นั่งคิด นั่งทบทวน ..ตลอดเวลาที่ผ่าน ที่ได้ใช้ชีวิตเกิดมาบนโลกใบนี้ มันทำให้ได้รู้ว่าความรักเป็นยังไง ความเจ็บปวดมันทรมานแค่ไหน ได้รู้ว่านี่คืออร่อยนะ ..นี่ไม่อร่อยนะ ไอนี่อันตรายอย่าไปกินนะ ..ได้รู้ว่านี่คือความอบอุ่น สุขใจ สบายใจ ได้รู้ว่าเราไม่ได้อยู่คนเดียวบนโลกใบนี้ .. และทำให้เราได้รู้ว่าความจริงไม่ได้โหดร้ายอย่า่งที่เราคิด เบื่อ ..บางคนบอกว่าเบื่อโดยที่ไม่รู้ว่าจิง ๆแล้วความเบื่อมันเป็นยังไง มันอาจเป็นแค่การคิดไปเองก็ได้ หรือบางทีคุณอาจจะเบื่อมันขึ้นมาจิง ๆ แต่สุดท้ายก็ทำอะไรไม่ได้ นอกจากทนรับสภาพของมันไป.

ไม่เริ่มก็จะไม่มีการสิ้นสุด ทุกสิ่งเริ่มจากศูนย์เสมอ!
การแตกดับจะไม่เกิดหากไม่มีการสึกกร่อนจากภายใน มันเหมือนจิตใจคนเรา ยิ่งถูกทำร้ายจากภายในมากเท่าไหร่ ความเป็นตัวของตัวเองก็จะลดน้อยลงเท่่านั้น.

มีสังคมเกิดขึ้นมากมาย ..แต่ในทุกสังคมมักจะมีการเอารัดเอาเปรียบกันอยู่เสมอ เสแสร้ง หลอกลวง ฯลฯ ..จะรู้ได้ยังไงว่าจะไม่มีการเสแสร้งเกิดขึ้น!? ..ทุกๆคนทำเหมือนกันหมด อยู่ที่ว่าใครจะเอามันออกมาใช้มาก หรือ น้อยก็แค่นั้นเอง.

โลกหมุน วันเวลาผ่าน สังคมเปลี่ยน เทคโนโลยีเพิ่ม..ความเป็นมนุษย์ลดลง เทคโนโลยีไม่มี ..มนุษย์อยู่ไม่ได้
มนุษย์ต้องการเทคโนโลยีพอๆ กับที่มนุษย์ต้องการมีชีวิตอยู่ในแต่ละวัน!.

ทำไม!? ทำไม!? ทำไม!?
ผมชอบคำนี้ ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ..ทำไมเราต้องเกิดมาตรงจุดนี้ด้วยวะ!? ทำไมไม่เป็นเราที่อยู่ตรงนั้นวะ!?
หรือทำไมกูไม่ตายๆไปซะทีวะ!?

มันแย่ที่ต้องมารู้สึกแบบนี้ มองไปรอบ ๆ นั่งคิด ทบทวน สิ่งที่ผ่านไปในทุกๆวัน ..
แต่มันจะรู้สึกดีแค่ไหนล่ะ!?

"เมื่อตื่นมาแล้วพบว่าคุณไม่ได้อยู่คนเดียวบนโลกใบนี้"

ณัฐพงศ์..

ใช่คับบางที ถ้าวันชีวิตผมไม่ทำเรื่องเลวร้ายไว้กะคนที่ผมรักบางทีชีวิตผมน่าจะมีความสุขมากกว่านี้