ปั๊ตเล่นเหมือนไรซ์อะครับกลางเทคนิคสูงไม่เชิงรับซะทีเดียวยืนเป็นCM กลางรับจริงๆคือน้าจิล คีนกับกัตตูโซ่ตัด

เกมเป็นหลักสไตล์ Hard man โบราณ ไวล์นี่ผมไม่รูัจัก

คีนยิง+จ่ายให้แมนยูเกือบ 90 ลูก ในทีมที่บุกด้วยปีก เอาอะไรมาบอกคีนไม่ขึ้นเกม ทำลายเกมรุกอย่างเดียว

สไตล์คล้ายกันเลยนะ 4คนนี้
completed midfield ดุดัน ผู้นำ ยืนกลางเน้นรับมากกว่ารุก
ยกเว้นกัตตูโซ่ดูจะเป็น b2b มากกว่าอีก3คน เด่นเรื่องตัดเกมหนักหน่วง

คีนคือคาริกร่างทองที่ตีบวกเกมรับ วิเอร่าคือยาย่าตูเร่ที่เล่นเกมรับมากกว่าเกมรุก กัตตูโซ่คือตัวรับที่วิ่งได้ไม่มีหมด

ชิลวา นอล
มาชเคลาโน่ หงส์
กองเต้ สิงห์

คีน กับ ปั๊ต ตำแหน่งไม่ใช่กลางรับนะครับ ถ้าตำแหน่งในยุคนั้นเป็น CM เลย เป็นตัวกลางคู่ในระบบ 4-4-2

จะเป็นกลางสายให้เพื่อนพักบอลทั้งคู่ แต่พื้นที่การเล่นปั๊ตจะขึ้น-ลง สุดกว่าคีน คีนจะเน้นลำเลียงบอลและพักบอล ให้คนอื่นเข้าทำ

ส่วนกัตตูโซ่กับไวส์ นี่คล้ายกันมาก คือเน้นตัดเกมดุ กัดไม่ปล่อย ตัวเล็กใจใหญ่ แต่ไวส์จะมีลูกฝีมือด้านเกมรุกมากกว่า

สมัยนั้นผมชอบไวส์มาก เล่นอย่างมันส์ แต่เสียดายเวลาเล่นทีมชาติ มันไม่ได้ มันขาดๆเกินๆ เหมือนไม่ใช่ที่ไม่ใช่ทางของเค้า ความสามารถกับพลัง ดร็อปไปเยอะเวลาเล่นทีมชาติ

ป๊ดคือ Btb ชัวร์ๆ คือรับได้รุกได้ หุ่นเกะกะ เทคนิคดีด้วย เปนตัวที่โคตรๆสมดุลเลย

เอาง่ายๆ 4-4-2 ตำแหน่งอื่นแมร่ง role ไม่กี่อย่าง ปีกก็ดวลกับปีกกับแบ๊ค คู่กองหน้าก็ซัดกับคู่กองหลัง

แต่กองกลางตัวกลางนี้ role เยอะกว่าเขา จะเล่นรับสองคนเป็นแผนหัวหอมก็ได้ แบบพวกยุโรปตะวันออก หรือ 6 10 ก็ได้ หรือ 8 8

เล่นไดมอนด์ยังได้แต่ไม่นิยม

พวกกลางรับที่พาบอลขึ้นมาด้วยได้ถึงถูกมองว่าเก่ง แต่หลักๆมันก็ต้องเล่นรับและเป็นตัวเชื่อมบอลจากกองหลังมากองกลางนั่นแหละ เพราะการประกบตำแหน่งปีก เป็นแผนที่กุนซือคนอื่นใช้แก้แผนวิงของทีมใหญ่ ที่มีปีกเร็วๆและ/หรือขยันอยู่แล้ว ส่วนกลางรุกจะเชื่อมระหว่างกองหน้าเป็นหลัก

แต่ด้วยความที่ role มันเยอะและต้องใช้สมองเยอะนี่แหละ มันเลยถูกจ่ามู counter ด้วยการใส่กองกลางไปสามตัว แล้วใช้แผนสามเหลี่ยมกับปีกกึ่งกองหน้าเพื่อแก้ทาง แล้วเพิ่ม role ให้ทุกตำแหน่งซะเลย กลางก็ต้องขึ้นสุดลงสุด ไม่หลุดเกมรับ กองหน้ากึ่งปีกก็ต้อง counter ปีกอีกฝั่งโดยร่วมกับแบ๊ครุมกินโต๊ะ

