ขอพื้นที่ระบายหน่อยครับเกี่ยวกับเรื่องงาน

ตอนนี้ผมเป็นลูกจ้างอยู่ในหน่วยงานรพ.แห่งหนึ่งครับ ทำมาสักพักก็เกิดความคิดที่อยากจะเปลี่ยนงาน ด้วยเหตุผลที่ว่าเงินเดือนน้อย(รับประมาณ12kต่อเดือน มีโอทีอีกนิดหน่อย)+ไม่มีโอกาสก้าวหน้า จนคิดได้ละว่าอยากทำงานด้าน HRM งานตอนนี้ที่ทำอยู่คล้ายฝ่ายบุคคลของหน่วยงาน แต่งาน HR ของเอกชนมักต้องการคนที่มีประสบการณ์+ผู้หญิงเป็นส่วนมาก งานที่ยินดีรับเด็กจบใหม่ก็ไม่ค่อยมี ตอนนี้ก็กดสมัครงานไปเรื่อยๆ แต่ไม่ค่อยจะมีใครตอบกลับมาเลย ชักเกิดอาการเซ็ง

แต่ก็มาคิดว่าถ้าออกไปก็เสียดายสิ่งที่ได้รับจากงานตรงนี้
1. ที่ทำงานใกล้บ้าน เดินทางประมาณ 15-30 นาที ค่าเดินทางไม่แพงมากประมาณเดือนละพันนิดๆ บางวันก็มีติดรถแม่มาทำงาน เพราะที่ทำงานแม่อยู่ใกล้ที่ทำงานผม ถ้าสมมุติเข้าไปทำงานในกรุงเทพค่าเดินทางกับเวลาเดินทางคงเพิ่มขึ้นมากในแต่ละวัน
2. ที่ทำงานผมมีฟิตเนสฟรี ซึ่งผมใช้บริการเป็นประจำ ฟิตเนสเอกชนสมัยนี้อย่างต่ำคงประมาณพันบาทขึ้นไป ใกล้ๆที่ทำงานมีสวนสาธารณะให้ไปวิ่งออกกำลังกายตอนเย็น
3. งานไม่หนัก ถ้าเทียบกับค่าจ้างผมก็คิดว่ามันเหมาะสมครับ เวลาทำงานประมาณ 7 ชั่วโมงต่อวัน หัวหน้าใจดี เพื่อนร่วมงานก็ดี งานหนักมีแค่ช่วงต้นเดือน พอช่วงกลางเดือนก็ ทำไปเรื่อยๆ ช่วงสิ้นเดือนนี่แทบจะไม่มีอะไรทำเลยครับ นั่งเล่นมือถือ IPAD แทบจะทั้งวัน (ตอนนี้ก็ว่างเลยมานั่งระบาย)

ช่วงนี้ก็เลยเกิดสับสนครับว่าใจจริงผมอยากเปลี่ยนงานจริงๆหรือเปล่า ถ้าเปลี่ยนงานจริง รายได้อาจเพิ่มขึ้น แต่จะเสียโอกาสพวกนี้ไป มันแย่มากมั๊ยครับ ถ้าเราเลือกจะอยู่ในcomfort zone มันสบายใจ แต่ไม่มีทางมีเงินเยอะพอที่จะสร้างชีวิตของตัวเอง

สภาพแวดล้อมดีคุณภาพชีวิตดีอยู่แล้ว ก็อยู่ที่เดิมนั่นแหละครับ ไหนๆท่านก็ทำงานในหน่วยงานราชการแล้ว ผมคิดว่าท่านควรไปสายงานราชการ รัฐวิสาหกิจจะดีกว่าครับ ทำงานไปอ่านหนังสือสอบไปด้วยจะดีกว่าครับ

ผมก็เคยต้องตัดสินใจแบบนี้เหมือนกันครั้งหนึ่ง..

ผมเลือกที่จะได้เงินเดือนน้อยกว่าอีกที่นึง แต่ใกล้บ้าน ไม่เสียสุขภาพจิตเวลาเดินทาง
หักลบกลบหนี้ค่าเดินทางกับค่ากินที่ต้องเข้าเมือง แต่ละเดือนแล้ว เหลือต่างกันนิดหน่อย...
ทุกวันนี้ ผมว่า โอเคเลย แถมเจ้านายก็ไม่จู้จี้ ไม่วอแว ให้งานมาแล้ว ทำให้เสร็จ คือ จบ..

