เปิดทริปใหม่กับไซง่อนซ่อนเงี่_น เจ้าของเดียวกับเรื่องมันกลังจะยุ่ง

เมื่อประมาณ 6 เดือนที่เเล้ว
เห้ยๆๆ ตั๋วถูกว่ะ เเล้วเจ้าชายที่มีใจรักในการเสียเงิน (การท่องเที่ยว) ที่ ททท. รู้ต้องเอาไปเป็นพรีเซนเตอร์เเน่ๆ
เพราะเเกมีคิ้วไปเที่ยวทุกเดือน........ย้ำว่าทุกเดือน ก็เดินข้ามฝั่งไปที่โต๊ะของตาหนึ่งทันที เเล้วมันก็เหมือนอาฟเตอร์ช็อค
ที่สั่นมาถึงโต๊ะทำงานของผม เเละคนอื่นๆ ในออฟฟิตที่ต้องเดินไปล้อมโต๊ะของตาหนึ่งไว้

: เห้ย ตั๋วถูกว่ะ ไปไหนดี
: ถูกสุดไปไหนก็ไปนั้นเเหละพี่

ปรากฏว่าถูกสุดของตั๋วที่ไปต่างประทศคือปอยเปต เเละพวกผมจะไปทำไรที่ปอยเปตวะ
: เอาน่าขยับราคาอีกดิพี่
: โฮจิมินเป็นไง

โอเคตกลง 1200 บาทไปกลับ จองตั๋วจ่ายเงิน เราจะไป ไซง่อน ทริปของคนซ่อนเงี่_น กัน

หกเดือนผ่านไป ชายหนุ่มกลัดมันส์ ท้ง 5 คนที่คัดดีกีความเงี่_นที่เต็มกระเป๋า จากคนทั้งหมดในออฟฟิต ก็ถึงเวลาไปเที่ยวซักที

โปรเเกรม
26-27-28-29 กันยายน ในไซง่อน

26 กันยายน
-เครื่องออกจากดอนเมือง 7.45 น.
-เดินเที่ยวในไซง่อนตามถ่ายรูปงานออกเเบบของสถาปนิกคนดังของเวียดนามที่มาร์คกันไว้
-ซื้อทัวร์ 1 วันไปมุ่ยเน่
-ตลุยถนนข้าวสารเวียดนาม

27 กันยายน
-ทัวร์ 1 วันจากไซง่อนไปเมืองทะเลทรายที่ชื่อว่ามุ่ยเน่


28 กันยายน
-เดินเที่ยวในไซง่อนตามที่มาร์คกันไว้

29 กันยายน
-เดินเที่ยวในไซง่อน รอขึ้นเครื่องกลับบ่าย 3

เตรียมตัว
บอกตรงๆ ว่าเกือบจะลืมไปเเล้วว่าจองตั๋วไปเวียดนามกันไว้ ทริปนี้ฝากความหวังไว้กลับความจำ
ของทุกคนที่นั่งดูรีวิวในไซง่อนกันไว้ เเละพ็อกเก็ตบุ๊คหนังสือพาเที่ยวเวียดนามที่เเฟนผมบังคับซื้อ
เเละ google map ที่ปักถูกอย่างที่อย่างที่จะไปของทั้ง 5 คนไว้ที่นั้น ใครอยากไปไหน
ก็ไปปักกันไว้ เเล้วมามาร์ควันกันว่าจะไปโน่นมานี้วันไหน








เริ่มเรื่องเลยเเล้วกัน

26 กันยายน 2015

เมื่อครบองค์ทั้ง 5 คน ที่พกความเงี่_นมาเต็มกระเป๋าที่อยากจะเสพงานสถาปัตยกรรมของคนเวียดนามมากันครบ
ก็ตรงดิ่งไปเเลกเงินกัน เพราะเมื่อวานที่ว่างเเผนไว้จะไปเเลกเงินร้านรับเเรกที่อ่อนนุชมันดันปิด
" นึกถึงคำพูดของรุ่นน้องที่ออฟฟิตเลยว่าพวกพี่เเม่งซุ่ยวะ " เอาน่าพวกเราซุ่ยกันเเต่เช้าเลย

ทุกคนในทริปเเลก US ไปคนละ 4000 บาท เเละเเลกเงินเวียดนามไปคนละ 1000 บาท
พอเครื่องออก ก็หลับกันยาวครับ เป็น 1 ชั่วโมงครึ่งที่ไม่รู้เรื่องอะไรของผมเลย เพราะเมื่อคืนได้นอนไปชั่วโมงเดียว
เพราะ ดันมีงานนอกที่ต้องทำส่งก่อนไปเที่ยว ปั่นกันจนเช้า เเละเเล้วเราก็ถึงไซง่อนกัน

