ตอนทำงานปีแรกๆ ก็คิดแบบนี้ครับ (อันนี้แชร์สำหรับบางท่านที่เคยลังเลเหมือนผม)

ลึกๆ ผมว่าทุกคนก็รู้่ครับว่าอยากจะได้อะไรก่อนอะไร แต่... ความสบายของมนุษย์ย่อมมาก่อน จิตใต้สำนึกเล็กๆ ของผมก็บอกแบบนั้น

สุดท้ายปรึกษาพ่อครับ (พ่อผมเป็นทหาร.... เกี่ยวไรฟ่ะ..อิอิ) พ่อไม่ได้ตอบคับ แต่บอกว่า เป็นทหารเห็นอะไรมาเยอะ ทั้งที่ซื้อบ้าน ซื้อรถ หรือแม้กระทั่งไม่ซื้ออะไรเลย อยู่เฟลต หรือบ้านพักทหารไปเรื่อยๆ กินใช้สนุกไปวันๆ

จนกระทั่งพ่อผมใกล้เกษียร.. ก็มีเพื่อนๆ หลายคนที่รุ่นเดียวกัน มีแต่รถ ไม่มีบ้าน และจำเป็นต้องย้ายออกจากบ้านพักทหา่ร ก็เลยเดือดร้อนกันหมด เมียก็มี ลูกก็ต้องส่งเรียน แล้วต้องทำยังไง

สุดท้ายขายรถก็ไม่พอ เงินเก็บก็ไม่มี... พ่อเลยถามว่าถ้าเป็นมึงจะทำยังไง ไม่มีที่พัก ผมเองก็คิดไม่ออกครับ เลยตอบโง่ๆ ว่า อาจจะขอญาติพักพิง หรือพี่น้องถ้ามี

พ่อตอบว่าก็คงได้ แต่ไม่นาน ถ้ามีครอบครัวคนอื่นมาขอบ้านเราพัก เราจะตอบว่ายอมไหม เราจะต้องปรับตัวกันไหม หรือปัญหาที่จะตามมาต่างๆ นาๆ

ผมก็ยังไม่ยอมแพ้ครับ คิดในใจว่า รถผ่อนแค่ 5 ปีเองเดี๋ยวก็คงหมด.. เลยบอกพ่อว่าจะซื้อรถก่อน แต่แล้วแกถามว่า มีเงินดาวน์ยัง เงินเดือนเท่าไหร่ ค่าน้ำมันเท่าไหร่ ทุกวันนี้ไม่มีรถ ไม่เติมน้ำมัน ไม่เสียค่าบำรุงรักษารถ มีเงินเก็บเดือนละเท่าไหร่... ถ้าคิดว่าแต่งงานมีครอบครัวไป จะเหลือตังเดือนละเท่าไหร่

พอเริ่มคำนวนก็เริมคิดได้ครับ ว่ารถ ก็คือลด สำหรับบางท่านที่พึ่งเริ่มทำงาน แล้วอยากได้ความสบาย ผมก็เข้าใจครับ ว่าเวลาฝนตกแล้วเรามีรถนี่มันฟินจิงๆ ไม่ต้องไปง้อเศรษฐี TAXI ไทย ให้ปวดใจครับ

สุดท้ายผมก็ได้คำตอบสำหรับชีวิตครับ ซื้อบ้านดีกว่าวุ้ย อย่างน้อยผ่อนไปเรื่อยๆ มันก็คือที่ซุกหัวนอนของเรา แล้วที่ดินมันมีแต่ราคาขึ้นครับ ถ้าผ่อนไม่ไหวจริงๆ ก็ยังมีทางออกมากมายครับ บ้านกับที่ดิน มันอยู่นิ่งๆ อยู่กับที่ เสื่อมแต่บำรุงได้ ราคาขึ้่น ขายได้

รถเสื่อมได้ บำรุงได้ ราคาตก แล้วรถรุ่นใหม่ๆ ก็ออกทุกปีทุกเดือน ราคาก็ถูกลง...


