ตอนนี้เริ่มมีประเด็น การฟ้องหมิ่นคนดังขึ้นมาอีกรอบ

เลยอยากเปิดประเด็นว่า หมิ่นประมาท ควรเหมือนเดิมเป็นคดีอาญา หรือ ควรโดนแค่แพ่งพอ

หมิ่น ควร แพ่ง เพราะไม่ได้กระทำต่อร่างกาย

ควรดูที่เจตนาของผู้โดนฟ้อง

มีเตือนให้หยุดแล้วหยุดไหม เจ้าทุกข์บอกให้พอแล้วมีการคุยกันด้วยดีไหมหรือยังยั่วยุเหมือนเดิม เจ้าตัวทำเรื่องแบบนี้มากี่ครั้งแล้ว

สุดท้ายยังไงศาลท่านก็พิจรณาตามความเหมาะสมอยู่ดี

มันต้องดุพฤติกรรมของผุ้ที่ไปทำหมิ่นประมาทด้วย อันนี้ศาลเขาจะชั่งน้ำหนักเองว่ามีโทษถึงขนาดไหน

ผมเป็นเสียงหนึ่งที่ควรใช้ความซับซ้อนมากขึ้นกับเรื่องประเภทนี้ ผมสนับสนุนให้ แพ่ง ก่อนในการเกิดคดีครั้งสองครั้งแรก แต่ถ้ายังไม่หยุด ควรยกให้เป็นอาญาได้ทันทีครับ ซึ่งขอให้ขั้นตอนทางกฎหมายให้ความเป็นธรรมทั้งสองฝ่าย หากเป็นเรื่องที่มีประโยชน์ต่อสาธารณะควรยกฟ้องทุกเคสทุกกรณี

ประเด็นสำคัญที่ผมอยากให้มันเรื่องที่ฟ้อง อาญา ด้วย เพราะสังคมโซเชียลบ้านเรามันเริ่มไม่มีกรอบ ขอบเขตในการใช้คำพูด และชอบอ้างเรื่อง "อิสระในการพูด" เยอะขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งหากดูโลกสังคมประเทศอื่นที่มีเคสกรณีเดียวกัน อย่างญี่ปุ่นหรือเกาหลีใต้ ที่ให้อิสระการเม้นหรือพูดตามโซเชียลสูง เราจะเห็นได้ว่า สิ่งที่คนไทยหลายคนคิดว่า ไม่ได้กระทบต่อร่างกาย มันเป็นเรื่องที่ "ผิด" อย่างร้ายแรงครับ มันมีผลต่อสภาพจิตใจจนถึงขั้นฆ่าตัวตายด้วยคำพูดเหล่านี้เช่นกัน ตลอดหลาย 10 ปีที่ผ่านมา มีเคสการฆ่าตัวตายจากการพูดไปเรื่อย ใส่ร้าย โยนความผิดให้มั่วๆจากคำพูดมากี่รายแล้ว ทั้งที่ออกข่าวและไม่ได้ออกข่าว

ผมเลยมองว่า เรื่องกฎหมายนี้ อย่ามองแค่ว่าเป็นแค่เครื่องมือกลั่นแกล้งทางการเมืองอย่างเดียว แต่ควรนึกถึงคนปกติทั่วไปด้วย ที่ก็โดนคนพูดจาใส่ร้ายใส่ความ จนเสียสุขภาพจิตอีกมากในสังคม แต่ดันโดนมองข้าม แม้แต่ประเทศเจริญแล้วที่หลายๆคนคิดอย่างเกาหลีใต้และญี่ปุ่น ปัญหาเลยมักจบที่กว่าจะเป็นอาญาได้ คนที่โดนใส่ร้าย หมิ่นประมาท จนรับไม่ไหวแล้วต้องฆ่าตัวตายก่อน ถึงจะได้รับความเป็นธรรมทางกฎหมายอย่างนั้นหรอ?

เรื่องนี้ผมอยากให้มีการยกระดับโทษจากจำนวนครั้งที่กระทำผิดครับ ถ้าคนเดิมๆพูดแล้วไม่จบ หากหลักฐานชัดเจนแล้วว่า สิ่งที่เขาพูดไม่ถูกต้องและเป็นการทำร้ายทางจิตใจจริง

มันควรแพ่ง แต่ถ้าทำซํ้าๆก้ควรขยับเป็นอาญา

ยังไงก็ได้ ขอ Anti-SLAPP Law พอ

เรื่องนี้มีคนทำบทความศึกษากันอย่างจริงจังแล้ว ซึ่งมีหลายเหตุผลสนับสนุนว่าควรเป็นทางแพ่งมากกว่า

ภาพรวม อเมริกาและอังกฤษ จะเห็นว่าควรเป็นเฉพาะทางแพ่ง โดยเฉพาะหมิ่นประมาทด้วยวาจาหรือดูหมิ่น จะไม่ผิดทางอาญาเลย เขามองว่าไม่ควรถือโทษแก่คนไร้การศึกษา
แต่หากหมิ่นประมาทโฆษณา หรือมีผลต่อเสียหายต่อสังคม (เช่น ยุยงให้สังคมแตกแยก) ก็เป็นอาญาได้ (แต่รัฐฯ จะสนับสนุนให้ใช้สิทธิทางแพ่งมากกว่า)


