เอาจริงๆ รอย แคร์โรลควักกะปิ ก็ยังอุ่นใจกว่าโอนาน่า

ถึงสถิติโอนาน่าจะเซฟก็เถอะ

sweeper goalkeeper ผู้มาก่อนกาล

ต้องคอมโบกับเวสบราวน์ วิ่งชนกันเองตลอด

โกลแมนยูที่ประสบความสำเร็จจริง เห็นแค่ 2 คน คือ ชไมเคิล กับ น้าซา

ยุคนั้นแกเล่นบอลด้วยเท้าดีน่ะ แต่กองหลังสมัยนั้นที่จะมารับบอล บิวท์เกม แทบจะทำกันไม่ได้ เป็นไปไม่ได้เลยที่จะใช้ประโยชน์จากการเล่นด้วยเท้าของแก

มาเล่นยุคนี้น่าจะต่อบอลแดนหลังกันเพลินเลยละ

โกลล์สมัยนั้นที่เล่นแต่ในกรอบ บาร์เตช ยังสถาปนาตัวเองจนเป็นเบอร์ต้นๆ ของโลกได้เลย

มายุคนี้ ผมว่าคงเป็น โกลล์ระดับท็อปคลาส เลย

จะว่าไปยุคนี้ ดาบิด ราย่า คล้ายๆอยู่นะ แต่ บาร์เตช เก่งกว่า เกือบทุกด้าน

เหมือนนั่งรถไฟเหาะ...เซฟด้วยเหวอด้วย ตืนตาตื่นใจกับลูกเซฟแต่มึงจะเหวอทำไม โดยเฉพาะกับอองรี

บทจะเหนียวก็เหนียวเลย แต่ช็อตพลาดแต่ละทีคนจำอะ ช็อตที่เปิดให้อองรีไปยิงนี่ติดตาผมสุดละแม่งนึกว่าเล่นทีมชาติอยู่มั้ง

แต่ถ้ามาเล่นยุคนี้โคตรเกิดเลยนะ ดันเกิดเร็วมากกว่าเมต้าไปหลายปี

ถ้าแกเกิดช้าสัก 20 ปีนะ น่าจะเป็นโกลด์เทพยุคนี้ แต่ได้แชมป์โลกก็ถือว่าแกก็สุดในยุคตัวเองล่ะ

จริงๆบาร์กเตซก็ไมไ่ด้แย่นะ
ถึงได้เป็นโกลแมนยูมาก็หลายฤดูกาล
แต่ยุคนั้นโกลไม่ได้มีส่วนที่ต้องมาบิ้วอัพเกม
การเล่นแบบนั้นในสมัยนั้นมันคือเสี่ยง
พอพลาดมามันก็โดนลงโทษ

ลองมาเล่นแบบนั้นในยุคนี้ แกคงเป็นตัว top ของโลกเลย
ขนาดในยุคนั้นยังถือว่าเป็นตัว top เพราะมีดีกรีพ่วงแชมป์โลกไปด้วย

แต่สกิลการเซฟถือว่าธรรมดา คือเซฟได้ไม่แย่
แต่ระดับแมนยู ภาพจำคือต้องมีโกลระดับชไมเคิ่ล
คือสามารถเซฟจนได้รับถุงมือทองคำได้
บาร์กเตซไม่ได้มีภาพจำที่ช็อตซุปเปอร์เซฟ
แค่เซฟได้ระดับธรรมดา ไม่ค่อยมีพลาด ยกเว้นบางทีแกเล่นบอลจนพลาด

ผิดกับตาอิบี้ หรือแคโรล ช็อตพลาดจนจำได้ 555

ระดับแชมป์โลกนะครับ แค่โชว์เหวอมากไปนิดนึงเอง

เหนียวใช้ได้นะคับ แต่ต้องมี โลรอง บรอง

มาเสียคนตอน น้องน้ำตาลนี่แหละคับ เหวอแบบเสียทรงเลย

มาก่อนกาลเกิน

ถ้ายุคนี้ มีมทุกสัปดาห์

จำได้ว่าที่รู้สึกเหนียวโคตรๆ ก็ช่วง ชไมเคิล น้ายีราฟ เด

บาร์กเตช ฟอร์มสาละวันเตี้ยลง

ไม่เพราะชอบออกมาเหวอประจำ แต่ยังดีกว่าโอนาน่า

หมดชไมเคิลไปผมว่าไม่มีใครไว้ใจได้สักคน จนมาเจอฟาน เดอร์ ซาร์ แต่เอาจริงๆตอนได้บาร์กเตซมาจำได้ว่าดีใจเพราะชอบตอนฟร้องซ์ 98 มาก แต่พอได้มากลายเป็นว่าจะเตะทีต้องลุ้นทีว่าจะพลาดมั้ย