ซื้อโอกาสหนีความซวย ยิาง ตจว รถเก่าๆแมร่งเยอะ ขับกันโง่ๆด้วย คนแก่ตาไม่ดีแมร่งก็ดันทุรังขับ แช่ขวาบ้าง ขับกินเลนบ้าง
ดังนั้น โอกาสซวยจะมาเมื่อไหร่ไม่รุ้ อย่างน้อยเมื่อเกิดขึ้นก็ยังเหมือนล้มบนฟูก

ผมชนหนัก เคลมขายซาก ครอบคลุมจนได้เล่ม เหลือมานิดหน่อย

ถ้าไม่มีประกันผ่อนกุญแจเล่นแหง

เวลามีเรื่อง เอาไว้มาเถียงกับคู่กรณีแทนเราครับ

สองปีนี้ได้ใช้ประกันตลอดเพราะมีคนขับมาชนรถผม โคตรซวย

ตัวเองขับมาสิบกว่าปีแทบไม่ได้ชนใครเลย แต่ก็ต้องทำไว้ เพราะแบบนี้แหละ

ผมกลัวไปชนคนอื่นมากกว่า

* ถ้าทุกคนมีวินัย มีสติและรักษากฎในการใช้ถนนร่วมกันนะ ประกันไม่มีบนโลกนี้จริงๆ

ผมอ่ะไม่ห่วงตัวเองหรอก แต่กลังคนอื่นเนี่ยแหละ แล้วทีนี้เจอดีก็ดีไปเจอกากกอยมานี่ภาระล้วนๆ

ทำตัว 2+ ก็ได้ไม่เเพงมาก
เเต่จำเป็นสุดๆ เวลามีปัญหา
เราไม่ต้องพูด คุยกับประกันเอาจบ
ประกันมันจะสู้เเทนเราสุดชีวิต เพราะมันก็ไม่อยากเสียผลประโยชน์

ในบรรดาประกัน ผมว่าประกันรถยนต์นี่สมเหตุสมผลสุดละ

ชั้น 1 ไปชนเองก็เคลมได้ บาดเจ็บหรือเสียชีวิตก็จ่าย ถ้ามีคู่กรณีก็เรียกตัวแทนมาเคลียร์ แล้วโอกาสได้ใช้มันสูงด้วย
รถผม 15 ปี ยังต่อชั้น 1 ได้ก็ทำไป เอาไปเฉี่ยวนู่นนี่บ่อย บางทีก็ได้รอยมายังไงก็ไม่รู้ ได้เคลมทุกปี

อุบัติเหตุมันไม่เลือกเวลา ไม่เลือกสถานที่ ไม่เลือกคนอ่ะซิครับ ต่อให้เราขับขี่แบบระวังเต็มที่แต่ก็ใช่ว่ารถคนอื่นๆจะทำแบบเราทั้งหมด ความเสี่ยงย่อมก่อนขึ้นได้เสมอ

ผมคิดว่าเป็นสิ่งที่ควรจะมีทุกคนอะ

รถยนต์ ทำชั้น 1 แต่ไม่เคยเคลม ถึงแม้จะเคยเบียดเสา ก็ปล่อยไว้อย่างนั้น รถใช้งาน
มอไซค์ ทำ 2+ เพราะใช้ขี่ไปทำงานทุกวัน ไปกลับ 50 โล
มอไซค์อีกคัน ขี่แค่ไปซื้อข้าวไม่เกิน 2 โล คันนี้ไม่ได้ทำ เนื่องจากรถเก่าแล้วด้วย (รถปี 2009)
ส่วนชีวิตก็ทำ สุขภาพก็ทำ โรคร้ายแรงก็ทำ ปีๆนึงหมดค่าประกันหลักแสน