ลงเครื่องได้ก็ตรงไปซื้อซิมเพราะด้วยความซุ่ยอีกเเล้วที่จองเครื่องปล่อยอินเตอร์เน็ตที่ไทยไม่ทัน
เลยต้องมาพึ่งบริการซิมของที่นี้ ตั้งเเต่ลงเครื่องมาในหัวผมเเม่งเครียดตลอดว่าจะโดนโกงตอนไหนวะเนี้ย
เพราะที่ตามอ่านๆรีวิวมา ที่นี้ขึ้นชื่อเรื่องโกงเป็นอันดับต้นๆของเอเซีย เเต่ก็ผ่านไปได้ดีไม่มีการโกง
ทั้งตอนซื้อซิมเเละเรียกเเท็กซี่ไปโฮเทลที่จองกันไว้ ชื่อ The Common Room Project
เรื่องของเรื่องคือด้วยความเงี่_นอีกเเล้วที่ทำให้ไปอยากจองโรงเเรม เเต่อยากจองห้องพักรวมไปนอนกับฝรั่ง

พอถึงที่พักกว่าจะเช็คอินได้ต้องบ่าย 2 เเล้วเราก็เริ่มทริปอย่างจริงจังกับการฝากของเเละเดินเที่ยวกันในโฮจิมินกัน
ตอน 10 โมงกว่าๆ ที่พักเราอยู่ย่านคนจีนในไซง่อน ที่เเรกที่เราจะเดินก็คือย่านนี้เเหละ ผมเดินในย่านนี้ไปเรื่อยๆ
จนถึงย่านซ่อมรถขายอะไหล่เหมือนวรจักรบ้านเรา จนไปสะดุดกับร้านขายข้าวเเกงของที่นี้ที่เป็นเอกลักษณ์เราโดนกันไป
นั่งกินกับโต๊ะเตี้ยๆข้างถนน กับคนงานซ่อมรถย่านนี้ บอกเลยข้าวเเกงที่นี้อร่อยทุกอย่าง ราคาก็ประมาณบ้านเรา
เเละผมก็รอดการโดนโกงไปอีกครั้ง เพราะป้าเจ้าของร้านใจดีมาก ก่อนออกจากร้านเเกทำท่าทำทางให้เราเก็บของไว้กับตัวดีๆ
ผมเลยยิ้มขอบคุณกันไป เพราะที่นี้เป้นปัญหามากเราสื่อสารอังกฤษกับเขาไม่ได้เลย เพราะย่านที่เราไป มันคือวรจักรดีๆนี้เอง

หลังจากนั้นเราก็เดินไปดูบ้านที่ปักกันไว้ เเต่เอาจริงๆคือหลงครับ เดินไปเดินมาทะลุไปเรื่อยจนมาถึงย่านโรงเรียนมัธยม
เราเดินหาจนถอดใจ เเต่ก็ได้บรรยากาศของการรายล้อมจากน้องๆโรงเรียนมัธยมหญิงล้วนที่นี้กลับมาเเทน

ถอดใจหลังจากหาเท่าไรก็ไม่เจอ เราก็โบกเเท็กซี่ไปต่อที่ฟามงูเหลา ย่านข้าวสารเมืองเวียดนามเพื่อไปจองตั๋ว 1 วัน
ไปทะเลทะมุ่ยเน่ รถออก 7.30 น. ไปถึงมุ่ยเน่ 11.00 น. เที่ยวที่นั้น เเละนั่งรถกลับมาตอน 4 ทุ่ม

พอเสร็จก็เดินกันต่อไปดูงานอาคารบ้านช่องของไซง่อนที่ย่านตลาดเบทั่น ก่อนจะโบกเเท็กซี่กลับไปตายรัง ที่โฮเทล
ที่โฮเทลห้องเรามี 3 ชั้น เเยกเป็นชั้นละ 2 ห้อง ห้องละ 10 เตียง ผมเเละคนที่ออฟฟิตอยู่ชั้น 2
เเต่ไม่มีใครเลยนอกจากพวกผมที่นอนในห้องนั้น สรุปคือผิดหวังครับได้นอนกับชายกลัดมันส์หน้าเดิมๆ

เเล้ววันนี้ก็จบลงที่ซื้อเบียร์มากินที่โฮเทล นั่งเล่นไพ่คุยกับฝรั่ง (เบียร์ที่เวียดนามถูกมากตกกระป๋องละ 27 บาท) .........




