มันเลยกลายเป็นว่า เบอร์ 6 ก็พาบอลขึ้นไม่ได้ และด้วยพื้นฐานที่เน้นเกมรับดุดันก็ทำให้ off the ball ด้อยกว่าพวกสายเทคนิค ก็ถูก overload ใส่เพราะยังไงก็เป็นตัว pivot การรุมแดรกกลางรับที่เป็นตัวเชื่อมเกมโต้กลับ โดยผู้เล่นพวกที่ควรจะเล่นเกมรุกเป็นหลักถือเป็นแผนเด็ดของจ่ามู

ส่วนเบอร์ 10 ที่จะเน้นประสานงานกับคู่หน้า ก็แทบไม่ได้บอล เพราะมีพวก mf แบบ b2b คอยปิดอยู่

ก่อนวางมือช่วงหนึ่งป๋าเปลี่ยนมาเล่น 4-4-1-1 ให้สโคลส์ยืนเป็นหน้าต่ำไปเลย แล้วใช้เบอร์ 8 คอยอัดกับสามกองกลางแทน ขนาดนั้นก็ยังสู้ลำบาก เท่าที่เคยดูคือเกมของเชลซีได้บอลบ่อยมาก เหมือนมีผู้เล่นมากกว่า

ปั๊ต คีน ดูเป็น MC มากกว่าเพราะเล่น 4-4-2

ผมว่ามันก็คล้ายๆกันหมดนะ(ยกเว้นกัตตูโซ่ไว้คนเพราะระบบ 433 กัลโช่ไม่เหมือนที่อังกฤษ) คือมิดฟิล์ดคู่ 442 อังกฤษสมัยนั้นมันใครขึ้นอีกคนก็ลงต่ำ อีกคนลงต่ำอีกคนก็ดันขึ้น มันเล่นเป็น CM กันหมด ไม่แยก AM DM ชัดเจนเหมือนยุคที่เล่นกลางสาม

คือเห็นคนมาปกปั๊ต ปกคีนว่าไม่ใช่มิดฟิล์ดตัวรับ ถ้าเอาเกณฑ์นั้นผมก็ขอบอกว่างั้นไวส์ก็ไม่ใช่ด้วยสิ เชลซีซื้อแกมานี่เอาปั้นเกมนะ ทีมก็มีคนที่ตัดเกมอยู่แล้ว นิโกลัส นิวตัน หรือที่เชลซีไปซื้อวินนี่ โจนส์(มีกี่คนจำได้เนี่ย ว่าโจนส์ก็เคยเป็นนักเตะเชลซี)ก็เอามายืนต่ำกว่าไวส์เหมือนตอนวิมเบอดันนั่นแหล่ะ หรือจะเอายุคดารามา กุลลิท เปอตีก็ยืนต่ำกว่าไวส์หมด สถิติยิงพี่แกก็เกินครึ่งร้อยไม่ต่างคีน ปั๊ตเลย คือเป็นกองกลางที่ทำประตูสูงสุดของทีมในหลายปีเลย(ก่อนมีแลมพาร์ด) ตอนติดทีมชาติไวส์ก็ยืนกลางตัวบนสลับกับแลมพาร์ดนั่นแหล่ะ(ตอนนั้นยังเคืองๆว่าไอ่เด็กดาวรุ่งเวสต์แฮมนี่มันเป็นใครมาแย่งตำแหน่งกับไอดอลผม)

คือแค่ว่าบทบาทน่ะไม่ต่างกันหรอก(บทบาทนะ ไม่ใช่ความสามารถ อันความสามารถนั้นเข้าใจว่าเทียบอีกสองคนไม่ได้หรอก) มิดฟิลด์คู่กลางสมัยนั้นนะ ขึ้นลงสลับกันได้หมด ทักษะมีทั้งรับที่งรุกในตัว แค่ตำแหน่งยืนเฉยๆที่มักจะมีคนหนึ่งยืนสูงกว่าต่ำกว่า ไวส์ยืนสูงมานาน แต่พอมีดาวรุ่งแจ้งเกิดมาพี่แกก็แก่แล้ว มีมอริส มีอัมโบรสสิโอ ดัลลาโบนา พี่แกก็ด้วยวัย เลยยืนต่ำลงปล่อยเด็กห้าวๆมันขึ้น คนมาจำช่วงนี้ของแกเยอะ เลยว่าแกตัดเกมอย่างเดียวกัน

เห็นด้วยนะครับ สำหรับไวส์ผมว่าที่คนจำเรื่องตัดเกมส์เป็นหลักเพราะเป็นสิ่งที่แกทำได้ดีมาตลอดมากกว่า แม้ช่วงหลังเกมรุกจะถดถอยลงตามอายุและบทบาทก็ตาม

