ตอนนี้ก็มี high fructose corn syrup ที่ทำจากข้าวโพดแล้วนี่

หรืออีกอย่างถ้ากลัวไขมันพอกตับ เพราะมันมีแต่ฟรุคโตส ก็ยังมีพืชชนิดอื่นมากมายที่ใช้ผลิตกลูโคสได้

อันนี้ไปถาม chat gpt มานะ

เข้าใจแล้วค่ะ ถ้าหมายถึงวัตถุดิบอื่น ๆ ที่สามารถนำมาผลิตน้ำตาลนอกจากอ้อย ก็มีพืชหลากหลายชนิดที่สามารถสกัดน้ำตาล (โดยเฉพาะกลูโคสหรือซูโครส) ได้ โดยขึ้นอยู่กับชนิดของน้ำตาลและกระบวนการผลิตค่ะ ตัวอย่างวัตถุดิบที่ใช้แทนอ้อยมีดังนี้:


---

1. บีทรูทน้ำตาล (Sugar Beet)

บีทรูทน้ำตาลเป็นพืชหัวใต้ดินที่มีซูโครสสูง (ประมาณ 15–20%)

นิยมใช้ในยุโรปและอเมริกาเหนือสำหรับการผลิตน้ำตาล

กระบวนการผลิตคล้ายกับอ้อย โดยสกัดน้ำหวานออกจากหัวบีทรูทแล้วตกผลึกซูโครส



---

2. ข้าวโพด (Corn)

ข้าวโพดใช้ผลิตน้ำเชื่อมกลูโคส (Glucose Syrup) และน้ำตาลฟรุกโตสสูง (High Fructose Corn Syrup - HFCS)

ได้รับความนิยมในอุตสาหกรรมเครื่องดื่มและขนมขบเคี้ยว เพราะต้นทุนต่ำและหวานมาก



---

3. มันสำปะหลัง (Cassava)

มันสำปะหลังมีแป้งสูง (ประมาณ 70–80% ของหัวมัน)

แป้งจากมันสำปะหลังสามารถย่อยสลายให้เป็นกลูโคสหรือน้ำตาลชนิดอื่นได้ผ่านกระบวนการไฮโดรไลซิส

นิยมในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้



---

4. ข้าวฟ่าง (Sorghum)

น้ำจากลำต้นของข้าวฟ่างสามารถนำมาสกัดซูโครสได้ เช่นเดียวกับอ้อย

นิยมในประเทศที่มีสภาพแห้งแล้ง เช่น อินเดียและแอฟริกา



---

5. ต้นเมเปิ้ล (Maple)

น้ำเลี้ยงจากต้นเมเปิ้ลสามารถใช้ผลิตน้ำเชื่อมเมเปิ้ล (Maple Syrup) ซึ่งมีความหวานจากซูโครสและกลูโคส

นิยมในประเทศเขตหนาว เช่น แคนาดาและสหรัฐอเมริกา



---

6. ตาลโตนด (Palmyra Palm หรือ Toddy Palm)

น้ำตาลโตนด (Palm Sugar) สกัดจากน้ำหวานในช่อดอกของต้นตาล

ให้รสหวานและกลิ่นหอมเฉพาะตัว นิยมใช้ในอาหารไทยและอินโดนีเซีย



---

7. มะพร้าว (Coconut)

น้ำตาลมะพร้าวสกัดจากน้ำหวานในช่อดอกมะพร้าว

นิยมในอาหารและขนมหวานแบบเอเชีย



---

8. หญ้าหวาน (Stevia)

สารให้ความหวานที่ได้จากใบหญ้าหวาน (Stevia rebaudiana) ซึ่งไม่มีแคลอรี

ไม่ใช่น้ำตาลแท้ แต่ให้ความหวานสูงกว่าน้ำตาล 200–300 เท่า



---

9. ต้นอะกาเว (Agave)

น้ำเลี้ยงจากต้นอะกาเว (Agave) ใช้ทำ Agave Syrup ซึ่งมีฟรุกโตสและกลูโคสสูง

นิยมในอุตสาหกรรมอาหารเพื่อสุขภาพ



---

สรุป

พืชเหล่านี้สามารถใช้ผลิตน้ำตาลหรือสารให้ความหวานได้ โดยขึ้นอยู่กับทรัพยากรในพื้นที่และลักษณะของน้ำตาลที่ต้องการ เช่น ซูโครสจากบีทรูท น้ำตาลมะพร้าว หรือน้ำเชื่อมจากข้าวโพด หากคุณสนใจรายละเอียดกระบวนการผลิตของพืชชนิดใดเพิ่มเติม บอกได้เลยนะคะ!

