ผมเปิดร้านอาหารครับ
ช่วงขายดีๆ ผมก็ให้มาทำนะครับ
แต่ช่วงนี้ ยอดขายตกมากๆ แต่ พนง ยังขอมาทำวันหยุด
บอกว่าลูกค้าเยอะเหนื่อย
ผมอยุ่ร้านตลอด เพราะ ทำครัวเองด้วย
ลูกค้าจะมาก็แค่กลางวันครับ นอกนั้น ตั้งแต่บ่ายไป แทบไม่มีคนครับ
พนง ก็ว่างนั่งเล่นกันละ รอ เลิกงานตอนเย็น แต่ยังบ่นเหนื่อย
ผมล่ะไม่เข้าใจจริงๆ
ยอดขาย ตกจากปกติที่เคยขายดีๆ 50-60% เลยครับ
ตั้งแต่ ปิดเมือง รอบแรก จนทุกวันนี้ พนง ยังได้เงินเดือน ครบเต็ม ทุกเดือน ไม่เคยปรับลด มีแค่ช่วงนี้แหละครับ ที่ ผมขอว่า วันหยุดไม่ต้องมาทำพิเศษ นะ แต่ก็ยังอยากมาทำ ให้เหตุผลว่าเหนื่อย

--- ขอบ่นระบายนิดนึงนะครับ---
เพิ่มเติม ที่ พนงบอกว่า เหนื่อยแต่อยากมาทำ เพราะจะได้มาช่่วยในส่วนงานของ เพื่อนน่ะครับ แต่ผมคิดว่า คงอยากได้พิเศษด้วย และ งานสบายด้วย มากกว่า เพราะลูกค้าไม่เยอะ

ก็ไม่ต้องให้มาสิครับ หรือบอกไปเลย ช่วงนี้ให้เงินเดือนอย่างเดียว ไม่มีเงินทำพิเศษให้นะทใครอยากมาทำพิเศษฟรีก็เชิญ

คือตั้งกะ 2020 แล้วมาจนถึงตอนนี้

ไม่เคยไปปรับลด หักเงิน กับ พนง เลยหรอครับ ขอชื่นชมเลยครับ

ส่วนเรื่องขอมาทำวันหยุด ก็ลองคุยกันไปครับ ผมว่า พนง ต้องเข้าใจเราบ้างแหละครับ

อ่านแล้วก็งงงงนะ เหนื่อยแต่อยากมาทำ

ดูก็ตัดสินใจไม่น่ายากนะ เด็ดขาดไปเลยดีกว่าสถานการณ์แบบนี้ อะไรเซฟได้ก็เซฟ

ท่านเป็นเจ้าของกิจการท่านต้องเป็นคนหนักแน่นสิครับ = = อ่านแล้วงงอะไรคือเหนื่อยเหนื่อยมันก็วันต่อวันแทนที่จะได้พักดันมาขอทำวันหยุดด้วยแล้วพี่่จะเอาเวลาไหนไปพักละ

อ่านแล้วงง

ก็บอกพนักงานสิ ว่าเจอโควิด ปีนี้ไม่มีให้พิเศษ

ท่านใจดีเกินครับ

ขอมาทำวันหยุด ให้เหตุผลว่าเหนื่อย

ไม่เข้าใจตรงนี้ครับ ถ้าเหนื่อยจะมาทำทำไม

เอ็นดูเขาเอ็นเราขาดครับแบบนี้

ต้องหนักแน่นกว่านี้ครับ ไม่ให้มา ก็คือบอกให้ทราบชัดเจนไปเลยครับ จะมาเนียนเอาเงินพิเศษวันลูกค้าน้อยแบบนี้ได้ไง ถ้ามาพี่ไม่ได้จ่ายเงินให้นะ..อะไรก็ว่าไป

ท่านอธิบายมุมมองของตัวเองไปเเล้ว
เลยอยากช่วยวิเคราะห์มุมมองของลูกน้องท่าน
จากคำอธิบาย เเสดงว่าจากสถานการโคววิด คุณยังให้รายได้ลูกน้องเหมือนเดิม
เเถมยังไม่มีการปรับเช่นลดพนักงานจากสถานการที่รายได้ลดลง
ผลคือ ลูกน้องคุณคิดว่า คุณไม่ค่อยได้รับผลกระทบจากสถานการตอนนี้
จึงทำในสิ่งที่ทำปกติเเละย้อนเเย้งกับสถานการปัจจุบัน
คุณจึงเกิดความคับข้องใจเเละคำถามว่าทำไมลูกน้องจึงมีความคิดเเบบนี้

