จากที่รับปากเอาไว้ว่าจะแปลบทความวิเคราะห์เกมชนะวัตฟอร์ต
แต่ผมดันหาแหล่งที่น่าเชื่อถือไม่ได้ ก็เลยขอแปลเกมเอฟเวอร์ตันแทนก็แล้วกันนะครับ
เพราะมีหลายอย่างที่น่าสนใจ และเป็นครั้งแรกที่ทีมเราเลือกใช้ระบบไดม่อน


--เริ่มกันเลย---

ทีมเจ้าบ้านเอฟเวอร์ตันของอันเชล็อตติ เลือกแผนที่เขาใช้ประจำอย่าง 4-4-2
เซ็นเตอร์แบ็ค จับคู่ระหว่าง ไมเคิล คีน และเมสัน โฮลเกต
โดยมีทอม เดวีส และ อันเดร โกเมส ยืนเป็นกลางรับสองตัว แบบdouble pivot
โดยวางหน้าคู่เป็น ไคลเวิร์ต-เลวิน จับคู่กับ ริชาร์ลิสัน

ส่วนฝั่งแมนยูผู้มาเยือน เนื่องจากอาการบาดเจ็บของเดเนียล เจมส์
ผนวกกับแมนยูตอนนี้มีผู้เล่นมิดฟิล์ดที่อยู่ในฟอร์มที่ดีถึง3ราย
ได้แก่ แมคโทมิเนย์, เฟรด และมาติช
โซลชาร์จึงจับทั้งสามลงพร้อมกันในระบบ 4-1-2-1-2 หรือ 4-4-2 แบบไดม่อน
โดยมีบรูโน่ คอยบัญชาการเกมรุก ส่วนกองหน้าสองคน เป็นมาร์กซิยาล และ เมสัน กรีนวู้ด










การตั้งรับของเอฟเวอร์ตัน

จากความผิดพลาดของเดเกอา บังคับให้แมนยูต้องเป็นฝ่ายเดินเกมรุกเข้าใส่ตั้งแต่3นาทีแรก
การใช้แผนไดม่อนของแมนยู จะได้ประโยชน์ในแง่จำนวนตัวผู้เล่นในแดนกลาง　
การที่แมนยูมีมิดฟิล์ดในแดนกลางถึง4ตัว จะทำให้พวกเขามีทางเลือกในการผ่านบอลมากขึ้น
และเป็นเรื่องยากสำหรับคู่แข่งที่จะสามารถปิดทิศทางการผ่านบอลได้ทั้งหมด

อย่างไรก็ตาม เอฟเวอร์ตันของอันเชล็อตติมีการรับมือที่ชาญฉลาด จากสกอร์ที่นำอยู่1-0
พวกเขาจึงลงไปตั้งเกมรับแบบmid-block (ไม่เพรสสูง ไม่รับลึก)
และยืนตำแหน่งแบบ4-4-2
แต่ที่พิเศษคือพวกเขามีการคอมแพ็ค(compact)พื้นที่ ทั้งในแนวลึก และ แนวกว้าง





การบีบอัดพื้นที่ในแนวลึก(vertical compact) เพื่อลดพื้นที่ระหว่างไลน์ผู้เล่นในแดนกลางกับไลน์กองหลัง

การบีบอัดพื้นที่ในแนวกว้าง(wide compact) เพื่อลดระยะห่างระหว่างผู้เล่น ป้องกันไม่ให้แมนยูผ่านบอลเข้ามาได้ง่ายๆ



จากรูป เป็นผลจากการคอมแพ็คพื้นที่ของเอฟเวอร์ตัน แม้ว่าแมนยูจะมีผู้เล่นในแดนกลางถึง4คน
แต่จะเห็นว่ามาติช กลับไม่สามารถผ่านบอลไปให้เพื่อนร่วมทีมได้เลย
จังหวะนี้ มาติชพยายามผ่านบอลให้บรูโน่ แต่ถูกโกเมสตัดบอลเอาไว้ได้







