วันนี้ผมก็เป็นอีกคนเห็นกางเกงในสาวมาครับ

วันนี้ผมไปประชุมที่ตึกเเถวสาทร ช่วงเช้ามา

เข้าเรื่องเรื่องเลยนะครับนัดประชุม 10 โมง ทุกคนก็พร้อม ยกเว้นสาวสวย
lighting designer ของโปรเจคเรา ผมก็นั่งกินลูกอมบนโต๊ะรอเพราะวันนี้
ทีมไฟ เเละทีมภายใน จะบวกเรื่องระยะใต้ฝ้ากับวิศวกรงานระบบ

คือฝั่งที่นั่งหันหลังให้ประตูห้องคือ อินทีเรีย เเละลูกค้าอีก 2 คน (ฝั่งนี้เป็น ญ ทั้งหมด)
ส่วนฝั่งที่หันหน้าเข้าประตูคือทีมสถาปนิกคือผมเเละเพื่อน กับพี่วิศวกรงานระบบ
(ฝั่งนี้เป็น ดุ้น ทั้งหมด)

ซักพักสาวสวยของเราก็เดินเข้ามาเเบบเร่งรีบ
lighting designer : ขอโทษนะคะรอวินนานมากเลยมาสาย

ผมสะดุ้งไป 1 ที น้องลืมรูดซิป เเบบรูซิปกางเกงเปิดเเบบกว้างมากถึงมากที่สุด
เป็นรูสี่เหลี่ยมข้าวหลามตัดชัดเจนมาก
เเต่บุญยังดีที่ชายเสื้อในกางเกงมันยังปิดไว้ให้อยู่
พูดเสร็จน้องเขาก็นั่งลง เเบบรวดเร็ว ผมหันไปเช็คมองเพื่อนกับพี่วิศวกร
ว่าเห็นกันรึป่าว เขาก็ก้มหน้าก้มตากดโทรศัพท์กันอยู่ หันมามองน้องเขาก็ตอนนั่งเเล้ว

เเล้วการประชุมก็ดำเนินไป ในใจผมก็คิดวนไปวนมาว่าเอาไงดีวะ จะบอกดีรึป่าว
พึ่งเคยเจอหน้ากัันมาเเค่ 2 ครั้ง ช่วงต้นๆผมก็พยายามสบตาน้องเขาเเล้วพยักหน้า
พยายามจะสื่อให้รู้ตัว เเต่น้องเขาก็ไม่เข้าใจ

พอเริ่มจะจบการประชุม มันก็เริ่มออกรสออกชาติ เพราะทีมไฟ เเล้วทีมภายใน
กำลังเถียงจะเอาระยะฝ้าให้สูงขึ้น เเต่วิศวกรก็จะเอาให้ต่ำลง เพราะมีงานระบบเเอร์

ทีนี้เเหละครับเถียงกันไปกันมา น้องเขาก็ลุกขึ้นยืนก้มตัวมาชี้เเบบที่กลางโต๊ะ
ต่อหน้าพี่วิศวกร ขนาดโต๊ะ กว้าง 1.20 เมตร พอน้องยิ่งก้ม เสื้อมันก็ยิงดึงขึ้น
"ผ่ามพาม" สีขาวลายจุดเเตงโมกลางหน้าพี่วิศวกร พี่วิศวกรสดุ้งถอยหลังไป 1 ดอก
เเต่ยังคงความนิ่ง ก้มหน้ามองเเบบด้วยอาการเกร็งชัดเจน เเต่ผมว่าเเก่เห็นเเน่ๆ
ระยะไม่เกิน 1 เมตร จากเป้าของน้องเขา เเกก้มหน้าก้มตาชี้เเจงเเบบ
เหงื่อนี้ออกที่หน้าเเบบชัดเจนส่วนเพื่อนผมจด comment ต่อไป เเบบไม่เห็นอะไรทั้งสิ้น

หลังจากการประชุมเสร็จสิ้น เเละความที่ผมเเทบจะจับใจความสาระอะไรไม่ได้เลย
นอกจากจะลุ้นให้น้องเขารู้ตัวซักที ทุกคนก็ทยอยกันเดินออกไป
ผมก็เก็บความรู้สึกเอาไว้ เพราะน้องเขาคงเข้าห้องน้ำเเล้รู้ตัวเองซักที
ไม่ก็ผู้หญิงซักคนที่นั่งฝั่งเดียวกันจะทัก

