จริงๆ ผมชอบ ยุค เบนมากเลยนะ
เป็นซิลลี่ฟูล ที่เท่ไปอีกแบบอ่ะ แบบเสียงแหบๆ เหมือนวงร๊อคเมืองนอก เฟี๊ยวฟ๊าวมาก
เสียดายไม่ดัง ละดันเจ็บจนถอนตัวจากวง พอเอาริมเข้ามาเหมือนของก๊อบอ่ะ ฟังแล้วมันแปลกๆ แต่ฟังอยู่นะ พอมาเพลง 20 ตุลา นี่ อึ้งเลย เหมือนไม่ใช่ ซิลลี่ฟูล เลย เสียดายพี่เบน วุ๊ย

ต้นไม้โต ออกดอก ออกผลแล้ว มันไม่มีอีกแล้ว
ทุกอย่างมีจุดอิ่มตัว

ไม่นะครับออกเมล็ดพันธุ์มาแล้ว 2 เมล็ด สงสัยดินไม่ดี

เสียดายยุคเบนอีกคนครับ เป็นช่วงที่ทำให้กลับมาฟัง sf เลย เพราะปกติจะฟังร๊อคฝั่งเมกาอยู่แล้ว ยิ่งเสียงมาทางนี้ แนวๆอเมริกันร๊อค เมนสตรีมร๊อค บวกกับซาวด์ของ sf ที่สุขุมขึ้นมันโครตจะเข้ากันเลย เพราะผมเลิกฟัง sf ไปตั้งแต่ชุด juicy มันไม่โดนสักเพลง พอมาได้ฟังชุด ep ยุคเบนโดนเลย ช่วงออกกับ rs เสียดายที่เบนร้องไทยไม่ชัด เลยสื่อความหมายให้คนฟังได้ไม่เต็มที่ แต่ถ้ากางเนื้อร้องไทยออกมาก็ยังแปล่งๆอยู่ดี มันขัดๆ แต่พอภาค eng นี่เอาไปเลยสุดใจ หลงรักมาก แล้วเบนออก มาเจอริม ผมก็ไม่เอาแล้วล่ะ ไม่ใช่ไม่ดีนะ แต่เราคงไม่ได้มาทางนี้แล้วจริงๆ ที่เสียงร้องคล้ายโตอะไรทำนองนี้ ละยิ่งมาเปิดตัวเพลงใหม่ 2-3 เพลงหลัง ผมก็เสียดายไม่หาย

เพราะ แด๊ก เค้าร้องอย่างเดียว

แต่ โต มันแต่งเนื้อเพลง กับ ทำนอง ด้วย

จะลบภาพโตออกไปมันลบไม่ได้หรอก เพราะ เนื้อเพลงเขาแต่งมาจากความคิดของเขาคนเดียว

โตแต่งทำนองด้วยนะครับไม่ได้แต่งแต่เนื้อร้อง ครึ่งนึงที่แต่งต้องมีชื่อโต หลายๆเพลงแต่งทำนองร่วมกับหรั่ง

พอโตออกซาวน์เครื่องดนตรียังเหมือนเดิม แต่เอกลักษณ์ตัวเพลงเปลี่ยนไปเลย

ฮ่าๆๆ นึกว่าคิดไปเองคนเดียว
ฟัง 20ตุลาจบ นี่มันอะไรกันวะเนี่ย ไม่ใช่ Silly Fools ที่เคยรู้จัก
เนื้อเพลงฟองเบียร์ก็ไม่ไหวจริง

แกนหลัก BigAss คือ กบ ออฟ หมู มากกว่านะครับ

โดยเฉพาะพี่กบนี่โคตรกวีเลยก็ว่าได้ ตัวแกเองยังบอกเลยว่าฝีมือตีกลองแกงั้นๆ 555

อีกอย่าง เจ๋งได้เรื่องรูปลักษณ์ด้วย หล่อ เท่ กว่าพี่แด๊ก เลยทำให้วงไปต่อได้

พี่กบแกเคยบอกว่าให้เลือกระหว่างตีกลองกับเป็นนักแต่งเพลง แกเลือกอย่างหลัง พี่กบแกเก่งนะ แต่แกไม่ค่อยโชว์ของเท่าไร ไม่ค่อยมีลูกส่งแบบมันๆเหมือนพวกพี่ชัช พี่เคน

