ว่าจะเอาเรื่องนี้มาลงนานแล้ว แต่ไม่รู้ว่าจะมีควรอ่านไหม ต้องลงหลายๆตอน แต่ผมไม่ได้เขียนเองหรอก




ดูคลิปสั้นๆ ไปก่อน แล้วอ่านเนื้อหาข้างล่างต่อ











โศกนาฏกรรมที่เวเนซุเอลา

ผู้เขียน ปิยมิตร ปัญญา piyamitara@gmail.com
ที่มา หนังสือพิมพ์มติชน
http://www.matichon.co.th/news/143573











เมื่อถึงเวลาเช้าของวันธรรมดาวันหนึ่ง ที่โรงพยาบาลประจำกรุงการากัส นครหลวงของเวเนซุเอลา

ทารกแรกเกิดในวอร์ดแม่และเด็กเสียชีวิตไปแล้ว 3 ราย!

เช้าวันนั้นเริ่มต้นด้วยความโกลาหลเป็นปกติ ทุกอย่างที่แวดล้อมบุคลากรทุกๆ คนในโรงพยาบาลล้วนแต่เต็มไปด้วยอันตราย เริ่มตั้งแต่การขาดแคลนยาปฏิชีวนะอย่างรุนแรง น้ำเกลือไม่มีเหลือ ไม่มีแม้กระทั่งอาหาร…แล้วอีกอย่างก็ตามมา เป็นปกติอีกเช่นกัน

ไฟดับ!

เครื่องช่วยหายใจประจำวอร์ดยุติการทำงานลงเฉียบพลัน หมอกับพยาบาลพยายามสุดกำลังเพื่อปั๊มอากาศเข้าสู่ปอดของเด็กๆ แรกเกิดด้วยอุปกรณ์ปั๊มด้วยมือนานนับเป็นชั่วโมงๆ

ตกค่ำวันเดียวกันนั้น เด็กแรกเกิดอีก 4 ราย เสียชีวิต!

ออสเลดี คาเมโฮ ศัลยแพทย์ประจำโรงพยาบาล “แห่งชาติ” แห่งนั้น บอกกับ นิโคลัส คาซีย์เมย์ ผู้สื่อข่าว นิวยอร์กไทมส์ ด้วยน้ำเสียงเรียบง่าย ไร้ความรู้สึกเจือปนว่า

“ความตายของเด็กแรกเกิด มีมาให้เห็นประจำเหมือนขนมปังที่เราต้องกินทุกวัน”

ข้อเท็จจริงดิบๆ ภายใต้คำบอกเล่าเรียบๆ นั้นก็คือ ระบบสาธารณสุขของเวเนซุเอลากำลังล่มสลาย

“โรงพยาบาล” กลายเป็นภาพสะท้อนของโศกนาฏกรรมที่กำลังเกิดขึ้นกับสังคมที่นี่ โศกนาฏกรรมที่เกิดขึ้นต่อหน้าต่อหน้า ให้เห็นกันจะจะ ขึ้นอยู่กับว่า ใคร “มอง” แล้วจะ “เห็น” ข้อเท็จจริงที่อยู่เบื้องหลังปรากฏการณ์หายนะนี้หรือไม่

ตัวเลขไม่กี่ตัวแสดงให้เห็นสภาวะเลวร้ายน่าใจหาย อัตราการเสียชีวิตของทารกอายุไม่เกิน 1 เดือนในบรรดาโรงพยาบาลของรัฐทั่วประเทศเวเนซุเอลาที่บริหารงานโดยรัฐบาลผ่านทางกระทรวงสาธารณสุข เพิ่มจากระดับ 0.02 เปอร์เซ็นต์ในปี 2012 เป็นกว่า 2 เปอร์เซ็นต์ในปี 2015

