บังเอิญไปเจอมาครับ เขียนได้ดีทีเดียว ถึงจะยาวไปหน่อย แต่ถ้าใครโควต้ายังไม่หมด ก็อยากจะให้เปิดใจอ่านกันนะฮะ อาจจะตอบคำถามของใครที่สงสัยอยู่ว่า การตามBNK48 มันมีสเน่ห์ยังไง
เตือนไว้เลยนะ ยาวมาก ยาวanimalๆ ยาว monitor lizard ถ้าทำใจได้แล้วก็กดเปิดเพลงคลอๆ แล้วไปกันเลย
เคยโพสเกี่ยวกับความน่าเป็นห่วงของอันเดอร์เกิร์ลกับการมาถึงของBNK48รุ่นสอง แล้วรู้สึกยังพูดถึง"อดีต"อันเดอร์คนนี้ได้ไม่สะใจ ขอแยกมาพูดอีกทีนะครับ
(บอกก่อนนะเขียนตามความทรงจำ+ความรู้สึก และไม่ได้โอชิก่อน อะไรที่ไม่เป๊ะหรือรู้รายละเอียดอื่นเม้นท์แก้กันไว้นะครับ)
"ก่อน"เนี่ยจะว่าไปฟังชื่อก็ควรจะเด่นแล้ว คนอะไรชื่อก่อน (Korn ตอนแรกนึกว่าพ่อชอบดนตรีร็อค) ชื่อหน่ะเด่น...แต่ถามว่าตัวก่อนที่เรารู้จักในระยะแรกๆเป็นไงบ้าง.................จืดจางสุดๆครับ "ก่อน"หน้าตาน่ารักก็จริงแต่ก็ระดับธรรมดาเดินผ่านจะไม่เหลียวหลังมอง รูปโปรไฟล์ที่ทำร้ายทุกคนก็ไม่ละเว้นก่อนแต่ถ้าถามว่ามันต่างกันมากไหม...ก็ไม่เท่าไหร่ ไม่พอจะให้คุณพูดถึงว่าตัวจริงมันสวยนะเว้ยมาดูตัวจริงสิ(โดยเฉพาะถ้าคุณเห็นเนยกับโมบาย) ร้องก็ธรรมดา เต้นก็ไม่โดดเด่น บุคลิกก็เงียบๆจืดจาง ในขณะที่อันเดอร์ด้วยกัน บางคนร้องดี บางคนเต้นเก่งแร็ปได้ บางคนเฮฮาจนเกินอภัย บางคนมีสกิลMCอันเลื่องลือ
แล้วก่อนมีอะไร.........ไม่มี.........ข้อดีไม่มี.......ข้อเสียไม่โดดเด่น(คือเสียจนเลื่องลือก็ยังมีแอร์ไทม์ไง) แถมแรกๆเราจะรู้จักก่อนในฐานะ"ทีมมีนาเพื่อนเมษา""แก๊งค์หลุมดำ" โถอี่น้องก่อนไหนเอ๊ยยยคนเราจะมีฉายาก็ยังเป็นฉายาแบบหมู่อีก การอยู่ข้างๆ"เมษา"("เมษาฆ่าไม่ตาย"ผู้ที่คุณเกลียดเธอแค่ไหนเห็นเธอหัวเราะทีก็ลืมหมดแล้ว..........น่ารักฉิบ)เหมือนทำให้ก่อนดูมีที่อยู่นิดนึงแต่ก็ยิ่งดูไม่มีตัวตนเขาไปใหญ่แสงของเมษากลบมิด ลงตู้ปลาก็เงียบๆ พูดไม่ค่อยทันชาวบ้าน ตอบก็จืดๆ ยิ่งถ้ามีเพื่อนๆกันลงนะ แทนที่จะกล้าพูดมากขึ้นยิ่งกลายเป็นพูดไม่ทันเลย เราก็เหมือนไม่เห็นหน้าก่อนในวงเลยแม้จะนั่งอยู่ตรงนั้น
