คนในอยากออก คนนอกอยากเข้า คำนี้ไม่เกินจริงครับ

คำตอบอยู่ในคำถาม

ผมว่าหาได้สบายนะ แค่อย่าเร่งรีบ เดี๋ยวก็มีคนดีๆเข้ามา

เป็นผมไปแลกเป็น usd ก่อนเลย เงินเย็นคงลงไปเรื่อยๆ ดูจากลักษณะเศรษฐกิจญี่ปุ่นแล้ว

แลกเป็น USD ควรแลกเป็นเงินสดถือไว้ หรือฝากเงินใน บัญชีธนาคารที่เป็น บัญชี USD ครับ

ถ้าเขาเข้ามาเพราะเงิน แล้วเขาดีกับเรา เป็นผมไม่ติดนะ ดูแลเราดี ทำหน้าที่ภรรยาได้ดีทุกอย่าง อายุ 45 มันเริ่มบั้นปลายละ ถ้าเขามอบความสุขให้เราได้ เราก็มอบเงินให้เขาได้ ถือว่าแลกกัน

ปล.ผมมีเพื่อนคนนึงที่รวยมากเอาเด็กนั่งดริ้งมาเป็นเมีย แล้วเขาทำหน้าที่เมียได้ดีมาก จนเปลี่ยนความคิดผมได้เลย

หา แต่คงไม่ใช่คำว่าตามหา น่าจะเป็นคำว่ายังคงเปิดรับมากกว่า
ส่วนตัวคงไม่ไปไล่ตามใคร ไปปัดทินเดอร์หา ก็คงใช้ชีวิตไปเรื่อยๆ ถ้าได้เจอคนที่คลิ๊ก คุยกันรู้เรื่อง มีพื้นฐานความคิด พื้นฐานชีวิตใกล้ๆกัน จูนกันติดก็ลองคบดู แต่คงไม่น่าจะไปไล่จีบใครแล้ว

ทางเลือกมีเยอะแยะถ้าชีวิตพร้อมแล้ว ถ้าอยู่คนเดียวสนุก+กลัวคนเข้ามาหลอกก้อยู่โสดไปก่อน หาคนคบไปเรื่อยๆ รอก่อนได้ แต่เห็นว่าอยากมีคู่ก็ค่อยๆ หา ใจเย็นๆ ได้ครับ
ต่อให้รอจน60-70 คุณก็ยังมีคนเข้าหาถ้าไม่อยากโสดแล้ว
แต่อันนึงที่ผมมองว่าถ้าคุณอยากมีลูก คุณจะเสียโอกาสในการได้เห็นลูกโต แต่ก่อนผมก็แบบที่คุณบอกแหละ พอมีลูกปุ๊บเสียดาย มีมันช้าไปเพราะแต่งงานช้า

ประเด็นคือคนวัยนี้มักไม่ค่อยไว้ใจใครง่ายๆอ่ะครับ คุยกันยังไงให้ต่อกันติด แล้วสาวที่เข้ามามั่นใจแค่ไหนว่าเป็นแบบที่ตัวเองอยากได้ มันมี 2 แบบคือสเปคแบบที่อยากได้ กับแบบที่ไม่ซีเรียส แต่ถ้ามีเงินผมว่าอาจจะซีเรียสนะ ผู้หญิงสมัยนี้ถ้ารู้ว่าเรามีเงิน เค้าก็พร้อมคุยไปต่อกับเราล่ะ แต่เบิ้องลึกแบบไหนยังไงก็อีกเรื่อง

นั่นสิ ปัญหาคืออะไร
ถ้าอยากมีแฟน ถ้าไม่โง่จริงๆ มีได้อยู่แล้ว
แล้วถ้าเขาจะเข้ามาเพราะเงิน มันก็ไม่แปลก อยู่ที่สูบมากสูบน้อยเท่านั้นเอง
หาคนที่มันสูบแบบมีมารยาทเหมาะสมหน่อย ก็พอ
ยิ่งคนอิดออดเรื่องบนเตียงด้วยก็ไม่ต้องเอา มันจะไปยากอะไรเนี่ย

เอาจริงแล้ว ผมเข้าใจนะครับ ว่าทุกคนเขาก็ต้องมองเรื่องนี้ เป็นปัจจัยนึงที่สำคัญ เป็นเรื่องปกติ

ผมไม่ได้ติดใจครับ ใจผมสามารถเลี้ยงดูในฐานะ ผมเป็นหัวหน้าครอบครัวได้

แต่สิ่งที่ผมตามหา คือ คนที่เขาห่วงเงินเรา เวลาใช้จ่าย กลัวเราใช้จ่ายแพง

มองถึงว่า นั่นคือเงินของเราสองคน ไว้ใช้กินกันตอนแก่เฒ่า

หรือพูดง่ายๆ คือ เป็นคู่ร่วมชีวิตกัน



โจทย์ผมอาจจะยากแหละ เพราะผมไม่ใช่สายเปย์ แต่เลี้ยงดูกันในฐานะครอบครัว ไม่ใช่แนวเสี่ยเลี้ยงเด็กครับ

ผมเป็นคนประเภท ไม่ได้ต้องการให้แฟนมาซื้อของแพงๆให้นะครับ แค่เขานึกถึง หรือ พูดในเชิงเป็นห่วง ผมก็แฮปปี้แล้ว

ไม่รู้ท่านจะ งง กับผมมั๊ย แต่ผมหาคู่ ประมาณนี้ ครับ

ใช่ครับ โจทย์ผมมันยากแหละ ถ้าถึงตอนนั้น ผมอาจจะเป็นขี้ระแวงมากๆก็ได้

ถ้ามีความพร้อมขนาดนี้ก็มีได้ แต่ด้วยอายุ จะหวังให้ได้คนที่อายุใกล้เคียงกันก็น่าจะยากอยู่เพราะส่วนใหญ่น่าจะมีครอบครัวหรือถ้าไม่มีครอบครัวก็เป็นสาวมั่น รักสันโดษ แล้วถ้าอยากมีเด็กเอ๊าะๆหน่อยก็ต้องระวังเรื่องหลอกให้เปย์อยู่ดี เป็นผมคงเลือกอยู่เป็นโสด เอาเงินไปเที่ยว ไปใช้ชีวิตและดูแลพ่อแม่ต่อไป

แต่ถ้าอยากมีลูกก็ไปรับเลี้ยงจากสถานสงเคราะห์ได้แต่ก็ไม่มั่นใจอีกว่าลูกโตมาแล้วจะเป็นคนดีอย่างที่ตั้งใจมั้ย ส่วนตัวผมจะใช้เป็นการให้ทุนการศึกษากับเด็กเรียนดีแต่ยากจนแทน อันนั้นเราแน่ใจแน่ๆว่าเค้าเป็นคนเก่งแต่ด้อยโอกาส

ถ้ามีวินัยและรักสุขภาพ ตีว่าอยู่ได้ถึง 90

ชีวิตพึ่งผ่านมาครึ่งทางเองนะครับ ผมว่าไม่สายไปที่จะหาคู่หรอก

เป็นแนวทางที่ดีครับ