[RE: ข้าวมันไก่เจ๊โบว์ ร้านขวัญใจเด็กจุฬาเตรียมย้ายออก สู้ค่าที่ไม่ไหว]
Jitpongankapitlu พิมพ์ว่า:
Van Darkholme พิมพ์ว่า:
Jitpongankapitlu พิมพ์ว่า:
ผมอยู่จุฬามา 6 ปีครับ บ้านผมอยู่ห่างออกไป 1 กิโลเมตร บรรทัดทองตอนนี้ดีกว่าสมัยผมเรีบนมากๆๆๆๆ
สู้ค่าที่ไม่ไหว ย้ายออกก็ถูกต้องแล้ว ข้าวมันไก่ตรงนั้น สีตบุตร ดังกว่ามาก
ที่จริงย้ายไปนิดนึง ราคาค่าเช่าถูกลงก็มีตั้งหลายที่ จะดราม่าทุกเรื่องทำไหม ????
แล้วขวัญใจเด็กจุฬาฯ เหมารวมไปปะครับ ผมไม่เห็นรู้จักเลย ถามเพื่อนก็ไม่รู้จัก
ผมก็อยู่มา 6 ปีครับ อยู่หอใน ห่างจากตรงนั้นไม่กี่ร้อยเมตรเหมือนกัน
ผมยอมรับว่า บรรทัดทองดีขึ้นกว่าสมัยเรียน แต่ก็อย่างที่เม้น ๆ บนบอกอะครับ มหาลัยควรมีพื้นที่ให้ร้านอะไรแบบนี้อยู่ได้บ้าง
ผมพูดในมุมมองอดีตเด็กหอในละกัน สังคมท่านอาจจะไม่รู้จักร้านนั้น แต่ในสังคมผมผมถามใคร ใครก็รู้จักร้านนี้หมดนะครับ
มันเป็นไม่กี่ร้านแถวนั้นที่เด็กหอในหลาย ๆ คนจะ Afford ได้ นอกจากนั้นก็กินวน ๆ อยู่ในโรงอาหารหอ 5-6 ร้าน เที่ยงก็กินข้าวคณะ แค่นั้นแหละครับ
แล้วพี่คนขายก็อัธยาศัยดี เด็กมันจะผูกพันและจะรู้สึกใจหายก็ไม่แปลกหรอกครับ แล้วร้านเคยโดนย้ายมาแล้วรอบนึง รอบนี้ดูทรงคงต้องออกไปรัศมีไกลกว่าเดิมอีก ซึ่งผมว่าไม่น่านิดนะ ถ้ามันต้องออกจากโซนบรรทัดทองไปอีก
ผมเข้าใจคุณนะ ในคณะผมพวกเด็กอดีตโรงเรียนดังในกทม.ก็เยอะ เขาก็ฟีลนี้แหละ มีบ้านในกรุงเทพ เรียนเสร็จกลับบ้าน อาจจะไม่อินอะไรพวกนี้
แค่อยากให้ลองเปลี่ยนเลนส์ดูบ้างครับ มันไม่ได้มีแค่เรื่องทุนนิยม มันมีเรื่องของวิถีชีวิตอย่างที่เนเน่มันบอกด้วย
อย่าให้สังคมมันเป็นแบบ “จนก็อยู่ส่วนจน รวยก็อยู่ส่วนรวย“ อะไรแบบนี้เลยครับ
งั้นพาดหัวว่า ขวัญใจเด็กหอใน ดีกว่าปะครับ
ทำไมต้องอ้างทุนนิยม งงว่า คนไม่พร้อมจ่ายมีสิทธิมากกว่าคนพร้อมจ่ายได้อย่างไร ในสังคมประชาธิปไตย
ทุกคนควรจะเท่าเทียมปะ ทำไมพี่คนนี้ถึงควรได้สิทธิพิเศษ ?
