อ่านแล้วผมคงต้องลดละเหล้าเบียร์ซะแล้ว ตอนนี้ผมอายุ38แต่มีภาวะความดันสูง ต้องกินยาความตั้งแต่ยังอายุแค่นี้
แต่ยังไม่เลิกดื่ม ดื่มเกือบทุกวัน แต่ผมออกกำลังกายเป็นประจำมาตลอด
กลัวเส้นเลือดสมองแตกแล้วติดเตียงเป็นภาระคนอื่นนี่แหละ

อืมนะ พูดยากแม่แกก็ต้องหาความสุขให้ตัวเองแหละครับ

แกะความเครียดของท่านออกมา 3 เรื่อง
1. ดูแลพ่อที่ป่วยติดเตียง
2. แม่เปลี่ยนไป กำลังจะมีอีกคนเข้ามาในชีวิต
3. ทะเลาะกับแม่ ทำให้มีกำแพงในการเผชิญหน้า

ทำความเข้าใจทีละเรื่องครับจะได้สบายใจขึ้น ไม่อย่างนั้นมวลความรู้สึกมันทับถมจนบางทีเครียดเกินความเป็นจริงไปเยอะโดยไม่รู้ตัว

1. เรื่องดูแลพ่อติดเตียง ผมก็ดูแลแม่ที่ป่วยติดเตียงเหมือนกัน และเห็นมีหลายท่านเม้นในกระทู้นี้ว่ามีประสบการณ์ที่บุพการีป่วยติดเดียงเหมือนกัน ดังนั้นท่านมีเพื่อนครับ ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรที่พ่อติดเตียง ติดเตียงเราก็มีหน้าที่ดูแลกันไป

2. แม่กำลังจะมีอีกคนเข้ามาในชีวิต ถ้าเป็นบางบ้านแม่จะพยายามไม่ให้ลูกรู้เรื่องนี้ ลูกรู้แล้วก็จะบ่ายเบี่ยง แต่จากที่ท่านเล่ามาแม่ยอมรับตรงนี้เอง ถ้าอย่างนี้ท่านก็ไม่ต้องทำอะไร ให้เป็นเรื่องของแม่ สำคัญคือแม้ว่าแม่ท่านกำลังคุยกับอีกคนแต่ก็ยังดูแลสามีอยู่อย่างน้อยก็ช่วยกันเช็ดตัวและเปลี่ยนเสื้อผ้า

3. มีกำแพงในการเผชิญหน้ากับแม่ อันนี้การที่แม่ถึงขนาดยอมรับว่าคุยกับคนอื่นแล้ว ถ้าอยากจะปรับตัวเข้าหากัน ท่านก็ต้องคุยกับแม่ว่าท่านยอมรับในจุดนี้ได้ครับ แต่ประเด็นที่อาจจะกังวลคือแล้วแม่จะยังดูแลพ่อต่อไปอีกนานแค่ไหน แนะนำลองหาเวลาดีๆลองถามหยั่งเชิงคุณแม่ดูไหมครับ เช่น ส่งพ่อไปศูนย์ดูแลผู้สูงอายุไหม แล้วทำงานหาเงิน แล้วไปเยี่ยมพ่อเรื่อยๆ .. ถ้าแม่ตะคอกด่าท่านกลับมาแรงๆ แสดงว่าเขายังตั้งใจจะดูแลพ่อต่อไปครับ .. แต่ถ้าแม่เห็นด้วย ยังไงก็ต้องถามความรู้สึกพ่ออยู่ดี (ถ้าพ่อยังสื่อสารได้นะ) แล้วท่านจะตัดสินใจยังไงก็เรื่องของท่าน แต่ให้อยู่ในพื้นฐานที่ทำให้ทั้งพ่อและแม่และตัวท่านเองสบายใจที่สุด ไม่จมอยู่กับความเครียดแบบนี้

มันละเอียดอ่อน ท่านทำใจให้สบายทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุดก็พอ เราบังคับใจใครไม่ได้ทั้งนั้นครับ