ขอยืมคำพูดเเม่มา ท่านบอกว่าถ้าเข้าคิดได้เหมือนเรา เข้าก็ไปเป็นเจ้านายตัวเอง
เเล้วลูก เเม่สอนให้ทุกอย่าง(ที่บ้านเเม่ขายก๋วยเตียว)
เเละเราไม่จำเป็นต้องไปความเข้าใจคนประเภทนี้ครับ เเม่ผมเเค่บอกให้ดูเป็นตัวอย่าง

หน้าที่ท่านคือ เปิดอกคุย เเละชี้เเจ้งครับ พูดเรื่องดีก่อนคือ จะไม่มีการปรับลดคน
เเต่จะไม่มีการทำงานในวันหยุด เพราะรายรับของร้านลดลง
ถ้าไม่เข้าใจก็ไม่เห็นถึงเหตุผลที่ต้องรั้งไว้เลย

ก็ไม่ให้ทำ ก็จบครับ

จำนวนคนในแต่ละวัน แต่ละกะ เจ้านายเป็นคนควบคุม ไม่ใช่ลูกน้อง

ท่านไม่ดุ ไม่เด็ดขาดหรือเปล่าครับ

ลูกน้องมีหลายประเภท พวกปากดีเยอะ พวกเห็นแก่ตัวเห็นแก่ประโยชน์เยอะ

ถ้ามันกลัวหรือเกรงใจเรามันจะไม่มีหลุดคำพูดพวกนี้ครับ

คนประเภทนี้ถ้าเราอ่อนให้มันจะพยายามค่อยๆขี่หัวครับ

คำพูดคนพวกนี้จะออกแนวแถครับ เหตุผลแบบแถๆ เหมือนตัวเองดีตัวเองถูกคนอื่นผิด

แต่การกระทำ100คนก็90คน มักจะตรงข้ามเลยครับไอ้พวกนี้ ขี้เกียจ แอบอู้

เค้าไม่เคยคิดถึงใครจริงครับ คิดได้หรือเปล่าไม่รู้ แต่เค้าไม่สนครับ

จัดการได้ต้องจัดการบ้างครับ อย่าปล่อยไปนาน มันเหลิง แล้วเดี่ยวคนอื่นเอาตามอีกจะคุมยากไปอีกนะครับ เสียระบบหมด

ผมเคยทำงานโรงงานของครอบครัวมานานเป็นสิบปี คนงานหลักร้อยเข้าออกเป็นพันคน
บางคนมีจิตสำนึกดี แต่บางคนไม่มีครับ
เรียนรู้สัจธรรมแล้วว่า ให้เท่าไรก็ไม่พอครับ
วันที่ผมใจดี เห็นใจตามใจเขา เขานับถือพูดจายกยอจนผมยังเขิน
วันที่เขาผิดใจ คิดว่าคุณเอาเปรียบ
ที่เคยช่วยมาาทั้งหมดก็สูญเปล่า ถึงขั้นขู่ให้เราระวังหลังเลย
ทุกวันนี้ผมทำงาน ให้พนักงานทุกคนเท่าที่ควรจะได้
ไม่คิดเอาเปรียบ แต่ไม่ช่วยเหลืออะไรเป็นพิเศษแล้ว

เรียกประชุมครับ บอกว่าเราต้องการยังไง เราจะจ่ายยังไง แล้วสื่อสารให้ชัดเจน เด็ดขาด ประชุมครั้งเดียวต้องรู้เรื่อง

ไม่ต้องดุ แต่ต้องเด็ดขาด

มันยังไง เหนื่อย แต่จะมาทำเนี่ย ท่านก็บอกไปเลย ขอมาทำได้ แต่ไม่ให้เงินนะ บอกแบบนี้ดูว่าจะเหนื่อยอีกไหม ช่วยดูเศรษฐกิจด้วย พี่ก็เหนื่อย