ถึงเวลาหรือยัง?

ถึงเวลารึยัง ที่ประเทศไทย ควรจะสนับสนุนวงการกีฬาอย่างจริงๆ จังๆ สักที โดยที่แยกออกจากการเมืองโดยเด็ดขาด?

ที่ผ่านมาเราจะเห็นได้ว่า ไม่ว่าวงการกีฬาชนิดไหนเกิดพัฒนาขึ้นมาได้ดิบได้ดี มีความสามารถสู้กับชาติอื่นได้ ทำชื่อเสียงให้กับประเทศ จะต้องมีอันเป็นไปเกือบตลอด อันเป็นไปที่ว่านี่คือ "การเมือง" เข้ามาแทรกแซง ไม่ว่าจะเป็นฟุตซอลไทย ที่แต่ก่อนอยู่ภายใต้การบริหารงานของบิ๊กป๋อม อดิศักดิ์ เบญจศิริวรรณ ทำฟุตซอลไทยควบคู่กับโค้ชปูปิสชาวสเปนจนมีชื่อเสียงไปทั่วทวีปเอเชีย จากนั้นก็โดนฝ่ายตรงข้ามฮุบรวบและปลดคนทำงานที่มีคุณภาพออกไป หรือวงการบาสเกตบอล ที่พอมีชื่อขึ้นมาหน่อย ก็ถูกการเมืองเข้าแทรกแซงจนเกิดปัญหาภายในขึ้น รวมถึงวงการฟุตบอลเองที่ยังมีการเล่นพรรคเล่นพวกกันเสียจนพัฒนาต่อไม่ได้ เพราะแทนที่จะเอาเวลาไปพัฒนากลับเอาไปหาทางกำจัดฝ่ายตรงข้ามโดยไม่สนใจว่าประเทศชาติจะเป็นยังไง กูไม่ได้ มึงก็ต้องไม่ได้เหมือนกัน

วงการกีฬาไทยเกือบทุกชนิดก็ยังวนเวียนอยู่ในวัฏจักรอย่างนี้อยู่เรื่อยๆ โดยส่วนตัวแล้วเชื่อว่า พื้นฐานคนไทยเล่นกีฬาบางชนิดได้ดีอยู่แล้ว หากแต่ขาดการบริหารจัดการในการพัฒนาบุคลากรเหล่านั้นให้ดียิ่งขึ้น จะเห็นได้จากการที่ฟุตบอลไทย พวกรุ่นเล็กๆ อย่าง รุ่นอายุไม่เกิน 12 ปีเอย 15 ปีเอย 16 ปี 17 ปี 19 ปี เราเป็นเต้ยมาตลอด จากข่าวล่าสุดโค้ชเอเวอร์ตันในพรีเมียร์ลีกอังกฤษยังออกมาแสดงทรรศนะถึงคุณภาพของนักเตะรุ่นไม่เกิน 12 ปีของสโมสรชลบุรี เอฟซี ที่ไปฝึกบอลที่อังกฤษและสามารถไล่ยำทีมท้องถิ่นไปได้เละเทะว่า เขาสงสัยว่าทำไมนักเตะไทยไม่ดีพอที่จะเล่นในพรีเมียร์ ในเมื่อขนาดเป็นเด็กยังเก่งขนาดนี้? เพราะพอมาถึงในระดับชุดใหญ่เรากลับไม่มีการสนับสนุนดูแลพวกเขาอย่างที่ควรจะเป็นไง แบบไอ้เด็กชุดนี้เล่นบอลเก่ง แต่ไม่ใช่เด็กในสังกัดกู กูก็ไม่เอา กูจะเอาพวกกูเท่านั้น นี่แหละคือ "ความเป็นไทยในกีฬา"

