พอดีไปเจอไอเดียที่ว่าเปิดโอกาสให้นักแข่งสารภาพความผิดเพื่อลดโทษจากเกมๆหนึ่งมา ถ้าสมมติว่า SJR จะแก้ปัญหาของแมนยูด้วยการ

"เปิดโอกาสให้นักเตะในทีมมาสารภาพว่า ไม่ตั้งใจเล่นให้ทีมจริงๆหรือไม่ และทำไมถึงไม่ตั้งใจ" และนำคำแถลงนั้นออกสื่อให้แฟนบอลทั่วโลกรับรู้ เพื่อให้โอกาสปรับปรุงตัวในการเล่น

แต่ถ้าไม่สารภาพแล้วพิสูจน์ได้ว่าไม่ตั้งใจเล่น ดองไปเล่นทีมสำรอง ไม่ยกเลิกสัญญา แต่ไม่ให้เล่น รอขายทิ้งอย่างเดียว

จะช่วยทำให้นักเตะคนนั้นตั้งใจเล่นทุ่มเทเล่นให้ทีมมากขึ้น ไม่มีไวรัสแบบซานโช่และแรชฟอร์ดหรือไม่

และคิดว่าการสารภาพว่าไม่ตั้งใจเล่นนี่ จะทำให้ทุกคนเห็นปัญหาหรือไม่ว่าปัญหาของแมนยูเกิดจากอะไรกันแน่

ผมว่าคนที่พูด=ไม่มืออาชีพนะ

นั่นเป็นเรื่องหลังบ้าน ที่ต้องเคลียร์กันเอง

เคสซานโช่เห็นได้ชัดเลย จะเก่งแค่ไหนก็เถอะ

ทำตัวยังกะเด็ก มาโพสต์อะไรแบบนี้สื่อให้เห็นถึง

วุฒิภาวะชัดเจน ไปได้ไม่สุดหรอก

นี่คือการบริหารแบบสวอนซีโมเดลรึเปล่าครับ

หูยยยย แซ่บนะ

เอาสิลองดู

แล้วใครมันจะพูดว่าตัวเองไม่ตั้งใจ แล้วทำไมต้องประกาศออกสื่อก็แก้ปัญหาภายในกันไปสิ 5555555555555555

ใครมันจะพูดให้ตัวเองดูแย่ออกสื่อ

เป็นความคิดที่แลดูไม่มีเหตุผลและตรรกะอะไรมารองรับเลยครับที่ให้ทำแบบนี้

หาประโยชน์ที่ได้ทั้งกับสโมสร ทั้งตัวนักเตะ ทั้งแฟนบอล ทั้งโค้ช ไม่เจอซักข้อเดียวแม้แต่น้อย

ที่มันมีปัญหากันตอนนี้ เพราะนักเตะคิดว่ามันเต็มที่แล้วไง ถ้าได้พูดมันก้พูดได้ว่าตัวเองเต็มที่แล้ว จะถูกหรือผิดก้ต้องเอาเซสชั่นซ้อม + ผลงานการซ้อมที่เป็นรูปธรรมมากางต่อหน้าสื่อเลย

จากไอเคสซานโช่เนี่ย ผมพูดรวมถึงพวกบีนส์บีนส์ไปเลยละกัน คิดว่ามันเกี่ยวกันหมด “มันเป็นความเห็นส่วนตัวผมทั้งหมดเลยนะครับ”

นักเตะประเภทบีนส์บีนส์เนี่ย (ป๊อก แรช ลินการ์ด) ข้อดีของพวกนี้คือ มันทำให้บรรยากาศในห้องแต่งตัวดี ซึ่งคำว่า “ดี” ของพวกมันคือ เฮฮา ละลายพฤติกรรม รวมใจแบบเพื่อนพ้อง ซึ่งมันต่างจากบรรยากาศดีในยุคก่อนๆ คือฮึกเหิม พร้อมรบในสนาม สู้เป็นสู้ โค้ชยุคปัจจุบันเลยต้องยืดหยุ่นความเข้มยุคโบราณให้มันผสมกับความลัลล้าของไอพวกนี้ เพราะแมนยูมันสะสมพวกนี้เป็นตัวหลักเยอะเกินไป แล้วความต่างของเจนระหว่างโค้ชกับนักเตะมันจะระเบิดออกมาเมื่อผลการแข่งขันมันเริ่มไม่ได้เป็นดั่งใจเรื่อยๆ ยกตัวอย่างมูเนี่ยชัดมาก แข็งไปเลย นักเตะก้ไม่เอาเลย จบ

