มีเงินก่อนเลยครับ เดี๋ยวไอเดียมันมาเอง ผมตอนนี้ก็ว่างงานในวัย 39 (เป็นบาร์เทนเดอร์) ยื่นสมัครไปก็มีเรียกไปสัมฯ บ้าง แต่ยังไม่มีที่ไหนจริงจังแบบ อยากได้คุณมาเป็นทีมงานของเรา แต่ยังโชคดีที่ไม่มีลูกเมีย ไม่มีหนี้สิน(บ้าน,รถ,กยศ.) ตอนนี้ก็หายื่นสมัครเรื่อยๆ

ปล.ในนี้มีใครทำร้านเหล้า บาร์ค็อกเทล เรียกผมสมัคร ไปสัมฯ ได้นะครับ

ท่าน จขกท กำลังวิตกเรื่องอะไรครับ .. ผมมีความรู้ด้าน การลงทุน และธรรมะ พอจะแนะนำให้คำปรึกษาได้ ยินดีเป็นอย่างมาก PM มาได้เลยนะครับ ยินดีช่วยเหลือ

ปล ผมไม่ใช่ตัวแทนประกัน หรือ โบรคเกอร์ใดๆ ไม่มีผลประโยชน์ใดๆทั้งสิ้น แค่เจตนาที่ดีสำหรับคนที่อยากปรึกษาเพื่อหาทางออกครับ

เทรดเป็นอาชีพ นี่มีแฟนได้ไหมครับ แฟนจะโอเคไหมที่เราทำอาชีพนี้

ผมแต่งงานแล้วแต่ไม่มีลูก ผมว่าขึ้นอยู่กับคนด้วย

ตอนผมใกล้หมดตัวลำบากแฟนก็ยังอยู่ไม่ได้ทิ้งไปไหน ช่วงนั้นแฟนก็อยากให้กลับไปทำงานเหมือนเดิม แต่หางานไม่ได้เลย

พออยู่ตัวก็ไม่มายุ่งแล้ว ขอแค่เราหาเงินได้ก็พอ

เดี๋ยวมันก็ผ่านไป คิดเยอะๆ คิดให้รอบคอบ ที่สำคัญมองให้ออกว่าตัวเองพลาดตรงไหน ไม่ใช่คนอื่นมาทำ

แต่ละช่วงวัยผมว่ามันบัดซบต่างกัน

วัยเรียนก็อย่าง วัยรุ่นเรื่องรักก็อย่าง

วัยทำงานก็อย่าง การใช้ชีวิตก็อย่าง

ส่วนผมคิดว่าบัดซบมาโดยตลอดจนทุกวันนี้38 ก็ยังแบบนั้นอยู่

แต่ก็ต้องผ่านไปให้ได้

ผมกินเที่ยวไปเรื่อยๆ ตังหมดรมควัน 555

สอบถามหน่อยครับ ถูกฟ้องเพราะเราเป็นผู้รับผิดชอบใช่ไหมครับ

แล้วเรื่องที่ถูกฟ้องจากโปรเจค คือผู้จ้างฟ้องหรอครับ เกี่ยวกับทำไม่เสร็จตามกำหนดเวลาหรือว่าอะไรครับ

งั้นก็เริ่มสร้างความมั่งคั่งตั้งแต่ตอนนี้ครับ ซื้อประกันออมเงิน ทองคำ อะไรก็ได้สะสมไปเท่าที่เราพอไหว

ถ้า 37+ แล้วมันบัดซบจริง ท่านก็มีเวลาให้สะสมความมั่งคั่งในตอนนี้เกือบ 10ปี ตอนนั้นมันอาจจะเติบโตไม่มากก็น้อย