แมนยูค้นพบวิธีเจาะเกมคอมแพ็คของเอฟเวอร์ตัน

การคอมแพ็ค(compact) หรือ การบีบอัดพื้นที่ของเอฟเวอร์ตัน ก็มีปัญหาโดยธรรมชาติของมัน
การคอมแพ็คพื้นที่ ทำให้เกิดช่องว่างขนาดใหญ่บริเวณริมเส้นทั้งสองข้าง
จากจังหวะนี้ มาติชพยายามเปิดบอลข้ามไปยังพื้นที่ว่างริมเส้น


ในตอนแรกแมนยูพยายามเจาะตรงกลางแล้วไม่เป็นผล จึงเปลี่ยนไปเจาะพื้นที่ว่างดังกล่าว
โดยอาศัยผู้เล่นมิดฟิล์ด3คน ขยับมารับส่งบอลกันริมเส้นมากขึ้น
การกดดันพื้นที่ริมเส้น ส่งผลให้พวกเขาสามารถต่อบอลเข้าไปยังพื้นที่สุดท้ายได้สำเร็จ



ในAction Areaนึง การจะเอาชนะในAreaใดๆได้นั้น นอกจากความสามารถเฉพาะตัวของนักเตะแล้ว
การเพิ่มความได้เปรียบในแง่จำนวนผู้เล่นต่อพื้นที่(Numerical Advantage)ก็สำคัญไม่แพ้กัน

จากจังหวะนี้ จะเห็นว่า มาร์กซิยาลฉีกไปริมเส้นเพื่อรับบอล จากนั้นเฟรดและบรูโน่ เข้าไปช่วย มาติชก็คอยซัพพอร์ตอยู่ข้างหลัง ในขณะเดียวกัน ฟูลแบ็คอย่างลุคชอว์ก็พร้อมวิ่งสอด

ดังนั้น จังหวะนี้ แมนยูมีผู้เล่นในพื้นที่นั้นถึง5คน ทำให้พวกเขาสามารถเคาะบอล และหาช่องเจาะเข้าไปพื้นที่สุดท้ายได้สำเร็จ



ตัวอย่างการขึ้นเกมริมเส้นในระบบไดม่อน



มาร์กซิยาลโหม่งชงให้ เฟรดที่ขยับไปเล่นฝั่งซ้าย
และเฟรดครอสบอลจากริมเส้นได้แย่งแม่นยำ



เฟรดประสานงานกับลุคชอว์ที่วิ่งโอเวอร์แลป และเข้าพื้นที่สุดท้ายได้สำเร็จ






การแก้เกมของอันเชล็อตติในครึ่งหลัง


หลังจากที่จบครึ่งแรกด้วยผลเสมอ1-1 ทำให้อันเชล็อตติเริ่มเกมครึ่งหลังด้วยการสั่งการให้นักเตะของเขาเล่นเพรสซิ่งมากขึ้น ทำให้กลางของแมนยูเจอปัญหาในการขึ้นเกม

จากตัวอย่างนี้ เลย์ตัน เบนส์ ออกจากไลน์กองหลัง เพื่อกดดันเข้าใส่ผู้เล่นริมเส้นของแมนยู



เป็นอีกครั้งนึงที่การเพรสซิ่งอย่างดุดันของเบนส์ ทำให้แมนยูไม่สามารถขึ้นเกมจากพื้นที่ด้านข้างได้อีก โดยเขาขึ้นมาเพรสซิ่งทันทีที่แมคโทมิเนย์พยายามจะพลิกบอลออกไปพื้นที่ด้านข้าง



จากการเล่นเพรสซิ่งมากขึ้นของเอฟเวอร์ตัน ทำกลางของแมนยูไม่สามารถขึ้นเกมได้สะดวกเหมือนในครึ่งแรก