ถ้างานที่ทำมันมั่นคง และยังพอมีเวลาเหลือ

ก็เปิดร้านค้าออนไลน์ครับ จับสินค้าที่เราชอบที่เราสนใจ ลงทุนไม่มาก ค่อย ๆ ทำไป ไม่เจ็บตัว ได้ค่าขนมเพิ่ม

ว่าแต่ในกทม การเดินทางประมาณ 15-30 นาที นี่ถือว่าคุณภาพชีวิตดีแล้วหรอครับ

ผมคิดเล่น ๆ ว่าสมัยผมเข้าไปเรียน กทม มีเวลาให้ผลาญเยอะมาก ซึ่งมันหมดไปกับการเดินทางวันนึงประมาณ 2-3 ชั่วโมงต่อวัน

ย้อนคิดแล้วเสียดายเวลามาก

ผมอยู่นนทบุรีครับ แต่ถ้าจะหางานใหม่จริงๆก็คงต้องเป็นในกทม. งานปัจจุบันผมอยู่ในนนทบุรีเนี่ยแหละครับ ที่มันดูเหมือนนานเพราะผมต้องนั่งรถโดยสารประจำทางครับ 15-30นาที นี่คิดตั้งแต่ออกจากบ้านไปขึ้นรถจนถึงที่ทำงานเลยครับ

ออกเถอะครับ
เพิ่งจบด้วย สร้างชีวิตสำคัญนะครับ
ตายวันตายพรุ่งเราไม่รู้
แต่เราทำจุดปัจจุบันให้ดีที่สุดดีกว่า
ผมก้เปนเหมือนท่านนะ
เพิ่งจบกลางปี2017 สายบริหารปตรี
บ้านอยู่กรุงเทพ จบใหม่ก้ทำงานกรุงเทพใกล้บ้านด้วย เดินไปกลับได้กินข้าวบ้าน เงินเดือน25000++ สายโลจิสติก
ตอนนี้ย้ายมาอยุชลบุรี เงินเพิ่มมานิดหน่อย
แต่ได้เรียนรู้งานเพราะทำงานโรงงาน ได้เรียนเรื่องเชื่อม กับเเขนกลอุตสาหกรรม ซึ่งคนละสายเลย เข้ามาก้เด็กสุด ทั้งต้องเรียนรุ้เเละสั่งงานจากคนเเก่กว่าและเก่งกว่า

สู้ๆครับ

มีแพลนชีวิต เป้าหมายระยะยาวยังไงบ้างครับ ลองถามตัวเองดู

คิดไปเองป่าว HR รับแต่ผญ

HR ส่วนใหญ่เขาต้องมี ผช. นะตามโรงงาน หรือ บริษัท

ทำงานกับรัฐและเป็นแค่ลูกจ้าง สัญญาจ้าง หรือ ชั่วคราว ไปหางานที่มั่นคงดีกว่า

แต่ดูแล้วมีโอกาสบรรจุ ราชการ ก็ทำต่อไปเหอะ

ถ้าเป็นผมนะ ผมจะอยู่แบบนี้ไปเรื่อยๆดีกว่า

ส่วนเรื่องรายได้ที่น้อย ผมจะไปทำอาชีพเสริมเอา

อาจจะขายของไรเล็กๆน้อยๆไปก่อน ลองไปเรื่อยๆ ลงทุนน้อยๆ ถ้าเจ๊งก็ไม่เป็นไร เปลี่ยนไปทำอย่างอื่น

แล้วถ้าวันนึงอาชีพเสริมของเรามันเริ่มรายได้ดีกว่างานประจำ ถึงตอนนั้นค่อนลาออกครับ

ถ้าคุณลาออกตอนนี้เลย มันต้องไปเสี่ยงอะไรหลายอย่างครับ เกิดพลาดไปแล้วก็คงยุ่งเหมือนกัน

ในมู้มีหลายกระแสครับ แต่ส่วนมากคือ ถ้าเราวางเป้ามหายความสุขในชีวิตตัวเองได้ มันจะตอบตัวเองได้เองครับ ว่าจะเดินต่อยังไงกับชีวิต

ทุกเส้นทางล้วนมีปัญหา แต่เราเลือกทางที่ปัญหาน้อยกว่า และจัดการง่ายกว่าได้ แม้ไม่ท้าทายแต่เราก็คือเรา

บางคนไม่ได้เกิดมาเพื่อหาความท้าทายในชีวิต ไม่ได้อยากตายไปแบบให้โลกต้องจดจำ แค่มีคนรอบ ๆ ตัวที่รักเราก็พอแล้วก็มี

ผมไม่กล้าคิดแทนความรู้สึกของใครเลยนะ
แต่ถ้าผมตกอยู่ในสถานการณ์แบบท่าน ผมคงหาทางขยับอ่ะ
หลักๆคือ กลัวอยู่ 2 ประเด็นใหญ่
1. มันไม่ก้าวหน้า
2. จากข้อ 1 มันจะทำให้ผมเบื่อในที่สุด เพราะทำงานซ้ำๆซากๆจำเจ

สำหรับผมนะ (แค่ตัวผม) ถ้าเจอ 2 ข้อนี้ หายนะถือว่าใหญ่หลวงกว่าข้อดีอื่นๆทั้งหมดเลย

- ปัญหาเรื่องการเดินทาง สำหรับผม ผมซีเรียสมากเหมือนกัน ทนไม่ได้
แต่มันแก้ได้นะ เช่น อยู่หอ บ้านเช่าใกล้ๆ

