เสียดาย ไม่เอาภาพ ขิงขึ้นด้วยจะเห็นภาพ ชัดกว่านี้

ได้อนาคตใหม่ ก้าวไกล ประชาชน

ได้รู้ว่า "นักการเมือง"​ พร้อม "ทรยศ" ได้ทุกอย่าง เพื่อรักษาอำนาจของตัวเองและครอบครัว

และนั่นก็คุ้มค่าพอแล้วว่า ไม่ควรมีใครต้องออกไปประท้วงหรือทำเพื่ออุดมการณ์อะไรเพื่อให้นักการเมืองเข้าสู่อำนาจอีก

ผมอาจจะยังขอละ นักการเมืองของ "พรรคประชาชน" เอาไว้หน่อย แต่ก็ไม่คิดจะคาดหวังอะไรแล้วในเชิงอุดมการณ์เพราะท้ายที่สุด การเมืองคือเรื่องผลประโยชน์

ดังนั้นเราในฐานะเบี้ยก็ไม่จำเป็นต้องพาตัวไปอยู่ในเกมกระดานที่ต้องเอาไปแลกเพื่อให้เกมเดินต่อไป

จากใจผู้ทีเคยผ่านประสบการณ์ตรงการล้อมปราบเสื้อแดง เม.ย. - พ.ค. ปี 2553

ป.ล. ที่บอกประสบการณ์ตัวเองก็เพื่อให้เข้าใจว่า ทำไมผมถึงคิดแบบนี้นะครับทุกท่าน

คนไทย ได้สถาบันที่มั่นคงครับกราบไว้ ได้อีกหลาย10ปี

ตอนนั้นขบวนการหรือแนวความคิดล้มเจ้า แทบจะถึงจุดอันตรายที่สุดของสถาบันแล้ว(เหมือนกับตอนนี้ที่ทุกคนกีดกันก้าวไกลไม่ให้เป็นรัฐบาล แต่ตอนนั้นเพื่อไทยเป็นรัฐบาล)

คนรักเจ้าเป็น ฝั่งที่ได้ผลประโยชน์จากเรื่องนี้มากที่สุด

พอทักษิณสลับขั้วนี้เกมพลิกทั้งกระดาน

เรื่องนี้น่าขุดเป็นกระแสมากกว่าเรื่อง ได้กัน กินกัน แตกกัน ในวันที่ผ่านมาเยอะเลยครับ

เหมือนดูหนังการเมืองเรื่องนึง

สอนให้ได้รู้ว่าคนเรามันรักตัวบุคคลมากกว่าอุดมการณ์

11ปีผ่านไป ได้ สลิ่มเหลือง กับ สีแดงมาผสมพันธุ์กัน ได้ยังไงก็ไม่รู้

แต่ก็ยังมีคนเชียร์อยู่แปลกมั๊ยหล่ะ

ได้พรรคส้มครับ ยังไงคงหนีไม่พ้นโดนแซวเรื่องเวลาอยู่ข้างเรา แต่ผมเชื่อว่าเวลาอยู่ข้างเราจริงๆ

ได้ลุงโทนี่กลับมา

ไม่เคารพกติกากันก็งี้แหละ
แทนที่จะไปวัดการตามผลการเลือกตั้ง

มันก็เวลาอยู่ข้างเราจริงๆนั่นแหละ

ทุกอย่างมันเสื่อมมันเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา

เวลาสลิ่มเหลืองแดงมาแซวผมตอกกลับทุกรอบว่า

ตอนนี่มีกี่%ที่ยืนในโรงหนัง

เด็กที่เกิดมาใหม่มีใครอินกับR9บ้าง?

ทักกี้ยังต้องยอมไปผสมพันธุ์สลิ่มเพื่อไม่ให้ก้าวไกลได้เป็นรัฐบาล

และอีกมากมายที่ทำให้เห็นแล้วว่า

“เวลาอยู่ข้างเรา”

ได้ทักษินกลับมาเหมือนเดิม แค่ลูกบริหาร

ไม่ว่าจะรัฐบาลไหน ยุคไหนก็ตาม
มันก็มีคอรัปชั่นทั้งนั้น แต่จะมากหรือน้อยก็ว่ากันไป
อยู่ที่ว่าใครจะทำให้เจริญได้มากกว่ากัน
และเจริญแบบยั่งยืนด้วยนะ
เจริญนี่หมายถึงการพัฒนา

ในตอนนั้นทุกคนยอมสละการพัฒนา
เพื่อหวังว่าได้คอรัปชั่นน้อยลง
เพราะจะได้ข้าราชการมาบริหารประเทศ

ผมจำคนรอบตัวผมได้หมด
ว่าใครออกมา call out กันบ้าง

ทุกวันนี้ก็ด่าคนที่ไล่ไปเหมือนเดิม
แต่ไม่ด่าคนที่มาทำให้เราไม่ไปไหน 10 ปี
บ่นแค่ว่าของแพงเฉยๆ

คนเรานี่ก็แปลกชอบอยู่แบบแร้นแค้น อยู่ลำบากกว่าเดิม
มากกว่าอยู่แบบชีวิตสุขสบายขึ้น

เพราะมองแค่ว่าจะไม่ยอมให้ใครมาเอาเปรียบ แค่นั้นเอง

ซึ่งประเด็นนี้เอามาปลุกปั่นง่ายมากเลย
เรื่องการที่มีคนมาทำแล้วเหมือนเราถูกเอาเปรียบ เสียเปรียบ
ประเทศมันถึงไม่พัฒนาไปไหน

เพราะเราไม่ได้ตั้งเป้าว่าเราจะต้องพัฒนา
กลับให้ความสำคัญเรื่องโดนเอาเปรียบมาก่อน


ไม่ว่าจะเป็นเรื่องรถไฟฟ้าความเร็วสูง
(เราจะต้องไม่เสียเปรียบ)

แจกเงินหมื่น เงินดิจิตอล
(อะไรคือการพัฒนาจากนโยบายนี้ นอกจากเราได้เปรียบเพราะได้เงิน)

ได้ความฉิบหายให้ประเทศจนทุกวันนี้