จะเห็นว่าตอนโอเล่มาคุมใหม่ๆ โอ้โห บรรยากาศดี ยิ้มแย้มกันหมด ทำอะไรก้หล่อ พอเริ่มแพ้ติดๆ กัน บรรยากาศก้เริ่มไม่ดีละ เพราะโค้ชก้ต้องเข้มมากขึ้น แต่นักเตะที่มันจะเอาแค่นี้มันก้ไม่ชอบไง ก้กูเต็มที่แล้ว แพ้ก้เพราะแผนมึงไง ห้องก้เริ่มร้าวเริ่มแตก นักเตะลงสนามตลอดทำไงล่ะ? เตะไล่แม่งเลยละกัน ไม่ต้องทั้งทีมหรอก แค่ 2-3 ตัวหลักเล่นชิวๆ ก้เห็นผลแล้ว พวกนี้มันเอาจริงตอนแข่ง แต่มันซ้อมไม่ถึงไง พอไปเจอพวกนักรบในสนามมันก้สู้ไม่ได้ อาจจะได้บ้างเพราะพรสวรรค์ดีกว่า แต่ระยะยาวไปก้สู้ไม่ได้

ยิ่งพอโด้มา ยิ่งหนัก ไอโด้มันไม่ได้ลัลล้า แต่ความต้องการของมันเสือกไปถูกใจไอพวกนั้นอีก คือ ด่าโค้ชว่าไม่รู้เรื่องบอล แผนห่วย กูเก่งต้องยึดกูเป็นศูนย์กลางสิ ไอกลุ่มลัลล้าชอบเลยเพราะโอเล่ก้ไม่สนุกละ รังนิคก้คนยุคเก่า เทนฮากก้เฮี้ยบไป มีตัววางระเบิดระดับ WC แทนกู

นักเตะแมนยูมันก้มีคนดีๆ อยู่เยอะ ปัญหาคือพวกนี้มันดันฝีเท้าไม่ดีขนาดนั้นไง แค่มันใจสู้ ตายเพื่อทีมได้ เฟรด แมคโท ดาโล่ท์ เวกฮอร์ส คาวานี่ เอเรร่า อิกาโล่ และตัวหมุนเวียน สำรองอื่นๆ ที่เป็นตัวหลักนานๆ ไม่ได้เลย วิ่งให้ตายสุดท้ายตัวรุกก้เอาไปทำชิบหายหมด ตัวเองก้พลาดง่ายพออยู่ละ พอสกอร์มันไม่เป็นใจ มันก้ท้ออีก สื่อก้เล่นพวกกูอีก มีอูการ์เต้นี่แหละที่ผมว่าพอได้หน่อย แต่ถ้าไม่รีบแก้ตรงนี้ เดี๋ยวก้พังอีกคน

ไอพวกซานโช่ แรช จนจบชีวิตค้าแข้งมันก้ไม่ได้เกินนี้หรอก อาจจะฟอร์มดีขึ้นมาแปปๆ เดี๋ยวก้กลับไปเหมือนเดิมจนลดระดับทีมที่ไปเล่นเรื่อยๆ แล้วก้แขวนไป เพราะนักเตะสายนี้ถ้าจะลอยตัวได้ มันต้องระดับเนย์มาร์ อาซาร์ พลุแตกตู้มใหญ่ๆ แล้วก้ดับไปแค่อายุประมาณ 30

