เข้ามาชมว่าเก็บเงินเก่งนะครับ ได้ 5 แสน

ส่วนครอบครัว โนคอมเม้นแล้วกัน เพราะครอบครัวผมดีหมด
ผมแหกคอกอยู่คนเดียว เลยออกมาอยู่เงียบๆ

 

เป็นผมนะ พูดหักหน้าแม่เลย แม่จะเลี้ยงเพื่อนแต่เอาเงินที่เพื่อนใส่ซองมาให้ไปเลี้ยงเพื่อนแทน เวลาเจอเพื่อนแม่ที่งานก็แย๊บไปว่า อ้าวแม่เอาเงินที่เพื่อนแม่ใส่ซองให้ผม แม่เอาไปเลี้ยงอะไรเพื่อนหรอ  

เรื่องนี้จะไม่อะไรเลยถ้ามีเงินเย็นไว้ซักแสนนึง เอาไว้หมุนในงาน ไปกดบัตรมาก็ได้ จบงานก็ไปจ่าย ชิวๆ มานั่งคิดมากเงิน 5พัน หมื่นนึง อะไรกันเนี่ย  

แล้วแต่ครอบครัวนะ คนเราโตมาต่างกัน ความสัมพันธ์ในครอบครัวเราต่างกัน ผมคงตัดสินครอบครัวนี้ไม่ได้ แต่จะลองยกบ้านผมละกัน


บ้านผมมีลูกสามคน ผมคนกลาง พี่ผมคนโตนี่โดนตามใจแต่เด็ก ได้รถ ผลาญเงิน สุดท้ายติดยาติดคุก ตอนนี้ก็ยังติดอยู่ ส่วนผมเรียนมาตลอด ค่อนข้างตั้งใจเรียน ชัดเจนว่าพ่อแม่อยากเลี้ยงผมอีกแบบเพราะพี่เสียคน เรียกได้ว่าผมก็จะไม่ได้ใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่ายเลย ตั้งใจเรียน เก็บเงินซื้อของ ประหยัด ทุกวันนี้ก็เป็นคนเดียวที่ส่งให้ที่บ้าน จริงๆมีรายละเอียดอีกนะว่าระหว่างที่เราโตมา ก่อนจะติดคุกพี่ก็ยังเป็นภาระ พ่อแม่ผมก็รู้นะแต่ก็ลูก ยังไงก็ต้องช่วย ผมเตือนแกก็ฟังแหละแต่ทำได้มั๊ยก็อีกเรื่อง
ส่วนน้องคนสุดท้องเป็นผู้หญิง ไม่ค่อยเก่ง แต่เถียงพ่อแม่ ผมก็เลี้ยงสั่งสอนมันมาจนมันทำงาน รักพ่อแม่ ผมภูมิใจมาก

ที่ผมยกให้เห็นภูมิหลังแบบย่อๆ คุณจะเห็นว่าผมน่าจะน้อยใจพ่อแม่แน่ๆ เพราะภาพผมชัดสุดในบ้าน คนนอกยังชอบมาเปรียบเทียบเป่าหูผมบ่อยๆว่าพ่อแม่รักพี่มากกว่า แต่ว่าเปล่าเลย ผมก็รักพ่อแม่มากๆ เข้าใจแกหมด แม้ว่าแกไม่ได้พูดไรกับผมเลย ผมเข้าใจเอาเองมาตลอดว่า แกก็ช่วยเราทุกอย่างแบบที่คนบ้านๆจะเข้าใจ ส่งเรียนแพงๆ เอกชน พยายามให้เรามาในทางที่ห่างไกลอบายมุข ใครมาบอกพ่อแม่ผมไม่รักผม รักพี่ผมมากกว่า ผมจำไว้หมดเลย ผมเกลียดคนพวกนั้นหมด เรื่องนี้น้องผมได้รับผลกระทบมากสุดเพราะช่วงเด็กมันน้อยใจพ่อแม่ ชอบยกเอาเรื่องพี่มาอ้าง ถ้าผมไม่สั่งสอนตบตีมันนี่ก็คงแย่ไปแล้ว


ทุกวันนี้ผมคิดไว้ละ ถ้าพี่ออกจากคุกมา ในอนาคตพ่อแม่จะยกมรดกให้มันเยอะกว่าผมก็ไม่ติด เพราะผมเข้าใจคนเป็นพ่อแม่ว่าเค้าเห็นเราโอเคแล้ว คงห่วงพี่ น้องผมก็ด้วย คือสุดท้ายต่อให้พี่น้องเราแย่แค่ไหน แต่เรารักพ่อแม่เรามากกว่า เราอยากให้แกมีความสุข ผมว่าตอนเด็กๆ ผมทำให้พ่อแม่เสียใจมากกว่าที่แกทำให้เราเสียใจอีก