คือเห็นหน้าก่อนอีกทีคือตอนที่เราพูดว่า"เกลือ"
ครั้งแรกเลยที่รู้สึกประทับในตัวก่อนคือศึกออดิชั่นเคงคิวเซครับ คือตอนนั้นเซ็มได้ไปญี่ปุ่นกันหมดแล้ว(+เมษากับน้ำใส) เขาเลยจัดออดิชั่นที่ตู้ปลาหาอันเดอร์ไปญี่ปุ่นอีก4คนด้วย3หัวข้อ 1.ร้อง 2.เต้น 3.ความสามารถพิเศษ และมีคำถามจากมาร์คซัง1ข้อ(ถ้ามี...ของปูเป้มาร์คแทบไล่ให้ไปไม่ถามอะไรเลย) ส่วนตัวผมเก็งไว้สามคนครับ โมบาย ปูเป้ ซินซิน ส่วนคนที่4ให้เลือกไปอีกหลายคนมากก็ยังคงไม่เลือกก่อน(note:สุดท้ายอีกคนคือมายด์) คือจืดจางเสมอต้นเสมอปลายไม่โดดเด่นเอามากๆไม่มีสิทธิ์จะชนะเลยซักนิด
พอถึงวันงานจริงๆทุกคนก็แต่งตัวสวยกันมาเต็มยศ และงัดทุกอย่างเต็มที่
ร้อง-เต้นเนี่ยเข้าใจไม่ยาก แต่ความสามารถพิเศษเนี่ย.............โคตรลำบาก มันเปิดกว้างมาก จิ๊บร้องไปแล้วก็ยังร้องเพลงอีกเป็นความสามารถพิเศษ โมบายจัดละครเพลง ปูเป้เล่นละครใบ้แซวตัวเอง มายด์มายิ้มให้ดู(ใช่...ไม่ได้ประชด ความสามารถพิเศษของมายด์คือ"รอยยิ้ม”และมายด์ได้ไปญี่ปุ่น)
พอถึงคิวก่อน ก่อนปรากฎตัวในร่าง"โนบิก่อน"เสื้อยืดกางเกงขาสั้นแต่งหน้าให้เหมือนโดนไจแอนท์แกล้งมาหน้าโทรมสุดฤทธิ์ มาพร้อมค้อนลูกโป่ง1อัน เหตุผลที่เป็นโนบิตะเพราะเป็นคนขี้แพ้ที่พยายามเปลี่ยนแปลงตัวเอง(เหตุผลดี แต่ท่ามกลางเม็มเบอร์ที่ดูน่ารักกว่าปรกติ ก่อนแต่งออกมาดูแย่กว่าปรกติ........โอย)
ก่อนเลือกแสดงความสามารถพิเศษก่อนคือ"เล่นตลก"......
คุณเอ๊ย....เป็นการเล่นตลกที่เงียบกริบที่สุดเลยคือมันไม่ตลกเลยจริงๆ แถมในบรรยากาศที่ทุกคนเอาใจช่วยน้อง มันยิ่งพาให้ทุกคนรอบตู้ปลาเครียดหนักเข้าไปใหญ่ ตอนร้องก็ทำเป็นร้องเพี้ยนสูงต่ำแบบตั้งใจให้ดูตลก เต้นก็เต้นแบบกะเอาฮาซึ่งไม่ฮา ตู้ปลาที่คึกคักเป็นพิเศษจากอีเว้นท์นี้กลับเงียบวังเวงแบบสุดๆหลังจากก่อนขึ้นแสดง คือเละเทะแบบสุดๆครับ
ไปชมไฮไลท์การเล่นตลกกริบของเจ้าหล่อนกันได้ในสปอยล์ครับ
