“ดร็อกบา เข้ามาในชีวิตผม ในศึกยูฟ่า แชมเปี้ยนส์ ลีก”

“เกมนั้น เราไปเตะที่สต๊าด เวโลโดรม สนามเหย้าของโอลิมปิก มาร์กเซย ผมนั่งไม่ติดเก้าอี้ เมื่อได้เห็นเจ้ายักษ์ปักหลั่น สามารถลั่นประตูได้”

“ดร็อกบา มีหมายเลข 11 แปะบนหลังเสื้อ เขาดีใจแบบสุดขีดคลั่ง ราวกับเป็นครั้งสุดท้ายในชีวิต พร้อมกับเปลี่ยนสนามที่มีความน่าเกรงขามให้ทวีความร้อนแรง ทั้งเสียงเชียร์ อารมณ์ร่วม แฟนบอลในสนามหลุดโลกไปแล้ว เสียงคำรามดังกึกก้อง จนหูทั้งสองไม่ได้ยินอะไร”

“ช่วงพักครึ่ง ผมพบกับดร็อกบา ในอุโมงค์ ผมหยอกเขาว่า -ฉันไม่มีเงินซื้อตัวนายมาร่วมทีมหรอก นายพอจะมีลูกพี่ลูกน้องที่ไอวอรี่โคสต์ ที่ฝีเท้าเหมือนนายอีกบ้างมั้ย ?- ท่ามกลางเกมที่ตึงเครียด เขาหัวเราะออกมา และสวมกอดผม เขาพูดว่า -วันหนึ่ง คุณจะย้ายไปอยู่กับสโมสรที่สามารถซื้อตัวผมไปร่วมทีมได้-”

“ประมาณครึ่งปีต่อมา ผมเซ็นสัญญาเป็นผู้จัดการทีมเชลซี ผมย้ายมาคุมสโมสรที่ทรงพลังมาก สโมสรที่ทุกคนอยากมาเจรจา, อยากตกเป็นข่าว และอยากเล่นด้วย ผมมีตัวเลือกนักเตะมากมาย เมื่อผมมาถึงสโมสร คำแรกที่ผมพูดคือ -ผมอยากได้ดร็อกบา มาร่วมทีม-”

“บางคน เกิดข้อสงสัย และคำถาม -ทำไมต้องซื้อคนนี้, ทำไมไม่ซื้อคนนั้น, เขาจะปรับตัวได้หรอ และหมอนี่เก่งจริงใช่มั้ย ?- ผมเน้นย้ำไปเหมือนเดิมว่า -ผมต้องการดร็อกบา เท่านั้น-”

“ไม่กี่วันผ่านไป ผมได้พบกับดร็อกบา ที่สนามบินส่วนตัว ในกรุงลอนดอน เขาสวมกอดผมอีกครั้ง มันเป็นเหตุการณ์ที่ยากต่อการลืมเลือน มันเป็นการกอดที่แสดงความขอบคุณ และแสดงออกถึงคนที่มีความหมายต่อเขามาก จากนั้น เขาบอกกับผมว่า -ขอบคุณนะครับ ผมจะสู้ตายเพื่อคุณ คุณจะไม่มีวันเสียใจ ผมจะภักดีกับคุณตลอดไป- นั่นคือสิ่งที่เขาทำ”

“ดร็อกบา คือคนที่ผมไว้ใจได้ ในทุกที่ และทุกเวลา เมื่อทีมตกอยู่ในความกดดัน เขาจะวิ่งหน้าตั้ง กลับไปช่วยกองหลัง เมื่อเขารู้สึกบาดเจ็บ เขาจะฝืนจนข้ามขีดจำกัด และไม่ยอมแพ้พ่าย”

“ศึกเอฟเอ คัพ 2007 รอบชิงชนะเลิศ เกมที่หลายคนมองว่าเป็นเกมสุดท้ายของผมกับเชลซี ดร็อกบา เป็นคนทำประตูชัย ในช่วงต่อเวลาพิเศษ (ชนะแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด 1-0) กรรมการเป่านกหวีดจบเกม ทุกคนต่างดีใจแบบบ้าคลั่ง ยกเว้นคน 2 คน ผมรีบกลับไปห้องแต่งตัว เพื่อจะโทรหาภรรยา นักเตะ 1 คนหลีกหนีการฉลองในช่วงเริ่มแรก พร้อมกับตามผมมาที่อุโมงค์ ดร็อกบา วิ่งตามมาไล่กอดผม เกมจบแล้ว ในใจของเขามีเพียงเรื่องเดียวคือ วิ่งมากอดผมให้เร็วที่สุด เราสวมกอดกัน และน้ำใสๆก็ไหลรินออกจากตา”