ตอบไม่ถูกแฮะ ฝ่ายนี้ก็ใกล้37ล่ะ
ได้แต่ใช้ชีวิตไปวันๆ

ผมเป็นลูกทีมเขียนเอกสารของบลงทุน โครงการ ceo เป็นคนเริ่ม+สั่งให้เอาข้อมูลจากคนไหน เราก็รวบรวมแล้วเขียน และผมดันไปเป็นผู้ออกเอกสารสั่งจ่ายเงิน(ไม่มีอำนาจอนุมัติ)+ผู้ออกเอกสารประกอบการจ่าย(ผู้ออกเฉยๆ ไม่มีอำนาจหรือรับรองความถูกต้อง เพราะหน้าที่หลักคือเขียนเอกสาร ไม่ได้ริเริ่มหรือดูแลโครงการ มันเป็นหน้าที่วิศวกร) ผมเลยถูกฟ้องในฐานะผู้สนับสนุน ทั้งๆที่พนักงานสอบสวนก็พูดเองก่อนฟ้องว่าเขาดูแล้วผมไม่มีส่วนในเส้นทางการเงิน และผู้ออกเอกสารเนี่ยใครทำก็ได้ เพราะมันแค่เขียนๆเฉยๆ ไม่มีคนอนุมัติก็จ่ายไม่ได คนอนุมัติคือ ceo

คดีเริ่มจากคนในบริษัทที่เจาว่ากันว่าอยุ่ตรงข้าม ceo ไปแจ้งให้หน่วยงานนึงเข้าตรวจทุจริตบริษัท (ฟ้องหลายโครงการ ผมโดน1ในนั้น) จากนั้นก็มีทั้งบริษัทฟ้องเอง และอัยการสั่งฟ้อง ข้อหาคือจ่ายเงินแต่ไม่มีของ มีการขอเบิกเงินเพิ่มเติม ซึ่งคนดูแลมันคือวิศวกรคุมงาน กับผู้บริหารคนนึงที่เซ็นส่งมอบงาน ของ ณ วันนั้นมีพบบางส่วน แต่มาเจอทีหลังว่าอีกส่วนนึงอยุ่อีกที่นึงเพราะโรงงานมีช่วงถูกระงับไม่ให้ดำเนินการ เลยสร้างต่อไม้ได้ เงินชำระเป็นงวดแต่ยังจ่ายไม่ครบ เหลืองวดสุดท้าย

ขณะที่คนสั่งการคือ ceo อันการไม่สั่งฟ้องทุกคดี ด้วยเหตุผลว่าผู้บริหารไม่รับรู้ในรายละเอียด ทั้งๆที่ลูกน้องทุกคนรุ้ว่าเขารู้แทบทุกอย่าง ไปนั่งเฝ้าหน้างานบ่อยๆ ผมไม่เคยไปเลยตอนสร้าง เพราะหน้าที่ผมมันจบตั่งแต่ของบ แต่ ceo ดันสั่งให้ผมช่วยออกเอกสารเบิกจ่าย อ้างว่าอยุ่ กทม มันสะดวกทำจ่ายกว่า (โครงการอยุ่ ตจว)

ผมทำวันนี้ให้เหมือนวันที่ผมเป็น 0

ตลอดทุกวัน ผมไม่อวด ผมไม่โชว์

แต่ผมมีเก็บ มีทุกอย่าง ที่อยากมีแล้ว

แต่ผมก็ใช้แบบ ได้เงินเดือนก็ใช้แค่นั้น

ไม่มีมากกว่านี้ เหลือก็เก็บ

ใช้รถมอไซค์เก่าๆ WAVE100 ของพ่อตา

รถยนต์ไม่แพง ไม่มีใครมองว่ารวย

ยิ่งมาผมจน ผมยิ่งชอบ (แต่เพื่อนๆรู้กันหมด)

ผมไม่แคร์สายตาชาวบ้าน ใช้ชีวิตปกติ

บอกตามตรง โคตรมีความสุข

กระจายความเสี่ยงครับ

ถ้ายังมีเวลาเยอะถึง 7 ปี ทำอะไรได้อีกเยอะ