- บวชตอนอายุเท่าไหร่ บวชนานมั้ย และตอนนั้นทำไมถึงตัดสินใจบวชครับ
บวชตอน 24 บวชประมาณ 13 วัน ช่วงนั้นงานที่ทำให้ LWP นานเกือบ 2 ปี ก็กลับมาอยู่บ้าน ญาติหลายคนก็ถามว่าเมื่อไหร่จะบวชอยู่นั่น จนรู้สึกว่าเออ จัดการให้เสร็จๆดีกว่า ลึกๆก็แอบสนใจหลักธรรมนิดหน่อยอยู่แล้ว ช่วงนั้นรู้สึกขาดความมั่นใจหลายๆอย่าง จิตใจไม่สงบ ยิ่งมีตัวกระตุ้นเรื่องโดนถามเยอะ ก็เลยเอาเลย

- เตรียมตัวยังไงบ้าง (ในทุกด้านเลยนะครับ ไม่ใช่แค่เรื่องจำบทสวด) เตรียมตัวนานมั้ย
ช่วงนั้นที่บ้านเป็นคนจัดการให้แทบทั้งหมด อาจจะมีแค่ผมออกไปแจ้งกับญาติๆ รักษาเนื้อรักษาตัวหน่อยตามความเชื่อ (ที่บ้านกำชับ) ช่วงไปเป็นเด็กวัดก็มีซ้อมบทสวด ช่วยเหลือเล็กๆน้อยๆ ไปอยู่ก่อนบวชประมาณ 3 วัน

- วัดที่ไปบวชมีแนวทางการปฏิบัติยังไง เคร่งมากมั้ย ทำไมถึงเลือกบวชที่วัดนั้น
ผมอยู่ 2 วัด โดยบวชที่วัดใหญ่ก่อน แล้วไปจำวัดที่สำนักสงฆ์ แล้วกลับมาอยู่วัดใหญ่ก่อนจะสึก เนื่องจากสำนักสงฆ์ไม่มีพระอุปัชชา (เขียนไงหว่า) แตกต่างสุดๆครับ โดยวัดใหญ่นี่ชิล แบบชิลเกิ้น คืออาจจะไม่ได้ชิลก็ได้ แต่สำนักสงฆ์ที่ผมไปอยู่นี่เคร่งมาก คือความเป็นอยู่สบายกว่าวัดใหญ่ (เป็นสำนักสงฆ์คนมีตัง) แต่พระอาจารย์เคร่งเรื่องธรรมวินัยมาก ยิ่งทั้งสำนักมีแค่ผมกับพระอาจารย์ มีอะไรให้ทำเยอะสุดขนาดอยู่ไม่กี่วัน อยู่สบายแต่ไปอยู่ใหม่ๆนี่โคตรอึดอัด โดนดุบ่อย ไม่มีเวลาจำวัดช่วงกลางวันเหมือนวัดบ้านทั่วไป ไม่มีกิจนิมนต์ ไม่ได้รับปัจจัยใดๆ แต่พอกลับมาอยู่วัดใหญ่ทุกอย่างก็ตรงกันข้ามหมดครับ (จริงๆก็ไม่ได้เลวร้ายนะ พระที่วัดใหญ่ ท่านก็เอ็นดูผมดี) ส่วนสาเหตุคือพ่อผมอยากให้ไปอยู่สำนักสงฆ์เพราะพระอาจารย์ท่านอบรมดี (เหมือนค่ายทหารเล็กๆ 5555) ส่วนวัดใหญ่ตามใจทางฝั่งแม่เพราะเป็นวัดแถวบ้านเกิดฝั่งแม่ ก็เลยควบเลย

