จริงจ้า

ถ้าคุณคิดว่ามันไม่จริง มันก็ไม่จริงสำหรับคุณครับ
ไม่มีประโยชน์อะไรที่พวกเราจะต้องโน้มน้าว

เปลี่ยนได้ ยิ่งตัวอย่างที่เล่ามาโคตรเปลี่ยนเลย มันจะถึงขั้นสำเร็จมั้ยไม่รู้แต่มันดีขึ้นกว่าตอนทำแบบเดิมแน่ๆอะ มันตรงข้ามกับคำว่า คิดแบบเดิม ทำแบบเดิม ก็ได้ผลแบบเดิม

คนเราถ้ามันจมอยู่กับอะไรเดิมๆ คิดได้ก็เปลี่ยนได้แล้วครับ (แต่ต้องทำด้วยนะ)

อย่างชีวิตผม ถ้าคิดอยู่เดิมๆก็ได้นะ งานก็ดีแล้ว แค่ไม่ชอบงานเฉยๆ แต่ถ้าไม่คิดอะไรก็ทำได้ ไปทำสิ่งที่ชอบนอกเวลาเอา ถ้าผมคิดยอมๆก็จบไปแล้ว ผมก็เปลี่ยนความคิด ทำไมเราต้องเอาเวลา 8 ชั่วโมงต่อวันไปทำสิ่งที่ไม่ชอบ ถ้าเราคิดว่าเราเปลี่ยนได้ เราก็หาสิ่งที่ทำแล้วมีความสุขไปเลย ไม่ต้องมาทน

คุณต้องระบุมาตรฐานของคุณที่กำหนดไว้ว่าแบบนี้ = ความสำเร็จ มันประกอบไปด้วยสิ่งใดบ้างก่อนที่จะตั้งคำถามว่าคิดได้ตอนอายุ 35 ปีจะทันหรือเปล่า

เปลี่ยนจากขี้ยา มาเป็นคนปกติ

เอาตัวผมเลยละกัน ผมก็ไม่ได้มีมรดกอะไรจากทางบ้านนะ เป็นคนสำมะเรเทเมาแบบคุณว่าอ่ะ ตั้งแต่อายุ 16-36 ดื่มเหล้าวันธรรมดายัน ตี 1-2 ศ ส นี่มีโต้รุ่ง ดื่มสัปดาห์ละ 4-5 วัน แล้วยิ่งตอนทำงานมีเงินนี่ติดเที่ยวหนักเลย ไปคาราโอเกะ บ่อยมากๆ เวลาติดเด็กคนไหน ก็จะไปติดๆ เกือบทุกวัน จนกว่าจะจีบได้ พอเบื่อก็เปลี่ยนที่หาคนใหม่ วนๆไป มีเรื่องผู้หญิงเยอะแยะมากมาย

ก่อนนี้ทำงานประจำมาตลอด เปลี่ยนงานบ่อย 1-2 ปีเปลี่ยนละ แต่จะเลือกทำแต่บริษัทใหญ่ๆ ส่วนมากมหาชนทั้งนั้น วินัยการทำงานก็แย่มาก สายตลอดวันไหนไปทันตอกบัตรนี่คือฮือฮากันทั้งบริษัท แต่ผมทำสายงานขายเป็นหลัก ทำยอดได้ตามเป้าตลอด และผมจะดูลูกค้ากลุ่ม modern trade ซึ่งสมัยนั้นคนที่ทำงานส่วนนี้เป็นยังมีไม่มาก รายได้และหน้าที่การงานเลยพุ่งสวนทางกับการประพฤติตัว ผมขึ้นตำแหน่ง ผจก ตั้งแต่อายุ 27 แล้วก็อยู่ที่ตำแหน่งนี้ตลอดไม่ว่าจะไปบริษัทไหน

รายได้แตะ 100k ตอนอายุ 28-29 เมื่อ 15 ปีก่อน ถือว่าสูงนะ แต่ไม่เคยมีเงินเก็บเลย เพราะการใช้ชีวิตแบบที่ว่านี่แหละ แต่ข้อดีผมคือไม่ชอบเป็นหนี้เกินตัว พวกหนี้บ้านหนี้รถ นี่ต้องเคลียร์ก่อน บัตรเครดิตก็ใช้เท่าที่จ่ายไหวอ่ะ จุดเปลี่ยนคือตอนอายุ 36 แฟนท้อง เลยตัดสินใจเลิกหักดิบเลิกหมดทุกอย่างเลย ไม่ปาร์ตี้ ไม่ดื่ม เลิกบุหรี่ ผู้หญิงเลิกหมด ตั้งใจบริหารเงิน ลงทุนทำธุรกิจ จนตอนนี้ไม่ได้ทำงานประจำแล้ว