เข้าใจแล้วค่ะ! ถ้าคุณกังวลเรื่องการเผาอ้อยที่สร้างมลภาวะและมองหาพืชชนิดอื่นที่สามารถใช้ผลิตน้ำตาลได้โดยลดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม มีพืชบางชนิดที่น่าสนใจและเป็นทางเลือกที่ยั่งยืนมากขึ้น:


---

1. บีทรูทน้ำตาล (Sugar Beet)

ข้อดี:

ไม่ต้องเผาหรือเผาเพียงเล็กน้อยในกระบวนการปลูก

ใช้น้ำน้อยกว่าการปลูกอ้อย

ผลผลิตสูงในเขตหนาวหรืออากาศเย็น


ข้อเสีย:

อาจไม่เหมาะสมสำหรับพื้นที่เขตร้อน




---

2. ข้าวโพด (Corn)

ข้อดี:

ใช้เป็นวัตถุดิบผลิตน้ำตาลกลูโคสและน้ำตาลฟรุกโตสโดยไม่ต้องเผา

เป็นพืชที่ปลูกในหลายพื้นที่ได้ง่าย

สามารถใช้ส่วนเหลือจากการปลูก เช่น ใบและเปลือก ไปผลิตพลังงานชีวมวล


ข้อเสีย:

ต้องการปุ๋ยและน้ำในปริมาณปานกลางถึงมาก




---

3. มันสำปะหลัง (Cassava)

ข้อดี:

ปลูกง่ายในดินทรายและพื้นที่ที่ขาดน้ำ

ใช้หัวมันผลิตแป้งเพื่อเปลี่ยนเป็นน้ำตาลกลูโคส

ไม่ต้องเผาหรือใช้งานหนักในกระบวนการปลูก


ข้อเสีย:

ให้ผลผลิตน้ำตาลต่ำกว่าอ้อยและข้าวโพด




---

4. ตาลโตนด (Palmyra Palm)

ข้อดี:

ใช้ช่อดอกในการผลิตน้ำตาลโตนด โดยไม่ต้องทำลายต้น

เป็นพืชที่ช่วยรักษาสมดุลระบบนิเวศ เช่น ป้องกันดินพังทลาย


ข้อเสีย:

ต้องใช้แรงงานคนในการเก็บน้ำหวาน




---

5. มะพร้าว (Coconut)

ข้อดี:

ใช้ช่อดอกมะพร้าวทำเป็นน้ำตาลมะพร้าว

ไม่ต้องเผาในกระบวนการปลูก

มีส่วนเหลือที่ใช้ทำผลิตภัณฑ์อื่น เช่น เปลือกมะพร้าว


ข้อเสีย:

ผลผลิตน้ำตาลต่อช่อดอกต่ำ




---

6. หญ้าหวาน (Stevia)

ข้อดี:

เป็นพืชให้ความหวานที่ไม่ต้องการกระบวนการแปรรูปซับซ้อน

ใช้น้ำน้อยและเป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม

ไม่มีการเผาหรือสร้างมลภาวะ


ข้อเสีย:

ไม่เหมาะสำหรับการทดแทนน้ำตาลในกระบวนการผลิตอาหารทุกชนิด




---

7. ข้าวฟ่าง (Sorghum)

ข้อดี:

ปลูกง่ายในพื้นที่แห้งแล้งและไม่ต้องการน้ำมาก

ลำต้นข้าวฟ่างสามารถสกัดน้ำหวานสำหรับทำเป็นน้ำตาล

ส่วนที่เหลือสามารถใช้เป็นอาหารสัตว์หรือพลังงานชีวมวล


ข้อเสีย:

น้ำตาลที่สกัดได้น้อยกว่าอ้อย




---

สรุป:

หากคุณต้องการลดมลภาวะและปลูกพืชที่ยั่งยืน:

ตาลโตนด และ มะพร้าว เป็นตัวเลือกที่ดีในพื้นที่เขตร้อน

ข้าวฟ่าง เหมาะสำหรับพื้นที่แห้งแล้งและต้องการลดการใช้น้ำ

มันสำปะหลัง เป็นพืชอเนกประสงค์ที่ไม่ต้องการการเผา


คุณสนใจพืชชนิดใด หรืออยากได้ข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับวิธีการปลูกหรือแปรรูปวัตถุดิบเหล่านี้ไหมคะ?

