คอนโดให้ตายก็ไม่ซื้อ จากคนที่เคยใช้ชีวิตอยู่คอนโดตั้งแต่เกิดถึงวัยรุ่น เห็นการเปลี่ยนแปลงของสภาพแวดล้อมยิ่งนานวันสภาพยิ่งแย่

เช่าแทนดีกว่า เบื่อก็เปลี่ยนที่

C: บ้านที่ WFH แล้วเข้าออฟฟิสแค่เดือนละครั้งสองครั้งครับ

แต่ถ้าในกทม.ขับไป 1ชม.กลับ 1ชม.ผมว่าปกติมาก ผมเลือกขับรถ
แต่ถ้าขับ 2 กลับ 2 เอาใกล้ๆดีกว่า เพราะยังไงต่อให้ย้ายงานเชื่อว่าเราจะมีเบสบนที่อยู่อาศัยด้วย

มี D: อีกคือ ซื้อบ้านโซนชานเมืองที่ไม่ไกลรถไฟฟ้า ขับรถไปจอดรถไฟฟ้าเอา
นั่งรถไฟฟ้าชม.นึง มันเหนื่อยน้อยกว่าขับรถ 1 ชม.เยอะ

ตัวคนเดียวเลือกคอนโดใกล้

มีครอบครัว เอียงไปบ้านไกลนิดๆ

ถ้ามีลูกไปบ้านไกลแบบไม่ต้องคิด ให้เด็กมันได้อยู่แบบไม่แออัด มีอากาศดีๆ

เลือกบ้านทุกวันนี้ขับรถไปกลับ 12 กิโลก็ตกขาละครึ่งชั่วโมงแล้วเพิ่มอีกแค่นี้ไม่เป็นไร

เสียเวลากับการเดินทางให้น้อยที่สุด
โดยเฉพาะ กทม

ผมเลือก A ครับ

ที่ไม่ชอบแบบ B เพราะ แนวคิดผมประมาณนี้ คือ

สมมุติ เดินทาง ไป-กลับ 3ชม./วัน
1ปี ตีว่าทำงาน 265 วัน
เท่ากับ 1ปี เสียเวลาเปล่าๆบนถนน = 795ชม. (ราวๆ 33วันเต็มๆ)

ถ้าทำงาน 10ปี = เสียเวลาเปล่าๆบนถนน 330วัน (คร่าวๆประมาณ 1 ปี)

**สรุป ทำงาน10ปี เวลาชีวิตจะหายไป 1ปี แบบเปล่าๆบนถนน**
ผมไม่อยากมีชีวิต 10ปีในเวลาจริง แต่ได้ใช้ชีวิตจริงๆแค่ 9ปี ครับ

ถ้าถามผม
ถ้าชีวิตตัวคนเดียวและไม่มีใครจริงๆคงจะเลือกคอนโด

แต่ชีวิตตอนนี้เลือกบ้าน
เดินทางไปกลับวันละ 2 ชั่วโมงครึ่ง ไปกลับรถไฟฟ้า

วันนึงถ้าไม่มีใครจริงๆ ไม่มีคนข้างหลัง
ตัวคนเดียวไปจนแก่
คงจะขายบ้านแล้วซื้อคอนโดแนวรถไฟฟ้าอยู่ซักที่