เคยเล่นครับ อยู่ทีมเดียวกับคนเก่ง เขาบอกว่า น้องอย่าเปิดหน้าเท้าให้เขารู้สิ ไอเราก็อะไรฟะ เปิดหน้าเท้า

เกร็งๆเหมือนกันเวลาเล่นกับเขา

เคยแข่งกับทีมเศรษฐีทีมีดารากับอตีดทีมชาติ ตอนนั้นเจอปิยะพงษ์ ตอนพี่เค้าครองบอลไม่มีทางเข้าไปแย่งได้เลย

เออ นึกออกละ เคยไปเตะที่สนามข้างโบสถ์ตอนยังนับถือคริสต์ พวกอังกฤษเค้ามางานแต่งเพื่อน อายุ 25-30 กำลังพีคเลย เล่น 7 คน

มีคนนึงเหมือนเป็นพวกเตะซันเดย์ลีกด้วย ทีมอะไรจำไม่ได้ขึ้นด้วย S อยู่แถว exeter เห็นเขาผูกตระกร้ออยู่ มันโดดฟาดตระกร้อได้ซะงั้น

แมร่ง เซนส์บอลคือโหดจัด จังหวะจ่าย จังหวะ 1-1 คือคนละคุณภาพกับที่ผมกับเพื่อนเตะกันแถวโรงเรียนแถวมหาลัยเลย ดูท่าเตะผมนึกว่าพวก EPL มาเอง

ตอนแรกแข่งแบบแบ่งชาติ ทีมไทยนี่เละจนเขาต้องบอกให้เฉลี่ยคนไทยกับอังกฤษรวมทีมกัน คือพวกผมกับเพื่อนก็คนทำงานทั่วไปไม่มีใครเป็นนักบอลสักคน

ตอนหลังมาเหนื่อย จากกองหลังขอถอยลงมาเล่นโกล์ พวกฝรั่งแมร่งยิงอย่างคมอย่างแรง เยะเปะ ระบมทั้งตัว แล้วไม่มีตัวเปลี่ยนด้วย

เจอประจำครับ พวกอดีตทีมชาติ หรือพวกดารา

เม่ื่อก่อนที่ บอลสโมสรยังไม่บูม 10 กว่าปีที่แล้ว

พวกบอลสโมสร นักเตะมีชื่อจะมาเตะเดินสาย บอลเดิมพันนั่นแหละ

บอกเลย มีแรงฮึดเตะกว่าเดิมอีกครับ

สิ่งที่ต่างจากคนอื่นคือ เบสิก และความฟิต เพราะพวกนี้ต้องซ้อมประจำ

ที่เหลือก็ใจล้วนๆ

เดียวอาทิตย์หน้านี่ ผมก็จะไปเตะกับทีม บอย ท่าพระจันทร์อยู่ พวกดัสกรก็อยู่ทีมนี้

ตอน เจ ยังไม่กลับไปญี่ปุ่นก็มาเตะอยู่

ไม่กลัวเลย พวกตัวโรงเรียนบอล11 มาเล่นโกลหนูเจอทีมผมตบเรียบอะ แต่บอล11ไม่ไหวนะพื้นที่มันเยอะเกิน

ฝรั่งผมเตะกับพวกครู หรือ Expats ที่ฟอมทีมมาเล่น ถ้ามาจาก UK แม่งเล่นกันดีหมดเลย พวกครูที่ผมทำงานด้วยนี่ UK ทั้งนั้น ทรงบอลอย่างดี ก็แน่หละพวกนี้เตะบอลเป็นงานอดิเรก ยิงเข้าข้อทุกดอก สนามหญ้าเทียมไทยแม่มเล็กไปเลย

เคยเจอเราพยายามจะยกระดับให้เท่าหรือใกล้เคียงเค้าหรือจัดการเค้า
เค้าจะยกระดับหนีแสดงความต่างชั้นให้เราเห็นทันที ชัดสุดคือความฟิต

ตอนเตะจบเขาบอกคนไทยเตะบอลอาจจะเก่งน้อยกว่าฝรั่ง(แบบว่าพวกผมชมเขาเยอะว่าโหด) แต่อาจจะเก่งมวยไทย เขาอยากเรียนมวยไทย ผมกับเพื่อนบอกเคยดูแต่ในทีวี

ระดับเราๆ มีเกร็ง มีล่กๆอยู่แล้วครับ สภาพจิตใจของเราต่างจากพวกมืออาชีพระดับโลก คิดว่าพวกระดับพรีเมียร์ไมมีอาการนี้และคิดว่ารับมือกับอาการเหล่านี้ได้ เพราะถ้าทำไม่ได้ ไม่มีทางขึนไปถึงระดับนั้นได้อย่างแน่นอน

ผมเล่นเป็นกองหลังถ้ารู้คนไหนเก่ง จะระวังคนนั้นเป็นพิเศษ สติสมาธิจะมาเต็มเลย ประมาณว่าต้องเอาชนะให้ได้ ต้องสกัดให้ได้ ห้ามพรวด
เวลาบอลโยนมาฝั่งตรงข้ามมีสองคนก็จะระวังคนเก่งก่อน อีกตัวบางทีอาจจะปล่อยๆเลย

แต่สุดท้ายยังไงก็สู้เค้าไม่ได้อยู่ดี

แค่พวกตัวโรงเรียนนี่ก็ต่างกับคนธรรมดาแล้วนะ ไม่ต้องไปพูดถึงทีมชาติเลย คนละเกรด 555

เคยเจอครับ คิดตรรกะง่ายๆ แพ้เสมอตัว ชนะได้ก็หล่อ แต่ผมชอบโหมดบอลรองนะ เล่นสนุกดี ไม่ชอบเล่นกับทีมเหนือๆ ชอบเล่นกับคนฝีเท้าปกติ แต่ทัศนคติดีๆมากกว่า

ผมเล่น futsal ตำแหน่งโกล์นะ
เวลาเจอพวกตัวโรงเรียน เหมือนผมจะมีบัฟเพิ่ม จะเหนียวกว่าเดิม 50%
ประมาณว่า ตัวโรงเรียนเหรอวะ ยิงกรูให้ได้นะ 5555555

ตอนม.3 ปีสุดท้ายที่ผมเตะบอลแบบเล่นจริงจัง
ผมกระชากผ่านได้แต่เราหัวไม่ไว ไปแล้วมีแต่แตะแล้ววิ่งแล้วจะยิงอย่างเดียว
จนมีโอกาสได้ไปคัดบอลกับทีมอินทรีเพื่อนตำรวจ ที่จะส่งเด็กไปบาเยินมิวนิค2คน
โอ้โห ผมดูคนอื่นคัดกันก่อน ก็จินตนาการในหัวเลยว่าถ้าถึงตาเราโดนเข้าไวผมก็ทำอะไรไม่ถูกละ ในหัวเรามีแต่จะแตะแล้วก็วิ่งอย่าวเดียว
เลยบอกแม่ว่าไม่คัดแล้ว กลับบ้านเลย

เจอคนเก่งไม่เกร็งเท่ากับเจอพวกขี้บ่นอยู่ในทีมอ่ะ

ทำเอาเล่นไม่สนุกเลย