บอลไดเรคของเอฟเวอร์ตันสุดอันตราย


จากสถิติการผ่านบอลยาวของพิคฟอร์ด ทั้งหมด15 ครั้ง ผ่านบอลสำเร็จมากถึง11ครั้ง ซึ่งเป็นการผ่านบอลยาวไปให้ศูนย์หน้าเจ้าของความสูง187ซม.อย่าง คัลเวิร์ต-เลวิน โดยศูนย์หน้าสัญชาติอังกฤษรายนี้เอาชนะการดวลกลางอากาศไปถึง11ครั้ง ส่วนริชาร์ลิสัน เอาชนะได้7ครั้ง

เทคนิคในการเล่นบอลไดเรคของเอฟเวอร์ตัน คือ เมื่อบอลยาวถูกโยนยาวมาให้คัลเวิร์ต-เลวิน ผู้เล่นคนอื่นๆจะต้องเข้าไปอยู่รอบๆเขา เพื่อรอเก็บจังหวะสอง

ดังภาพ ปีกอย่าง ทีโอ วอล์คอต และ กิฟฟี่ ซิกูดร์สัน จะหุบเข้ากลาง และเดวิส กับ โกเมสก็เข้ามารอเก็บจังหวะสองเช่นกัน จากตัวอย่างนี้แม้กระทั่งซิกูดร์สัน ที่เล่นเป็นมิดฟิล์ดตัวซ้าย แต่ก็ขยับมาทางขวาเพื่อเข้ามารับบอลจังหวะสองจากคัลเวิร์ต-เลวิน













การรับมือกับบอลครอสของเอฟเวอร์ตัน


การครอสบอลจากริมเส้นของเอฟเวอร์ตัน ถือเป็นอีกหนึ่งอาวุธที่น่ากลัวสำหรับเกมรุกของพวกเขา
เมื่อไหร่ก็ตามที่ฟูลแบ็คของเอฟเวอร์ตันได้บอล พวกเขาจะพยายามครอสบอลจากริมเส้น
จากสถิติ เบนส์ และซิดิเบ้ มีจังหวะครอสรวมกันถึง10ครั้งในเกมนี้ (ไม่รวมเตะมุม)

ดังนั้น แมนยูจึงเพิ่มการป้องกันจากการครอสบอลด้วยการเพิ่มผู้เล่นตัวสูงๆ
เข้าไปยืนระหว่างสองเซ็นเตอร์แบ็ค เพื่อลดระยะห่างระหว่างผู้เล่นในเกมรับ
จังหวะนี้ มาติชช่วยโหม่งเคลียร์บอลครอสของเอฟเวอร์ตัน






ดังนั้น ในเกมนี้พวกเขาจึงสามารถรับมือกับลูกกลางอากาศได้อย่างยอดเยี่ยม
จากสถิติในเกมนี้ แมกไกวร์ เอาชนะได้ 6 ครั้ง(คิดเป็น75%) ของการดวลทั้งหมด,
มาติช ชนะ3 ครั้ง(คิดเป็น 50%) และลินเดอเลิฟ 2 ครั้ง (คิดเป็น50%) ซึ่
งในเกมนี้เอฟเวอร์ตันมีการครอสบอลทั้งหมด15ครั้ง
แต่ผู้เล่นเอฟเวอร์ตันโหม่งเอาชนะได้เพียง3ครั้ง หรือคิดเป็น20%เท่านั้น.















เกมรุกแมนยูขาดความดุดัน

“Pace and power, Man United, that's what we are,”
โซลชาร์เคยพูดถึงปรัชญาเกมรุกของแมนยูเอาไว้ว่า "ต้องรวดเร็ว และดุดัน"
แต่ดูเหมือนว่าในเกมนี้พวกเขาจะขาดสิ่งนี้ไป จากการที่แมนยูขาดผู้เล่นที่มีความเร็วอย่าง
แรชฟอร์ด และ เดเนี่ยล เจมส์ ทำให้ในเกมนี้จังหวะสวนกลับของพวกเขาดูจะด้อยคุณภาพไปอย่างเห็นได้ชัด

จากตัวอย่างนี้ แมนยูพยายามจะสวนกลับ แต่ทว่าเมื่อเฟรดได้บอล และพยายามมองไปข้างหน้า
แต่กลับไม่มีใครให้ส่ง ทำให้ต้องครองบอลนาน และเสียบอลในที่สุด