ส่วนเยอรมัน ญี่ปุ่น ยังเห็นว่าสามารถเป็นความผิดอาญาได้อยู่ อย่างญี่ปุ่น พอเข้าใจวัฒนธรรม เขาอยากให้รักษามารยาทด้วยการพูดด้วย

ปล.ผมศึกษาจากบทความเมื่อหลายปีแล้วนะครับ ไม่แน่ว่าตอนนี้ยังเป็นเหมือนเดิมอยู่ไหม และอันนี้พิมพ์ให้เข้าใจง่าย ๆ ความจริงมีรายละเอียดอีกเยอะ

ต้องถามว่าจะเอาไปเป็นอาญาเพื่ออะไร ความเสียหายที่เกิดจากการหมิ่นประมาทนี่ควรไปเอาไปขังหรือ? แนวคิดโทษอาญาเอาไปลงโทษเพื่อให้หลาบจำนี่โคตรตกยุค การจำคุกสมัยใหม่เน้นบำบัดให้นักโทษในคดีอาญาสามารถกลับตัวกลับใจเป็นส่วนหนึ่งของสังคมได้ เพราะเอาคนไปติดคุกเท่ากับว่าคุณพรากแรงงานในระบบออกไป 1 คน และพรากคนข้างหลังเค้าไปอีกด้วย

ไม่นับว่ายุคโซเชียลมีเดียนี่ ออกมาแก้ข่าวกันอย่างง่าย ไปๆมาๆคนพูดนี่เสียหายเองด้วยซ้ำ

คิดเอาสะใจโดยการยัดคุกนี่ ไม่เป็นผลดีกับใครเลย ตอบสนองความต้องการของคนคนเดียว

มันต้องละเอียดเงื่อนไขต้องเพิ่มเฉพาะเยอะอะ

กฎหมายแพ่งและกฎหมายอาญานั้นมีจุดประสงค์ที่แตกต่างกัน

กฎหมายอาญา นั้น มีจุดประสงค์เพื่อรักษาความสงบเรียบร้อย
ของสังคม จึงลงโทษ ผู้ที่มีเจตนาในการกระทำบางอย่างที่มีผล
ต่อความสงบเรียบร้อยของสังคม การหมิ่นประมาททางอาญาก็คือ
การลงโทษผู้ที่มีเจตนาจะทำให้ผู้อื่นถูกดูหมิ่นเกลียดชัง ให้ได้รับ
ผลของการกระทำของตนเอง

แต่กฎหมายแพ่งนั้นต่างออกไป มีจุดประสงค์เพื่อ ให้ผู้ที่ได้รับความ
เสียหายจากการกระทำของผู้อื่นได้รับการแก้ไข เยียวยา ชดใช้ชดเชย
ดังนั้นเมื่อถูกหมิ่นประมาททางแพ่ง ผู้เสียหายจึงมีสิทธิเรียกร้องให้ผู้ที่
ละเมิดสิทธิของตน กระทำการบางอย่างเพื่อชดใช้ ชดเชย ความเสียหาย
ที่เกิดขึ้นได้

ถ้าเราบอกว่า การหมิ่นประมาท นั้นควรเป็นเรื่องทางแพ่งเพียงอย่างเดียว
แปลว่า ถ้าคุณรวยมากพอ คุณจะสามารถด่าประจานใครก็ได้ ขอเพียงมี
เงินจ่ายค่าเสียหายก็พอ อีกทั้งการดำเนินคดีทางแพ่งนั้น มีค่าใช้จ่ายที่สูง
และขั้นตอนที่ยุ่งยากซับซ้อน ผู้เสียหายบางรายอาจจะไม่สามารถเข้าถึง
กระบวนการยุติธรรมเหล่านี้ได้

ไม่กล้าเม้นแย้งในข่าว บดว กลัวกลายเป็นอาหวัง


แต่รณรงค์แก้112 กันแทบตาย สุดท้ายวนไปจุดเริ่มต้น

2 ครั้งแรก ควรแพ่งครับ

ครั้งที่ 3 ไม่ไหวแล้วนะ ต้องเริ่มอาญาแล้ว ผจำเลย ไม่สำนึกเลย

เห็นบางคนบอกกลัวจะเอามาแกล้ง แต่เคสแบบนี้ให้ดูเป็นตัวอย่างว่าเค้าไม่ได้แกล้ง อีกฝั่งจงใจบิดเบือนและดูไม่ได้เกรงกลัวเลย เอาแค่แพ่งผมว่ากม.อ่อน ไอเรื่องกลัวโดนแกล้งถ้าศาลยุติธรรมมันก็ไม่ต้องกลัว

ทนายแก้วธาราวดี คงคิดมาดีแล้วแหละครับ