จริงๆตอนนั้นเค้าประท้วงกันเรื่อง พรบ นิรโทษกรรมนะ ที่มูมมาม ลักหลับตี 4
ซึ่งถึงทุกวันนี้ ผมก็มองว่ามันไม่เหมาะสมอยู่ดีนะ

ตอนนั้นก็เชียร์ม็อบ แต่ไม่เคยออกไปร่วม

แต่ม็อบกลายเป็นถูกใช้เปนเครื่องมือของอีกฝั่ง จนปิดเกมได้ซะงั้น

ช่วงนั้นยังอยู่ม.ปลาย เลือกตั้งก็ไม่ได้เลือกเพราะรัฐประหาร57

มาสนใจการเมืองแบบจริงจัง เข้มข้นเลยตอนปี61 ช่วงๆก่อนเลือกตั้ง

ฉะนั้นแล้ว ไอ้โง่สลิ่มเหม็นๆจะมาเหมารวมคนเลือกอนาคตใหม่/ก้าวไกลว่าเป็นสลิ่มไม่ได้

ตาสว่างตั้งแต่อากง

เผาทำเชี่ยไรวะ
ปิดตึกเน็ตทำเชี่ยไรวะ
ผมอยู่ฝั่งนี้ครับ

ไม่สนใจการเมืองเลยตอนนั้น แต่ไปเดินหาข้าวกินในม๊อบ

ไทยเฉยที่โดนปิดถนนเข้าบ้าน ต้องโดนตรวจรถทุกครั้งที่เข้าบ้านจนไม่เฉย โคตรเกลียดมาก กปปส แต่ไม่ได้เลือกฝ่ายแดงเช่นกัน

ทุกวันนี้ก็แล้วแต่ว่าจะถกเถียงกับใคร คนที่ถกเถียงด้วยก็จะโยนเข้าไปอยู่อีกฝ่ายเอง มันมีหลักการที่ถูกต้องอยู่ ถ้ายืนอยู่บนหลักการ ไม่จำเป็นต้องเลือกฝั่ง

ตอนนั้นชอบทักกี้ แต่คิดว่าปูว์ไม่โอเค พวกกำนัน นี่โคตรเกลียดเลยครับ

ไม่ชอบ เพื่อไทย แต่ ไม่ชอบสางเขียวมากกว่า
ไม่เคยเป่านกหวีด เฉยๆ กับ วองโกเล่ รุ่นก่อน ไม่ชอบ ท่านอิม ที่สั่ง 5 ผู้เฒ่าได้
เเต่ยอมรับ เคยเลือก ปชป เพราะ ไม่ชอบ พท + ยังไม่มี ส้ม

ไม่เคยเป่านกหวีด เคยไปแต่ม็อบด้อมส้ม

ผมแดงมาตั้งแต่มัธยม ตั้งแต่สมัยที่คนยังรักในหลวงกันอยู่ผมก็ตั้งคำถามมาตลอด

จริงๆ ก็ไม่ได้ชื่นชอบทักษิณอะไรขนาดนั้น ก็ชื่นชมในความสามารถ แต่เรื่องความตุกติกก็ไม่ค่อยประทับใจเท่าไหร่ แต่ ณ ช่วงเวลานั้น พรรคเพื่อไทย (ไทยรักไทย/ พลังประชาชน) ก็เป็นพรรคที่ตรงกับอุดมการณ์ผมที่สุดแล้ว

ตอนช่วงนกหวีดผมเรียนอยู่จุฬา บรรยากาศน่ากลัวมากครับ เพราะจุฬาก็ขึ้นชื่อเรื่องความสลิ่มอยู่แล้วประกอบกับที่ชุมนุมยังอยู่ใกล้มหาลัย ทำให้ใครๆ ก็อยากไปตามกระแส ซึ่งผมน่าจะเป็นไม่กี่คนในรุ่นที่ไม่ไปและวิจารณ์นกหวีดบนเฟซบุคตลอด ผมถึงกับจัดสัมมนาวิชาการเพื่อให้นักวิชาการมาให้ความรู้เผื่อคนในคณะจะตาสว่างกันบ้าง แต่ปรากฏว่าสิ่งที่ผมโดนคือโดนด่า โดนจิกกัด หาว่าเสื้อแดงบ้าง ล้มเจ้าบ้าง หลายๆ คนอันเฟรนด์ผมในเฟซไปเยอะพอสมควร ตอนนั้นรู้สึกเหมือนโดนล่าแม่มดประมาณนึง แต่ด้วยความที่ก่อนที่จะมีเรื่องการเมือง ผมก็สนิทกับพวกเพื่อนคลั่งกปปส.พอสมควร เลยไม่ได้มีปัญหาอะไรมาก แต่เพื่อนที่มีอุดมการณ์เดียวกันกับผมคนอื่นนี่โดนขู่ทำร้ายต่างๆ นาๆ

ช่วงนั้นเป็นช่วงที่ผมรู้สึกหดหู่ใจมาก กลับบ้านก็ลำบากเพราะมันปิดบีทีเอสสยามและสนามกีฬาไปหมดเลย กลับมาบ้านก็ยังต้องมาฟังพ่อแม่เปิดอะไรพวกนี้อีก ช่วงนั้นผมถึงกับเป็นซึมเศร้ากับการเมืองไปเลย พอยิ่งรัฐประหารยิ่งเฟลเข้าไปอีก

อยู่ฝั่งควายแดง เพราะยังไงก็เข้าข้างคนที่มาจากการเลือกตั้ง ไม่ใช่พวกก่อม็อบมาไล่ และ ทักกี้ ยังไม่เผยสันดานเลวระยำที เลยโดนหลอก

เป็นควายแดงเต็มๆ

อยุ่กาฝั่งตรงข้ามทักกี้ แต่ไม่ถึงขั้นเป่านกหวีด

เลือกตั้งปี 54

แบ่งเขต = ปชป
ปาร์ตี้ลิสต์ = พรรคเล็กจำชื่อไม่ได้ละ

ความรู้สึกผมนะคือ Here ไรเนี่ย

เมื่อก่อนชอบทักกี้นะ เวลาช่วง 7.00 น. จะมีออกมาพูดถึงโครงการต่างๆ ตอนเช้าๆ มักฟังเสมอๆ หลังๆ เริ่มเห็นท่าไม่ดีละ ยิ่งช่วงแดงออกมาประท้วงเกลียดแดงเหมือนกันครับ โดยเฉพาะตอนนั่ง taxi ขี้โม้ไปซะทุกอย่าง ตอนนี้เป็นไงโดนหลอกใช้ คำพูดแต่ละครับ ด่ากันยับ คำพูดไม่สุภาพเลย

ช่วงที่มีเป่านกหวีด เกลียดเหลืองด้วยเพราะมาปิดถนนหน้าบริษัทผมในช่วงที่มีงานเข้าพอดี ไปไหนไม่ได้ งานผมเละเลย โคตรเกลียดยิ่งมาเห็นพระจับเงินยิ่งไปกันใหญ่

มีช่วงนึงผมโพสต์สถานะใน face ว่า คนนึงจ้องจะเผา อีกคนนึงดันปล่อยให้มันเผา ไปตา.ทั้งคู่เลย

ฝั่งแดงตั้งแต่แรกเพราะรู้สึกว่ามันไม่ปกติตรงที่ทำไมอีกฝั่งทำอะไรก็ไม่ผิดอะไรเลย

ตอนนั้นมันมีแค่เพื่อไทยที่คิดว่าเป็น ประชาธิปไตยครับ