ในทีมชาติแกติดทีมตอนแก่แล้ว 30+ แล้วตอนเล่นทีมชาติ และแทบไม่เคยเล่นตัวรับเลย ตัวรับมีบัตต์ แบร์รี่ เป็นตัวจริงอยู่แล้ว แกจะได้ลงในเกมอุ่นเครื่องหรือลงสำรองมากกว่า มีแลมพาร์ดที่เป็นดาวรุ่งยุคนั้นที่เป็นคู่แข่งแย่งตำแหน่งในเกมรุก(ยืนกลางบ้างข้างขวาบ้าง) บางเกมสลับกันลงคนละครึ่ง และแน่นอนว่าทั้งคู่เป็นแค่สำรองพวกสโคล เจอราร์ด เบ็คแฮม

ไวส์กับทีมชาติน่าเสียดายครับ แกรีดพลังออกมาได้ไม่เต็มเท่าไหร่ ไม่รู้ทำไม

อีกอย่างชอบโดนจับไปเล่นปีกซ้ายซึ่งผมว่าแกถนัดน้อยสุดในกองกลางระบบ4-4-2เลย(กลาง2 ริมเส้น2)

แต่อีกส่วนตอนนั้นก็สู้พวกว่าที่golden generationไม่ได้

คีน สำหรับผมคือ cm ขนาดแท้ๆ
ไม่ใช่กลางเชิงรับแท้ขนาดนั้น
สไตล์แก ถ้าเกมส์รับก็คือไล่บี้ แล้วตัดเกมส์ให้ขาด
เพื่อให้ทีมแปรรูปขบวนมาเล่นเกมส์รับ
ส่วนเกมส์รุกก็เป็นมือเซตชั้นดี
อาจจะไม่ได้คิลเลอร์พาส หรือสถิติแอสซิสสูงๆ
แต่จะคอยคุมเทมโป้ พาสบอลไปให้จุดที่จะเริ่มโจมตี
แล้วหาโอกาสสอดมายิงแถวสองหรือเติมเข้าเขตโทษ

ปั๊ต เองก็คล้ายๆกัน
แต่เป็นคนที่มีสกิลเล่นกับบอลดีกว่าคีน
แก้เพรสเก่ง เติมไปยิงบ่อยมาก
ละก็หลายครั้งจะเป็นคนที่พาบอลขึ้นไปทำเกมส์เองเลย
ส่วนเวลาเล่นเกมส์รับก็คล้ายๆคีน
คือไม่ได้ยืนปักหลัก เน้นตัดเกมส์ให้ขาด
ปีที่มีจิลแบร์โต้ ซิลวา มาช่วย
แกเล่นเกมส์รุกมากขึ้นชัดเจน

กัตจัง ผมก็มองว่าเป็น cm
แต่เป็น cm ที่มีบทบาทในการตัดเกมส์เป็นหลัก
เพรสดุๆ ไล่บี้ แย่งบอลให้ทีมเอากลับมารุกไวที่สุด
โดยปีเด่นๆ มี ปริโล่ กะเซดอฟ คอยซ้อนและรับไม้ต่อ
ให้อารมณ์ เดสทรอสเยอร์ มิดฟิลด์

ไวส์ผมรู้จักแต่ชื่อมานาน แต่แทบไม่เคยดูแกเล่นเลย
แต่เดาสไตล์เอาว่า คงเป็นกัตจัง ผสม คีน ละมั้ง
ร่างเล็กๆ ไล่หวดตัดเกมส์ เติมสูงบ้างเป็นบางครั้ง

คือเชลซีมามีตัวตนขึ้นมาในยุค 199x ปลายๆ ก่อนหน้านั้นก็แค่ทีมกลางตารางด้วยน่ะครับ เลยว่าคนอื่นแทบไม่ได้ดูเชลซีเล่น(อย่าว่าแต่แฟนทีมอื่น แฟนเชลซีก็แทบไม่มีดู ทีมกลางตารางอย่าหวังถ่ายทอดสด สมัยนั้นบอลไม่ได้หาดูถ่ายทอดสดง่ายเหมือนสมัยนี้ ยิ่งฟรีทีวีนี่หมดสิทธิ์ ผมต้องเดินตามหอวทยาลัย บางที 8 หอเดินจนครบก็ไม่มีที่เปิดคู่เชลซี) แล้วพอเชลซีมีชื่อขึ้นมาไวส์ก็แก่แล้ว ตอนทีมดังแกก็ 30+ ไปแล้ว บทบาทการเติมเกมก็น้อยลง ไม่เหมือนตอนแกวัยรุ่น คนเลยจำภาพตอนไวส์แก่กันซะเยอะ