เราเคยได้ยินบางคนเขาพูดให้ฟังว่า ระหว่างคนฝึกท่าเดียว10000ครั้งกับฝึก10000ท่าไม่กี่ครั้ง

เขากลัวคนฝึกท่าเดียว10000ครั้งมากกว่า

เพราะฉะนั้นถ้าเราฝึกท่าเดียว หรือ2-3ท่า แต่ฝึก10000ครั้งหรือมากกว่านั้น
เอาให้ถึงขนาดที่ว่าคู่ต่อสู้รออยู่แล้ว ยังเอาไม่อยู่ ชนตรงๆไปเลย

พอคู่แข่งเปลี่ยนแผนมารุมเรา นั่นทำให้เพื่อนในทีมว่าง1คนกลายเป็นช่วยดึงตัวประกบเราได้ด้วย

หรือกีฬาประเภทเดี่ยวก็เช่นกัน ฝึก2-3ท่าแต่ฝึกเยอะๆมากๆ ให้ถึงขนาดที่ว่ามั่นใจว่าคู่แข่งรู้อยู่แล้วว่าเราจะมาไม้นี้ก็ไม่กลัวชนตรงๆไปเลย

มันน่าจะมีข้อดีแตกต่างจากที่เล่นหลากหลายแล้วคู่แข่งจับทางไม่ได้ อันนั้นคือถ้าเผลอคู่แข่งเดาถูกก็จบ
แต่แบบนี้คือคู่แข่งเดาถูกแต่แรกแล้ว ก็ไม่แน่ว่าจะเอาอยู่
ข้อดีอีกอย่างคือไม่ต้องใช้สมองมากเพราะ ชนตรงๆก็มั่นใจว่าชนะแน่นอนเก็บสมองไว้คิดรายละเอียดเล็กๆน้อยๆระหว่างปะทะก็พอว่าอีกฝ่ายจะแก้ยังไงแค่นั้น คนแก้เกมไม่ใช่เราแต่เป็นอีกฝ่าย

คิดว่าวิธีการแบบนี้มีข้อดี-ข้อเสีย อย่างไรบ้าง

มาถึงนี้ได้ยังไงหว่าาาา

ถ้าเอากีฬาอย่างเดียวคำกล่าวนี้ใช้ไม่ได้แล้ว เดียวกีฬามุ่งไปที่พละกำลังหมดแล้วใครมีกำลังเหนือกว่าชนะ เพราะเทคนิคแทบจะเท่าเทียมกันหมดแล้ว กีฬามันเล่นมาเป็น100ปีรึอย่างการต่อสู้มันมีเป็น1000ปีแล้วเทคนิคแทบไม่ต่างกันเลย

นึกถึง dirk คนแรกเลย

คนสองก้ พี่เครา กินฟาว 55555555

ถ้าสมัยก่อนก้ kareem ฮุค

แต่ถ้าไม่นับท่าเยอะ มีเคอรี่ยิงไว ฝึกยิงไวให้แม่น ท่าที่เหลือที่ปล่อยคือท่าขอแค่ห่างตัวประกบ ที่เหลือก้ยิงอย่างเดียวละ

เขาหมายถึงทำให้มันดีสักอย่าง ไม่ใช่ทำได้ทุกอย่างแต่ไม่ดี

ถ้าตอบจริงจัง ผมว่าการมีสัก 2-3 ท่าไว้สวิทช์ให้เหมาะกับสถานการณ์น่าจะเวิร์คสุด
อย่างท่านแรพเตอร์ว่า เดิร์ค ท่าเดียวหากินได้ แต่ที่เดิร์คทำได้ เพราะสูง 7ฟุตกว่า เอาคนเตี้ยมาทำก็จมบล็อคฉ่ำๆ ส่วนเคอรรี่ ละไว้แล้วกัน พรสวรรค์ 3 แต้มจริง ยิงได้ทุกจังหวะ แถมปล่อยไวด้วย
ปล.อัสดงมาบอร์ดนี้ได้ไง 555