- เรื่องฟิตเนส นี่เล็กน้อยสำหรับผมมาก ขอแค่ย้ายงานแล้วเงินเดือนเพิ่ม
ก็เอามาถมกับค่าฟิตเนสได้แล้ว แถมยังได้ความก้าวหน้ามาอีก

แต่ทั้งนีั้ทั้งนั้น มันมีปัจจัยของตัวเจ้าของกระทู้เองอีกมากมายที่ผมไม่ทราบ
ผมเลยตอบแทนไม่ได้หน่ะครับ
แล้วมันไม่มีใครการันตีได้ว่า ถ้าท่านออกจากจุดที่มองว่า comfort นี้แล้ว
ออกไป มันจะสำเร็จหรือเปล่า

แต่เป็นผม ผมเลือกเสี่ยงแบบไม่ลังเล ด้วยเหตุผล 2 ข้อที่ได้กล่าวไว้ข้างต้น

เป็นลูกจ้างหรือพนักงาน ยังไงมันก็ไม่ได้มั่นคงอยู่ดีครับ (ไม่ใช่จะแนะนำให้เปิดบริษัทนะ)

ตอนนี้เราอาจยังไม่มีภาระอะไร แต่ในอนาคตมีแน่นอนกันทุกคน

พ่อแม่ก็ไม่สามารถอยู่กับเราไปตลอดชีวิต

ท่านก็บอกเองแล้วว่า งานมันไม่เติบโตแน่นอน

ท่านคงไม่อยากเงินเดือน 12,000 ไปตลอดชีวิตหรอก

สู้ๆครับ (ไม่ได้ช่วยอะไรเลย555+)



แต่ผมจะมาบอกว่า ผมดันเผลอมีลูก เฉพาะค่าใช้จ่ายลูก อายุ 0-12เดือน
ตกที่เดือนละ 17,000-18,000 เลยมาแนะนำให้ท่านวางแผนไว้ก่อน

ทำงานในกรุงเทพ เน้นสุขภาพจิตที่ดีไว้ก่อนดีกว่า

โดยเฉพาะเรื่องการเดินทาง อาจจะไม่คุ้มกับเงินที่มากขึ้น

ตอบในฐานะที่ทำงาน รพ. เหมือนกันนะครับ

งานราชการท่านต้องเข้าใจว่า ขั้นตอนมันเยอะ มันช้า
ยิ่งเราเป็นคนรุ่นใหม่ที่อยากจะพัฒนาตัวเองแล้วด้วย ก็จะหงุดหงิดเป็นธรรมดา(ผมก็เป็น)

เข้าเรื่องนะครับ เราทำงานใน รพ. เนี่ย ยิ่งท่านไม่มีเข้าเวรนะ เวลาเหลือเยอะมาก ท่านอาจจะเอาเวลาไปอ่านหนังสือ เพื่อสอบบรรจุให้ได้
ยิ่งตอนนี้เงินเดือนเพิ่งจะ 12000 ผมเข้าใจว่าเป็นตำแหน่ง พนักงานกระทรวง
เงินเดือนยังไม่เยอะเท่าไหร่ ท่านได้บรรจุ เงินเดือนจะก้าวกระโดดแน่นอน เพราะปีนึง ประเมินสองครั้ง ต่างจากตำแหน่งที่ท่านทำอยู่ ประเมินครั้งเดียว แปปเดียวเงินเดือนแตะสองหมื่นแล้ว

หรือหาอะไรทำเป็นอาชีพเสริมครับ เพราะเวลาเราเหลือมากกว่าคนอื่น

งานราชการความก้าวหน้ามันช้า แต่มัน มั่นคงครับ ถึงเราจะต่อสัญญาไปเรื่อยๆ แต่ถ้าท่านสังเกตดีๆ ไม่มีใครโดนไล่ออกนะครับ นอกจากจะผิดแบบร้ายแรงจริงๆ ลองดูป้าแก่ๆ ที่เป็นลูกจ้างมานานๆสิครับ เค้าก็ยังจ้างอยู่เลยนะ


สู้ๆหละกันครับ ถ้าเบื่อระบบราชการ ก็ออกมาอยู่เอกชนครับ

แต่ถ้าเป็นผม ที่ทำงาน ใน รพ. มาถึงตอนนี้ ก็คงไม่ออกไปไหน แล้วก็คงไม่ไปสอบบรรจุแล้ว เพราะอายุกะเงินเดือนมันไปไกลแล้วครับ

มันมีเรื่องอะไรๆหลายๆอย่างที่เราได้จากหน่วยงานที่ไม่ได้ตอบแทนเป็นตัวเงินมากอยู่ครับ

ถ้าย้ายงานอาจจะเจอสภาวะแวดล้อมตรงข้ามจากเดิม แต่เงินเดือนเท่าเดิมก็ได้