เริ่มแรกแฟนผมร้องไห้เลยครับ กลัวไม่พร้อมไม่อยากมี แต่จริงๆ เราก็ปล่อยมาสักพักละ ผมว่ามันเป็นแค่ความรู้สึกแรกเฉยๆ ที่ค่อนข้างจะสับสน งงๆ เพราะเป็นสิ่งใหม่ที่เกิดกับเรา พอปล่อยเวลาผ่านไปจะไตร่ตรองได้เองว่า ในความที่ไม่พร้อม เราก็จะพร้อมมีแรงสู้เพื่อลูกแน่นอนครับ ยินดีด้วยนะครับผม

ผมยังจำความรู้นี้ได้เมื่อเกือบ 7 ปีที่แล้ว

ผมกับเมียทำงานกันคนละจังหวัด แต่เราตั้งใจมีลูกกันมาก เจอกันแต่ละครั้งคือปั๊มกันให้มีลูกตลอดใช้ทุกทฤษฎี

วันนั้นเมียป่วยนอนรพ.คุณหมอจะให้ฉีดยาแต่ด้วยการที่ประจถเดือนขาดไป 3-4 วันเมียเลยขอตรวจครรภ์ก่อน

สรุปมาท้อง ตอนแฟนโทรมาบอก สิ่งแรกที่ผมทำคือเดินไปลาออก เพราะผมสัญญากับตัวเองว่าเมื่อไหร่ที่มีลูกผมจะใช้ชีวิตกับเค้าตลอดทุกช่วงเวลาของเค้า และผมก็ได้อยู่กับลูกตลอดทุกวันตั้งแต่เค้าอยู่ในท้องจนถึงตอนนี้ ไม่ว่าจะมีงานอะไรที่ได้เงินเยอะกว่าแต่ถ้าต้องหากลูกเมียผมปฎิเสธทั้งหมด

เรื่องเงินผมว่าไม่เกินกว่าเราบริหารจัดการครับ

สู้ๆและยินดีด้วยครับ

ยินดีด้วยครับ

ดีใจด้วยครับ

ตอนผมลูกคนแรก ผมใช้เวลาตั้งสติ 5 นาที

จากนั้นโทรหาทุกคนที่นึกได้ ร่วมชั่วโมง

ไม่ต้องกังวลเรื่องเงินเกินไปครับ เอาเท่าที่เราไหว ไม่ต้องไปฝืนใช้เงินเลี้ยงลูกตามคนอื่นครับ ถึงเงินจะสำคัญ แต่ไม่ใช่ที่สุด
สำหรับผมเวลานี่น่ากังวลกว่าเยอะ เวลานอน เวลากิน เวลาพักผ่อนส่วนตัว เวลาเที่ยว เวลาใช้ชีวิต จะหายไปเลย อันนี้จากประสบการณ์พ่อลูกแฝดครับ
ตอนนั้นความรูัสึกแรกผมก็สับสนและกลัวเหมือนกัน แต่งงานไม่ถึงเดือนก็ท้อง แถมต่อมารู้ว่าเป็นแฝดอีก ตอนนั้นไม่มั่นใจว่าพร้อมเป็นพ่อคนเลย กลัวรับผิดชอบไม่ไหว แล้วก็ทำใจตั้งแต่ตอนนั้นเลยว่าชีวิตส่วนตัวเราคงหมดแค่นี้แล้ว

ยินดีด้วยมากๆนะครับผม