ยกตัวอย่างบาส ยุคนี้มันไปไกลกว่าประโยคพวกนั้นแล้วน่ะสิครับ


คือคุณต้องมีท่าที่ฝึก 10000 ครั้งก่อน เป็นจุดเด่นที่สุดของคุณ และยังต้องเติมท่าอื่นๆเข้าไปอีกให้หลากหลายด้วย


มันไม่ได้แปลว่าฝึก 10000 ครั้งแล้วจะหยุดไม่ได้ เพราะอย่าลืมว่าคู่แข่งบางทีก็ฝึกป้องกันเรามา 10000 ครั้งเช่นกัน เราเลยต้องฝึกหนักเกินขีดจำกัดไปอีกเพื่อให้ได้ท่า 10000 ครั้งท่าที่ 2-3 ตามมา

ถ้าเป็นเทนนิส ผมว่าเล่นท่าเดียวจนโปร ภาษีดีกว่าเล่นได้หลากหลายนะครับ อย่างนาดาลนี่ลูกหากินคือ banana shot เลย คือลูกอื่นเล่นได้บ้าง แต่ winner ของแกคือไอ้ banana shot เนี่ยแหล่ะ

หรืออย่าง NFL ที่แผนเล่นเกมบุกมีเป็นร้อย แต่ทีมที่ประสบความสำเร็จในยุคหลังๆเล่น shotgun เยอะมาก จริงๆต้องบอกว่าหลังปี 07 ที่ Patriots เล่น shotgun เกือบๆ 60% ทั้งปี มันก็เริ่มเป็นเทรนด์ครับว่าจริงๆคุณไม่ต้องเล่นได้หลายแผนก็ได้ แต่มี play ที่คุณเจ๋งจริงๆซัก 2-3 plays คุณก็ไปได้ไกลมากได้เช่นกัน

ฉะนั้นผมว่าทำอะไรให้เชี่ยวชาญไปก่อนครับ แล้วถ้าจะเพิ่มอย่างอื่นค่อยเพิ่ม แต่คุณต้อง master บางอย่างให้ได้ก่อน

วรยุทธ์ทั่วหล้าตัดสินแพ้ชนะกันที่ความเร็ว
(ถ้าเป็นกีฬาผมเพิ่มให้อีกปัจจัยคือพลัง)

คำกล่าวนี้ค่อนข้างเป็นจริง คือถ้าคุณเร็วกว่าคู่ต่อสู้มาก ๆ มันก็ไม่ต้องมีท่าอะไรเลยอ่ะ วิ่งเลี้ยงผ่านไปได้เฉยเลย มีพลังมากก็เช่นกัน ไม่ต้องมีเทคนิคปะทะอะไรทั้งนั้น

ยามที่คุณไม่เร็วกว่าคู่ต่อสู้สิ เทคนิคท่าทางมันถึงมีความสำคัญในการเฉือนเหลี่ยม เพิ่มความสามารถคุณ แล้วในโลกกีฬาอาชีพ ความเร็วและพลังมันไม่ได้ต่างกันมาก ถ้าคนนึงได้เทคนิคเพิ่มเข้ามาก็สามารถทำให้เฉือนชนะเขาได้

เทคนิคท่าทาง ถ้าคุณฝึกกีฬาสักอย่างมันก็มีอยู่เท่านั้นแหละ เรียนไม่กี่วันก็ทำเป็น แต่พอไปเจอนักกีฬาอาชีพมันก็ไร้ผล เพราะเขาชิงจังหวะทำทุกอย่างได้เร็วกว่าเรา

มันจริงตลอดหรือเปล่า --> คงไม่

แต่การทำอะไรซ้ำ ๆ มีส่วนในระดับความเก่ง หรือความสำเร็จแน่นอน ซีดาน(นักบอล)เคยพูดไว้เหมือนกันว่า จริง ๆ ที่เค้าซ้อมมาก และซ้อมมานาน คือการผ่านบอลพื้นฐานนี่แหละ ไม่ใช่พวกทริคชอต แต่พอมันทำนาน ๆ จนเค้าขั้นอย่างอื่นมันก็มักจะตามมาเองโดยอัตโนมัติ