เป็นอัตราการเพิ่มที่ทำลายสถิติ คือมากกว่า 100 เท่าตัว

อัตราการเสียชีวิตของผู้เป็นมารดาในช่วงเวลาเดียวกัน เพิ่มขึ้นเป็น 5 เท่าตัว

ทุกอย่างน่าจะดีกว่านี้ ถ้าอุปกรณ์การแพทย์ ไม่เว้นแม้แต่ถุงมือยาง สบู่ล้างมือ จะไม่ถูกลอบขโมยออกไป เวชภัณฑ์แทบทุกชนิดไปโผล่ในตลาดมืด อุปกรณ์ทางการแพทย์ทุกชิ้นที่มีค่า หากไม่ระมัดระวังจะล่องหนไปจากที่ตั้ง ไม่เว้นแม้แต่กล้องจุลทัศน์ ที่จำเป็นอย่างยิ่งต่อการวินิจฉัยโรค

และไฟฟ้า จำกัดจำเขี่ยอย่างมาก ชนิดรัฐบาลต้องประกาศให้ข้าราชการทั้งหมดทำงานสัปดาห์ละ 2 วัน เพื่อสงวนพลังงานไฟฟ้าที่หลงเหลืออยู่

ที่โรงพยาบาลแห่งมหาวิทยาลัยแอนดีส ไม่มีแม้แต่น้ำมากพอจะล้างเลือดออกจากเตียงผ่าตัด บรรดาศัลยแพทย์เตรียมตัวผ่าตัดด้วยน้ำล้างมือที่กรอกใส่ขวดน้ำอัดลมไว้ และหลงเหลือเพียงไม่กี่ขวด

นายแพทย์ คริสเตียน ปินโญ ศัลยแพทย์ที่นั่นสรุปความว่า “สภาพเหมือนโรงพยาบาลเมื่อศตวรรษที่ 19 ไม่มีผิด”

ที่โรงพยาบาลในเมืองบาร์เซโลนา เมืองท่าชายฝั่งทะเลแคริบเบียน ทารกคลอดก่อนกำหนด 2 รายเสียชีวิตลงระหว่างเดินทางสู่โรงพยาบาล เพราะรถพยาบาลไม่มีถังออกซิเจนประจำรถ ที่นี่ไม่มีเครื่องเอกซเรย์ที่ทำงานได้เต็มที่ เช่นเดียวกันกับเครื่องฟอกไต เพราะที่มีอยู่พังไปนานแล้วและเจ้าหน้าที่เทคนิคทำดีที่สุดเพื่อให้มันทำงานได้บ้าง ไม่ได้บ้าง

กระนั้นเตียงคนไข้ก็ไม่หลงเหลือ ผู้ป่วยฉุกเฉินส่วนหนึ่งต้องนอนรอจมกองเลือดตัวเองอยู่กับพื้น

สภาพเหมือนโรงพยาบาลสนามในสภาวะสงคราม…เพียงแต่ที่เวเนซุเอลาไม่มีสงคราม

นายแพทย์ เลอันโดร เปเรซ แห่งแผนกฉุกเฉิน โรงพยาบาลหลุยส์ ราเซตติ บอกอย่างอับจนปัญญาว่า

บางคนตอนมาก็มีชีวิตปกติดี แต่กลับออกไปในสภาพเป็นคนตาย!

ทุกอย่างที่กำลังเกิดขึ้นกับเวเนซุเอลา ล้วนเป็นปัจจัยประกอบให้เป็นสาเหตุที่มาแห่งโศกนาฏกรรมได้ทั้งสิ้น

นี่คือประเทศที่มีแหล่งน้ำมันดิบสำรองขนาดใหญ่ที่สุดในโลก เท่าที่มีการสำรวจพบกันมาก็จริง แต่ด้วยการบริหารงานผิดพลาดของรัฐบาล ส่งผลให้นักลงทุนต่างชาติ ที่มีทั้งเทคโนโลยีและองค์ความรู้ หลบหนีออกจากประเทศรายแล้วรายเล่า ถึงตอนนี้กำลังการผลิตน้ำมันของประเทศลดลงมาหลงเหลือเพียง 2 ล้านบาร์เรลต่อวัน