สุดท้ายที่ยกมาผมจะสื่อกับคุณคือ คุณรู้ดีที่สุดว่าพ่อแม่คุณรักคุณรึเปล่า หรือคุณรักพ่อแม่คุณแค่ไหน ลืมเรื่องน้องคุณไปซะ แล้วลองตัดสินใจดูครับว่าความเสียใจจากคำพูดของแม่ มันเทียบได้มั๊ยที่คุณเคยทำ หรือภาระที่เค้าแบกรับ รวมไปถึงว่าคุณจะตัดสัมพันธ์กับครอบครัวตามที่คนอื่นบอกมารึเปล่า


ผมเตือนไว้อย่างนะว่าใน ss คุณมีปัญหามา เค้าแนะนำให้เลิก ให้แยกทางหมด เพราะเค้าฟังคุณข้างเดียว แต่คุณโตมา ร่วมทุกข์ร่วมสุขมาคือคนที่คุณเอามาเล่า คุณควรจะรู้ดีสุด คำแนะนำจากคนอื่นฟังไว้แต่วิเคราะห์ด้วยครับ เค้ามาพิมพ์ทิ้งไว้ แต่คุณอยู่กับการตัดสินใจตลอดชีวิต  

มาแปลกแฮะ ผมเจอแต่ฝ่ายหญิง นี่เจอบ้านฝ่ายชายเฉยย ผูกแขนหมื่น5ทำไมได้น้อยจริง หมู่บ้านไม่ใหญ่เหรอครับ ถือว่าโชคดีนะแฟนและทางครอบครัวเขาใจใหญ่ดีชอบๆ ของผมสมัยแต่งนี้เงินผูกแขน(ถ้าเหมือนๆกันคือให้บ่าวสาวไปตั้งตัว ไม่เกี่ยวกับสินสอด) พ่อตาแม่ยายเอาไปโม้ด เหลือกลับมาทำงานกทม.3000 เมื่อ20ปีที่แล้ว555  

ผมว่าท่านลองกลับไปคุยกับแม่ ให้เข้าใจกันจริงๆ อีกซักรอบ แบบเปิดอกคุยกัน ต้องการแบบไหน ยังไง แล้วทำยังไงถึงจะเข้าใจร่วมกัน ถ้ายังไม่เข้าใจกันอีกจริงๆ ผมว่า ไม่ต้องขอหยิบจับอะไรจากฝ่ายครอบครัวของเราเลยดีที่สุด

เพราะว่าหากจบงานแต่ง ถึงแม้คุณจะคืนในสิ่งที่หยิบยืมมา หรือให้เค้าช่วยอะไร

เชื่อได้เลยว่า หลังจากนี้ มันจะเป็นบุญคุณ ที่ฝ่ายแม่ท่าน หรือน้องท่าน เอามาพูดเวลาเกิดปัญหากับเค้า แล้วจะมาทวงบุญคุณกับท่านแน่ๆ

ผมคิดอย่างนั้นนะ

ผมเข้าใจความหวังดีของท่าน กับแม่ท่านนะ แต่เหมือนว่า เค้าจะไม่ได้เข้าใจอย่างที่ท่านต้องการในสิ่งที่ท่านหวังดีซะมากกว่า

จบงานแต่งก็ออกมาอยู่สร้างครอบครัวของเราแยกครัวกันไป ก็ค่อยว่ากัน

คนที่ท่านมีปัญหาอยู่ คือแม่ท่าน กับน้องท่าน ไม่ใช่สมาชิกในบอร์ดนะครับ ทุกเค้าก็ให้ความเห็นในสิ่งที่ท่านมาระบายนิแหล่ะครับ

ใจเย็นๆก่อนครับ  

บ้านผมคนเชียงใหม่ไม่เข้าใจประเพณีของอีสานครับ ผมพยายามพูดให้แม่เข้าใจมาตลอด ยังไม่ได้แต่งแต่ใกล้แต่งครับ คือแม่เอาซองไปแจกคนรู้จักแกมา ผมอยากให้เอาซองพวกนั้นมาผูกแขน ส่วนเงินที่เอ่ยต้นๆคือเงินที่จะช่วยค่าสินสอดครับ บ้านแฟนคือชิลมากใจดีมากครับ