ขอบคุณที่อ่านจนจบครับ ขออภัยหากเวิ่นเว้อ

ในกรณีที่มีเงินส่งแค่อย่างเดียว
ซื้อรถ เต็มที่เค้าไม่ให้ผ่อนเกิน 5-6 ปี
แต่ซื้อบ้าน ผ่อนกันที่ 20-30 ปี
เลือกเอาเลยครับ

เงินสดหรือเงินผ่อนละครับ ถ้าซื้อเงินผ่อนแบบ 20 30 ปีมันไม่ต่างกันมากหลอก คนส่วนใหญ่คิดว่า บ้านราคาเพิ่ม มันก้จริง แต่ในความเป็นจริงถามว่าจะมีกี่คนที่ซื้อมาแล้วจะขาย จริงๆแล้วมันเหมือนเช่าแบงค์อยู่ระยะยาวมากกว่า ผ่อน 20 30 ปีก็ว่าไป จะรอผ่อนบ้านหมดก่อนแล้วค่อยซื้อรถกี่ปีละ ยังไม่นับตกแต่ง บ้านผมอยู่มา 2 ปีกว่าแล้วยังต่อเติมไม่ครบเลยครับใช้เงินไปรวมๆหกหลักแล้ว บ้านใหม่ก็เกลื่อนเมืองถ้าไม่ใช่ทำเลทอง ขายออกยาก รุ่นลูกเหละถึงจะสบาย

แล้วถ้าวันนึงมีครอบครัว มีลูกจำเป็นต้องใช้รถขึ้นมา ภายใน 5 - 6 ปี มีกำลังผ่อน สองอย่างไหวมั๊ย ถ้าไม่ไหวเหมือนผม แนะนำซื้อรถก่อนครับ ผ่อน 4 ปีหมด แบบนี้ภายใน 5 ปี ก็มีท้งบ้านและรถ มีรถ หาบ้านได้ราคาถูกลงมาเยอะ ทำเลที่เดินทางสะดวกโดยรถประจำทางแพงแน่นอน และหายากมาก นอกจากจะไปหาพวกคอนโดอยู่ แต่ถึงเวลามีลูกก็ต้องหาทางขยับขยายอีก

แล้วบ้านเดียวที่อยู่ในหมู่บ้านจัดสรร แบบผม ทางเดียวที่จะออกจากหมู่บ้าน โดยไม่มีรถ คือเรียกแทกซี่

ผมว่ามันอยู่ที่ลักษณะชีวิตของแต่ละคนมากกว่า ซื้อรถก่อนเจ็บกว่า แต่ปลายทางแล้วได้ทั้งสองย่าง ผมก็ยอมเจ็บ

พี่ไก่ ซื้อรถก่อนครับ เพราะพี่ไก่วางแผนไว้ว่า จะซื้อทีละอย่าง เมื่อก่อน ทำงานได้เงินเดือนน้อยนิด ซือรถตอนทเงินเดือน 25k ก็ เริ่มจากรถนี่แหละ ผ่อนไม่ใช่แค่ตามกำลัง แต่ต้องผ่อน สบาย ๆ มีเงินเหลือ เผื่อ ทำอย่างอื่นและ เก็บไว้ซื้อบ้าน
พอรถหมด ก็ซื้อบ้านเลย ตอนนี้ ผ่อนแต่บ้าน และมีเงินเหลือแต่งรถด้วย

วางแผนไว้ตั้งแต่แรกแล้วว่า ผ่อน 2 อย่างพร้อมกันยังไงก็ไม่สนุก - -"
แผนค่าใช้จ่าย ถ้าคิดว่าผ่อนได้
สบาย = พอไหว
พอไหว = ตรึง
ตรึงพอดี = อย่าซื้อเลย ใช้ชีวิตยากมาก จะท้อกับชีวิตเอาง่าย ๆ