แน่นอนก่อนตกรอบแบบไม่ต้องสงสัย ภาพทุกคนที่กำลังรื่นเริง แต่มีก่อนนั่งตาลอยอยู่บนพื้นเวทียังติดตาผมอยู่เลย มันน่าสงสารอ้างว้างอย่างบอกไม่ถูก มีคนเข้าไปด่าก่อนถึงในVOOVถัดมาในอีกไม่กี่วันด้วยซ้ำ ซึ่งผมว่าวันนั้นน่าจะติดอันดับวันที่แย่ที่สุดวันนึงของชีวิตก่อนแน่นอน
แต่สำหรับผมคิดตั้งแต่ตอนนั้นแล้วว่า ก่อนตัดสินใจได้”กล้าหาญ”สุดๆ คือก่อนจะเลือกร้องเต้นง่ายๆแสดงความสามารถพิเศษง่ายๆก็ได้....แต่ก่อนจะไม่มีทางชนะ...ถ้าจะชนะต้องทำอะไรแหวกๆดู ซึ่งการตัดสินใจครั้งนี้แม้พังพินาศ แต่มันทำให้เราได้เห็นว่าเด็กคนนี้ตัดสินใจจะสู้จนสุดตัวในศึกที่ไม่มีทางชนะ ก็ให้ได้ลองเสี่ยงดูซักที ไม่รู้นะผมประทับใจมากๆ แม้สภาพร่างจะโหดร้ายแต่มันดูเท่ห์อย่างบอกไม่ถูก
เอ้อใช่..คุณต้องเข้าใจนิดนึงว่าสภาพอันเดอร์ยุคแรกแทบไม่ต่างอะไรจากเซ็มเลยครับ ได้ออกงาน ได้ลงตู้ปลาเหมือนกันเท่ากันทุกอย่าง ไม่มีอะไรให้คุณรู้สึกต้องดิ้นรนเป็นเซ็มเลยก็ได้ แต่ก่อนเลือกจะทำการเสี่ยงครั้งใหญ่ทั้งๆที่ไม่จำเป็น เพื่อให้ตัวเองได้สู้จนถึงที่สุดเพื่อเปลี่ยนแปลงตัวเอง
อีกอย่างนึงที่ประทับใจในวันนั้นคือคำถามจากมาร์คซัง"คุณคิดว่าคุณเหนือกว่าท็อปเมมเบอร์อย่างเฌอปรางหรือมิวสิคอย่างไรบ้าง?"...............ผมรู้ครับ...ผมก็คิด..เห้เอ๊ยยย ถามเห้อะไรได้โหดสัสซามูไรญี่ปุ่นขนาดนี้ นี่จะให้ตอบไงฟระ??
เงื่อนไขคำตอบ1)ต้องมีข้อดีกว่าท็อปเมม 2)ต้องไม่ดูยกตัวสูงกว่าท็อปเมมให้น่าหมั่นไส้
แต่"ก่อน"ตอบได้หว่ะคุณ ก่อนไหนจืดๆจางๆหน่ะแหละ ผมจำคำตอบเป๊ะๆไม่ได้แต่ถอดความได้ว่า
"ก่อนเป็นอย่างที่ก่อนเป็นได้ เป็นก่อนอย่างนี้เต็มที่ได้ดีที่สุดค่ะ" ...............เข้ คำถามนี้มีคำตอบดีๆจริงๆด้วยหว่ะ ผมว่านี่คือจุดขาย หัวใจที่แท้จริงของBNK48เลยครับ
"ไม่มีใครเป็นคุณได้ดีเท่าตัวของคุณเองหรอก"
ทุกคนเป็นตัวของตัวเองได้เต็มที่ดีที่สุด ผมคิดว่านั่นคือสิ่งที่ทำให้ทุกวันนี้เรามานั่งหมกมุ่นกับBNK48อยู่แบบนี้โดยกระจายชอบไปให้เมมเบอร์ต่างๆกัน เพราะน้องเป็นตัวของน้องเองให้เราเห็น ในเมื่อมันไม่ใช่ไอดอลพิมพ์นิยมที่เหมือนๆกัน30คน แต่เป็น30คนที่เป็นตัวของตัวเอง