อีกจังหวะนึง แมนยูพยายามจะสวนกลับเร็วแต่ทำได้ไม่ดี และทำให้เอฟเวอร์ตันแย่งบอลกลับไปครองได้อีกครั้ง


แผนไดม่อน ไม่เหมาะสำหรับการเล่นเกมสวนกลับ


ดังนั้น โซลชาร์ต้องปรับแผนอีกครั้งด้วยการ เปลี่ยนไปเล่นกลางแบบdouble pivot
ในระบบ4-2-3-1 โดยมีมาร์กซิยาลฉีกไปเล่นทางซ้าย มาต้าเล่นทางขวา โดยมีอิกฮาโล่เป็นกองหน้าตัวเป้า
ส่งผลให้พวกสามารถเล่นเกมสวนกลับได้สำเร็จ







--จบ--



แล้วท่านทั้งหลาย
คิดว่าในสภาพทีมที่ขาดผู้เล่นที่เล่นแนวลึกแบบนี้ คิดว่าแมนยูควรใช้แผนใด?


ปล.หวังว่ากระทู้หน้า จะได้แปลบทความ แมนยูเอาชนะแมนซิตี้ด้วยวิธีใด นะครับ

คืนนี้สู้โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย



ที่มา : https://totalfootballanalysis.com/match-analysis/premier-league-201920-everton-vs-manchester-united-tactical-analysis-tactics

ด้านขวาบอดเลยครับ

Greenwood McTominay Wan-Bissaka

จริงๆ ไม่อยากโทษนักเตะ ตัวเลือกก็มีแค่นี้ ดีกว่าใช้ 14-15 ยืนปีก

ถ้า Pogba กลับมา ให้ยืนแทน Mctominay ผมว่าได้เลยล่ะ

เพราะตำแหน่งจะเหมือนที่เล่นให้ทีมชาติด้วย

ครึ่งแรกกดเอฟอยู่เลยแผนนี้ แต่ครึ่งหลังโดนน้าแจ้แก้เหมือนกัน ดีคนละครึ่ง

ผมพยายามหาจังหวะที่ขึ้นเกมทางขวา จากการนั่งดูฟูลแมตช์
สรุป คือ ไม่เจอเลยครับ

แต่สิ่งหนึ่งที่สังเกตุได้คือ กรีนวู้ด ไม่ค่อยออกไปช่วยต่อบอลริมเส้น ต่างจากฝั่งซ้ายที่มาร์กซิยาลมักฉีกมาเล่นบอลกับเพื่อน

มีหลายจังหวะ วานบิสซาก้าต้องดวลกับ เบนส์และโกเมสตามลำพัง

4-4-2 ไดมอนส์ ก้บ 3-4-1-2 สามารถใช้เป็นแทคติค ลับลวงพรางกรณี เจอทีมใหญ่ หรือ โค้ชบิ้กเนมเพื่อให้จับทางยากได้ในบางนัดครับ แต่ไม่สามารถ ใช้เป็นแทคติคหลักของเราได้เพราะจุดใหญ่เลยคือแบ็ค2ข้างเราไม่ใช่วิงแบคที่รุกรับครบเครื่องขนาดนั้น
แต่แค่การสลับเอามาใช้ ร่วมกับ4-2-3-1 ก็ถือว่ามีประโยชน์ในการสับขาหลอกเยอะแล้วครับเพราะถ้าจัดทื่อๆ คือทางโค้ชระดับนี้เตรียมมาพรัอมจัดการเราได้แน่
อย่างมีความหลากหลายขนาดคืนนี้ขนาดเราแฟนยูไนเต็ดเดนตายยังเดาไม่ถูกเลยว่าจะเล่นแบบไหน