เป็นกำลังใจให้ครับ

แล้วต้องการให้แม่คุณทำยังไงล่ะครับ ถึงจะพอใจคุณ เค้าก็คุยโทรศัพท์ เล่น fb แชทอะไรของเค้าก็สิทธิ์ ของ เค้านะ
เหมือนคุณพาลไปทั่วอ่ะ ดูแล คนติดเตียงนี่เครียดนะครับ คุณดูแลกัน 2 คนยังมีหน้ามาทะเลาะกันอีก ผมก็เข้าใจทั้งสองฝั่งนะ เพราะผมก็เคยดูแลแบบนี้เหมือนกันทางจิตใจนี่ดิ่งสุดๆเลยครับ

ผมเคยเจอคล้าย ๆ แบบท่านเลยครับ พ่อป่วยติดเตียง แม่แอบไปคุยกับผู้ชายคนอื่น ยิ่งกว่านั้นอีกครับ พ่อผมเสีย แม่ขายที่ ขายบ้าน ไปอยู่กับคนคุย สร้างบ้านอยู่ด้วยกัน ทั้งหมดเกิดขึ้นตอนผมอายุ 17 ปี แรกสุดคือผมโกรธและเกลียดทั้งแม่และผู้ชายคนใหม่ และไม่ใช่คนแรก เพราะพ่อกับแม่ผมแยกกันอยู่ตั้งแต่ตอนผมอนุบาลสาม ตอนพ่อไปเข้าเวร(ทหาร) แม่พาผู้ชายมาบ้าน ตั้งแต่ผมเด็ก ๆ เลย ตอนแยกกันผมเลยไปอยู่กับพ่อ หลังผมเรียนจบทำงานผมไม่กลับบ้านเลยครับ อยู่แต่กรุงเทพนี่แหละ อันนี้มุมมองของผมนะครับ จนผมได้รู้ความจริงอะไรหลาย ๆ อย่าง ตอนนี้ผมกลับมาคืนดีกับแม่คุยกันปกติแล้วครับ ผมแค่อยากจะบอกว่า แม่ก็คือผู้หญิงคนนึงครับ แม่รับผิดชอบชีวิตเอง ท่านทำหน้าที่ตัวเองให้ดีที่สุดครับ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดครับ เป็นกำลังใจให้นะครับ

ปัญหาคือ ใครจะเป็นคนดูแลพ่อ

ถ้าละทิ้งส่วนหนึ่งแล้ว(จากที่เล่ามา) วันหน้าละทิ้งทั้งหมดล่ะ

เป้าหมายคืออะไร
1. อยากให้แม่ดูแลพ่อดีๆ หรือ
2. ไม่อยากให้แม่คุยคนใหม่ หรือ
3. ไม่อยากดูแลเอง หรือ
4. ไม่อยากให้คุยที่บ้าน หรือ
5. อื่นๆ

คำตอบน่าจะรู้อยู่แก่ใจ ว่าอันไหนแก้ได้
แต่ที่แน่ๆสิ่งที่แก้ได้แน่นอนคือ สิ่งที่ทำด้วยตนเอง

ถ้าอยากให้แม่ดูแลพ่อไปตลอด
แล้วคิดว่าแม่มีแนวโน้มจะไม่ดูแลแล้ว
ลองหากลยุทธ์อื่นๆดู

เช่น โน้มน้าว ,จูงใจ ,เงื่อไข ,108
ถ้าไม่ได้จริงๆ ท่านก็ต้องทำด้วยตนเอง

ตอนนี้แม่ท่านมีแต่ความทุกข์ที่ต้องดูแลผู้ป่วยติดเตียง ในช่วงแรกๆเค้าทำด้วยความรัก แต่นานวันเข้าเป็นปี 2ปี มันเป็นภาระที่หนักหนาเอาการ

ในสถานะสามีภรรยา มีหลายครั้งที่ทุกข์ แต่ก็สามารถปรับความเข้าใจ ดูแลกันเอาใจใส่ให้มีความสุขได้

แต่ในสถานะผู้ดูแลกับผู้ป่วยติดเตียง ฝ่ายที่ดูแลถูกสูบพลังอย่างเดียว ทั้งกายทั้งใจ

มันเป็นเรื่องที่ทำใจได้ยาก ที่จะเห็นเค้าไปสร้างสัมพันธ์กับบุคคลอื่น แต่ก็อาจเป็นทางรอดไม่กี่ทางของเค้าก็ได้ เป็นการเติมความสุขให้ตัวเอง ไม่งั้นเค้าก็อาจจะล้มป่วยไปอีกคน