ต่อให้เฌอปรางเป็นวันเดอร์วูเม่นหนักกว่านี้(ทุกวันนี้ก็สุดโหดโคตรวันเดอร์ละ) แต่เฌอปรางไม่มีทางเป็น”ก่อน”ได้ดีกว่า”ก่อน” ใครที่รักเด็กแบบก่อนก็จะรักก่อนมากกว่าเฌอปรางตราบเท่าที่น้องยังเป็นตัวน้องเอง ผมนึกคำตอบอะไรดีกว่านี้ไม่ออกแล้วมันใช่มากๆครับ ความเหมาะสมในการเป็นBNK48มันฝังมาในตัวก่อนตั้งแต่ยังไม่ส่องประกายแล้ว
//นอกเรื่องนิด กัปตันทีมBIIIตอบคำถามพรรค์นี้อย่าง”คุณทำจะได้เท่าที่SanQ Bandเคยทำไว้ได้ยังไง”ด้วย"เราไปในฐานะBNKค่ะไม่ได้ไปในฐานะSanQ เราก็ต้องไปแสดงความเป็นBNKให้เห็นสิคะ"(ยิ้มและหัวเราะเหมือนร้องไห้หรือร้องไห้เหมือนหัวเราะซักอย่าง) คนพูดว่ามาร์คหน้าหงาย แต่ผมว่าแกต้องแอบยิ้มแหงๆ ผมว่าแกรักพวกเด็กๆนะเวลาเด็กๆร้องไห้บางทีแกก็ร้องไห้ด้วย//
ชอบส่วนชอบ ผลลัพท์ส่วนผลลัพท์ ตอนนั้นคิดว่าสุดท้ายเด็กคนนี้คงไม่ทำอะไรแบบนี้อีกและคงอยู่เงียบอย่างเคยไปเรื่อยๆจนแกรด
คุกกี้เสี่ยงทายเขาประกาศกันก็ไม่ติดตามระเบียบ แถมมีประกาศเพลงพลิ้วด้วยแหละ.....แต่ก็ไม่ติดอีก.....แถมคราวนี้พอมีพริ้วยิ่งทำให้คนไม่ติดอะไรเลยยิ่งน้อยลงไปอีก
งานจับมือที่สองที่คนเริ่มแน่นขนัดจริงๆ เราจะเห็นภาพใจร้ายๆที่จัด"ก่อน"อยู่ข้าง"เฌอปราง" บ้าเอ๊ยยยย แถวข้างๆทบสี่หัวแถวหางแถวอยู่ตรงไหนไม่อาจทราบได้ แถวตัวเองเงียบเป็นป้าช้าแฟนคลับเชียร์แขกก็ไม่มี อีกข้างเป็นตาหวานซึ่งแถวไม่ยาวแต่ข้าพเจ้ากับอีกหลายคนก็วิ่งเปี้ยวกันจนหมดเวลา และเชียร์กันเฮฮามากๆ (น้องๆบ้านตาหวานสนุกสนานใจดีมีโอกาสก็แวะไปนะครับ//ขายตรง)
และสภาพในวงหลังซิงเกิ้ลที่สองเซ็มโดนใช้งานอย่างเต็มที่ ในขณะที่อันเดอร์ได้งานน้อยลงมาก ทั้งๆที่จริงๆงานเยอะกว่าตอนแรกๆมาก แต่เซ็มก็ทำงานจนหัวหมุนไม่มีช่องว่างให้อันเดอร์ขึ้น (ซึ่งนี่เป็นสภาวะที่ควรเป็นแท้จริงของ48G)
แถมต่อมา เพื่อนคนนึงก็แกรด อีกคนก็โดนดองอีก ชีวิตจะอาภัพไปไหนนักหนา
ทุกอย่างมันเหมือนยุก่อนเสียงดังๆว่า"แกรดเหอะๆๆ"...........แต่ก่อนก็ยังไหว............และเมื่อโอกาสมาถึงก่อนก็พิสูจน์ว่าก่อนไม่ได้อยู่เงียบเฉยๆรอวันแกรด......