เป็น 2 ล้านบาร์เรลต่อวัน ในสภาพที่ราคาน้ำมันดิบในตลาดโลกหลงเหลือเพียง 1 ใน 3 ของราคาเมื่อปี 2014 แต่ปริมาณการผลิตจากที่อื่นทะลักออกมาอยู่ในสภาพ “ล้นตลาด”

นโยบาย “ประชานิยม” สุดโต่ง และ “ไม่ลืมหูลืมตา” ของรัฐบาล ทำลายอุตสาหกรรมพื้นฐานของประเทศลงอุตสาหกรรมแล้วอุตสาหกรรมเล่า ในนามของ “การควบคุมราคาอย่างเข้มงวด” เพื่อให้ประชาชนสามารถซื้อหาข้าวของใช้ในชีวิตประจำวันได้ในราคาถูก กดดันจนผู้ผลิตแต่ละรายเลิกราการผลิตไปในทันทีที่ราคาสินค้าที่ถูกกำหนดให้ขาย ต่ำกว่าต้นทุนการผลิตมากจนไม่สามารถดำรงธุรกิจอยู่ได้อีกต่อไป

ในยามที่ทุกอย่างขาดแคลน ไม่เว้นแม้กระดาษชำระ คิวของชาวบ้านที่ต้องรอคอยเพื่อให้ได้สิทธิซื้อหาของใช้จำเป็น ยาวขึ้นและยาวขึ้นเรื่อยๆ

นโยบายประชานิยมทำให้รัฐบาลต้องลงทุนมหาศาลมากขึ้นและมากขึ้นเรื่อยๆ เช่นเดียวกัน เมื่อไม่มีเงินเข้ามามากเพียงพอ สิ่งที่จะทำให้ประชานิยมมืดบอดดำรงอยู่ต่อไปก็คือการพิมพ์แบงก์ออกมาใช้เองโดยไม่คำนึงถึงพื้นฐานทางเศรษฐกิจ ผลที่ได้ก็คือภาวะเงินเฟ้อ

เงินสกุล “โบลิวาร์” ของเวเนซุเอลา แทบไม่เหลือคุณค่าอีกแล้ว

กองทุนการเงินระหว่างประเทศ (ไอเอ็มเอฟ) ประเมินว่าภาวะเงินเฟ้อ ณ สิ้นปีนี้ของเวเนซุเอลาจะอยู่ที่ 720 เปอร์เซ็นต์

เงิน 100 โบลิวาร์ หลงเหลือค่าเงินให้ใช้เพียงไม่ถึง 30 โบลิวาร์

นั่นยังไม่เลวร้ายเท่ากับการประเมินแบบคาดการณ์ถึงสภาวะของปีหน้าว่า หากยังไม่มีการปรับแก้ อาจจะอยู่ที่ระดับ 2,200 เปอร์เซ็นต์!

เมื่อตกอยู่ภายในโครงสร้างทางการเมืองการปกครองที่เลวร้าย ผิดพลาดและมืดบอด เหตุปัจจัยอย่างหนึ่งก็ยิ่งช่วยหนุนเสริมให้เหตุปัจจัยอีกอย่าง ส่งพลานุภาพร้ายกาจของมันออกมาได้หนักหน่วงมากยิ่งขึ้น อย่าว่าแต่เหตุปัจจัยแห่งความย่ำแย่ของเวเนซุเอลานั้นมีมากมายยิ่ง

ปรากฏการณ์เอลนิโญที่ก่อความแห้งแล้งยืดเยื้อยาวนานผิดปกติ ส่งผลสะเทือนไปทั่วโลก แต่ไม่มีที่ไหนกระทบมากเท่ากับการกลายเป็นเหตุปัจจัยของความตายเหมือนที่เวเนซุเอลา