ถ้าพอเข้าใจในจุดนี้แล้วถ้าอยากคุยทำความเข้าใจกับเค้า ก็ต้องตั้งสติ กับอารมณ์ตัวเองให้ดี บอกไปเลยว่าตั้งใจมาคุยเพื่ออยากเข้าใจเค้า ให้เค้าระบายความทุกข์ใจออกมา

ถ้าคิดว่าแม่จะไปมีผู้ชายใหม่ย้ายไปอยู่ที่อื่น คิดซะว่าวันนึงมันก็เกิดแน่ เพียงแต่คิดในตอนนี้ว่าเขาแค่อยู่ช่วยชั่วคราวมันก็อาจสบายใจ

แต่ถ้าท่านรับไม่ได้ไม่อยากให้แม่จากไปกับคนอื่น

ก็อย่าใช่วิธีด่า เพียงแต่คุยบอกเขาตรงๆเลยว่ารู้สึกทำใจไม่ได้แม่จะมีคนอื่น กลัวว่าวันนึงแม่จะทิ้งพวกเราไป สุดท้ายก็อยู่ที่ใจแม่ท่านอยากอยู่กับลูกที่บ้าน หรือผู้ชายใหม่ที่อื่น

เอางี้ดีกว่าครับ โฟกัสที่พ่อเป็นหลักก่อน อย่างน้อยถ้ายังมีแม่ช่วยดูแลพ่อยังถือว่าโอเคนะครับ
ส่วนชีวิตส่วนตัวเค้า ถ้าเค้าเลือกเดินมาขนาดนี้แล้วเราทำอะไรไม่ได้หรอก เอาคุณพ่อเป็นหลักก่อน เรื่องแม่หลับตาข้างนึงเอา

หามุมมองที่ทำให้ชีวิตไปต่อได้ให้เจอครับ เป็นกำลังใจให้ เรื่องภายในครอบครัวพูดยากจริงๆ

ถ้าทื่านมีพี่น้องต่างมารดา...แสดงว่าพ่อท่านมีเมียหลายคนถูกไหมครับ แล้วเคยคิดไหมครับว่าแม่ท่านต้องทนอยู่กับเรื่องแบบนี้ตั้งแต่ยังสาวๆ เค้าอาจจะมีเรื่องอะไรที่ท่านเองไม่รู้ก็เป็นได้ครับที่เขาต้องแอบเก็บเอาไว้ เมื่อถึงเวลากฏแห่งกรรมมันทำงาน เขาไม่ได้รักแล้วลึกๆในใจ เขาก็ต้องหาคนใหม่ที่ถูกใจชดใช้เวลาที่เสียไปถูกไหมครับ อย่าเอาตัวเองไปตัดสินครับ ตามที่ความคิดเห็นต่างๆบอกแหละ หรือ ท่านจะให้แม่ท่านครองตัวเป็นโสดไปตลอดเลยหรา ผมงงกับตรรกะท่านนะ ผมอ่านแค่นี้ก็พอจะดูออกล่ะ

ปล ผมเจอเคสแบบนี้ัเยอะครับ เหมือนพ่อเพื่อนสนิทผมอะ สมัยหนุ่มๆทิ้งแม่เพื่อนผมไปมีหญิงใหม่ พอแก่ตัวลงเมียน้อยหนี สุดท้ายทำไรไมไ่ด้ติดเตียงก็ต้องให้ลูกๆให้เมียเก่ามาดูแล

ทุกคนบนโลกคือมนุษย์ธรรมดาคนหนึ่ง

ซึ่งต่างแสวงหาสิ่งที่มาเติมเต็มทางกายและทางใจ

ค่อยๆยอมรับความจริงเถิด ความทุกข์ใจจักน้อยลงไปตามลำดับที่ปล่อยวางได้ครับ

แม่ ไม่ใช่ทุกอย่างของชีวิตเรา ถ้าเค้าคิดจะเชือกทางอื่นก็ทำให้มันถูกต้อง

ส่วนเราก็อยู่ในมุสของเรา ที่ทำให้เรามีความสุขและสบายใจ ปัญหามีไว้หาทางออก ณ ตอนนี้อาจจะมีเรื่องเป็นพันๆ ก็ให้วางมันลง มีสติ แล้วค่อยๆคิดครับ