เท่าที่ลองทำดูนะ

1.ประหยัด วัตถุดิบที่ได้มาเทียบราคาตลาดแล้วก็ถือว่าถูก อย่างตอนนี้ผมกำลังกินโลว์คาร์บอยู่ แต่บางทีก็ใช้สูตรคีโตที่ไม่มันมากและเน้นการต้ม ถ้าไปสั่งในร้านมี 80 บาท++ถึง 100 บาท แน่ๆ แต่พอทำกินเองก็ตกมื้อละประมาณ 20-30 บาท

2. ได้สารอาหารเท่าที่เราต้องการ กำหนดปริมาณวัตถุดิบได้ ไม่ใช่อยู่ที่มือแม่ค้าหรืออารมณ์แต่ละวัน หรือจะคุมโซเดียม คุมน้ำตาล ก็ prep ได้

3. ระหว่างปรุงอาหารสามารถกำหนด multi task ได้ คือผมจะเน้นต้ม การต้มแต่ละครั้งใช้เวลา 20-30 นาทีใช้ไฟกลาง ระหว่างนั้นก็เอาผ้าเข้าเครื่อง อาบน้ำ หรือล้างเชียงล้างมีดรอ แช่ผักกินสดรอ ก็ยังได้

4. เวลาไปออกกำลังกายกลับมาแล้ว ต้องมาทำอาหาร ให้ความรู้สึกเหมือนเป็น Calories Hunter อันนี้อาจจะเป็นผมที่เป็นคนเลือดกรุ๊ปโอรู้สึกไปเองก็ได้ คือมันให้อารมณ์ที่ต่างจากนั่งรอกินอย่างเดียว เวลาต้องหั่นต้องแล่เนื้อ ต้องทุบกระเทียม พริกไทย รากผักชี แล้วก็คิด Task อื่นนู่นนี่ไปด้วยทั้งที่เหนื่อยๆ


ผมจะจินตนาการว่าตัวเองไปล่าสัตว์กลับมา แล้วก็มาทำอาหาร

5. เกิด time management คือข้อนี้อาจจะดูไม่สำคัญนะ แต่จากข้อที่ผ่านๆมา ผมเลิกเล่นเกมได้แบบสนิทเลย เพราะความยุ่งยากในการจัดการเวลานี่มันก็ทาทายอยู่พอประมาณแล้ว challenge มันมีเรื่อยๆนะ ไม่ว่าจะเป็นรสชาติ ความสะอาด ความจำเจ เหมือนมี quest ให้ทำทุกวัน แถมนอนหลับดีด้วย มันเหนื่อย 555

6. ถ้าไปตลาดนัดหรือตลาด Local ผมสามารถเลือกซื้อของที่ปลูกหรือเลี้ยง+เชือดนอกระบบนายทุนใหญ่ได้ เช่นผักชาวบ้าน หมูเชือดเอง(ถึงจะซื้ออาหารจากซีพีก็เถอะ) เป็ดเลี้ยงเอง

ทีนี้มาดูข้อเสียบ้าง

1. ถูกป้าร้านข้าวที่กินประจำแซวยับ
2. ตาจะปิดแล้วต้องมานั่งล้างจานกับตากผ้า บางทีต้องถูพื้นด้วย
3. ถ้ามีงานอื่นยุ่งๆมาก็ไปซื้อกินดีกว่า แต่การซื้อกินก็หาร้านยากเพราะกินโลว์คาร์บ ใช้เงินเพิ่มขึ้นพอประมาณเหมือนกัน
4. ถ้าคนประสบการณ์ทำอาหารน้อยอย่างผม บางทีก็ทำอะไรโง่ๆเปลืองๆได้ เช่น ซื้อวัตถุดิบที่ทำยากหรือทำไม่เป็นมาแล้วก็ปล่อยไว้จนหมดอายุ เอาไก่ไปแช่ไว้ใต้ช่องฟรีซแล้วไฟตก เขียวเลย หรือล้างผักสดไม่สะอาด ล้างแปปเดียวกินเลย ก็ได้สารเคมีเยอะดี และอื่นๆที่อาจจะทำออกมาแล้วแดรกไม่ลง

ครับ

ผมทำกินเองมานานละครับ เพราะซื้อเค้าไม่อร่อย ยกเว้นพวกร้านดีๆ ร้านอร่อยจริงๆ หรือร้านญี่ปุ่นอร่อย ผมถึงยอมเสียเงิน

ประหยัดจริงครับ ปริมาณได้มากกว่า เครื่องปรุงเราเลือกได้ (โซเดียมน้อยไรงี้)