โรงไฟฟ้าพลังน้ำที่เคยผลิตไฟฟ้าป้อนประเทศได้เหลือเฟือ มีน้ำหลงเหลือมากเพียงพอต่อการผลิตกระแสไฟฟ้าได้ไม่กี่แห่ง ทำให้สภาพ “ไฟดับ” ลุกลามออกไปกว้างขวางครอบคลุมทั้งประเทศ ไม่เว้นแม้แต่ในกรุงการากัสที่เป็นเมืองหลวง ซึ่งก่อนหน้านี้นานทีจะเคยเกิดขึ้นสักครั้ง

นี่คือเหตุผลว่าทำไมท่านประธานาธิบดีถึงกลายเป็นพรีเซ็นเตอร์ ออกมาขอร้องให้ “คุณผู้หญิง” ลดการใช้ไดร์เป่าผมลงครึ่งหนึ่ง หรือเลิกใช้ไปเลยยิ่งดี!

ระยะเวลาไฟดับที่ยาวนานขึ้นเรื่อยๆ แสดงให้เห็นถึงความย่ำแย่ของการบริหารจัดการ การคาดการณ์ด้านพลังงานของประเทศ พร้อมๆ กับสะท้อนถึงปรากฏการณ์อีกอย่างที่ทำให้ทุกอย่างเลวร้ายลงสาหัสนัก นั่นคือ “คอร์รัปชั่น”

เมื่อปี 2009 รัฐบาลหว่านเงินหลายล้านดอลลาร์ ก่อสร้างโรงไฟฟ้าที่ใช้พลังงานน้ำมันดีเซลและก๊าซธรรมชาติขึ้นจำนวนหนึ่ง ด้วยเล็งเห็นถึงการสำรองไฟของประเทศ แต่จนป่านนี้โรงไฟฟ้าดังกล่าวยังไม่แล้วเสร็จ ไม่สามารถผลิตกระแสไฟฟ้าได้

เงินมหาศาลหายเข้ากลีบเมฆ!

นักธุรกิจ 2 รายที่คนทั่วเวเนซุเอลารู้ว่า คือคนที่รับผิดชอบกับโครงการที่ล้มเหลวเหลือเชื่อดังกล่าว ใช้ชีวิตอยู่อย่างสุขสบายในสหรัฐอเมริกาในเวลานี้

ไม่มีใครแม้แต่รายเดียวในองคาพยพของรัฐบาลเวเนซุเอลา คิดจะดำเนินการอย่างหนึ่งอย่างใดกับสองคนนี้

ไม่แม้แต่จะเริ่มต้นการสืบสวนสอบสวน!

ภายใต้โครงสร้างทางการเมืองและเศรษฐกิจที่บิดเบี้ยว คอร์รัปชั่นไม่เพียงระบาดหนัก อาชญากรรมยิ่งเบ่งบานตามไปด้วย ในทางหนึ่งเป็นเพราะผู้คนที่อยู่ในวงจรแห่งอำนาจยังคงจำเป็นต้องมีเงินเพื่อค้ำจุนความสะดวกสบายและความยิ่งใหญ่ของตัวเอง

เมื่อนโยบายรัฐก่อให้เกิดการขาดแคลน ตลาดมืดย่อมรุ่งเรือง ในทางหนึ่งคือการลักลอบนำน้ำมัน (ราคาถูกมาก เพราะรัฐบาลอุดหนุน) ออกไปขายต่างแดน ในอีกทางหนึ่งคือนำสินค้าอุปโภคบริโภคเข้ามาขายในประเทศ ทั้งหมดต้องลอบเร้น เพื่อหลีกเลี่ยงกฎหมาย นั่นไม่เพียงเป็นอาหารโอชะป้อนให้คอร์รัปชั่นเติบใหญ่เท่านั้น ยังทำลายฐานรายได้ของรัฐ และยิ่งส่งผลให้เงินเฟ้อหนักหนาสาหัสมากยิ่งขึ้นไปอีก

