ผมเริ่มสนใจเรื่องการเข้าสมาธิ หรือ ญาณเพื่อให้ได้มาซึ่งความ สงบของจิตใจ

ได้แต่ศึกษาตาม u tube หลายอาจารย์ (90 %) ก็บอกว่าให้ฝึกอยู่กับตัวเอง อยู่กับลมหายใจ    2 การกระทำนี้ฟังดูแล้วเหมือนจะง่าย แต่จริงๆมันไม่ง่ายเลยนะครับ  คำถาม

1.การฝึกสมาธิ กับ การฝึกสติ  เหมือนกันไหม ?

2.การทำแล้วได้แบบนั้นจริงๆมันจะทำให้เกิดความสงบในใจ หรือพาไปถึงญาน จริงๆใช่ไหม

เพราะ ผมฟังอาจารย์ สุจินต์ มาเหมือนว่าการฝึก อานาปานสติ จริงๆแล้ว มันไม่ใช่การฝึก แบบที่ว่าจริงๆ แต่ผมก็พยายามถอดความหมายที่อาจารย์ อธิบายก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี (การบังคับจิตอยู่กับสิ่งหนึ่งสิ่งใด ไม่ใช่สมาธิ หรือ สติ)

3.ถ้าได้จริง เคล็ดลับ หรือแก่นของมันจริงๆคืออะไร







หรือใครมีเทคนิคหรือการฝึกนอกเหนือย่างที่ว่า รบกวนขอแชร์ให้ทีครับ




อีกเรื่อง ถ้าอยากอ่าน หรือศึกษา พระไตรปิฎก สามารถหาจากไหนได้บ้างครับ

ความคิดผมนะ ไม่เหมือนกันคับ
สมาธิคือขั้นต้น เหมือนกำลัง เพื่อจะเอาไปฝึกสติคือ ความรู้เนื้อรู้ตัว รู้ทันความคิดความรู้สึก ประสาททั้ง 5 โดยไม่เข้าไปฝืนมัน
ถ้าไม่มีสมาธิหรือความนิ่ง กำลังไม่มี จะฝึกสติไม่ได้และปัญญาจะไม่เกิด

ผมทำแค่ฆราวาส ไม่ได้ไปถึงขั้นที่ 2 ที่ท่านถาม
ลองฟังพระปราโมทย์ อันนี้ถูกจริตผมที่สุดละ
ทั้งนี้ทั้งนั้นมันคือความคิดผมคนเดียวนะ ท่านอื่นอาจจะคิดต่างกัน

สมาธิ เป็นจุดเริ่มต้น ต้องฝึกให้มีสามาธิ ให้นิ่งก่อน เมื่อมีสมาธิก็สามามรถเพ่งหรือกำหนดจิตหรือจดจ่ออยู่กับสิ่งใดได้นานๆ ซึ่ง ที่นิยมกัน มักกำหนดจดจ่ออยุ่ที่ลมหายใจ ไม่วอกแวก ถ้าจะเอาแบบลวกๆเลย จดจ่ออยู่กับสิ่งใดให้มั่นคงที่สุดนานที่สุด จนะไม่รุ้สึกนึกคิดไร เดี่ยวมันจะพบได้เอง เอาแค่ขั้นนี้ ในคนทั่วไปก็ลากเลือดแล้ว

พอมีโอกาส เข้าถึงได้แล้ว ทีนี้ก็ต้องมาฝึกคุมให้ได้อีก ไม่อยากให้เตลิดไปไกล แค่ เริ่มต้นจุดนี้ให้ได้ก่อนทำ จนรู้สึกว่า เราประสบกับเหตุการณืแปลกๆ ได้ถึงตอนนั้นจะรู้ตัวเอง ค่อย หาอาจารย์หรือ ความรู้ ในการฝึกขั้นต่อไปต่อเอาทีละขั้น จริงๆ การจดจ่อหรือเพ่งกับสิ่งใดๆ มากๆ นี้คือคีย์หลักเลยครับ คนบางคนไม่ได้ตั้งใจฝึก แต่ไปเพ่งกับอะไรบางอย่างนานๆจู่ๆ เกิดขึ้นเองเลยก็มี

ตรงข้ามกันครับ แต่ต้องทำงานร่วมกันแบบ total football

- สมาธิ(Concentration) = เปรียบเหมือนการเล่นเกมรุก(offensive) คือเราต้องเล็งว่าเราจะเพ่งไปตรงไหน โดยการตัดตัวแปรอื่นๆออกไม่ให้เช้ามารบกวนการทำงานนี้
- สติ(Mindfulness) = เปรียบเหมือนการเล่นเกมรับ(defensive) คือการทำให้เราเกิด awareness ตลอดเวลาว่าจะมีอยตนะภายนอกอะไรมากระทบกับอยตนะภายในของเราหรือไม่(ผัสสะ)