ขาขึ้นของก่อนมาแบบน้ำกระเพื่อมทีละนิดๆไม่ให้เรารู้ตัวก่อนจะรู้อีกทีมันก็กลายเป็นคลื่นลูกใหญ่ไปแล้ว
เริ่มจากผู้ติดเชื้อHIVโพสกลัวว่าเมมเบอร์จะรังเกียจ แล้วก่อนก็ออกมาตอบเขาว่าเข้าใจนะมาเถอะไม่รังเกียจหรอก ทำให้ก่อนดูมีตัวตนมาอีกครั้ง คนพูดถึงทรรศนะดีๆที่ก่อนพูดถึงเรื่องนี้และก่อนก็ได้ออกงานและได้รับรางวัลเกี่ยวกับเรื่องดีๆที่ก่อนพูด เอาจริงตอนนี้เราเริ่มเห็นภาพจากคนที่ไม่มีอะไรให้คิดถึง เป็นเด็กสาวอ่อนโยนที่ดูใจดีมีทัศนคติดีๆขึ้นมา แต่ก็ยังคงดูไม่มีอะไร
ต่อมาการได้ฉายาอย่าง ”ลุง” เป็นเรื่องสำคัญสำหรับก่อนและดีมากๆ ฉายาที่ได้มาโดยที่เราเป็นตัวของตัวเองมันช่วยเราได้มากนะ มันเหมือนอนุญาตให้เราเป็นตัวของตัวเองในส่วนนั้นได้แน่นอนยิ่งปล่อยมายิ่งสนุกและคนอื่นก็จะสนุกไปด้วยได้ (เหมือนที่เจนนิสได้ฉายาลูกพี่มา จากที่ไม่มีนิสัยอะไรเด่นชัด ก็อนุญาตให้ตัวเองทำตัวห้าวเป้งสะใจได้ขนาดนี้) มันทำให้คนที่ไม่มีจุดเด่นอย่างก่อน กลายเป็นมีจุดเด่นขึ้นมาได้ ซึ่งแรกๆที่ได้ฉายาลุงมาคาแรคเตอร์ก็ยังไม่ชัดขนาดนี้
สุดท้ายการที่แจนแกรดไปอย่างกะทันหันทำให้ก่อนได้ตำแหน่งเซ็มบัทสึมาอย่างงงงง (เอาจริงๆก็พอตอบได้นะเพอร์ฟอร์แมนส์ด้านเต้น+ร้องดีกว่าอันเดอร์หลายคน คนที่เด่นๆกว่าหลายคนก็บกพร่องด้านร้องบ้างเต้นบ้างแต่ก่อนก็ทำได้มาตรฐานหมด แถมเป็นรุ่นเด็กมหาลัยที่ปรับเรื่องเวลาเรียนได้ดีกว่า) อย่างไรก็ตามแต่การได้เป็นเซ็มบัทสึก็ไม่ได้รับประกันว่าคุณจะโดดเด่นขึ้นมาได้ โดยเฉพาะถ้าคุณรู้จักคำว่า”เซ็มบัทสึผู้ถูกลืม” คำนี้แมร่งโคตรโหดร้ายอะ คือคุณได้ติดใน16คนที่ออกสื่อ แต่คุณไม่มีพื้นที่ ไม่ได้พูด ไม่สามารถโดดเด่นได้แม้กระทั่งคุณจะได้ออกทีวีแต่ก็ไม่มีใครรู้จักคุณ อันเดอร์บางคนยังเป็นที่รู้จักมากกกว่าคุณอีก ซึ่งเอาจริงๆตอนนั้นผมคิดเลยนะ ก่อนต้องได้ตำแหน่ง”เซ็มบัทสึผู้ถูกลืม”คนใหม่อย่างแน่นอน
ไลฟ์ตู้ปลาหลังจากได้ตำแหน่งเซ็มของก่อนเป็นไลฟ์ที่โหดหินมาก “ไลฟ์วันเกิดก่อน” เห็นสมาชิกก็ไว้อาลัยล่วงหน้าได้เลย เฌอปรางค์ ปัญ......กัปตันคู่ แถมด้วย เนย อร น้ำหนึง......ชราไลน์ คิดในใจเขาเอาก่อนไปนั่งประดับรับวันเกิดเหรอ??