ข้อเสีย ขี้เกียจล้างจานครับ 555+

หลักๆก็การปรุง

ทำให้รู้ว่าปรุงให้อร่อยเหมือนร้านตามสั่งที่กินประจำนี่ โซเดียม+น้ำตาลมหาศาล

ไม่แปลกเลยที่คนรอบตัวผมซื้อกินตลอด ผอมๆ แต่น้ำตาลในเลือดสูงกัน

เรื่องล้างนี้ผมก็ขี้เกียจ แต่ตอนต้มผมก็ล้างพวกที่มันปรุงไปแล้วอย่างเขียง มีด ครก อะไรไปเลย ก็สะดวกดีอีกอย่างถ้าต้มหรือนึ่งมันก็ไม่ค่อยมีน้ำมันก็จะล้างง่ายหน่อย แต่อีกไม่นานคงเบื่อ ก็ต้องหาวิธรปรุงอะไรใหม่ๆทำอีกแหละ

ผมไปซื้อกับข้าวถุงที่ตลาดมากิน ก็ขี้เกียจล้างจานเหมือนกันครับ

ข้อดี คือ
- วัตถุดิบ เราสามารถเลือก และ กำหนดคุณค่า ทางโภชณาการได้
- เวลาทำอาหารที่บ้าน ผมไม่ใส่ผงชูรสนะ ..NO MSG
- ประหยัดต้นทุน หากคำนวณดีๆจะรู้จักการ management ไปในตัว ..(แล้วแต่กรณี บางครั้งก็เปลืองกว่า)

ข้อเสีย คือ
- เอาจริงๆ ไม่รู้มันเป็นข้อเสียไหม ..ล้างจานเอง ทำความสะอาดครัวเอง
- แค่ออกบ้านไปตลาด มันเสี่ยงต่อการติดโควิด.. (กรณีที่ไปจับจ่ายตลาดเอง)
- วัตถุดิบบางอย่างก็อยู่คนละที่ เสียเวลา เสียค่าน้ำมันในการเดินทาง

สำหรับผม อยู่กัน 5 คนภายในบ้าน พ่อแม่ และครอบครัวของผม ..ส่วนใหญ่ก็ทำกับข้าวกินกันเองที่บ้าน

พวกต้มเวลาทำจนน้ำมันงวดต้องเติมน้ำแล้วปรุงเพิ่มป่ะ

ถ้าปรุงเพิ่มมันก็จะได้โซเดียมเกินไหม

กินเสร็จแล้วหันไปมองจาน กระทะ ครก เขียง เห้ออ เหนื่อยเลย

โซเดียมกับน้ำตาลแฝงในอาหารตามสั่งหรือขนมในร้านสะดวกซื้อผมว่าสูงมากนะ สูงจนเอาตัวเลขรายวันมาดูแล้วขนลุกเลย บางทีกินเกินไป 4-5 เท่า RDA หรือพวกแป้งขัดขาวที่กระตุ้นอินซุลินเยอะๆ พวก GMOs พวกนายทุนก็ผสมมาเยอะเกิ้น

ตั้งแต่ทำเองทำให้รู้ว่าร้านตามสั่งมันไม่ต้องใช้ฝีมืออะไรเลย ถ้าราคาเกินคุณภาพ
เราทำเองผักดีเนื้อดีเพราะซื้อจากSuperไม่ใข่เศษหมูเนื้อคุณภาพแย่ๆ ผักก็สดสะอาด ผงชูรสไม่เคยใช้

ยกเว้นร้านขึ้นห้าง อาหารญี่ปุ่น อินเดีย พิซซ่า ที่ทำครัวเองที่บ้านยากหน่อย

ผมไม่ได้คลีนนะ แต่ไปอ่านมาเขาบอกในเนื้อสัตว์ก็มีโซเดียมอยู่จากกระบวนการล้างอยู่แล้ว ไก่นี่ยิ่งเยอะเลย

ผมตี 3 เกลอ พริกไทย กระเทียม รากผักชี ใส่ไป ตักเนื้อขึ้นมาพักแล้วเติมน้ำจิ้มสุกี้หน่อยนึง(จริงๆในน้ำจิ้มก็มีน้ำตาล 20% แล้วก็เกลือเยอะอยู่ ) ก็พอแหลกล่ายนะ เคยไม่เติมมันก็กินได้ แต่เบื่อ

ป.ล.ผมไม่กินซุปน่ะ หรือกินนิดหน่อยเท่านั้น

เดี๋ยวอีกหน่อยจะเข้าลูปนรก เหลือแค่ต้มน้ำร้อนเติมมาม่า

ถ้าอยู่หลายคนผมว่าโอเคเลย

ไม่สิ