ซึ่งเราต้องทำ อาณาปารณสติ เพื่อให้เกิดสติที่สามารถรับรู้ ผัสสะที่เกิดขึ้นได้ดีขึ้น แล้วจึงใช้สติเข้าไปพิจารณา เพื่อให้เห็นความเป็นจริงที่เกิดขึ้น(ว่ามันเปลี่ยนแปลงและดับไป)

อาจารย์ที่ผมนับถือก็แนะนำให้ฟังหลวงพ่อปราโมทย์เหมือนกัน

ผมก็ออกแนวฟังไปเรื่อย ไม่ได้อยากรู้อะไรเป็นพิเศษ

ตอนนี้อยากรู้เรื่องญาน

พอจะแนะนำคลิป สำหรับฝึกญานเริ่มต้นหน่อยได้ไหมครับ

สติ = รู้ทันสิ่งที่เป็นอยู่ ไม่ใจลอย

สมาธิ = การจดจ่อกับสิ่งหนึ่ง

ไม่รู้ว่าใช้ประโยชน์ต่างกันยังไง แต่สองอย่างนี้น่าจะไปด้วยกัน

เท่าที่ผมตกผลึกมา ถ้าจะศึกษาธรรมะ ต้องรู้ก่อนว่า สติ สมาธิ ไม่เท่ากับ ธรรมะ และอย่าเอาความอยากเป็นที่ตั้ง ถ้าอยากมีสติกับสมาธิแล้วมุ่งแต่จะสงบ สิ่งที่จะได้คือฌานขั้นต้น(จะได้อะไรตามมแล้วแต่ความเชื่อ) ซึ่งถ้ามุ่งเอาตรงนี้ เหมือนมาถึงกลางทางแล้วหลงทาง

ถ้าจะไปทางธรรมะ ต้องใช้ปัญญาเพื่อให้รู้แจ้งว่าทุกสิ่งมีเกิดและดับตลอดเวลา และไม่มีตัวเรา ยิ่งระลึกรู้ได้มาก ก็ยิ่งดับกิเลสได้มาก ดับกิเลสหมดสิ้นคือไปถึงนิพพาน

ส่วนจะทำวิธีไหน ผมไม่มีความรู้หรือประสบการณ์มากพอครับ คำที่พอรู้ คือวิปัสนา สปติปัฐฐาน ลองค้นศึกษาดูครับ

สติ มาก่อน สมาธิ

สมาธิ ไปตามหลัง สติ

ยิ่งสติมากจดจ่อมากเท่าไหร่ สมาธิก็มีมากตามหลังสติเท่านั้น

คนละ wave สมอง สมาธิ wave เหมือนหลับในขณะตื่น เป็นการพักสู่ความสงบ สติ คือ wave ตื่นตัวในสภาวะนิ่ง เหมือนอย่างที่สมาชิกท่านบนบรรยาย awareness

เอาจริงนะ ท่าน ท่านอย่าไปคิดใกลถึงเรื่อง ญาณ


เอาแค่ ณาน ให้รอดก่อนครับ แค่ณาน จะฝึกได้แต่ละครับ ก็กินเวลาหลายปีแล้ว เลิกพูดถึงญาณเลย จะเข้ถึงญาณได้ มันต้องแบบระดับบวชอยู่วัดป่า นั่งสามาธิทั้งวัน เดินจงกรมทั้งวันเป็นแรมปี แบบนั้นเลยครับ

ฝึกสมาธิมากๆ ระวังกลายเป็นไร้สติ ขาดสติ อีโก้สูงปรี้ด นะครับ

1. ไม่เหมือนกันครับย่อๆคือ ฝึกสมาธิเพื่อผลของสมาธิ ไม่จำเป็นต้องมีสติ ส่วนการมีสติต้องมีสมาธิประกอบ


2. อยู่กับลมหายใจคือเป็นฐานในการฝึกรูปแบบนึง

ข้อดีของอานาปานสติคือฝึกอย่างเดียว ไปได้ทั้ง สมาธิ (สมถะ) + วิปัสสนา ฝึกได้ง่ายและไปได้สุดทาง


2.1 ดูลมหายใจสามารถทำให้เกิดความสงบไปจนถึงฌานได้จริง ยังไม่ต้องไปมองฌานอะไรไกลๆครับ

มองแค่ฌาน 1 ที่นั่งสมาธิไปจนจิตเกิดความตั้งมั่น เกิดปิติ สุข แค่นี้ก็พิสูจน์ได้ว่าฌานมีจริงแล้ว


2.2 ในขณะเดียวกัน ดูลมหายใจก็สามารถใช้เป็นฐานในการพิจารณาไตรลักษณ์ จนเกิดปัญญาญานได้


3. สมาธิ = ฌาน วิปัสสนา = ญาณ

ยกตัวอย่างง่ายๆ เหมือนการอ่านหนังสือ ท่านต้องจดจ่อกับสิ่งที่กำลังทำ คือ สมาธิ

ส่วนที่ท่านเรียนรู้ จากทำความเข้าใจพิจารณาในสิ่งที่อ่าน คือ ปัญญา (ญาณ)