ปรากฏว่าเป็นคนละเรื่องกับที่คิดเลยครับ คือก่อนกล้าพูด กล้าถาม ด้วยเสียงหวานๆจังหวะการพูดชัดถ้อยชัดคำที่เลื้อยๆนิ่มๆ มันดูผสมกลมกลืนกันไปหมด ก่อนดูเป็นผู้ดำเนินรายการที่เกาะติดพาแขกรับเชิญดำเนินรายการไปได้อย่างนิ่มๆเนียนๆ เราก็เห็นก่อนได้ชัดเจนในตู้ปลาที่มีแต่ท็อปเมมอัดแน่นไปหมด ผมอ้าปากค้างอยากชมมากๆ แต่ปิดปากก่อนจะยิ้มกว้างแทบไม่ทัน ตอนที่ได้สิทธิลงโทษจากการเป็นเจ้าของวันเกิดเลือกจะ”ลงโทษ”เมมที่มาสายด้วยการ”หอมแก้ม” โว้ววววววววววววว มันไม่ใช่แค่หอมแก้มธรรมดา มันมีแบบค่อยๆจับหน้า ค่อยๆเคลียร์ผม จ้องหน้าทีละนิด โอ๊ยยยยยยย (ถึงส่วนใหญ่จะเป็นโดนผลักไปทิ่มหน้ากันก็เหอะ)
พูดไปก็ไม่เห็นภาพ ดูเอาเองเถอะ
ผมพูดเลยวันนั้นคือ ”วันเกิดก่อน วันที่ก่อนเกิด”อย่างแท้จริง ทุกคนมองเห็นก่อนชัดเจน คลิปตอนที่ลงโทษกันแชร์กระจายเยอะแยะ (มีคนถึงขึ้นเปิดแคมเปญในChange.org “สนับสนุนให้ทุกวันเป็นวันเกิดก่อน”) การเลือกเมมเบอร์วันนั้นกลายเป็นการเลือกที่ดีและลงตัวที่สุด เป็นบททดสอบแรกที่บอกว่าก่อนเหมาะกับการเป็นเซ็มตัวจริง
หลังจากนั้นก่อนก็พิสูจน์ตัวเองว่าวันนั้นไม่ใช่เรื่องฟลุ๊คด้วยการทำมันซ้ำๆ ก่อนเป็นพิธีกรตู้ปลาที่ดีต่อเรื่องจะเล่าได้ดีกลมกลืนมีจังหวะและดูเตรียมตัวมาดี กล้าเล่นกล้าพูดกล้าคุย แสดงอารมณ์ที่มีชัดเจน เสียงและวิธีพูดนิ่มๆถูกดึงมาใช้อย่างเต็มประสิทธิภาพ ก่อนไม่ได้สวยขึ้นเท่าไหร่แต่จากยิ้มเจื่อนๆกลายเป็นยิ้มที่ดูสนุกสนานมีความสุขจริงๆ มันทำให้หน้าตาที่น่ารักอยู่แล้วดูดีน่ามอง การเข้าคู่กับเมษาไม่ได้ถูกแสงของเมษากลบอีกต่อไปแต่ส่องประกายซึ่งกันและกัน
คาแรคเตอร์ลุงก่อนชัดเจน เป็นสาวไม้เลื้อยที่พร้อมส่งสายตากวางๆเข้าไปนิ่งๆตรงๆไปลวนลามเม็มเบอร์ได้อย่างไม่รู้จะบรรยายความฟินนี้ออกมาเป็นคำพูดได้อย่างไร เป็นวัตถุดิบวายไม่พอยังจิ้นวายได้ด้วยแถมสายตาดูจริงจังครื้นเครงสุดๆ คาแรคเตอร์สาวน้อยใจดีนิสัยดีก็ยังอยู่
เราเริ่มมองเห็นก่อนในเฟรมของรูป ยืนอยู่ที่เดิมแต่ประกายไม่เหมือนเดิม พอเห็นการเต้นการร้องมันก็ชัดว่าระหว่างที่เรามองไม่เห็นน้องก็พยายามฝึกเต็มที่ไม่ได้หมดไฟแต่อย่างใด
อัพรูปอัพเรื่องสนุกๆมากขึ้น เข้าไปเล่นกับเมมเบอร์มากขึ้น ทุกอย่างที่ทำได้น้องทำอย่างเต็มที่
