งราชสมบัติกับ เจ้าฟ้าอภัย (โอรสในพระเจ้าอยู่หัวท้ายสระ) สุดท้าย กรมพระฯ ชนะ ได้ทำการสังหาร ล้างโครต เจ้าฟัา และ ขุนนางฝ่ายเจ้าฟ้าฯ ซะมาก ทำให้ขุนนางและข้าราชการในสมัยหลัง มีน้อยมาก (เพราะโดนฆ่าล้างโครตไป ทั้งคนเก่งและคนไม่เก่ง)
- พระเจ้าเอกทัศน์ แย่งราชสมบัติของ พระเจ้าอุทุมพร ทำให้ เจ้าฟ้าดอกมะเดื่อ (อุทุมพร หนีไปบวช) และข้าราชการอีกจำนวนหนึ่ง หนีไปบวชตามด้วย ทำให้ราชการในสมัยหลัง ตั้งแต่ 2501 ยิ่งหนักไปอีก)

ผมจะสื่อว่า สยามประเทศ ไม่พร้อมจะทำสงคราม เพราะคนทำงานแทบไม่มี มีแต่คนรับสินบน ฯลฯ แล้วจะรบกับข้าศึกได้อย่างไร

พูดเพิ่มเติมเรื่องยุทธศาสตร์ ถูกต้องครับที่การที่พม่าข้าศึกโจมตีทั้งสองด้าน ทั้งด้านเหนือ (เข้าทางด่านแม่ละเมา) และด้านตะวันตกของไทย หรือ ใต้ของพม่า (เข้าทางด่านเจดีย์สามองค์) เป็นการรับศึกสองด้าน แต่ด้วยความอ่อนแอของสยาม การป้องกันจึงทำได้แค่การป้องกันพระนครเท่านั้น แต่กว่าที่กองทัพข้าศึกจะมาล้อมเมือง ไม่ใช่เรื่องง่าย

ยกตัวอย่าง

กองทัพเนเมียวฯ ยกมาทางเหนือ ผ่านได้หลายเมืองก็จริง แต่ตีเมืองพิษณุโลก ของออกญาพิษณุโลก (เรือง) ไม่แตก (ต่อมาสถาปนาตัวเอง เป็น หนึ่งในห้า ก๊ก ในสมัยกรุงธนบุรี) จึงต้องอ้อมเอา นั่นแปลว่า กองทัพหัวเมืองไม่ได้อ่อนแอ

กองทัพทางใต้ โดนค่ายบางระจัน ต้านได้เจ็ดเดือน กว่าจะแตก นั่นแปลว่า ขนาดชาวบ้านรวมตัวกัน ต้านได้ตั้งนาน

จริง ๆ แล้วทางกรุงศรีฯ แม้ว่าโดนตีด้านเหนือและตะวันตกก็จริง แต่สยามตอนนั้นค่อนข้างใหญ่ ข้างอีสานก็มีหัวใหญ่ ตะวันออกก็มี และทางใต้ นครศรีฯ ก็ใหญ่ ผมไม่เข้าใจเหมือนกันว่า ทำไมหัวเมืองแถบนั้นไม่ยกมาช่วย

สรุปเลยดีกว่า

การที่เสียกรุงฯ เนื่องจากเราขาดผู้นำการทหารที่เก่ง กล้า และมีความสามารถ ต่อให้พม่ามียุทธศาสตร์เก่งขนาดไหน รวมถึงรู้ไส้พุงเราหมด หากมีคนเก่ง ก็สามารถปิดจุดอ่อน เสริมจุดแข็งให้เราได้แน่นอนครับ

แก้แค้นตอนนี้ทันไหมครับ ผมมีคนงานพม่ากำลังจับมันคุกเข่าพนมมือ