ผมเดินออกไปรอลิฟต์ ก็เจอน้องเขายืนอยู่ ผมเลยทำใจดีสู้เสือไป 1 ดอก
ผม : คุณ...เข้าห้องน้ำรึยังครับ

น้องเขาก็ยืนงงสิ ว่าอยู่ดีๆผมถามทำไม
lighting designer : ไม่ปวดคะ

เเล้วน้องเขาก็ทำเป็นกดโทรศัพท์ไม่สนใจอะไร จนลิฟต์มา
ผมกับเพื่อนเเละพี่วิศวกรก็เข้าเข้าไป เเต่สาวเจ้ายังคงลีลา
ลิฟต์ก็ปิดประตูลงน้องเขาไม่ได้ลงมาด้วย ผมก็พยายามจะมอง
พี่วิศวกรว่าเห็นรึป่าว เเกก็พยักหน้าเเละยิ้มๆให้ผม 1 ที

พอลงไปถึงลานจอดรถผมเลยกัดฟันหานามบัตรในกระเป๋ากดโทรไปหาน้องเข้า
ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด พอน้องเขารับผมใส่ไปทันทีเเบบไม่ต้องรอ 4 รอ 8 อะไร
ผม : คุณ...ลืมรูดซิปกางเกงครับ

ปลายสายเงียบไปพัก พร้อมอุทานออกมาว่า เห้ย เเละตัดสายไป

ผมขับรถกลับออฟฟิตตลอดทางผมพยายามดูว่าจะมีอะไรตอบกลับมารึป่าว
เเล้วจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีอะไรส่งกลับมา เเล้ววันพุธที่จะถึงนี้เราเจอหน้ากัน
เเล้วเราจะทำหน้าอะไรใส่กันละครับคุณน้อง ผมก็พยายามจะบอกที่สุดเเล้ว
ว่าน้องลืมรูดซิป พยักหน้าให้มองตอนประชุมก็เเล้ว ถามว่าเข้าห้องน้ำรึยังก็เเล้ว

วันนี้มันเป็นอะไรกัน

ชักว้าวยังครับ

โทรไปบอกมันดูโรคจิตไปนะท่าน บอกต่อหน้าดูดีกว่า พลาดแล้ว

จังหวะนั้นกลางเห็นประชุมไม่กล้าทักจริงๆครับคนเยอะ
หน้าลิฟต์ก็ผู้ชาย 3 คน

เลยตกลงใจโทรไปบอก เพราะกลัวว่าเเอดไลน์ไปจะยิ่งดูโรคจิต
เเล้วจะไม่ทันการ ยังไงเขาลงมาก็ต้องนั่งวินไปใต้ดินอยู่เเล้ว

วันพุธนี้คงรู้ครับว่าเขาจะมองผมจิตไม่จิต

เอาตรงๆเลยนะ เจออะไรแบบนี้ บอกเค้าไปตรงๆเลยดีกว่า

อย่างแรก เค้าจะคิดว่าเราเห็นแค่คนเดียวไม่เป็นไร

อย่างสอง เค้าจะคิดว่าเราคือผู้ประเสริฐ มั้ง


แต่ถ้าพวกเจอคนที่ทำงาน หรือเพื่อน หวอออก หรือนมหก อันนี้ ผมอยากจะบอกว่า เก็บเงียบแล้ว ชู่ววู้วว

หวังดีเกิ๊นน 5555555

อยากเห็นมั้งจัง จะได้มาตั้งมู้กะเขามั้ง

สนุกครับ รอวันพุธหน้าแทบไม่ไหวเลย น่าจะฮา

ผมก็รอฟีดแบคทางโทรศัพท์อยู่เหมือนกันครับ
ถ้าหลุดไปถึงวันพุธคงจะฮา
เพราะทีมผมต้องบวกกับทีมไฟเรื่องผนังอาคารภายนอก

ผมว่า เขาไม่เครียดหรอก กลายเป็นเราเครียดแทน

รอติดตาม

สวยไหมครับ

บ้ากาม...