ผมมีน้องชาย 2 คน ห่างกันคนละปีกว่าๆ อายุไล่กันไปเลย

สนิทกัน ทะเลาะกันตามประสาพี่น้องบางที คุยกันได้ทุกเรื่อง เหมือนเพื่อนมากกว่าน้องละเพราะวัยไล่กันเกิน น้องผมไม่เคยทำอะไรให้หนักใจด้วย

พูดเเล้วเเอบเศร้านิดๆเหมือนกัน สมัยก่อนนอนห้องเดียวกัน พอเข้ามหาวิทยาลัยก้เริ่มเเยกย้ายไปอยู่หอคนละที่ ตอนนี้ก้รรักกันปกติเเต่คิดถึงสมัยก่อนที่เล่นเกมด้วยกันเพราะมีคอมเครื่องเดียว พ่อจับมานั่งอ่านหนังสือก่อนทุกครั้ง 2 ชั่วโมงที่จะเล่นเกมเป็นเงื่อนไข ตอนนอนก้นอนคุยกันไปเรื่อย พอโตเเล้วบรรยากาศพวกนี้มันไม่มีทางมีอีกเเล้ว เศร้ายังไงไม่รู้

นี่น้องชายกับน้องสาว

น้องชายแต่ก่อนสนิทจัด หลังๆมันติดเกมกะติดเพื่อน ผมชวนไปไหนรำคาญซะงั้น เลยห่างๆกัน หลังๆก็คุยกันแต่ไม่สนิทเท่าแต่ก่อนละ

น้องสาวสนิท ไปหาไรกินด้วยกันแทบทุกเดือน

ไม่รัก ไม่เกลียด นานๆเจอกันที ตามเทศกาลหรือมีธุระปะปัง

พี่สาวโตกว่า 4 ปี อยู่ต่างประเทศ
สนิทกันดีครับ แต่ไม่ค่อยได้คุย นางมีครอบครัใแล้ว

มีน้องชาย คุยกันได้ แต่แม่งไม่มีความรับผิดชอบ ลูกก็มีแล้ว พูดจนไม่รู้จะพูดยังไง

ความรับผิดชอบแม่งต่ำ มีลูกควรทำตัวเป็นหัวหน้าครอบครัว ไม่ใช่ใช้ชีวิตอยู่ไปวันๆ

ตั้งแต่พี่ยืมเงินไป เค้าไม่ติดต่อมาอีกเลย

ของผมนี่ อยู่ระหว่าง
เฉยๆ ต่างคนต่างอยู่ กับ เกลียด ไม่อยากคบหา

เป็นฮีโร่ของน้อง แต่ปัจจุบันน้องไปไกลกว่า ส่วนผมอยู่บ้านหาอะไรทำทิ้งทวนก่อนลายาว แต่ผมรักน้องสาวของผมมากนะ ตั้งใจจะยกมรดกทุกอย่างให้น้องตอนผมบวชไปแล้ว

เฉยๆ คุยได้เมื่อมีเรื่องให้ช่วย

สนิทมากๆนะ พี่น้องบ้านผม อาจจะด้วยพ่อแม่ทำงานเยอะ แล้วพี่น้องเวลาอยู่บ้านก็ต้องดูแลกันเอง เลยค่อนข้างสนิทกัน ตอนอยู่ต่างจังหวัดก็ต้องเล่นกันเองเพราะคุณตาคุณยายไม่ค่อยปล่อยไปเล่นไกลบ้าน แต่เอาจริงๆคือครอบครัวผมสนิทกันหมดเลย พ่อแม่ลูก มีทะเลาะกันบ้างตามช่วงวัยเห่อมอย แต่พอผ่านมาได้เข้าใจเหตุผลพ่อแม่ก็ปลดล็อคชีวิตเลย

ตอนนี้ผมกับพี่ก็คุยกันบ่อยนะ คุยหมดอ่ะเรื่องงาน เรื่องบอล เรื่องเกมยังคุยเลย กับน้องๆผมก็ว่าผมเป็นที่โอเคนะ มีอะไรมันก็โทรหาผมหาพี่ผมก่อนจะโทรหาพ่อแม่ด้วยซ้ำไป

ไม่คุยกันมาจะเดือนละ

เหม็นขี้หน้าแม่ง

คุยกันได้ปกติ แต่ด้วยความที่อายุห่างกันเกือบสิบปีเลยไม่ได้สนิทกันเท่าที่ควร

น้องสาว 1 คน ห่าง 7 ปี โสดทั้งคู่อยู่บ้านเดียวกันกับพ่อแม่

มีช่วงที่ห่างๆกันไปบ้าง เพราะผมเรียนมหาลัย 10 ปี ช่วงปีที่ 8-10 มันเริ่มเข้ามหาลัยพอดีอีก เลยคุยสับเพเหระน้อยลง คุยปรึกษาชีวิตเรียนของน้องมันมากกว่า

หลังผมเรียนจบ + ปี 4 น้องฝึกงานที่บ้านเกิดพอดี เลยกลับมาคุยกันเยอะเหมือนเดิม คุยได้ทุกเรื่อง พาไปกินข้าวตลอด(เลี้ยงมันตลอดด้วย 555) ยกเว้นเรื่องความรักที่ขี้เกียจไปเซ้าซี้น้องมัน โตๆกันละ ไว้มันอกหักค่อยเป็นที่ปรึกษาพอ

อีกนิดนึงจะเกลียดละ แถมเป็นพี่น้องต่างพ่อ พูดละก็เห้อ เป็นเพื่อนยังเลิกคบได้ แต่สันดานไม่ดีในฐานะพี่น้องนี่ลำบากใจ แถมเอาตัวไม่รอดต้องกลับมาอยู่บ้านเดียวกันอีก

ความสัมพันธ์แบบแปลกๆ อยู่ด้วยกันแต่ไม่สนิทมาก คุยกันได้ ปรึกษากันได้ แต่ไม่ได้แบบไปไหนด้วยกัน บ่อยๆ แค่ไปกินข้าวร่วมกันนิดหน่อย ไม่ได้มีอะไรทำร่วมกัน ต่างคนต่างเคารพ เราจะขีดเส้นกันค่อนข้างชัด อะไรทำได้ทำไม่ได้ ไม่รบกวนกัน

ผมว่ามันเป็นลักษณะความสัมพันธ์ที่เหมาะกับผมดีอะ ไม่ต้องสนิทมาก อยู่ด้วยกันแบบเข้าใจพื้นที่ส่วนตัว ไม่ก้าวก่าย ไม่ล้ำเส้น ไม่เคยมีปัญหา ไม่เคยทะเลาะกันตั้งแต่อยู่ด้วยกัน 10 กว่าปี

ขนาดไปเที่ยวต่างประเทศด้วยกันยังแยกกันเที่ยวเป็นส่วนใหญ่ ออกจากที่พักคนละเวลา แค่ไปกินข้าวด้วยกันแล้วกลับมาโรงแรมพร้อมกัน