27 กันยายน 2015

เราตื่นขึ้นมา รีบอาบน้ำ เเล้วเจสซี่ สาวน้อยคนดูเเลโฮเทล ที่มองครั้งเดียวก็รู้ว่าเเม่คุณคือฮิปสเตอร์ ก็เรียกเเท็กซี่
ไปฟาร์มงูเหลสให้เรา ถึงฟาร์มงูเหลาไข่ยังไม่ทันจะเเห้งเลย เราก็โดนต้อนขึ้นรถนอน ไปนอนรวมกันเบาะหลังสุด
เข้าไปประจำเตียงได้ ก็หลับกันทั้งทีครับ เพราะเมื่อคืนนอนดึกไปหน่อย กว่าจะเล่นไพ่กันเสร็จ ก็ปาไปตีสามเห็นจะได้

คือตอนไปซื้อทริปเป็นเรื่องเเปลกมาก เพราะเราไปเเค่ 1 วันกับระยะทางไปกลับ 500 กว่ากี่โล คนขายทริปให้
เขาเเนะนำว่าจริงๆต้องไป 2 วัน เเต่ด้วยการที่พวกผมว่างเเผนมาไว้ตอนกลับมาเดินดูงานที่ไซง่อนต่อ เลยต้อง
ใช้เวลาเเค่ 1 วัน ในการไปมุ่ยเน่ จ่ายไปคนละ 1200 ตลอดทั้งทริป รวมรถไปกลับไซง่อนมุ่ยเน่ รวมรถจิ๊บที่จะมารอรับ
ที่ท่ารถ เเละรวมถึงราคาไกด์ที่จะขับรถพาเรานำเที่ยว

เอาตรงๆพวกผมนอนนอนกรนในรถกันดังมาก ถึงขนาดมีฝรั่งหันกลับมามอง เเต่ทำไงได้ละครับก็วงออเคสตร้า
มันครบวงกันขนาดนี้ หลับไม่รู้เรื่องจนมาถึงมุ่ยเน่ 10 โมงกว่าๆ พอลงรถก็มีคนถือไอแพด ที่เขียนชื่อไว้ว่า patty
เป็นชื่อตอนเขียนลงไปตอนซื้อทัวร์ ไว้ให้คนมาชูป้ายหา คนชูป้ายพอเห็นผู้ชาย 5 คน เลยทำหน้าผิดหวังนิดๆ
ที่ไม่ได้เจอสาวๆตามชื่อ

พอขึ้นจิ๊บได้เเวะกินข้าว เราก็ได้เห็นเเปซิฟิกจริงๆกันซักที เเอบคิดว่ามันจะมีไคจูเดินบนทะเลออกมาจริงๆรึป่าววะ
เเละก็ตามทริปครับ ไปเเฟรี่สตรีม ทะเลทรายขาว หมูบ้านประมง ทะเลทรายเเดง ตามรูปนะครับไม่ขอบรรยาย
บอกเลยว่าคุ้มมาก ตลอดทางที่นั่งจิ๊บไปเหมือนเราอยู่ในเรื่องเราสองสามคน เเต่ติดที่ ทริปนี้มีเราสี่ห้าคน

หลังจากไปตลุยมาทั้งวันเเล้วไกด์ก็มาส่งเราที่ท่ารถตอน 6 โมงเย็น เเต่ปัญหาคือเราขึ้นรถ 4 ทุ่ม
เราต้องเดินอีกเเล้ว เดินหาข้าวกิน ก็มาเจอร้านนั่งกินข้าวตามที่คิดไว้ นั่งกินข้าวต่อด้วยเบียร์ นั่งคุยกันจน 3 ทุ่มครึ่ง
เราก็เดินกลับไปที่ท่ารถ นั่งรถกันกลับไซง่อน จบครับวันนี้อย่างเหนื่อย วงออเคสตร้าประสานเสียงกันให้พวกฝรั่งในรถ
ฟังกันเช่นเคย เเละเราก็รอดการโดนโกงไปอีก 1 วัน















































ดูเเล้วชอบใจยังไงรบกวนฝากโหวตเป็นกระทู้เเนะนำด้วยนะครับ


PART.....กำลังมา.....

