สาวๆอวดหุ่นกันเต็มที่ได้เลยคนับ สังคมมันเทรื่อมโทรมขนาดนี้ จะยอมให้คนอื่นตู้มกว่าเราได้ยังไง

นี่เลยเป็นเหตุผลที่ครึ่งปีจะลงอะไรทีเพราะไม่ชอบให้คนอื่นมารู้ชีวิตตัวเอง ถถถ

ถ้าสมัยแรกๆ นี่ไม่เลยนะ ไอจี เฟส ทวิต โพสกันธรรมชาติๆ ภาพเจ้าของแอคเคาท์น้อยกว่าภาพอื่นๆ อีก เรียกว่าตรงตามจุดประสงค์การสร้างแท้ๆ เชื่อมมนุษย์กับมนุษย์ ใสๆ มาก

เวลาผ่านไป...ทัศนคติเปลี่ยน มีเรื่องเงิน ภาพลักษณ์ และชื่อเสียงอีก ก็กลายอย่างที่เราเห็นกันนั่นแหละล่ะครับท่านผู้ชม ประดิษฐ์ไปหมด แต่ผมว่าคนที่โพสแบบธรรมชาติๆ ก็ยังมีอยู่เยอะแยะนะ แค่เราไม่เห็น

เคยลองคิดไหมครับว่าเส้นกั้นระหว่างอวดกับไม่อวด อยู่ตรงไหน

สมมุติ มีพ่อลูกที่ดูไม่มีอันจะกินแต่พ่อพาลูกมากิน KFC แล้วโพสลงโซเชี่ยล คนต่างพากันซาบซึ้งมองเป็นความโรแมนติค แต่ในอีกมุมสังคมเลเวลของ พ่อลูกคู่นั้น อาจจะโดนเพื่อนมองว่าไอพ่อลูกคู่นี้ ขี้อวดจัง

ไปเที่ยวต้องเที่ยวได้ไกลแต่ไหนถึงโดนมองว่าอวดกับไม่อวด
โพสของ มูลค่าสิ่งนั้นควรต้องเท่าไหร่ถึงมองว่าไม่อวด
โพสสัตว์เลี้ยง สัตว์ตัวนั้นต้องมูลค่าเท่าไหร่ ถึงมองว่าไม่อวด
ของกิน ต้องแค่ไหนถึงดูกว่ากินหรู หรือไม่หรู

เส้นกั้นมูลค่ามันควรต้องแค่ไหนนะถึงจะโดนมองว่าไม่อวด :))

ใช่ เป็นกันซะส่วนใหญ่

เมื่อก่อน ผมว่าไร้สาระนะ แต่พอถึงจุดนึง คนฉลาด จะใช้การอวดนี้ ในทางธุรกิจเยอะพอสมควร ถ้าคุณอวดแต่พอดีแบบแยบยลมันก็ได้ประโยชน์พอสมควรนะ

โลกของการอวด คือทุกโลกของสังคมมนุษย์ ไม่ผิดจากนี้แน่นอนครับ


ขนาดทำบุญ ยังอวดกันเลย จะเอาอะไรกับคนเรา

อวดหรือไม่อวดวัดตรงที่ รู้สึกดีเลยโฟส หรือ ได้โฟสถึงรู้สึกดี

IG นี่ต้องเปิด อีกแอคไว้สำหรับฟอลหญิงโดยเฉพาะ

ขึ้นมาหน้าแรกฟีดหลักนี่ ไปนั่งร้านกาแฟ ขึ้นรถไฟ โดนมองว่ากามจัด 5555 มีแต่นมเต็มไปหมด

เรามองว่าแล้วแต่คนคิดนะ ถ้าคนมองว่าอวดแสดงว่าเขาอิจฉาเรา แต่คนที่มองว่าสิ่งที่แชร์เป็นประโยชน์กับเขาก็มี

แต่ส่วนตัวลงไว้เพื่อบันทึกความทรงจำมากกว่า ไม่มานั่งคิดให้ปวดหัวอะว่าใครจะคิดยังไง

จริงๆแล้วโลกโซเชียลก็อาจเป็น1ในปัญหาของโรคซึมเศร้าก็ได้นะครับ
คนที่ไม่พึงพอใจในชีวิตตัวเอง พอเห็นอะไรที่คนอื่นหลายๆคนมีดีกว่าเราในด่านที่เป็นปมส่วนตัวของแต่ละคน
มันก็ทำให้เกิดการเปรียบเทียบ เกิดการน้อยใจในวาสนามากขึ้นรึเปล่า? นานเข้าก็สะสมไปเรื่อยๆ