เข้าใจได้ครับ
เคยผ่านมาแล้ว เลิกไปแล้ว ชีวิตโล่งมาก ไ
ม่ต้องกังวลกับการรับสาย คุยโทรศัพที่พร้อมจะโทรมาทุกเมื่อ ตอนตัวเองว่าง พร้อมคำถามแบบที่ท่านโดน
ละไม่สนว่าผมจะทำงานอยู่หรือไม่ ผมโคตรเสียประสาทในการทำงาน

แถมไม่สน 4 สน 8 ใดๆ

อันนี้ถ้าเป็นผมนะ

แฟน : "เพิ่งจะมาคิดถึง ตอนนี้อะหรอ"

ผม : อือ งั้นแค่นี้แหละ ขี้เกียจคุยละ

จากนั้นก็ จะคุยก็คุย ไม่คุยก็รอเวลาเลิก จบ

โอ้โห หนักนะเนี่ย ดูเหมือนจะไม่ได้มองหาสิ่งเดียวกันอยู่

เอาเป็นว่า เป็นกำลังใจให้นะครับ

คนก่อนๆหนักกว่านี้เยอะครับ

ไม่ใช่แค่ผญ ผมเองก็ด้วย ค่อยๆนิ่งขึ้นตามอายุ

แฟนคนปปัจจุบันเวลานอยด์ไร้เหตุผลมากๆผมนี่อึบแล้วฮึบอีกเวลาปกติก็ดีมากๆ พอพูดด้วยเหตุผลไม่ได้มันก็ไม่รู้จะทำไงแล้วผมแกล้งบ้านอนหลับแม่มสองวันเลยวันนี้โทรมาบอกหายแล้วปกติดีแล้ว สรุปกุคบกับคนปกติป่าววะเนี่ย

ผมแนะนำให้จับเข่าคุยกันดีๆ เพราะเรื่องนี้มองได้สองมุม

1.คุณอาจมีประสบการณ์แย่ๆกับเรื่องพวกนี้มาก่อน ทำให้พอมาเจออะไรคล้ายๆกัน สมองคุณตั้งธงในใจไปก่อนแล้วว่ามันแย่แน่ๆ อันนี้ต้องพยายามปรับที่คุณไปด้วยกัน

2.แฟนคุณเขาอาจไม่ได้คิดอะไร เพียงแต่วิธีการพูดและการแสดงออกมันเป็น trigger ที่คุณไม่ชอบโดยไม่รู้ตัว ก็ลองคุยกันดูว่าพยายามปรับวิธีการพูดอะไรแบบนี้ได้มั้ย

ถ้าสุดท้ายพยายามปรับแล้วทั้งคู่มันยังหาจุดที่ลงตัวไม่ได้ก็คงต้องแยกย้ายครับ