ตั้งแต่ตัดสินใจเปลี่ยนแปลงตัวเอง 7-8 ปี ที่ผ่านมาถือว่าชีวิตเปลี่ยนไปมากเลย เริ่มมีเงินเก็บกับเค้าละ มีทรัพย์สินเป็นอสังหาคอนโด 2ห้องนอน บ้านเดี่ยวตามแผนก็อีก 2ปีผ่อนหมดละ มีที่ดินที่ซื้อไว้เผื่อขยายธุรกิจ มีรถ 3 คัน ลูกก็เรียนโรงเรียนดีๆ แพงๆ มีเวลาว่างให้ครอบครัวเยอะมาก ออกทริปเที่ยวกันเกือบทุกสัปดาห์

ผมว่าไม่มีคำว่าสายหรอกครับที่จะเปลี่ยนแปงตัวเอง ต่อให้ไม่ได้ประสบความสำเร็จอะไรมากมาย แต่การตัดขาดจากสิ่งไม่ดี ยังไงมันก็ส่งผลดีกับตัวเองแน่นอน

นิยามคำว่าสำเร็จมาก่อนครับ ถ้าเอาเงินเป็นที่ตั้งก็ตามนั้น

ถ้าเอาความสำเร็จไปเทียบกับคนอื่น เริ่มต้นมาก็ผิดแล้ว จากสถานการณ์ที่ท่านเล่ามา เขาก็พูดถูกแล้วครับ

จากคนขี้เหล้าไปวันๆ คิดได้เลิกเหล้า + หางานทำ >> เปลี่ยนเป็นคนที่ดีกว่าเดิม สุขภาพที่ดีกว่าเดิม ระเบียบชีวิตที่ดีกว่าเดิม ต้องนอนเป็นระบบขึ้นเพราะสู่ระบบ routine ที่ทำงาน หางานทำได้ก็มีเงินเดือน-มีชีวิตที่ดีขึ้น

แบบนี้ก็เรียกชีวิตดีขึ้นแล้วนะครับ อย่าไปเอาความสำเร็จทางเงินหรือการงานเป็นที่ตั้ง อันนั้นจะดีขึ้นไปขนาดนั้นได้ไหมมันอยู่ที่ลิมิต-ความสามารถของแต่ละคน

ส่วนคนที่มีฐานะที่ดีมาก่อนอยู่แล้วก็ไม่ควรไปเทียบกับเขา บางคนเขามีธุรกิจที่บ้านรองรับ หรือ จะมีที่ดินรองรับ ก็ถือเป็นความโชคดีของแต่ละคน ..

ชีวิตจะดีขึ้นได้อันดับแรกเริ่มจากมายด์เซ็ต อันดับแรกต้องเลิกเอาตัวเราไปเทียบกับคนอื่น แล้วโฟกัสที่ตัวเองให้ดีที่สุดก็พอครับ

พอ 30 กว่าขึ้นไปผมค้นพบว่ามันมีอะไรที่มากกว่าแค่มีเงินเยอะ (ใช่แล้ว ยังไงเงินก็เป็นปัจจัยยังชีพที่สำคัญที่สุดต่อการดำรงชีวิต) แต่เห็นทุกวันนี้เพื่อนฝูงบางคนแขนข้างซ้ายอ่อนแรงแบบไม่ทราบสาเหตุ, บางคนไทรอยด์เป็นพิษ, เพื่อนหลายคนเป็นมะเร็ง (ตอนนี้เป็นกันเยอะมาก) และ มีเพื่อนที่เป็นเพิ่งเสียชีวิตไป

พอเห็นแบบนี้ เห็นบางคนอาจอยู่แบบไม่รวยมากแต่มีสุขภาพดี ไม่เจ็บป่วยออดแอด, ได้กินของอร่อยที่อยากกิน แบบนี้ก็เรียกว่าชีวิตดีแล้วนะผมว่า

ต้นทุนชีวตแต่ละคนไม่เท่ากันอันนี้ถูกต้องครับ บ้างคนพยายามนิดเดียวก๋ประสบความสำเร็จ บ้างคนต้องพยายามมากกว่าคนทั่วไปอันนี้จริง ส่วนคิดได้ชีวิตเปลี่ยนอันนี้จริงๆครับ อยู่ที่ใครจะคิดได้ไวกว่ากัน แค่เปลี่ยนจากแย่มากปกติก็ถือว่าเปลี่ยนแล้วอยู่ที่คุณตั้งเป้าหมายแบบไหน

