ใช้คำว่า "กลัว" มากเกินไป ครับ
ผมมีเรื่องจะเล่าให้ฟัง
มีผู้ชายคนนึง เจอ ญ คนนึง ถูกสเป็กมาก
เเต่ไม่กล้าเข้าไปคุย เพราะด้วยความที่ถูกใจทุกอย่าง
ได้เเต่เพ้อ ว่าเขาจะสนใจมั้ย จะคุยได้มั้ย
ณ ช่วงเวลานึง เหมือนฟ้ามีตา สร้างโอกาศ
ให้เราได้สานสัมพันะ์ได้ เช่นเดินสวนกัน เดินกลับพร้อมกัน
นั่งรถคันเดียว บลาๆๆๆ คิดว่าเขาต้องใจตรงกับเราเเน่
เขาคือคนที่ใช่ของเราเเน่ เราเกิดมาคู่กัน
เวลาผ่านไป....
เขาจบไป
ผู้ชายยังเรียนอยุ่
ไม่มีอะไรคืบหน้า
ไมไ่ด้คุย
ไมไ่ด้รุ้จัก
คิดเพ้อไปเอง ว่าอย่างโง้นอย่างงี้
พอมาตอนสุดท้ายได้เเต่นั่ง เสียดายเวลา เเละโอกาศ
ที่ผ่านเข้ามา เเต่ไม่คว้าไว้
มานั่งบ่นรำพึงรำพันเวลากินเหล้า
ว่าไม่หน้าปล่อยโอกาศไปเลย
ถ้าอย่างโง้น ถ้าอย่างงี้
ผุ้ชายคนนั้นคือผมเองครับ
ผมอยากจะบอกว่า ถ้ารุ้ใจตัวเองขนาดนั้น
ก้ลอง คุยลองทักไปเรยครับ
เเล้วจะไม่เสียใจ
เเบบผม