แก๊งอาชญากรรมยิ่งเติบโตและอหังการตามขนาดของธุรกิจมืด สรรพาวุธหลากหลายชนิดอยู่ในมือของแก๊งเหล่านี้ ชนิดที่ในการจับกุมครั้งหนึ่งเมื่อเร็วๆ นี้ อาวุธชนิดหนึ่งที่เจ้าหน้าที่ยึดได้จากแก๊ง ก็คือ “ปืนต่อต้านรถถัง”

ปืนชนิดที่เรียกกันสามัญในภาษาพูดว่า “บาซูก้า”

ยิ่งสังคมถูกทำร้าย ประชาชนตกอยู่ในภาวะกดดันรอบด้าน ยาเสพติดยิ่งกล่นเกลื่อน เพราะทำรายได้ดีเมื่อเป็นที่ต้องการของคนที่อยากหลีกหนีจากโลกแห่งความเป็นจริงชั่วครั้งคราว

เมื่อทำรายได้ดี ยิ่งมีคนใหญ่คนโตเข้ามามีเอี่ยวมากขึ้นเรื่อยๆ

ไม่น่าแปลกใจนักที่ ในการล่อซื้อครั้งหนึ่งของหน่วยปราบปรามยาเสพติดเวเนซุเอลา พบว่าคนที่ตกลงขายยาเสพติดล็อตใหญ่ให้กับตน คือ คนสนิทที่พำนักอาศัยอยู่ในทำเนียบประธานาธิบดี

มีศักดิ์เป็น “หลาน” ของภริยาผู้นำประเทศ!

อาชญากรรมเกิดขึ้นดกดื่น แก๊งอาชญากรก่อกำเนิดมากมาย สิ่งที่ตามมาก็คือ การากัส กลายเป็นเมืองที่มีอัตราการฆาตกรรมสูงที่สุดในโลกไปแล้ว

หลายประเทศในละตินอเมริกา ถูกคุกคามด้วยเชื้อไวรัสซิกา ที่แพร่ระบาดเพราะยุงลายสาหัสสากรรจ์ แต่ไม่มีประเทศไหนที่แทบไม่มีการเตรียมการรับมือหรือแก้ไขปัญหาเหมือนกับเวเนซุเอลา เหตุผล? สถาบันเวชศาสตร์เมืองร้อนในสังกัดยูนิเวร์ซิดัด เดอ เวเนซุเอลา มหาวิทยาลัยระดับชาติของประเทศ ซึ่งเป็นศูนย์กลางของการรับมือกับปัญหานี้ ตกอยู่ในสภาพเลวร้ายยิ่งกว่าศูนย์วิจัยโรคแห่งไหนๆ ในโลกนี้

สถาบันแห่งนี้ ถูก “ยกเค้า” รวดเดียว 11 ครั้ง ในช่วง 2 เดือนแรกของปีนี้ 2 ครั้งหลังสุดเกิดขึ้นห่างกันไม่ถึง 48 ชั่วโมง

ไม่มีอะไรเหลือให้ใช้สำหรับงานวิจัย ไม่มีเงินงบประมาณในการจัดซื้ออย่างน้อยก็ในปีสองปีนี้!

ย้อนกลับไปที่โรงพยาบาลมหาวิทยาลัยแอนดีส ศัลยแพทย์กลุ่มหนึ่งเตรียมการผ่าตัดแม้ว่าห้องผ่าตัดที่หลงเหลือใช้งานได้นั้นยังเต็มไปด้วยเลือดจากผู้ป่วยรายที่แล้ว พวกเขาไม่มีทางเลือกเพราะไส้ติ่งของผู้ป่วยรายใหม่กำลังจะแตก

ที่โรงพยาบาลเด็ก เจ.เอ็ม. เดอ ลอสริออส ในเมืองหลวงของประเทศ ห้องผ่าตัด 9 ห้องใช้งานได้เพียง 2 ห้องเท่านั้น