“ดร็อกบา ประสบความสำเร็จได้ ด้วยทักษะ, ความพยายาม และความอ่อนน้อม เขาคือนักเตะที่ดีที่สุดคนหนึ่ง เท่าที่ผมเคยคุมทีมมา ที่สำคัญมากกว่านั้น เขาอยู่ในชีวิตของผม ในฐานะของเพื่อนที่ดีที่สุด และน่าจดจำที่สุดคนหนึ่ง”

“ไม่ว่าดร็อกบา จะเลิกเล่นฟุตบอล หรือผมต้องคุมทีมอยู่บนรถเข็นวิลแชร์ มันไม่ใช่เรื่องสำคัญเลย เพราะดร็อกบา จะอยู่ในหัวใจของผมเสมอ”

โชเซ่ มูรินโญ่ ถึงนักเตะที่เขารักมากที่สุดคนหนึ่ง

Source: https://www.facebook.com/share/LoggBW9o3QVDfwPp/?mibextid=oFDknk

แต่ก่อนแมนยูเจอแล้ว ผมล่ะเกลียด ทั้งมู ทั้งดร็อกบา เลย

เหมือนมันมีพลังมหาศาลจริงๆ ผมถึงเห็นความเก่งของมูริญโญ่

เจอทีไร ไม่เคยชนะได้ง่ายๆ

เป็นเรื่องที่เอามาเล่าต่อหลายรอบมากๆครับ เรื่อง มูกับดร็อกเรื่องนี้อะครับ

แต่ก้อ่านทุกครั้งที่มีคนโพสเลย แบบว่ารู้อยู่แล้วแต่ก้ยังอ่านไม่รู้ทำไมเหมือนกัน

ดร๊อกบา นี่หลอกหลอนปืนแทบทุกนัด โดยเฉพาะเซนเดอรอส

จอมยิงไก่ แถมทำไก่ไม่ได้ไป UCL เอานาทีเกือยสุดท้าย น้ำตาจะไหล

ผมรู้จักครั้งแรกตอนนิวชิงยูฟ่าคัพกับมาร์กเซย แล้วดร็อกบายิงคว้าแชมป์ไป

ยอมรับตามตรงว่าโคตรไม่ชอบดร๊อกบาเลย เพราะมันเก่งมาก แล้วทำเพื่อทีมสุดๆ

พอเชียร์ทีมตรงข้ามเลยหงุดหงิดสุดๆ แต่พอย้ายออกจากเชลซีก็ยอมรับในความเก่งของเค้า มานั่งดูดีๆ เออมันเก่งจริงๆ ดีใจแทนแฟนเชลซี

ไวรัส

ผมอยากเห็น เซนเดรอส เขียนถึง ดร็อกบา เช่นกันครับ

ก็ว่าทำไมเข็นลงตลอดช่่วงปีแรก

ดรอกบา ใช้เวลาปรับตัวสักพักเลยล่ะ แต่ก็ทำได้ตามที่ มูรินโย่ เชื่อมั่นจริงๆ

แล้ว มูรินโย่ ก็ไม่ได้รักกองหน้าคนอื่นเท่า ดรอกบา เลย ไม่ว่ากองหน้าคนนั้นจะเก่งแค่ไหนในตอนนั้น

ปรับตัวได้ปุ้บ โหดจริง เซนเตอร์หลอนทุกตัวเจอดร๊อกไป ยกเว้นอีแวนส์แทงเข่าแม่งเลย

ลูกบุญธรรมมูมู่ เห็นจะมีแค่สองคน 1.ดร็อกบา 2.มาเตรัซซี่

แล้วรุ่นใหม่ๆมาโค้ชก็หาลูกทีมแบบนี้ยากแล้ว นักเตะที่มีลักษณะแบบนี้ทุ่มเททั้งกายใจให้ทีมแล้วยังเก่งมากๆด้วย

บุคลิคนิสัยแบบนี้ นักเตะสมัยนี้มีน้อยมาก

มาแรกๆ ผมนี้ด่าทุกนัด ใช้โอกาสเปลืองมาก หลังๆมา โหดจริง แมลงสาป