- สิ่งที่รู้สึกว่าต้องปรับตัวเป็นพิเศษมีอะไรบ้าง แล้วใช้เวลาปรับตัวนานมั้ย
ตอนอยู่สำนักสงฆ์ ผมต้องปรับตัวเยอะมาก จะเดินจะกินจะทำอะไรมันไม่ใช่ว่าทำเหมือนตอนเป็นฆราวาส ต้องนึกถึงพระวินัยเสมอ ทุกกิจกรรมมันเสี่ยงอาบัติเล็กๆน้อยๆได้หมด แล้วด้วยการที่พระอาจารย์แทบตามประกบ ผมมักโดนดุเป็นประจำ กว่าจะปรับตัวได้ก็เตรียมกลับวัดใหญ่ไปสึกแล้ว (พึ่งห่มจีวรเป็นช่วงก่อนสึก 2-3 วัน 5555+) กลายเป็นกลับไปอยู่วัดใหญ่แทบไม่ต้องปรับตัวอะไร เพราะกลายเป็นที่วัดใหญ่ ชิลสุด แทบไม่มีพระรูปไหนเคร่งพระวินัยเลย กลายเป็นผมดูเป็นพระที่ดูเรียบร้อยสุดสะงั้นอ่ะ 555555

- สิ่งที่เป็นประโยชน์จากการบวชที่ได้ติดตัวมา เช่น การทำสมาธิ การมองโลกตามความเป็นจริง ฯลฯ
ผมอาจจะคิดไปเองแต่รู้สึกว่าหลักการหลายอย่างมองตามความเป็นจริงมากขึ้น ไม่ยึดติดอะไรมากขึ้น จากตอนอยู่สำนักสงฆ์ต้องฝึกสมาธิจริงจัง ส่งผลให้เวลาผมอยู่ในสถานการณ์เครียดๆ ค่อนข้างจะสงบและมีสมาธิได้

- ข้อคิดที่ได้จากการบวช
ทุกอย่างเป็นเรื่องของธรรมชาติ อย่ายึดติด และ ไม่คิดเองเออเอง มีสมาธิกับทุกการกระทำ ปล่อยวางแต่อย่าปล่อยตัวปล่อยใจ

- มีอะไรอยากบอกคนที่คิดอยากจะบวชบ้างมั้ยครับ
ลองดูไม่เสียหายครับ มันอาจเป็นค่านิยมที่ล้าหลังในปัจจุบัน แต่ผมมองว่ามันก็มีประโยชน์แหละ ถ้าอยากลองศึกษา อยากใช้ชีวิตในธรรมวินัย เมื่อบวชจะรู้เลยว่ามันไม่ใช่เรื่องวิชาอาคม สิ่งศักดิ์สิทธิ์ หรืออะไร มันคือเรื่องของธรรมชาติ มันเป็นเหตุและผล หลักปฎิบัติมันนำไปประยุกต์กับชีวิตได้

มาตอนนี้ทันไม๊ครับ

- บวชตอนอายุเท่าไหร่ บวชนานมั้ย และตอนนั้นทำไมถึงตัดสินใจบวชครับ

-ผมบวชตอนอายุ 23เข้า24 ครับ ตั้งใจไว้ว่าบวช 15 วัน แต่ตามฤกษ์สึกมันไม่ถึงกำหนดเลยต้องสึกก่อน กลายเป็น13วันครับ เหตุผลที่บวชก็ ตามหน้าที่ลูกผู้ชายทั่วไปเลยครับ พ่อ-แม่ อยากเห็นลูกชายคนเดียวบวชให้ จะได้เกาะชายผ้าเหลืองขึ้นสวรรค์

- เตรียมตัวยังไงบ้าง (ในทุกด้านเลยนะครับ ไม่ใช่แค่เรื่องจำบทสวด) เตรียมตัวนานมั้ย

-เรื่องการเตรียมงานที่บ้านจัดการหมดเลยครับ ทั้งยืมของที่วัด อาหาร เตรียมชุดไตร+อุปกรณ์บวชทุกอย่าง
ตัวเราแค่ไปท่องบทสวด - จำวรรคตอนกับพระพี่เลี้ยงที่จะบวช

- วัดที่ไปบวชมีแนวทางการปฏิบัติยังไง เคร่งมากมั้ย ทำไมถึงเลือกบวชที่วัดนั้น

-วัดที่ไปบวชไม่ค่อยเคร่งอะไรมากครับ ตามเราสะดวกเลย ไม่มีบังคับออกกิจนิมนต์ ไม่บังคับต้องนั่งท่องนั่งเรียนอะไร เลือกบวชที่วัดนั้นเพราะใกล้บ้านพ่อ-แม่ครับ