แพทย์หญิง ยามิลา บัตตากลีนี บอกว่า มีคนป่วยกำลังตกอยู่ในสภาพรอความตายเพราะไม่มียา เด็กๆ กำลังจะตายด้วยสภาวะทุพโภชนาการ อีกส่วนหนึ่งเสี่ยงเป็นตายเท่ากันเพราะขาดบุคลากรทางการแพทย์

แต่ที่นั่นยังไม่เลวร้ายเท่ากับที่ หลุยส์ ราเซตติ โรงพยาบาลในเมืองบาร์เซโลนา

เมื่อเดือนเมษายนที่ผ่านมา ผู้อำนวยการของหลุยส์ ราเซตติ ถูกจับกุมและปลดออกจากตำแหน่ง

รายงานข่าวในสื่อท้องถิ่นระบุว่า เขาถูกกล่าวหาว่าขโมยอุปกรณ์การแพทย์รวมทั้งเครื่องช่วยหายใจออกไปจากโรงพยาบาล พร้อมกับน้ำเกลือและเวชภัณฑ์นานาชนิดอีก 127 หีบ

เฟรดดี ดิแอซ นายแพทย์ประจำวอร์ดฉุกเฉิน เดินพล่านไปทั่วห้องโถงของโรงพยาบาลที่กลายเป็นวอร์ดจำเป็นเพราะไม่มีเตียงหลงเหลืออยู่ ตรวจอาการผู้ป่วยรายหนึ่ง แล้วคว้าใบเสร็จรับเงินที่ใครสักคนขว้างลงถังขยะขึ้นมา รีดหยาบๆ เขียนข้อความสั่งยาลงบนด้านหลังที่ว่าของใบเสร็จใบนั้น

“เราไม่เหลือกระดาษให้ใช้แล้ว” หมอดิแอซบอก

แซมมวล คาสติลโย วัย 21 ปี มาถึงโรงพยาบาลในสภาพต้องการเลือดเร่งด่วน แต่เลือดของหลุยส์ ราเซตติ หมดเกลี้ยงไปพักใหญ่แล้ว

วันนั้นเป็นวันหยุดตามประกาศของรัฐบาลให้ทำงานเพียง 2 วันเพื่อประหยัดไฟ และกว่าธนาคารเลือดจะทำงานอีกครั้งก็ต้องรอสัปดาห์ถัดไป

คาสติลโยเสียชีวิตลงในคืนนั้น!

โอเนอิดา กัวไอเป ส.ส.ฝ่ายค้านที่เคยเป็นผู้นำสหภาพแรงงานโรงพยาบาล ยื่นคำร้องต่อรัฐบาล

“เรานั่งทับน้ำมันจำนวนมหาศาลอยู่ในเวลานี้ แต่ผู้คนกำลังตายเพราะขาดยาปฏิชีวนะ นี่มันอาชญากรรมชัดๆ”

แต่นิโกลาส มาดูโร ประธานาธิบดีเวเนซุเอลา กลับมองไม่เห็นสิ่งที่กัวไอเปมองเห็น ท่านผู้นำปรากฏตัวทางโทรทัศน์ ปฏิเสธความพยายามของฝ่ายค้านที่เรียกร้องให้ปรับปรุงระบบสาธารณสุข ยืนยันด้วยน้ำเสียงกร้าวว่า นี่คือความพยายามบ่อนทำลายรัฐบาล และเป็นความเคลื่อนไหวเพื่อให้ทางการแปรรูปกิจการสถานพยาบาลให้เป็นของเอกชน

“ผมสงสัยนักว่าจะมีที่ไหนอีกในโลกนี้ อาจยกเว้นที่คิวบา ที่มีระบบสาธารณสุขดีกว่าระบบของประเทศนี้”

เอ่อ……?