สังเกตพวกนักเตะแมนยูที่ออกไปได้ดีกันเยอะๆ แม่งคือพวกที่เก่งอยู่แล้วแต่มันเข้ากับเดอะแก๊งค์ไม่ได้ไง ก้มหน้าก้มตาเล่นเงียบๆ โดนทับตำแหน่ง เป็นแพะให้พวกมันงี้ แต่พวกที่เสียงดังในห้องแต่งตัวเนี่ย ออกไปหนักทุกตัว

พิมโคตรยาว ขอสรุปว่า เต็มที่ของพวกนั้นกับที่โค้ชต้องการมันไม่เท่ากัน ซึ่งพรสวรรค์พวกซ้อมไม่ถึงมันไม่พอ ถ้าไม่กลับใจยังไงก้ดับ แต่ถ้าเชื่อโค้ชก้อยู่ที่ฝีมือโค้ชละ ถ้าโค้ชมือไม่ถึงจริงๆ ก้ซวยไป

1. เป็นการกระตุ้นตัวนักเตะให้กลับมาตั้งใจ
2. แฟนบอลได้เห็นตัวตนนักเตะ ว่าควรจะสนับสนุนต่อไปไหม

ใครมันจะออกมาพูดต่อหน้าสื่อให้ตัวเองดูแย่ดูห่วยหล่ะครับ ประจานตัวเองชัดๆ แฟนบอลแบบเราๆดูผลงานในสนามก็พอจะคาดเดาได้ครับว่าใครมันตั้งใจ ไม่ตั้งใจ มันดูออก..

1. ใครมันจะมาพูดออกสื่อให้ตัวเองดูแย่ อ๋อ เกมนั้นผมขี้เกียจครับ เกมนั้นผมเมาค้างครับ งี้อ่อ คำถามคือจะทำไปเพื่อออออ ???

2. แฟนบอลสวอนซีดูใส่ใจผีแดงดีจัง

เรื่องภายในองค์กรจริงๆควรเก็บไว้ในองค์กร เอาออกนอกองค์กรถ้าไม่ใช่เรื่องดีแล้ว มีแต่จะเสียมากกว่าดีนะครับ ส่วนเราคนนอกก็ดูได้แต่พฤติกรรม เช่น บรูโน่ในสนามวิ่งช่วยเพื่อนไหม เข้าซ้อมในช่วงเวลาไหม เวลาซ้อมตั้งใจรึเปล่า ส่วนแรชที่บอกว่าทุ่มเท ในสนามเขาวิ่งทุ่มเทจริงไหม หรือเดินไปไล่บอลมันเห็นๆกันอยู่จากการกระทำแทบไม่ต้องพูดออกมาเลย

"เปิดโอกาสให้นักเตะในทีมมาสารภาพว่า ไม่ตั้งใจเล่นให้ทีมจริงๆหรือไม่ และทำไมถึงไม่ตั้งใจ"

สมมติมีนักเตะสิ้นคิด ขอสารภาพออกสื่อว่าไม่ตั้งใจเล่นเพราะรู้สึกได้เงินน้อย ให้เท่าไหร่ก็เล่นเท่านั้น(ประจานตัวเอง)

เบื่อ ผจก.ทีมแผนกระจอกแพ้มากกว่าชนะ(ประจาน ผจก.ทีม) เพื่อนแมร่งก็บ่นทั้งวัน บางคนค่าจ้างแพงเล่นสองสลึง(ประจานเพื่อน)

เซ็งเจ้าของทีม ขี้งกตัดสวัสดิการเละเทะ (ประจานเจ้าของทีม) เชฟก็ทำอาหารส้นทรีน หมาไม่แดร๊ก(ประจานพนักงาน)

ทีมนี้จะได้อะไรจากการสารภาพอ่ะ?? สื่อนี่ได้แน่นอนขายข่าวสนุกสนาน นี่แค่นักบอลสิ้นคิดคนเดียวนะ ลองมีซักครึ่งทีม

คิดว่าพวกนี้มันจะกล้าทำอะไรแบบนี้หรอครับ

ขนาดแค่ตั้งใจเล่นยังทำไม่ได้
แล้วจะให้ออกมาสารภาพอะไรแบบนี้คงไม่กล้าทำหรอก