- สิ่งที่รู้สึกว่าต้องปรับตัวเป็นพิเศษมีอะไรบ้าง แล้วใช้เวลาปรับตัวนานมั้ย

-การปรับตัวไม่ค่อยมีอะไรมากครับ 1.ผมไม่เชื่อเรืองผี หัวถึงหมอนคือนอน มีเสียงอะไรดังก็มองหาตามเสียงเพื่อหาสาเหตุ แค่เราต้องย้ำกับตัวเองเสมอว่าตอนนี้เราเป็นพระนะ ต้องสำรวมกว่าตอนเป็นฆราวาส

- สิ่งที่เป็นประโยชน์จากการบวชที่ได้ติดตัวมา เช่น การทำสมาธิ การมองโลกตามความเป็นจริง ฯลฯ

-ผมได้เรื่องการมองความจริงในชีวิตมากขึ้นนะ คนเรามันจะเป็นไปตามสิ่งที่เราทำ มันไม่มี บาป บุญ คุณ โทษอะไรหรอก ปลงกับอะไรหลายๆอย่างที่หัวร้อนง่ายๆตอนวัยรุ่นมากขึ้น
ไม่ต้องยึดติดกับวัตถุ เพราะไม่มีอะไรอำนวยความสะดวกเลย เออ มันก็อยู่ได้นี่หว่า

- ข้อคิดที่ได้จากการบวช

-มันทำให้ผมใช้เวลาได้คุ้มค่ามากขึ้นอ่ะครับ เวลาไปออกสวดมาติกาตามงาน เราก็ได้เห็นว่า เออ สุดท้ายชีวิตมันก็แค่นี้ล่ะวะ เกิดมาแต่ตัว ทำอะไรมากมายแค่ไหนสุดท้ายมันก็เอาไปไม่ได้
ขนาดของกินดีๆมื้อแพงๆกินเข้าไป สุดท้ายมันก็ออกจากร่ายกายเราไป
คุณจะอยู่ในความทรงจำใครในรูปแบบไหนมันก็ขึ้นอยู่กับสิ่งที่คุณเป็นตอนที่มีชีวิต
รักใครก็ใช้เวลากับเค้าให้คุ้ม เพราะ5นาทีที่ผ่านมามันก็เป็นอดีตไปแล้วคุณแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว
อยากใช้ชีวิตแบบไหนใช้ไปเถอะ คุณจะได้ไม่เสียใจภายหลัง แค่อย่าไปทำให้ใครเดือดร้อนก็พอ

- มีอะไรอยากบอกคนที่คิดอยากจะบวชบ้างมั้ยครับ

-บวชเลยครับ ถึงมันอาจจะไม่ได้อะไรมากแต่ออกมาคุณจะมีมุมมองเปลี่ยนไปไม่ทางใดก็ทางหนึง
เพื่อนผมคนนึง หลังสึกออกมา ก็ชอบโพสคติธรรม ชอบไปทำบุญ
แต่สำหรับผม สึกออกมา ผมไม่ไหว้พระสงฆ์อีกเลย โอเค ผมนับถือและนำคำสอนมาเป็นแนวทางในการใช้ชีวิต
แต่ผู้เผยแพร่มันมีหลายรูปแบบ ขึ้นอยู่กับวัดที่คุณไป แต่ที่ผมเจอ แย่งออกงานที่เจ้าภาพรวยๆ ใส่ซองเยอะๆ ของกินดีๆ
ไอ้เราเวลาว่าง นั่งถางหญ้า ขุดดิน แต่พระผู้ใหญ่บางคน งานอื่นไม่ทำอยู่แต่ในห้อง เลี้ยงเด็กวัดไว้ปรนเปรอตัวเอง ถึงเวลาค่ำก็ให้ลูกศิษย์ไปหาของกินมาให้ มันเลยทำให้ผมรู้สึกว่า พระบางรูปก็แค่คิดว่ามันเป้นอาชีพนึง งานสบายรายได้ดีภาษีก็ไม่เสีย ผมเลยเลิกไว้พระไปเลย