ในตอนหน้าค่อยมาตามต่อว่าจะมีบทสรุปอะไรบ้างที่น่าสนใจ

จะโทษใครดี ประเทศนี้ ที่ ครั่งนึง ราคาน้ำมันถูกกว่า น้ำดื่มซะอีก เพราะนโยบายรัฐอุดหนุน พอจะยกเลิก หรือปรับราคาน้ำมัน ให้มันเป็นไปตามราคา ที่ควรจะเป็น
ก้มาชุมนุมประท้วงคัดค้าน ไม่ให้ทำ ผลสุดท้าย เงินคลังไม่เหลือ ราคาน้ำมันก็ตกต่ำ
ตอนนั้นอยากเอาแต่สบาย ตอนนี้นั่งน้ำตาตกใน

บ้านเราก็เกือบๆ เป็นแบบนี้หลายทีแล้ว ไงก้เพลาๆลงหน่อยช่วงหลังไอประชานิยมเนี่ย
เอาเท่าที่จำเป็นและต้องใช้พอ อย่าง ด้านสาธารณสุข ประชานิยมเรื่องนี้ผมเห็นด้วย
แต่ไอประเภท อุดหนุน ราคาแก๊สหุงต้ม อุดหนุนราคาเกษตร หรือแจกเงิน อะไรก็ตามแต่ที่เกินพอดี ระวัง อย่าห่วงแต่ตัวเองสบาย แล้วสุดท้ายทั้งชาติเดือนร้อนก้ไม่ไหว

ดุประเทศอื่นไว้เป็นบทเรียน

ไทยจะมีโอกาสเป็นแบบนั้มั้ย

ประชานิยมสุดโต่งไม่ลืมหูลืมตาหายไปจากประเทศไทยได้สักพักแล้วครับ หายห่วงไม่เป็นแน่ๆ
อัตราเงินเฟ้อในไทยยังดีอยู่

อ่านสนุกมากครับ ผมเลิกดูดอทเอมาอ่านเลยนะ

เอามาจากไหนเหรอครับ

เจอแล้ว อ.ปยิมิตร

จะโทษใครดี ประเทศนี้ ที่ ครั่งนึง ราคาน้ำมันถูกกว่า น้ำดื่มซะอีก เพราะนโยบายรัฐอุดหนุน พอจะยกเลิก หรือปรับราคาน้ำมัน ให้มันเป็นไปตามราคา ที่ควรจะเป็น
ก้มาชุมนุมประท้วงคัดค้าน ไม่ให้ทำ ผลสุดท้าย เงินคลังไม่เหลือ ราคาน้ำมันก็ตกต่ำ
ตอนนั้นอยากเอาแต่สบาย ตอนนี้นั่งน้ำตาตกใน

บ้านเราก็เกือบๆ เป็นแบบนี้หลายทีแล้ว ไงก้เพลาๆลงหน่อยช่วงหลังไอประชานิยมเนี่ย
เอาเท่าที่จำเป็นและต้องใช้พอ อย่าง ด้านสาธารณสุข ประชานิยมเรื่องนี้ผมเห็นด้วย
แต่ไอประเภท อุดหนุน ราคาแก๊สหุงต้ม อุดหนุนราคาเกษตร หรือแจกเงิน อะไรก็ตามแต่ที่เกินพอดี ระวัง อย่าห่วงแต่ตัวเองสบาย แล้วสุดท้ายทั้งชาติเดือนร้อนก้ไม่ไหว

ดุประเทศอื่นไว้เป็นบทเรียน

เกิดจากราคาน้ำมันตก รัฐบาลก็ไม่มีตังมาอุ้มแผนประชานิยม
ค่าเงินเฟ้อก็พุ่งกระฉูด

สาธารณสุขนี่เป็นอะไรที่สำคัญมากจริงๆ ถ้าส่วนนี้บกพร่องไป มันลามไปส่วนอื่นได้เร็วกว่าไฟลามทุ่งเสียอีก