จะว่าในไฮไลท์ไม่จริงก็คงไม่ใช่ทั้งหมด
เพราะประสบความสำเร็จโดยพยายามนิดหน่อย แค่เกิดเป็นลูกถูกคน
ผมก็พอนึกออกอยู่นะ แต่ไม่กล้าพูด

ผมก็อายุ 35 ครับ แล้วก่อนหน้านี้ก็เอาชีวิตรอดไปวันๆ หลังๆผมเล่นตต.บังคับตัวเองหยุดทุกครั้งที่เจอคลิปแรงบันดาลใจ, วิธีสร้างความมั่นคง ดูจนตอนนี้ผมมีแผนจะเกษียณในอายุ 45 และจะมีเงินใช้เท่ากับที่หาได้ตอนนี้แบบไม่ทำงานจนตาย

เราต้องพาตัวเองไปอยู่ในสังคมที่สร้างแรงบันดาลใจให้อะครับ มันจะค่อยๆเปลี่ยนเราเองแบบที่เราคาดไม่ถึงเลย

เอางี้ครับ

ถ้าอยากลองรู้จักตัวเอง ลองเทรดสินทรัพย์อะไรซะอย่าง

แล้วจะมันจะมีจุด Turning point อะไรบางอย่าง ซึ่งมันดันได้ข้อคิดในชีวิตอะครับ

อย่างเช่นเรื่องถ้าเราทำอะไรเล็กๆน้อยๆ แล้วมันประสบความสำเร็จเล็กๆ วันละนิดๆหน่อย เราก็เป็นคนที่ดีกว่าเมื่อวานแล้วละครับ

อย่างเรื่องแค่เลิกเหล้าได้ ผมว่ามันจะมี Chain reaction ทำให้ชีวิตดีขึ้นเรื่อยๆ จนเป็นแบบ Exponential เลยนะครับ แค่การกระทำเล็กๆ

ลองคิดดูดิครับ ยกตัวอย่างเช่น

เลิกเหล้าได้ (แบบจากติดเหล้า) -> ประหยัดเงินขึ้น -> มีเงินเก็บ -> เริ่มคิดอะไรบางอย่างที่พัฒนาตัวเอง -> เริ่มลงทุน -> เจ๊งช่วงแรกๆ -> เรียนรู้จากความผิดพลาด -> เทรดได้ระบบ -> Money management เป็น -> เริ่มอยู่ตัว ไปเรื่อยๆ เป็นแบบกราฟ Exponential

ผมว่า อายุช่วง 30 ผมว่ายังคิดอะไรยังทันอยู่ และมันก็เป็นช่วงที่หาตัวเองด้วยนะครับ เพื่อนผมอายุประมาณนี้ ก็พึ่งริเริ่มทำอะไรบางอย่าง จากการแค่เริ่มลงมือทำ มันก็ประสบความสำเร็จแล้วละครับ


บางที จุดเริ่มต้นง่ายๆ ปลายทางอาจจะเจอความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่นะครับ

ลองอ่านหนังสืออย่าง Atomic Habits ดูครับ

จริง แค่คนติดยาเป็นคนขยันทำงานแค่นี้ก็ถือว่าเปลี่ยนเยอะแล้ว ส่วนจะประสบความสำเร็จไหมอันนี้ยากแต่อย่างน้อยก็เห็นโอกาสนะ

หลายคนก็มาได้ดีตอนแก่ซะเยอะนะ อยู่ที่จังหวะชีวิตด้วย ยิ่งสมัยนี้มีโซเชียลไปออกคลิปใครจนเป็นกระแสจากโนเนมก็ดังในข้ามคืนได้

เป็นไปได้สิท่านยกตัวอย่างที่แย่กว่านี้ก็คนที่ติดคุกแล้วติดคุกอีกทุกวันนี้ออกมาเล่าเรืองในคุกมีหน้ามีตาในสังคมมีFCก็มีให้เห็นแล้ว

งงว่าจะไปสนใจชีวิตคนอื่นทำไม ใครจะเกิดมารวยอะไรก็เรื่องเขาสิ พ้อยคือคิดได้แล้วชีวิตเราดีขึ้นไหมไม่ใช่เหรอ

จากขี้เหล้ามาเป็นคนทำงานเลิกเหล้า ชีวิตตัวเองดีขึ้นไหมล่ะแค่นั้นเอง เอาตัวเองในอดีตมาเทียบกับปัจจุบัน ไปเทียบกับคนอื่นทำไม