[RE: ความรู้สึกหลังกลับมาฟังเพลงของ "บังโต"]
taMoN พิมพ์ว่า:
ผมกลับรู้สึกว่าเพลงที่แกแต่ง ณ ตอนนั้นคือแกก็คิดแบบนั้นจริงๆ
มันไม่ได้ลึกขนาดปัจจุบันอย่างที่แกบอกอ่ะ
ดูง่ายๆท้ายคลิปแรกของป๋าเต๊ดที่เอาเฉลยสัมภาษณ์แกตอนเป็นนักร้องมา
คำตอบคือคนละเรื่องเลย แกแต่งเพลงรักก็คือสื่อถึงความรักจริงๆ นั่นคือตัวตนแกตอนนั้น
แต่ตอนนี้แกมองเป็นปรัชญาไปหมด แกก็พูดว่าแกปรัชญามาตลอดนะ
ซึ่งมันขัดๆกันตามความรู้สึกผม
รู้สึกแบบนี้เหมือนกัน
ไม่กล้าไปขัดฟิลใคร
แต่ตอนนี้เหมือนผมรู้สึกว่าเวลาแกพูดถึงอดีต, เพลงหรือพูดถึงช่วงเวลาเก่าๆของวง ดูไม่เป็นธรรมชาติเลย
ดูพยายามระวังและคัดกรองประดิษฐ์คำพูดมาก
สำหรับผม เพลงมันจะลึกหรือไม่ลึก จะฟังต่างเวลาและให้ความหมายเพลงหรืออารมณ์เพลงเปลี่ยนนี่ไม่ไช่เรื่องแปลก และก็ไม่ไช่เพราะอิทธิพลในตัวบังโตแกขนาดนั้นด้วย
ที่ชอบพูดกันบ่อยๆว่าเพลงนี้บังโตแต่ง เพลงวงบังโตแต่ง เพลงนั้นบังโตแต่ง
เพลงๆนึง พี่ต้นพี่หรั่งเค้าทำโครงสร้างคนตรี ทำส่วนผสมเพลง ทำ mood n' tone มาก่อนแล้ว แล้วมาให้บังโตแต่งเนื้อร้องและทำนองต่อแบบอิสระ
ถึงจะมาเข้าขั้นตอนโปนดิวซ์ฯ อัด mixed และทำ mastering
คำว่า"แต่งเพลง" น้ำหนักการให้เครดิตระดับไหนมันละเอียดอ่อน เพราะเครดิทในปกเทปมันส่งผลทางลิขสิทธิ์และรายได้ด้วย
ผมยังรักในเสียงของแกนะ แต่ไม่ค่อยอินกับตัวตนแกแบบที่เด็กสมัยนี้อินซักเท่าไหร่
กลับกัน เพื่อนๆในวัยผมที่โตมาพร้อมกับเพลงแกทุกอัลบั้มก็อินกับวงมากกว่าบุคคลใดบุคคลหนึ่ง
Spoil
ไม่ไช่ไม่ชอบพี่เบนนะ ชอบเหมือนกัน
แต่ผมเคยคิดเล่นๆเองคนเดียวว่า ถ้าเอาดนตรีทั้งอัลบั้ม the one ตอนนั้น เป็นมาให้บังโตไหลทำนองกับเนื้อร้องเท่ๆ
จินตนาการไม่ถูกเลยว่าเพลงจะสุดยอดแค่ไหน