4. ครูบาอาจารย์ที่ท่านจะให้ระวังคือ การบังคับจิตใจหรือการเพ่ง มันจะไม่ใช่สัมมาสมาธิ

อุบายคือการมีสติระลึกรู้เท่าทันอยู่เนืองๆ มันจะได้ขนิกสมาธิ ที่จะนำไปใช้ในการเจริญปัญญาได้ครับ


5. พระไตรปิฎกมันกว้างมาก แนะนำให้ศึกษาจากหมวดสติปัฏฐาน 4 ก่อนครับ

ถ้าต้องหาความรู้เพิ่มเติมก็ไปศึกษาส่วนของพระอภิธรรม คนธรรมดาทั่วๆไปเอาแค่ทำความเข้าใจสติปัฏฐาน 4 ก่อนก็เพียงพอครับ

ขนาดนั้นเลย หรอ ครับ พึงเคยได้ยิน ว่า ฝึกสมาธิมากๆ กลายเป็นไร้สติ ขาดสติ อีโก้สูงปรี้ด

อ่อ จะถามเรื่อง ณาน นั่นแหละครับ

แต่ไปพิมพ์ตัว ญ เฉย กลายเป็นเรื่องอีกระดับไปเลย

มีคลิปเริ่มต้น ณาน แนะนำบ้างไหมครับ

ที่ผมเข้าใจ ฝึกสมาธิ การตั้งมั่นอยู่กับสิ่งใดสิ่งหนึ่งได้
ส่วนฝึกสติ คือการตามดูสิ่งที่เกิดขึ้น

สมาธิคือฐานเพื่อฝึกสติ ไม่จำเป็นต้อง pro เรื่องการทำสมาธิ
ก็ไปฝึกสติได้

แชร์การฝึกส่วนตัว
สมาธิมีหลายแบบให้เลือกผมเลือก ดูลมหายใจที่ปลายจมูก
พอสมาธิดี ฝึกสติด้วยการดูกาย แต่ฝึกไปผมไม่ชอบจึงเปลี่ยนเป็นฝึกดูจิต

ผมก็คงแนะนำได้แค่ระดับเดียว คือขั้นแรก

ท่านทำสมาธิให้ได้นานที่สุดก่อน ลองดู เข้าให้ได้สัก 1-2 ชั่วโมงไปเลย พอทำสมาธิได่ระดับนั้น ท่านเพ่งอยุ่กับแค่ลมหายใจตัวเอง ไม่คิดถึงเรื่องอื่นเลย ตลอดทั้งสมาธิมีแค่ลมหายใจ เท่านั้น ผมคงแนะนได้ ท่านแค่เท่านี้ แค่จุดเริ่มต้น

เพราะอีก 3 ระดับ ตอจากนี้ คงต้องให้ คนรู้จริงหรือคนเคยทำได้มาสอนมาชี้ทาง รับมือซ้งยากกว่าอันแรกเยอะครับ

อันแรก ทำเพื่อให้รู้ว่า มันมีจริงนะ เข้าถึงได้จริงนะ ต่อจากนั้นคือ ต้องควบคุมกับรับมือมันให้ได้ ผมคิดว่าคงต้องมีหลายสิ่งตามมา เหมือนท่านเจอโลกใหม่โลกนึงเลยก็ว่าได้ ผมผู้ซึ่งยังไม่เคยเข้าถึง คงบอกวิธีรับมือท่านให้ได้

ถ้าวันนั้น ท่านผ่านขั้นที่ 1 ได้แล้วลองหาอาจาร์ย ที่น่านับถือสอนเป็นการส่วนตัว เพราะท่านจะเข้าใจอาการที่ท่านเจอ

ผมว่า ทริคมันอยู่ที่ ท่านจดจ่อกับอะไรแบบ แบบแน่วแน่นี้แหละ ผมเคยได้ยินเรื่องเล่านึง ไม่รู้ว่าจริงไหม มีคนคนนึงเคยอกหัก แล้วเค้าเสียใจมาก นอนซมไม่กินไม่นอน ไปไหนเลย จิต คิดถึงแต่เรื่องที่อกหัก อยู่หลายวัน จนจู่ๆ เข้าณาน ได้โดยบังเอิญเฉยเลย และเค้าตกใจมาก รับมืออะไรไม่ถูก ผมเลยได้ทริคมาว่า มันต้องจดจ่ออยู่กับสิ่งไดสิ่งนึง ไม่วอกแวก แต่ต้องบอกก่อน ผม เชื่อเรื่องของอดีตชาติ บางคน ชาติที่แล้ว เคยได้ฝึกมาแล้ว มาชาตินี้ ทำให้เข้าง่ายกว่าคนอื่น บางที คนนั้นชาติที่แล้วอาจเคยผ่านการฝึกมาแล้วก้ได้ ทำให้ ทำได้ง่ายในชาตินี้


ดูเพ้อเจ้อหน่อยนะผม