ญาติผมก็โดนจุฬาขึ้นค่าเช่าเซียงกงจนย้ายออก ก็ไม่เห็นเค้าจะต้องมาดราม่าอะไรเลย
เขาไม่ได้ขอสิทธิพิเศษอะไร เนเน่มันไปเห็นแล้วรู้ก็เลยเอามากระจายข่าวแค่นั้นเอง
ผมเรียนจบร้านนี้แม่งยังไม่งอกเลยมั้งตอนนั้น (วศ.55) แถวนั้นมันก็ดงเซียงกง บ้านญาติผมก็แค่เดินข้ามถนนบรรทัดทอง ข้ามคลองนั่นไปอีกหน่อยนึงก็ถึงละ
คือถามว่าร้านตรงสีตบุตรอร่อยกว่าไหม ก็อร่อยกว่าแหละ แต่ราคามันก็คนละเบอร์ไปเลย อัพตั้งแต่ช่วงโควิท + ลิซ่าไปนั่งกิน ที่รู้เพราะพ่อผมกินร้านแกตั้งแต่สมัยเรียนอยู่สีตบุตร แล้วปีนี้แก 65 ขวบแล้ว
แกยังบ่นเลยหลังๆว่าแม่งแพงเกินไป ส่วนผมอะกินจนจำรสได้ จำได้ด้วยซ้ำว่าอาหารทั้งหมดไม่ได้รสจัดขนาดนี้ ไก่ทอดก็ไม่ได้ชิ้นลีบขนาดนี้ สมัยก่อนชิ้นแม่งใหญ่กว้างประมาณหนึ่งนิ้ว จำได้เป็นร้านเดียวที่ทอดแล้วแป้งกรอบแตกขนาดนั้น
ที่เขาโมโหกันส่วนนึงคือมันเคยมีเรื่องแบบนี้ตั้งแต่ก๋วยเตี๋ยวกัญชาตรงหอยูแล้ว (ทุกวันนี้แกย้ายมาใกล้บ้านญาติผมละ เดินไปซื้อได้สบาย) จุฬาบีบให้พวกร้านเก่าๆที่อร่อยแล้วราคาไม่แพงมากออก เพื่อกินค่าเช่าที่
ถามว่ามันผิดไหมมันก็ไม่ผิดเพราะเขาก็เป็นเจ้าของที่ แต่ประเด็นคือการอยู่ในโซนใกล้มหาลัยมันไม่ได้ควรจะเป็นแบบนี้รึเปล่า?
มหาลัยอื่นเขามีเรื่องให้คุยเยอะแยะมากสำหรับอาหารใกล้มหาลัยราคาไม่แพง ของจุฬาทุกวันนี้จะกินอะไรทีเหลือแค่แดกในมหาลัยอย่างเดียวแล้ว วันเสาร์อาทิตย์หรือมหาลัยหยุดคืออดแดก ตายแน่นอน อย่าเพิ่งยกฟู้ดคอร์ท ไอพวกทำงานในออฟฟิศสามย่านมิดทาวน์กับจามสแควร์แม่งยังมานั่งแย่งนิสิตแดกเลย
มีอีกเยอะ โซนตรงสวนหลวงเก่าอะ ท่านอาจจะแค่ไม่ได้ทันเฉยๆยุคล้างบางที่เขาต้องย้ายออกไป
บางร้านก็นู่นอุดมสุข อ่อนนุชก็มีเยอะแยะไป แต่บางร้านคือเขาก็เลิกจริงๆเพราะหาที่ลงไม่ได้หรือลงแล้วก็ไม่ต่างจากเดิมคือโดนไล่บีบเหมือนเดิม เขาก็เลือกจะเลิก แค่นั้นเอง
ปล. เซียงกงตรงนั้นจะไปอุทธรณ์อะไรได้ถามจริง
ศาลเจ้าที่เคยเป็นลานจอดรถ (ตอนนั้นกลายเป็นแอมพาร์คแล้วมั้งไม่ก็สวน 100 ปี) ยังไม่เว้นเลย
แล้วพูดจริงๆจากคนที่มีญาติเปิดอู่ใกล้ๆ (ห่างจากโซนเซียงกงไม่เกิน 1 ถนน) เขารู้กันอยู่แล้วว่าไม่รอด จอดรถก็ไม่สะดวก ราคาฟันหัวแตก (ไอโซนตรงรองเมืองยังถูกกว่าเล้ย

)
ยุคญาติยังทำสามล้อ (ลองถามญาติดูก็ได้ สามล้อเส้นรองเมืองมันมีทำอยู่ไม่กี่เจ้าหรอก

) ไปหาอะไหล่ทีต้องเอาเถ้าแก่ไป ไปเองแม่งโดนขูดเลือดซิบๆจนเขาไม่เผาผีกันช่วงนึง เรื่องแบบนี้ญาติท่านไม่เล่าหรอก เสียเปล่าๆ