แกก้าวข้ามความเป็นนักร้องไปไกลเกินกว่าจะมีใครชวนกลับมาได้แล้วมั้งครับ

เรื่องดนตรี ซาวน์ ตามที่ท่านว่าล่ะครับ

แต่เรื่องนำเสนอในมุมมอง คนส่วนใหญ่ ต้องยกให้พี่โตครับ

วงใหม่แก Hangman ก็สุดยอด แม้ sound drop ไปบ้าง รวมๆแล้วก็สุดยอดเหมือนเดิมสำหรับผม

แต่พี่หรั่ง พี่ต่อ ขาด พี่โตไปนี่ มีเป๋ เลย

เหมือน ให้โปรแกรมเมอร์ เก่ง coding เอาโปรแกรมที่ตัวเองเขียนมาขาย

ประสบผลสำเร็จยาก

"จงเรียกเธอว่านางพญา" เป็นความหวังมากๆ ดูน่าจะกลับมาได้แล้ว แต่พอมา 20 ตุลา เซ็งมากกกก
คือซิลลี่ฟูลมันต้องมีพี่โตเท่านั้นรู้สึกว่ามันลงตัวมากๆ ระหว่างดนตรีจากพวกพี่ต้น+เนื้อร้องและเสียงพี่โต

เพลงมันตามสมัยด้วยครับ จริงๆ เนื้อเพลงดีหมดนะล่ะ ผมยังชอบ ไร้เดียงสาเลย

แต่ผมติดใจไปกับ แด้กแล้ว เลยไม่ค่อยได้ฟังเพลงยุคหลังของ Big ass เท่าไหร่ละ

อาจจะเหมือนบางคนที่ติด โต ไปแล้ว เลยไม่ค่อยตาม silly fool ต่อ

20ตุลานี่โคตรเจ๋งเลยนะ ฟังแล้วดาวน์ตามเพลงไปพักนึง ฟังซ้ำต่อน้ำตาจะไหลได้
แปลกใจที่หลายคนไม่ชอบ และมันก็ไม่ได้เละอะไรเลย สำเนียงยังเป็นSilly Foolsชัดเจนซะด้วยซ้ำ

ดีทุกยุค พีคทุกอัลบั้ม มีข้อดีข้อเสียแตกต่างกันไป คนรักวงจริง จะยุคไหนแฟนเพลงตัวจริงฟังดูก็ต้องรู้อยู่แล้วว่า แก่นของSFคืออะไร จุดไหน เรื่องไหน ส่วนยุคปัจจุบันยังมีความหวังอยู่ ไม่ได้เละอะไรขนาดนั้น

ชุดที่เจ๋งสุดๆท็อปๆ เรียงตามลำดับก็

1.Candyman
2.Mint
3.IQ180
4.The One (English Version)
5.Juicy


นี่ยังเสียดายอเมริกันร็อคเจ๋งๆของยุคเบนอยู่เลย
ผมอยู่ตั้งแต่ยุคเบเกอรี่ ซีดีชุดนั้นก็มี มีทุกชุด เทปยุคเบเกอรี่ไม่มีเพราะไม่ได้ซื้อ เสียดายมาก
คงแก่พอจะวิจารณ์ได้มั้ง

ต้องบังโตเท่านั้นละถ้าจะกลับมาดัง ตำนานกลับมาเขียนเนื้อและร้องเพลงอีกครั้ง



ปล.ยุคนี้ฟังซาวยังไงก็คือซิลลี่ฟูล ขาดแต่เสียงร้องและเนื้อเพลงเท่านั้นที่กินใจคนฟังเหมือนเดิม