ถึงอฟซ.ดู”ดัน”ก่อนมากๆ แต่ถ้าก่อนยังเป็นก่อนนิ่งๆเฉยๆคนเดิมคงจะจบที่การเป็น”เซ็มบัทสึที่ถูกลืม” แต่ก่อนกลับคว้าโอกาสไว้แน่นและตอนนี้ผมกล้าพูดเลยว่าตอนนี้ก่อนดูเป็น”เซ็มบัทสึเต็มตัว”ที่ดูส่องประกายอย่างเต็มที่
ด้วยเหตุอะไรไม่ทราบทำให้สาวโปร่งแสงอย่างก่อนตัดสินใจเข้ามาออดิชั่นเป็นBNK48 แล้วคณะกรรมการก็บ้าจี้รับมาหน้าตาเฉย แต่ก่อนแสดงให้เราเห็นว่าสามารถเปลี่ยนแปลงตัวเองจาก"No one"ให้เป็น"Someone"ได้จริงๆ ซึ่งผมว่าเราหลายๆคนก็คงเคยมีฟีลนี้กันใช่ไหมครับ? และบางคนอาจดูหนังหน้าและความสามารถตั้งเองแล้วล้มเลิก
แต่"ก่อน"ลงมือ"ทำ"หว่ะคุณ เอาจริงๆไม่ว่ารุ่น1รุ่น2ทุกคนที่"ดูธรรมดา"แต่กล้ามาออดิชั่นนี่ก็ต้องยอมใจมันมากเลย ซึ่งก่อนนี้สารภาพว่าก่อนนี้คงคิดว่า"สมัครไม่ได้ดูหนังหน้าตัวเองเลย" แต่ตั้งแต่เรารู้จักBNKรุ่นแรกแล้ว เรารู้สึกเลยว่าคนพวกนี้แม่งเจ๋งมาก เราเองสิขี้แพ้ ขี้แพ้ก็แค่ด่าแค่จับผิดกันไปวันๆ
ก่อนพิสูจน์ให้เราเห็นแล้วว่าอะไรก็เกิดขึ้นได้ใน48Gนี่คือเรื่องจริงที่สุด เป็นข้อพิสูจน์มีชีวิตที่สุดยอดมากๆ จากสาวจืดโปร่งแสงไร้ตัวตน เป็นเซ็มบัตสึ"ตัวจริง"สมภาคภูมิของBNK48ได้อย่างงดงาม ว่าแล้วโอชิก่อนก็เตรียมเปย์กันได้เลยนะ ไอดอลของคุณเปลี่ยนจากตัวประกอบตายไวเป็นขุนศึกแล้วเตรียมลั่นกลองเก็บตังค์สู้สงครามดันลุงกันได้เลย!!!
อ่านได้ถึงตรงนี้ขอปรบมือให้ก่อน มันยาวและเยิ่นเย้อโคตรๆ แต่เป็นอะไรที่อยากเขียนให้ใครได้อ่านจริงๆครับ
แม้จะมีรุ่นสองเข้ามา แต่ถ้าคุณเป็นป๋าดันอันเดอร์และเชื่อมั่นในตัวพวกเขาจริงๆ คุณต้องเชื่อมั่นว่ากรรมการเห็นเพชรในก้อนหินและเลือกมันได้อย่างแม่นยำแม้กระทั่งเพชรในก้อนหินหนาๆอย่าง”ก่อน” เม็มเบอร์ทุกคนพร้อมจะส่องประกาย คุณต้องเชื่อมันว่าพวกเธอจะพยายามไล่ล่าหาโอกาสให้ตัวเองให้ได้ และเมื่อมันผ่านเข้ามาหรือหามันเจอ เธอจะจับมันไว้ได้ซักวันหนึ่งตราบใดที่ยังไม่ยอมแพ้อะไรก็เกิดขึ้นได้ ก่อนทำได้โอชิคุณก็ต้องทำได้สิวะ!! หน้าที่เราคือดููแลให้กำลังใจกันจนกว่าวันนั้นจะมาถึง........ประมาณนี้
เครดิต FB : Anark Kriengsiri จาก กรุ๊ป BNK48 Thai Fans
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=2335233693168743&set=gm.2039129526358590&type=3&theater&ifg=1