PART 2

28 กันยายน 2015

วันนี้เราตื่นกันมาที่ฟาร์มงูเหลากันตอนตี 4 โปเเท็กซี่กลับโฮเทล เเต่โดนเข้าที่พักไม่ได้เพราะมันล็อค
เลยต้องเดือดร้านเเม็กเด็กเนิร์ดชาวเมกาที่ดูดปู้นนั่งคุยกับพวกผมตอนคืนเเรก เดินลงมาเปิดประตูให้พร้อมกับ
ทำหน้าทำตาว่าเห้ยพวกเอเซีย ข้าง่วงนะโว้ย เเละเเม็กก็เดินขึ้นไปนอนต่อ พวกผมถึงห้องได้ยาวครับงานนี้
ตื่นมาอีกที 10 โมง ก็ได้เวลาไปเดินตลุยย่านเบทั่น เเหล่งโจรที่ใหญ่ที่สุดในไซง่อนตามที่ไกด์บุ๊คมันเขียนไว้

ตลอดวันก็เดินครับ ตามรูปเลย เน้นดูตึกดูงาน หาของกินเพราะนี้จะเป็นวันที่ได้เดิน จริงๆจังๆวันสุดท้ายเเล้ว
เเละผมก็ได้ของฝากคือเครื่องปลอกผักบุ้งที่ตามให้กันมานานกลับไปฝากอาม่าที่เมืองไทย

จบวันก็ซื้อเบียร์กลับไปนั่งเล่นเกมส์ดึงไม้เล่นไพ่กลับฝรั่งที่โฮเทล เเล้วไหนละไปฟาร์มงูเหลาข้าวสารเวียดนาม
ที่วางเเผนไว้ บอกเลยครับว่าตอนเเรกคิดว่าจะไป เเต่พอมาเจอสังคมของคนที่พักโฮเทลที่นี้ ก็ไม่คิดที่จะไปเลย
ผมสนุกกับการเล่นเกสมส์ดึงไม้กับฝรั่ง นั่งดูเเม็กดูดปู้น นั่งเล่นกับเเมว มันส์กว่าไปข้าวสารเยอะบอกเลย









































29 กันยายน 2015

เราตื่นเช้าเก็บของ ออกไปเดินซื้อของฝากกันครั้งสุดท้าย ก่อนที่เจสซี่ จะเรียกเเท็กซี่ไปสนามบินให้เรา
จบครับทริปนี้ บอกเลยว่าไปไซง่อนมาเเล้ว ผมข้ามถนนที่เมืองไทยไม่มีคำว่ากลัวอีกเเล้ว เพราะผมผ่าน
ถนนที่เรียกได้ว่าเเทบจะโหดที่สุดให้โลกมาเเล้ว สวัสดีครับไซง่อน :)


ถ้าอ่านเเล้วถูกใจกดโหวตกระทู้ให้ด้วยนะครับ


ติดตามผลงานเก่าได้ทั้งเชียงใหม่เเละลาว

http://www.soccersuck.com/boards/topic/1257883

http://www.soccersuck.com/boards/topic/1172231

PART 2

28 กันยายน 2015

วันนี้เราตื่นกันมาที่ฟาร์มงูเหลากันตอนตี 4 โปเเท็กซี่กลับโฮเทล เเต่โดนเข้าที่พักไม่ได้เพราะมันล็อค
เลยต้องเดือดร้านเเม็กเด็กเนิร์ดชาวเมกาที่ดูดปู้นนั่งคุยกับพวกผมตอนคืนเเรก เดินลงมาเปิดประตูให้พร้อมกับ
ทำหน้าทำตาว่าเห้ยพวกเอเซีย ข้าง่วงนะโว้ย เเละเเม็กก็เดินขึ้นไปนอนต่อ พวกผมถึงห้องได้ยาวครับงานนี้
ตื่นมาอีกที 10 โมง ก็ได้เวลาไปเดินตลุยย่านเบทั่น เเหล่งโจรที่ใหญ่ที่สุดในไซง่อนตามที่ไกด์บุ๊คมันเขียนไว้

ตลอดวันก็เดินครับ ตามรูปเลย เน้นดูตึกดูงาน หาของกินเพราะนี้จะเป็นวันที่ได้เดิน จริงๆจังๆวันสุดท้ายเเล้ว
เเละผมก็ได้ของฝากคือเครื่องปลอกผักบุ้งที่ตามให้กันมานานกลับไปฝากอาม่าที่เมืองไทย

