ปัญหาแก้ยากอ่ะ มันคือ ความเหลื่อมล้ำ ระดับประเทศอ่ะ
ลอง คิดดู
หมอเหมือนกัน ความสามารถพอๆกัน ทำไมหมออื่น อยู่จังหวัดเจริญๆ มี รร.ดีๆ ให้ลูกเรียน ถนนดีๆ มีความศิวิลัย มีความปลอดภัย
แล้ว ทำไมต้องทนอยู่ จังหวัดไกลๆ ไม่มีความเจริญใดๆล่ะ

(ต่อให้อาชีพอื่นก็เถอะ ทำงาน กทม. แล้ว เงินรายได้มันมากกว่าอยู่ภูมิลำเนาชัดเจน ก็ย้ายเหมือนกัน)

แก้ระยะสั้น ก็เพิ่มเงินให้มันมากกว่าจังหวัดในเมืองให้ชัดเจน หรือ ให้อายุราชการ*3-5เท่าอะไรงี้ ให้เกษียนเร็วอ่ะ อาจมีคนยอม
แต่วน มาที่เดิม คนมีอำนาจ ไม่เอาเงินมา ลง เรื่องนี้หรอก

อย่าว่า แต่คน กทม เลยครับ


หมอคนอีสานจังหวัดใหญ่ อย่าง อุดร ขอนแก่น โคราช อุบล

ก็ไม่ค่อยอยากไปอยู่จังหวัดเกรดรองๆ อย่างหนองบัว บึงกาฬ อำนาจ ยโส เท่าไหร่

ผมว่ามันปรับตัวยากอยู่นะ เคยใช้ชีวิตเมืองกรุง สะดวกสบายทุกอย่าง เพื่อนฝูง ครอบครัว คนรัก(ถ้ามี) มันไม่ง่ายหรอก คงนับวันใช้ทุนหมดทุกวันเลยมั้ง แล้วอนาคตก็ใช่ว่าจะดีนัก ถ้าที่บ้านไม่เดือดร้อนอะไรก็คงย้ายกลับแน่ๆ มันหายากแล้วไอ้แบบหนังเรื่อง หมอเจ็บ อ่ะ

หลายอาชีพ ผมก็เห็นย้ายที่ทำงานไปที่ดีกว่า กระทู้ปรึกเรื่องย้ายงานก็มีบ่อย ๆ
หมอก็เป็นอาชีพนึง ก็ต้องคิดถึงอนาคตตัวเอง ไม่ใช่ว่าเป็นหมอแล้วต้องมาเสียสละ
ถ้าจะมองว่าเลือกเรียนหมอเพราะหวังเงิน ความมั่นคง มากกว่าอยากรักษาคนไข้ ถ้าเค้าเป็นหมอที่ดูแล รักษาคนไข้อย่างใส่ใจ อย่างเต็มที่ ก็สิทธิของเค้านะ

ใน ss คงไม่มีใครมาทวงเงินภาษีเนอะ social อื่นอ่านเจอประจำ


เรื่องพวกนี้พวกที่เกี่ยวข้องควรหาทางจัดการแก้ไขอะ

อย่าว่าแต่ กทม. เลยครับ ไม่กทม.ก็ย้ายมากทม.หรือจังหวัดใหญ่กันหมดเหมือนกัน

ความเจริญไม่มี ความปลอดภัยไม่มี ยิ่งมีครอบครัว ลูกจะเรียนที่ไหน

ไม่มีความจำเป็นต้องทน

ทุกคนมีสิทธิเลือกสิ่งที่ดีที่สุดในตัวเองครับ

ก้พี่สาวกับพี่ชายท่านเเต่งงาน เเล้วเเฟนทั้งคู่พื้นเพอยู่ตามจังหวัดที่ท่านว่าไม่ใช่เหรอ มันก้เหมือนคนทำงานใกล้บ้านนั่นเเหละ เทียบบริบทปกติกับคนที่ตัวคนเดียวไม่เหมาะมั้ง

ลองคิดภาพถ้าพี่สาวกับพี่ชายท่านเเฟนทั้งคู่ไม่ได้อยู่สีคิ้ว กับ นครดูสิ เค้าจะยังอยู่ 2 จังหวัดนี้มั้ยอะ

อีกอย่าง 2 จังหวัดนี้ก้ไม่ได้เเย่ขนาดจังหวัดต้นเรื่องที่ห่างไกลจริงๆ เช่น ยโส บึงกาฬ 3จว.ชายเเดนใต้งี้

จริงๆไม่ควรยกมาอะ มันคนละบริบทเลย

มาจากความเจริญกระจุกแม่งก็แบบนี้แหละ

มีเพื่อนเป็นหมอจบสงขลา
อยู่ใต้ยาว เพราะได้แฟนเป็นคนปัตตานี

เอาคนต่างจังหวัดมาเรียนก็ไม่ช่วยหรอก รายได้กับความเจริญมันต่างกันเกิน ถึงเป็นคน ตจว ก็หาทางย้ายเข้า กทม

เอาคนท้องถิ่นจบมาเพื่อไปให้กลับบ้านมันก็ไม่ได้เวิร์คมากหนักหรอก สมัยผมก็มีพวกโปรแกรม โควต้านักเรียนต่างจังหวัด
มีทีอยู่3 จ. น่าจะยะลา เหลืออยู่คนมั้ง ที่เหลือก็ออกหมด 10 กว่าคน

สำหรับผม อยากให้คนอยู่ในที่ๆไม่อยากอยู่ก็ต้องคุยกันเรื่องเงินกับงานมันก็ต้องเหมาะสม
ที่หนึ่งตรวจ100ต่อวัน อยู่เวรด้วย 200คนต่อ เงิน7-8หมื่น ที่หนึ่ง ตรวจ 10 คนต่อวันเงิน100k-200k

ไอ้คนอยากอยู่ 80k มันก็โอเค แต่ไอ้คนไม่อยากอยู่ มันก็ต้องออกอยู่แล้ว

ญาติคนไข้สุดจริง

งานหนักเงินน้อย (แถมออกไม่ตรง ออกไม่ครบ)
สภาพแวดล้อมไม่น่าทำงาน

ใครจะอยากอยู่ครับ

เรื่องอื่นๆคุยกันไปเยอะละ

ผมคิดว่าส่วนหนึ่งคือสำนึกรักบ้านเกิด

เพื่อน ม ปลาย จบหมอหลายคน

ตอนนี้จบเฟลโลว์มาเป็นเฉพาะทางที่ รพ จังหวัดนับๆดูได้ 5-6 คนละ

อาจจะไม่ได้จบจากศิริราชพยาบาล รามาธิบดี หรือจุฬาลงกรณ์ แต่ก็ผมก็ยินดีที่จังหวัดผมมีระดับสตาฟเยอะขึ้นจากสมัยสิบกว่าปีก่อนเยอะ (มาก) ทั้งๆที่เป็นจังหวัดเล็กๆ มีจังหวัดใหญ่ที่มี รพ มหาลัยอยู่ข้างๆด้วย

ชาวบ้าน คนจน คนขาดโอกาส จะได้เข้าถึงการรักษาที่รวดเร็วและแม่นยำ ตรงโรค

ไม่ว่าจะยังไงก็นับถือพวกมันนะที่แห่กลับมาบ้านกัน

บอกแล้ว ว่าพังตั้งแต่30บาท ตอนนั้นวอ 1-100

ตอนนี้ก้ตอบเหมือนเดิม

ลบ