อีกอย่างนึงคงต้องโทษรัฐบาลเต็มๆ กับการคอรัปชั่นที่คนปัจจุบันเห็นว่าเป็นเรื่องปกติไปซ่ะแล้ว

ถ้าในอนาคตไม่ได้เป็นแค่ที่เวเน แต่เป็นทั้งทวีป โลกคงถึงกาลอวสานก็คราวนี้แหละ

หายไปจริงหรอครับ ผมยังเห็นผลกระทบของประชานิยมอยู่ทุกวันในโซเซี่ยล

ลองคิดถ้าไทยเป็นแบบนี้บ้างสิ

ใช้เงินเกินตัวไปกับประชานิยม (อย่างกรีซ) สุดท้ายบ่จี๊ดันไปพิมพ์แบงค์แบบซิมบัวเวอีก หนักเลยทีนี้

ดูแล้วดีใจที่เกิดเป็นคนไทยนะครับ ประเทศไทยนี่มันดี มันพร้อมกว่าหลายประเทศ ทั้งพื้นที่ ทรัพยากร คนดันแตกแยก คดโกงกันเอง ไม่น่าเชื่อนะครับ ประเทศมีโอกาศไปได้ไลกว่านี้แท้ มันเหมือนเป็นความสมดุลจริงๆ คนไทยรักสบาย และเข้าขางพวกพ้องจนเกินไปนะ แต่ตอนนี้คนจนก็เริ่มจนเข้าไป คนรวยก็รวยเอารวยเอา มันเริ่มมีช่องว่างมากขึ้นเรื่อยๆ โจรแม่งก็เยอะขึ้นทุกวัน อย่าให้ไทยเป็นแบบนั้นเลย

ฮ่าๆอันนั้นโนคอมเม้นท์ครับ
จริงๆไทยก็เกือบเป็นอย่างเวเนซุเอล่านะ ถ้าอธิบายมากกว่านี้กลัวหัวจะกุดโดนแบน
เอาเป็นว่านโยบายประชานิยมมันก็โอ แต่ถ้าสุดโต่งเข้าไปอุ้มซะทุกอย่าง แจกเงินมั่วซั่ว
ก็จะเป็นแบบที่เวเนนั่นแหละครับ

ไม่มีทาง..

คนไทย ตกงาน ก็กลับบ้านนอก ไปเก็บผัก-หาปลา ประทังชีวิตได้
แต่ เวเนฯ พื้นที่ใหญ่กว่าไทย 2 เท่า ..แต่ประชากร น้อยกว่าไทยเกินครึ่ง เพราะกระจุกกันในชุมชนเขตเมือง ประเทศเติบโตด้วยอุตสาหกรรม น้ำมัน และยังคงนำเข้าสินค้าการเกษตร พวกแป้งสาลี ข้าวโพด ฯลฯ จากต่างประเทศ

นั่นจึงเป็นเหตุผลนึง ที่เมื่อเศรษฐกิจพัง ตกงาน ไม่มีเงิน .. พวกเค้าถึงได้คุ้ยหาเศษอาหาร จากถังขยะตามข้างถนน.. เพื่อประทังชีวิต

สาธารณะสุข กับการศึกษา เป็นสิ่งที่สำคัญ ดูแล้วกันว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคตกับประเทศเรา

นี่แหละ เวลาผมเห็นเค้ามาทวงคืนพลังงานอะไรกันนี่ ผมจะนึกถึงประเทศนี้เลย

ที่ตลกก็คือ หนึ่งในประเทศที่กลุ่มทวงคืนพลังงานอะไรนั่น ชอบยกมาเป็นตัวอย่างก็คือ เวเนซุเอล่า
ซึ่งกลุ่มทวงคืนนี้ก็จะบอกว่า ดูอย่างประเทศเวเนซุเอล่าสิ ใช้น้ำมันถูกๆ เราอยากใช้ถูกแบบนั้นบ้างไหม เราต้องทวงคืนพลังงาน