จบวันก็ซื้อเบียร์กลับไปนั่งเล่นเกมส์ดึงไม้เล่นไพ่กลับฝรั่งที่โฮเทล เเล้วไหนละไปฟาร์มงูเหลาข้าวสารเวียดนาม
ที่วางเเผนไว้ บอกเลยครับว่าตอนเเรกคิดว่าจะไป เเต่พอมาเจอสังคมของคนที่พักโฮเทลที่นี้ ก็ไม่คิดที่จะไปเลย
ผมสนุกกับการเล่นเกสมส์ดึงไม้กับฝรั่ง นั่งดูเเม็กดูดปู้น นั่งเล่นกับเเมว มันส์กว่าไปข้าวสารเยอะบอกเลย









































29 กันยายน 2015

เราตื่นเช้าเก็บของ ออกไปเดินซื้อของฝากกันครั้งสุดท้าย ก่อนที่เจสซี่ จะเรียกเเท็กซี่ไปสนามบินให้เรา
จบครับทริปนี้ บอกเลยว่าไปไซง่อนมาเเล้ว ผมข้ามถนนที่เมืองไทยไม่มีคำว่ากลัวอีกเเล้ว เพราะผมผ่าน
ถนนที่เรียกได้ว่าเเทบจะโหดที่สุดให้โลกมาเเล้ว สวัสดีครับไซง่อน :)


ถ้าอ่านเเล้วถูกใจกดโหวตกระทู้ให้ด้วยนะครับ


ติดตามผลงานเก่าได้ทั้งเชียงใหม่เเละลาว

http://www.soccersuck.com/boards/topic/1257883

http://www.soccersuck.com/boards/topic/1172231

ทางใต้สวยไปอีกแบบนะครับ จะเก็บตังค์ไปบ้าง

ปล.ดูเวียดนามเหนือได้จาก Locker ผมนะครับ

ท่านคนไหนอะ

ไม่เคยไปเวียดนามใต้เลย ไปแต่ทางเหนือ

ทริปหน้าต้องลองไปให้ได้ ไซง่อน เกิ่นเทอ

พวกเมืองทางใต้ใหญ่ๆเนี่ย น่าไปช็อปปิ้งจริงๆ

โซนนี้อยู่ไม่ไกลจากแม่น้ำโขง น่าจะมีความหลากหลาย

ทางสถานที่ท่องเที่ยวเยอะ ทางเวียดนามเหนือก็สวยดีนะ

ธรรมชาติป่าเขาบ้านเค้านี่สุดยอดจริงๆ โดยเฉพาะออกไปไกลๆ

ถึงชายแดนใกล้ๆจีน เส้นทางขึ้นเขานี่ธรรมชาติโคตรน่าตื่นตาตื่นใจจริงๆ

เจอกันทริปหน้าครับ เวียดนามใต้...ยังหาเพื่อนไปไม่ได้เลย สงสัยต้องแบกเป้ไปคนเดียว

ชอบอ่านมู้เเนวๆนี้

ขอบคุณครับ

สลับกันครับ ทริปหน้าผมก็มองซาปาไว้เหมือนกัน

ชวนได้ครับ แต่คงปีหน้า ผมยังเสียดายเลยตอนไปเหนือ ไม่ได้ไปซาปา

ทริปนี้มี 18+ มั้ยครับ

ที่โฮเทลเขาคงว่าผมเป็นเกย์เเหละครับ นอนกินเบียร์ซบตักไปไปเรื่อย

ว่าเเต่มหารุ่นเอาไงครับ อย่างเงียบ

เหมือนกัล เคยไปแต่เหนือ ไม่เคยไปใต้

แต่ก็อยากไปซาปาอีกครั้ง สวยจริงๆ

ไม่เข้าใจคนสมัยนี้ว่ะ ทำไมชอบแต่งภาพให้แม่งดูซีดๆวะ ฮิปเตอร์ มากรึไง ??

บางรูปบอกตรงๆ ใช้สีสดๆ ยังดูดีกว่าอีก

รูปแรกมุมขวาก็พีคแล้ว

ซาปาเนี่ยแทบไม่น่าเชื่อว่าเป็นเมืองของประเทศ AEC

ผมว่ามันเป็นชายแดนที่ตัดผ่านเส้นศูนย์สูตรจริงๆ ปีหลังๆมานี่

หิมะตกยังกะเมืองหนาว โคตรเทพด้านบรรยากาศเลยเมืองซาปาเนี่ย

แผล่บเป้นกำลังใจให้คับผม