อีกอย่างคือ ประเทศที่เขาพัฒนาแล้ว เขาไม่เอากีฬาไปแทรกเป็นส่วนย่อยอยู่ในกระทรวงอื่นๆ อย่างที่ไทยทำหรอกครับ "กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา" เหอะ คุณให้ความสำคัญกับมันแค่นี้ ก็พอจะมองเห็นวิสัยทัศน์คุณแล้วละครับ แทนที่เราจะร่วมด้วยช่วยกันผลักดันกีฬาให้เป็นสินค้าส่งออกของเรา แทนที่จะไปผลักดันด้านอื่นทื่เราไม่ถนัดนักอย่างพวกอุตสาหกรรม หรือสิ่งอื่นๆ ที่เราพยายามจะเป็นนักเป็นหนา อย่างที่โน้ต อุดมเคยบอกไว้ไม่มีผิด ว่าคนไทยเนี่ย เก่ง แต่ชอบจัดลำดับความสำคัญผิด อะไรไม่สำคัญก็ชอบทำก่อน ไอ้ที่สำคัญก็ชอบเอาไว้ทีหลัง เราลองหันกลับมามองคุณภาพบุคลากรกีฬาของเราสิครับ เรามีนักกีฬาที่มีความสามารถเยอะแยะ ความบ้ากีฬาของคนไทยมันอยู่ในสายเลือดอยู่แล้ว ทำไมไม่คิดถึงจุดนี้ ทีมวอลเล่ย์บอลหญิงไทยได้แชมป์เอเชีย คว่ำมือต้นๆ ของทวีปมาเกือบหมด สร้างความสุขให้คนไทย ทีมฟุตบอลสโมสรเราทะลุเข้าสู่รอบ 8 ทีมสุดท้ายบอลถ้วยที่ใหญ่ที่สุดของทวีปเอเชีย นั่นคือ บุรีรัมย์ ยูไนเต็ด ใน AFC Champions League 2013 สู้กับญี่ปุ่น เกาหลี จีน อิหร่าน อุซเบกิสถาน ซึ่งเป็นมหาอำนาจด้านฟุตบอลได้อย่างสูสี ทำไมเราไม่มองจุดนี้? เพราะเราไม่เห็นความสำคัญของมัน เรามัวแต่เอาเวลาไปสร้างชื่อในบางด้านที่มันเหมือนจะเข็นไม่ขึ้น แต่กีฬาเนี่ย เรามีพื้นฐานที่ดีอยู่แล้ว เอาหน่อยสิครับ สนใจหน่อย

การสร้างระบบเยาวชนขึ้นมาอย่างมีแบบแผน เพื่อที่นักกีฬาของเราจะได้ไม่ขาดแคลน บางประเทศมักประสบปัญหาที่ว่า นักกีฬาสายเลือดใหม่ทดแทนพวกเก่าๆ ที่เริ่มโรยราไปแล้วไม่ได้ หรือ ไม่ทันการ เราควรจะออกแบบโครงสร้างส่วนนี้ให้ดีครับ พัฒนาเยาวชนกันตั้งแต่เด็กแต่เล็กเลย ทุ่มงบประมาณลงไป ให้เด็กมันมีความกระสันที่อยากจะพัฒนาตนเองให้เป็นนักกีฬาที่มีคุณภาพ จัดการแข่งขันให้เป็นระบบ ให้พวกเด็กมันมีสนามทดลอง ให้มันได้เล่น ยิ่งเล่นเยอะ ยิ่งพัฒนา ตัวอย่างเช่น วงการฟุตบอล จัดมาเลยครับ แต่ละสโมสร ให้มีชุดเยาวชน จำกัดอายุกันไป U-12 U-15 U-17 U-19 U-21 U-23 อะไรก็ว่าไป ใครมีแววจะได้ดันขึ้นชุดใหญ่ ให้มันไปทดแทนพวกรุ่นพี่ที่อายุมากขึ้นทุกวัน ให้มันได้มีแมทช์แข่ง เวลาเจอของจริงจะได้ไม่ตื่นสนาม แนวคิดง่ายๆ แบบนี้ แต่ใช้งบประมาณระดับหนึ่ง ที่ไม่มากเลยเมื่อเทียบกับงบที่พวกท่านๆ ได้มาแต่ละปี ทำได้มั้ยครับ?

ทั้งนี้ ยังดีใจอย่างนึง ที่สมาคมวอลเล่ย์บอล ยังไม่เน่าเฟะ โดนการเมืองครอบงำเหมือนกับสมาคมฟุตบอลแห่งประเทศไทย ที่เน่าไปนานแล้ว และบุคลากรที่ดำรงตำแหน่งอยู่นั้นก็ไม่มีคุณภาพเอาเสียเลย ฝากแง่คิดเอาไว้ให้ลองพิจารณากันดูครับแฟนกีฬาชาวไทยทุกท่าน ผมไม่อยากให้สมาคมวอลเล่ย์บอลแห่งประเทศไทย ถอยหลังลงคลองแบบวงการฟุตบอลไทย ที่ผมเป็นแฟนตัวยงอยู่เสมอมา