ย้อนมาดูผลงานหลังจบ 6 นัดแรกกันครับ
เป็นนัดหลังจากที่เชลซีแพ้อาร์เซนอล 0-3
เชลซี อยู่อันดับ 8 ตามหลังจ่าฝูงอย่างซิ้ตี้ที่เก็บ 18 แต้มเต็มจาก 6 นัดอยู่ถึง 8 แต้ม
ตอนนั้นซิตี้ฟอร์มน่ากลัวชิบ ไม่ใช่แค่ชนะรวด แต่ชนะด้วยสไตล์การเล่นที่ดูยังไงก็แชมป์ชัดๆด้วย
(ว่าแต่แมนยูนี่ใจคอพวกพี่แกจะยึดที่ 6 มาตั้งแต่ตอนนั้นเลยนะ
)
จากตรงนั้น ที่แพ้ 2 นัดติด ตามหลังจ่าฝูง 8 แต้ม ...
คิดแล้วยังงงว่าเรามาถึงจุดนี้ได้ไง ในวันที่เรากลายเป็นได้แชมป์ตั้งแต่นัดที่ 36
และมีแต้มทิ้งอันดับ 2 แบบชั่วคราวถึง 10 แต้ม
รวมๆแล้ว ซีซั่นนี้เป็นอะไรที่มันส์มากนะ สมกับที่เป็นการรวมตัวยอดผู้จัดการทีมระดับโลกไว้ด้วยกัน
(คือต่อให้เชลซีไม่ได้แชมป์ ผมว่าก็ยังมันส์อยู่นะ ไม่ใช่พูดแบบนี้เพราะทีมผมได้แชมป์)
ช่วงที่เชลซีเริ่มดันตัวเองมาข้างบน
จำได้เลยว่ามีอยู่นัดนึงที่หัวตารางเปลี่ยนถึง 3 ทีมภายในวันเดียว (ซิตี้-หงส์-เชลซี)
ประมาณว่า แข่งก่อนชนะก่อนได้ขึ้นที่ 1 ก่อน พอทีมต่อไปลงเตะชนะอีกก็ยึดที่ 1 คืน
ช่วงนั้นลิเวอร์พูลเองก็ยังอยู่ในช่วงที่ดูจะเป็นแคนดิเดตลุ้นแชมป์ด้วยกันอยู่เลย
แล้วอยู่ดีๆก็เป็นเรื่องมาเน่หายไป หรืออะไรสักอย่าง
ซิตี้ก็ไปเจอมรสุมอะไรไม่รู้ ที่อยู่ดีๆก็ไม่ชนะแบบรัวๆซะงั้น
เป็นสเปอร์สที่มาเงียบๆเนียนๆ ยิ่งเล่นยิ่งเก่ง
กับแมนยูที่แทบจะไม่แพ้ใครเลย (แต่ดันเสมออย่างเดียว) จองที่ 6 แบบยาวๆ
และอาร์เซนอล ที่มาเปิดอัลติเลทเกมตามฟอร์ม เดี๋ยวก็คงได้ที่ 4 ตามเคย
ไม่รู้ใครจะว่าไงอะ แต่สำหรับผม นี่เป็นปีที่ลีกสุ้กันสนุกมากๆครับ ทุกทีมมีช่วงเวลาที่สุดยอดของตัวเอง
และก็มีช่วงที่ตกต่ำแบบไม่น่าเชื่อเหมือนกันหมด
เชลซีเอง นอกจากที่แพ้ 2 นัดนั้น ก็มีช่วงหลังๆที่เหมือนเริ่มตื้อๆ เสียประตูติดกันเป็นสิบเกมให้เห็นเหมือนกัน
เหมือนว่าเป็นปีที่ทุกทีมมีจังหวะขึ้นสุดลงสุดเหมือนกันหมดอะ
เพียงแต่จังหวะของเชลซี มันดันเป็นจังหวะที่ลงตัวสำหรับการคว้าแชมป์ที่สุดเท่านั้นเอง