เคยเจอแต่มันจะทำให้เราโฟกัสมากขึ้นอะ เล่นชัวร์ขึ้น ไม่ทำอะไรเสี่ยงๆ เกมรับก็ประกบติด ประกบเร็วขึ้น

แต่ก็ทำไรไม่ได้อยู่ดี พวกนี้แค่เบสิกการจับบอลก็เหนือกว่าแล้ว อ่านเกมเก็บบอลจังหวะสองดี เอาตัวบังบอลเป็น จ่ายบอลหนีได้ตลอด

มันแล้วแต่จังหวะโอกาสครับ เพราะบางทีพวกนี้ชอบติดประมาท แบบเราได้บอล แต่ไม่กล้าเข้าบอลหนัก

โคตรมีผลครับ คู่แข่งอาจจะมีผลบ้างแต่คนในทีมเหมือนมีพลัง มีความมั่นใจ

บอลเดินสายในทีมมีแต่เด็ก14-16ปี มีน้องผมคนเดียวเกิน20 ผมเองเล่นอีกทีมที่มีแต่ผู้ใหญ่ เขาส่งผมลงมาช่วยเด็กๆ สิ่งที่เห็นคือ เด็กคึกคักเล่นด้วยความมั่นใจ จากตกรอบแรกประจำกลายเป็นเข้ารอบลึกๆ

ผมเองไม่ได้เล่นดีอะไรหรอก แค่อายุเยอะ ยืนตัวสุดท้ายแล้วน้องๆมันไม่พะวงเกมรับเหมือนก่อน

อาร์เซนอลตอนขาดปาเตย์ ก็ชัดเจน

ต้องดูว่าดีกรีเยอะมั้ยครับ ถ้าเยอะเมาไว

เกร็งครับแต่สนุกมาก แต่ยอมรับว่านักเตะที่มีดีกรีเหล่านั้นเขาเก่งมาก เบสิคแน่นและเข้าใจเกมสูง ยิ่งถ้าฟิตด้วยนี่จะชัดเจนมาก มันจะสนุกมากขึ้นถ้าเพื่อนในทีมเราก็เต็มที่ไปกับเรา ทีมแบบนั้นจะโคตรสนุกเลย

แต่ไม่ชอบเล่นบอลหนักๆ เข้า50/50+ติดดาบ แบบนี้ไม่ไหว ร่างกายไม่เหมือนตอนวัยรุ่นแล้ว

มีนะ อารมณ์แบบระแวงอาวุธเค้าจนไม่ได้เล่นแบบที่ตัวเองถนัด ผมเป็นกองหลัง เจอกองหน้า เจอปีกหลายชนิด

แล้วก็ เคยเล่นกับทีมอายุเยอะๆ นึกว่าง่าย ไม่มีแรง ที่ไหนได้โดนสอนบอลแบบหัวหมุนเลย กลายเป็นทีมผมที่อายุ 20ต้นๆ เหนื่อยหมดแรงก่อนคนอายุ 40+ แบบร่างกายไม่ได้ฟิต

เคยเจอตัวเยาวชน ทำให้รู้ว่ามืออาชีพธรรมดาๆ กับมือสมัครเล่นเก่งๆมันต่างกันขนาดไหน

เวลาเล่นแล้วเกลียดที่สุดคือพวกฟิตกับพวกบ้าพลังอะ เมื่อก่อนเล่นบอลแต่ไม่ได้ซ้อมอะไรหนัก ไปเจอพวกร่างกายดีๆอะชนทีสะเทือน กระชากทีขี้เกียจเบียดเลย จะเตะมันก็เจ็บเอง ไม่รู้จะทำยังไง

เล่นเหมือนเดิมครับ มีเตรียมตัวมาดีขึ้น ตั้งใจขึ้น เพราะถ้าคิดแต่กลัวแล้วมันจะทำไรไม่ถูก บางเกมเราแพ้ก็รู้ว่าแพ้แหละ แต่เราก็ต้องนิ่งไว้ก่อน ทำตัวเองให้สนุกอะครับ

ไม่นะครับ แต่จะสู้ไม่ได้เลย แรงปะทะจังหวะเข้าบอล สู้คนที่เก่งกว่าไม่ได้

เหมือนไปเล่นวิ่งไล่จับกับเด็กๆ

ผมเคยเจอ อดีตปีกทีมชาติชุดใหญ่ สมัยกีฬาสีโรงเรียน
ผมเล่นแบ๊คต้องวิ่งไล่มันทั้งเกม เล่นเกมรับก็ไม่ค่อยจะเป็น ปกติเล่นปีกเหมือนกัน เพื่อนเห็นวิ่งเร็ว น่าจะวิ่งไล่ทัน

ผมก็เอาวะ ลองดูประกบทีมชาติ(สมัยนั้นมันก็ติด U18) มั่นใจในความเร็วตัวเองพอสมควรด้วย
เอาเข้าจริง วิ่งตามตูดมันรัวๆ จะแท็คก็ไม่ทัน จะดึงเสื้อยังไม่ทันเลย เล่นได้ครึ่งเดียวตะคริวขึ้น อายสาวมาก 55555

ผมฝ่อนะไม่ใช่แค่เรื่องเตะบอล อะไรก็ตามที่เราต้องแข่งขันกับคู่แข่งที่ดีกรีเหนือกว่าโคตรรู้สึกไม่มั่นใจเลย พวกนักดนตรีจะเข้าใจดีเวลาต้องเล่นหลังวงเทพ ๆ อะ

เคยเตะบอลมหาลัย แข่งกับ จุฬา ที่สนามจุ๊บ รู้สึกจุฬาจะมีเกียรติประวุฒิ​ สายแวว ออร่าออกเต็มที่ ตัวโคตรใหญ่ เราก็ว่าเตะบอลเก่งพอประมาณ​แล้วนะ ติดทีมมหาลัย พอเจอทีมชาตินี่ รู้เลยว่าคนละชั้นจริงๆ

Edit. ลืมตอบคำถาม ถ้าแบบนีกบอลมหาลัยอื่นหรือชั้นนำ ไม่ประหม่าเลยครับ แต่พอเจอทีมชาตินี่ รู้สึกตัวเองตัวเล็กมาก 555 เวลาเลี้ยงแล้วไปเจอเค้ายืนดักอยู่ ไม่กล้าไปต่อครับ กลัว ส่งดีกว่า 55

ตอนเรียนที่เมกา เคยเตะบอลกับ อดีตเยาวชนทีมชาติญี่ปุ่น รุ่นๆ เดียวกับ ชุนสุเกะ นากามูระ ผมเรียกเค้าว่าซึบาสะเลยครับ ทั้งเลี้ยงทั้งยิง ครองบอล ฟรีคิก ยังกับอีกโลกเลย

ต่อมาคนไทยรวมทีมไปเตะ ซันเดย์ลีค เจอพวกเม็กซิกัน วัยกลางคนยำสนุกเท้าไป เกินโหล ต้องเรียกซึบาสะมาช่วยนัดนึง มันยิงไป 3 เม็ด แต่ทีมก็แพ้ 7-3 อยู่ดี