...

ผิดกับที่ผมเคยเจอแฮะ

เด็กบ้านรวยนี่ผมไม่เคยคลุกคลี แต่เท่าที่เคยจัดงานเกี่ยวกับพวกเด็กๆคือถ้าเป็นบ้านจนจะแย่งกันมากกว่าพวกที่ดูเป็นชนชั้นกลางนะ

หนักสุดคือเด็กในบ้านรับเลี้ยงเด็กกำพร้าครับ ผู้ใหญ่บางคนถึงกับต้องย้ำเลยว่าอย่าให้ของเป็นการส่วนตัว ไม่งั้นโดนรุมทึ้ง ซึ่งก็เป็นเรื่องที่ไม่น่าแปลกใจเท่าไหร่

มันวัดไม่ได้หรอก ในเมื่อฝั่งนึงแจกอีกฝั่งก็อยากได้

ถ้าอย่างผมมีลูกผมคงสอนไม่ให้ไปขออะไรใครอะ เพราะบนโลกนี้ไม่มีอะไรฟรี ยกเว้นเค้าจะมอบให้เอง แต่ถ้าผมไม่อนุญาตก็คงสอนไม่ให้รับ

ถ้าจะวัดว่าใครสอนอะไรยังไง แค่ โยนแบงค์พันลงพื้น แล้วเก็บสถิติ เอาเลย น่าจะชี้วัดได้แม่ยกว่า

ใช้คำว่าโลภก็ไม่ถูกนะ ในเมื่อคุณเอาไปให้เค้าเองอ่ะ ด้วยความเป็นเด็กๆเขาจะอยากได้ของเล่นเยอะๆก็ไม่เห็นแปลกตรงไหน

ถ้าให้ผมมองอาจจะเป็นเรื่องการคุ้นชินกับการเข้าสังคมของเด็กมากกว่า เด็กที่บ้านจนสังเกตจะไม่ค่อยกล้าแสดงออกเท่าไหร่ ไม่กล้าเข้าหาคนแปลกหน้าโดยเฉพาะคนที่ดูมีฐานะกว่า อาจจะด้วยปมในใจอะไรบางอย่าง ต่างกับเด็กที่อยู่ในบ้านที่พอมีฐานะที่เคยชินกับสภาพสังคมทั่วไปมากกว่ากล้าแสดงออกมากกว่า ไม่เกี่ยวอะไรกับความโลภเลยอ่ะผมว่า

ไม่อยากใช้คำว่า โลภ กับเด็กๆเหมือนกัน 5555

เพราะเด็กๆ จะต้องมีชีวิตและโดนบ่มเพาะ ไปอีกนาน

ฟีลเด็กๆ มันก็แค่อยากได้เยอะๆ แค่ชั่ววูบ สักพักก็ลืม

ไม่เหมือนผู้ใหญ่ที่สามารถใช้คำว่าโลภได้อย่างเต็มปากมากกว่า




เลยตอบได้ว่าเรื่องพวกนี้เป็น ปัจเจกบุคคล

เช่น เด็กๆอายุเท่ากัน

เราไปเล่นกับเด็กบ้านมีอันจะกิน ก็มีทั้งคนที่อยากได้ของเล่นเยอะๆ และคนที่อยากได้ชิ้นเดียวพอ

ไปเล่นกับเด็กกำพร้า ก็มีทั้งคนที่อยากได้ของเล่นเยอะๆ และคนที่อยากได้ชิ้นเดียวพอ

มีทั้งคนที่กล้าแสดงออก และ คนขี้อาย

วิธีคิดเรื่อง "ความโลภ" มันผูกติดกับเรื่องทุนนิยมและการรับสารด้วยครับ

ถ้าชนชั้นล่างเข้าถึงสื่อได้มาก ๆ รู้ว่า มันมีอะไรที่มากกว่า
พวกเขาก็รู้สึกว่า "ควรได้มากกว่า"

กลับกันถ้าเป็นชนชั้นล่างที่อยู่ตามป่าเขา ตัดขาดจากโลกภายนอก
ระบบทุนนิยม สินค้า แนวคิดบริโภคนิยมเข้าไม่ได้ถึง

พวกเขาก็อาจจะได้หมดและไม่ได้เรียกร้องเพิ่มเท่าไร

ดังนั้นเรื่องนี้คงไม่ได้เกี่ยวกับชนชั้นเสียงทีเดียว
ลองไปเจอแจกชนชั้นล่างที่อินเดียสิครับ
เผลอ ๆ ของแจกหมดตั้งแต่ยังไมไ่ด้หยิบไปแจก

อยากรู้ว่าเด็กคนไหนเป็นยังไงลองปล่อยให้เค้าเล่นกับเพื่อนนิสัยของเค้าจะค่อยๆออกมาเอง ว่าแบ่งปันมั้ย เข้าใจผู้อื่นรึป่าว แต่ทั้งหมดก็ต้องอยู่ในเบสแนวคิดที่ว่าพวกเค้าเป็นเด็ก

อยู่ที่สันคอล้วนๆครับ

คนรวยที่ผมรู้จักนี่ อยากได้ทุกอย่างขั้นสุด (เป็นทั้งบ้าน แต่มีแกะดำอยู่คนนึง)

บ้านคนจนที่อยู่ใกล้ๆกัน ไปดูแลเรื่องผลประโยชน์ในวัด นี่กูขั้นซูเปอร์ไซย่าเลย

เพื่อนคนนึงที่บ้านรวย ก็ไม่เคยเห็นจะอยากได้อะไรจากใครสักนิด

คนจนหลายคนก็ไม่เคยอยากได้อะไรโดยไม่ได้ลงแรงเองก็รู้จักเยอะครับ