ผมว่าน้ำตาลจากข้าวโพดและมันสำปะหลังก็น่าสนใจนะ

ต้นทุนสูงกว่าอ้อยทั้งนั้น แถมพื้นที่ใช้ปลูกอ้อยคุ้มสุด

อ้อยก็ไม่ต้องเผานะ

มันสูงในกระบวนการสกัดกลูโคสจากแป้งด้วย

แต่อย่าลืมว่าตอนนี้มันสำปะหลังจากอินโดก็ทะลักเข้าไทยเยอะนะ ผมว่าถ้ามีเทคโนโลยีสูงดีๆสักวันอาจจะหาจุดคุ้มทุนได้

ก็ต้องวัดว่าระหว่างอ้อยไม่เผา กับหาแหล่งอื่น อะไรเป็นอนาคต

บ้านเราข้าวโพดก็เผา มันสำปะหลังปลูกยากกว่าอ้อยน้ำมากเน่าตายง่าย

เออ ก็จริงเรื่องน้ำมาก เพราะภาคกลางจะมีฤดูน้ำหลาก

ว่าแต่อ้อยก็ถ้าน้ำท่วมมันก็ตายนี่

ส่วนข้าวโพด เท่าที่รู้ก็คือต้นและใบมันสามารถนำไปทำอาหารสัตว์ได้ การเผามันก็น้อยกว่า ส่วนใหญ่เผาหญ้าเอาแร่ธาตุ

อ้อยเป็นพืชทนแล้ง ส่วนตาลโตนดเป็นน้ำตาลที่เก็บไว้นานไม่ได้ครับ แถมทุกวันนี้หาคนปีนขึ้นไปเก็บยากมากแล้ว แม้จะมีเทคโนโลยีอย่างรถคล้ายกระเช้าแต่ไม่คุ้ม

อ้อย 1 ไร่ สามารถให้ผลผลิตได้มากกว่า ตาลโตนด มะพร้าว มันสำปะหลัง ครับ

ปลูกอ้อยมีโรงงานน้ำตาลอุดหนุน ต่างจาก มัน มะพร้าว ตาลโตนด ครับ

การจะให้ธุรกิจอ้อยตายได้นั้น ก็คือเลิกกินของหวานครับ แต่คนที่ใช้พลังงานด่วน หรือคนใช้แรงงานด้านร่างกาย ต้องใช้น้ำตาลครับ อย่างเช่น เครื่องชูกำลัง เครื่องดื่มเกลือแร่ ต้องใช้น้ำตาลเป็นส่วนประกอบ ไปที่น้ำอัดลม กาแฟ น้ำชาในขวดแบบ อิชิตัน โออิชิ ไปภาคครัวเรือนคือ ร้านอาหาร เค้ก ขนมหวาน เครื่องดืมกาแฟ ชา โอเลี้ยง สตาร์บัค ฯลฯ ร่างกายคนเราต้องมีน้ำตาลนี้ละ ไม่มีไม่ได้ มนุษย์ขาดน้ำตาลไม่ได้เช่นกัน ไม่งั้นจะมีปัญหาต่อสุขภาพอีก ทำได้อย่างมากคือลดบริโภคน้ำตาลไม่ให้สุขภาพมีปัญหา

น้ำตาลอ้อย มะพร้าว ตาลโตนด ก็ใช้ในการทำอาหาร ขนม ต่างชนิดเหมือนกัน

สั้น ๆ คำเดียว

ตัวเลือกที่ให้มา ไม่คุ้มทุน และไม่ตอบโจทย์ทางธุรกิจ

จริงๆ อ้อยก็ไม่จำเป็นต้องเผานะครับ แค่ต้นทุนจะสูงขึ้น ก็จะทำให้ราคาน้ำตาลแพงขึ้น

อ้อยทนดินอิ่มน้ำมากกว่าครับ ส่วนมันถ้าเจอฝนตกชุกดินอมน้ำต้นจะเหลืองรากจะเน่าทันทีเลย อ้อยน้ำท่วมไม่เยอะลดเร็วก็ไม่ตาย

นั่นน่ะสิ ต้นทุนก็เป็นสิ่งสำคัญสินะ

เริ่มจากตัวเองก่อนเลยครับ


ของกินอาหารที่ไม่มีน้ำตาลจากอ้อยได้มั้ย สัก 1 ปี ทำได้มั้ย


แล้วค่อยมาบอกว่า อ้อยจำเป็นมั้ย

ไม่คุ้มครับ พืชให้ความหวาน อ้อยคือที่สุดแล้ว