แอบงงๆกับเส้นปะนิดนึง แต่พอมีกิฟมาเสริมก็เข้าใจครับ

เขียนมาลงบ่อยๆนะครับ ชอบอ่านพวกนี้

ปล.เอียงซ้ายน่าจะเป็นไปจนกว่าฤดูหน้าโน่นละมั้งครับ วานบิซซาก้าเกมรุกก็หมูตู้จริงๆ ปีกขวาใหม่ขอเป็นพวกครีเอทเก่งๆ(ซานโชะ)

ใช่ครับ บอดเลยอ่ะ มี Wan-Bissaka ไปเองบ้าง 2 ช็อตมั้งถ้าจำไม่ผิด

อาจจะยังซ้อมกันมาไม่นาน รอหน่อยแหละครับ โปรแกรมถี่ด้วย

เจอใส่หนักแบบนี้ ต้องเห็นใจหน่อย

คืนนี้ จะหวังพวกนักวิ่งฉีกแนวรับเรือก็แทบไม่มีเจ็บกันหมด

นัดนั้นโดนโจมตีลูกกลางอากาศเยอะมาก แล้วรู้สึกเดเกอาเป็นภาระมากเลยในจุดนี้

ถ้ายังใช้เดเกอา ผมว่าต้องหาอีกคนมาช่วยแมคไกวร์อ่ะพี่เลิฟก็เหวอๆ

เมื่อไรป๊อกกับแรช จะหายเจ็บเนี่ย

แถมแมคไกวตามไปอีกคน เครียดเลย

อยากเห็นฟูลทีมบ้างอะไรบ้าง

เยี่ยมครับ ได้ความรู้ดี ขอบคุณสำหรับบทความครับ

ในความคิดผมนะ นอกจากมิลานของอันเช่แล้ว

ไม่มีทีมไหนใช้ไดมอนด์เป็นแผนหลักแล้วเวิร์คเลย มีแต่ใช้เป็นครั้งคราว วางแทคติคพิเศษ หรือเวลามีผู้เล่นเจ็บ หรือพวกบอลทัวนาเม้นต์

มันเป็นแผนที่เล่นยากนะ ทั้งเกมรุกและเกมรับเลย

ผู้เล่นต้องดีและความเข้าใจสูงจริงๆ ถึงจะใช้แผนนี้ได้และปิดจุดอ่อนของแผนได้

ยิ่งทีมและนักเตะที่เคยชินกับการเล่นด้านกว้าง เล่นริมเส้น ชินกับแผนที่มีปีก ปรับมาเล่นไดมอนด์เมื่อไหร่ โอกาสพังผมว่าเกิน80%

ยุคป๋าปีสุดท้าย แกยังยอมรับเลยว่าแกพลาดเองที่ช่วงนีงปรับทีมมาเล่นไดมอนด์

เร็วไปสำหรับแมนยูที่จะเล่น ไดม่อน

แบคสองข้างเราไม่ได้เด่นเรื่องเกมรุก ณ ตอนนี้

การเล่นโดยไม่มีปีก และเน้นเจาะตรงกลาง

ยากเกินไปสำหรับแมนยู

วันนั้นตอนเล่นไดม่อน แมคโท กรีนวู้ด เล่นไม่ค่อยเป็นตัวของตัวเองเท่าไหร่

วานบิสขาก้าเกมรุกก็ไม่ใช่จุดขาย

ยังไงก็ต้องเล่นแผนที่มีตัวรุกที่เป็นปีกอยู่ดี

โอเล่คงมองออก แต่แกเปลี่ยนตัวช้าเกินไป

จะเล่นไดม่อนจริงต้องเปลี่ยนแม็คเป็นป็อก มาติชเป็น เอ็นดีดี้

จริงๆที่ต้องเล่น Diamond เหตุผลก็คือปีกเราพิการ ทั้งอ่อนเองและเจ็บ

Ole เลยจำเป็นต้องใช้ เพราะ MF เรามีพร้อมใช้งานพอดี Matic McTominay Fred Bruno

ท้ายที่สุดหากนักเตะเก่งเกือบทุกตำแหน่ง จะใช้แผนเดียวแบบ Barca 4-3-3 หรือ Bayern ปู่จุ๊บ 4-2-3-1 ก็ไม่มีใครต้านได้