คานธีนั่งแบกลูกโลกอยู่ฮะ

แค่กลอนจริงครับ แต่คนในวังๆ เขาเชื่อเรื่องพวกนี้พอสมควร โอกาสที่จะได้เป็นลูกหลานเจ้า นี้1ในล้าน คนพวกนี้เชื่อเรื่องดวงเรื่องโหราศาสตร์ตั้งแต่เกิดครับ แต่เจนใหม่ๆ35ลงมาอาจจะเชื่อน้อยลง แต่มีความคิดนี้ในหัวบ้างใน
วัง

เราเป็นพวกห่างวัง ไม่เชื่อเรื่องพวกนี้อยู่แล้ว แต่กลับกันพวกเขาเชื่อแบบสุดหัวใจ

ปฏิทินอันสำคัญยิ่งขาดหายไปช่วงหนึ่ง
เดือนอื่นๆที่ยังคงเหลือต่างก็เศร้าสร้อย
วงดนตรีในชุดไว้ทุกข์บรรเลงทำนอง
ชักพาดวงจันทร์อันหม่นหมองขึ้นสู่เวิ้งฟ้าเงียบงัน

กลอนบทนี้ผมได้อ่านครั้งแรกราวๆ ปี 2531 สมัยนั้นหลวงพ่อฤาษีลิงดำท่านยังมีชีวิตอยู่ (มรณภาพปี 2535)

ที่มาคือหลวงพ่อฤาษีลิงดำท่านสอนอภิญญาในแนวมโนมยิทธิ คือ นั่งสมาธิแล้วอธิษฐานขอบารมีพระพุทธเจ้าให้เกิดหูทิพย์ตาทิพย์ เป็นอภิญญาที่ไม่ได้เกิดด้วยตัวเองแต่อาศัยบารมีของพระพุทธเจ้า จึงเรียกว่ามโนมยิทธิ หรือฤทธิ์ทางใจ หรือเรียกว่าอภิญญาเล็ก

เวลาหลวงพ่อสอนท่านจะให้ศิษย์นั่งสมาธิแล้วขอบารมีพระพุทธเจ้าไปสวรรค์ นรก ขอดูอดีต หรือขอดูอนาคต เห็นอย่างไรออกจากสมาธิแล้วมารายงานผลว่าแต่ละคนเห็นตรงกันไหม ผิดถูกอย่างไรหลวงพ่อช่วยแก้ให้

อย่างเช่นศิษย์คนหนึ่งขอดูอนาคตกรุงเทพ ร้องโอ้โหตกใจว่าทำไมมีถนนบนฟ้าเยอะแยะไปหมด (สมัยนั้นมีทางด่วนขั้นที่ 1 สายเดียวที่ลอยฟ้า) แล้วก็มีหลายๆ คนที่ใช้มโนมยิทธิดูอนาคตประเทศไทย ข้อมูลจากหลวงพ่อ้าง จากคนเห็นด้วยมโนมยิทธิ้าง แล้วก็มีคนรวบรวมเขียนขึ้นเป็นคำกลอน

กลอนบทนี้จึงไม่ได้เขียนโดยหลวงพ่อฤาษีลิงดำ แต่เป็นลูกศิษย์เขียน ผมชอบอ่านเรื่องแบบนี้ก็เข้าใจมาตั้งแต่ต้นว่าลูกศิษย์เขียนไม่ใช่หลวงพ่อเขียน แต่ยืนยันว่าเป็นกลอนเก่าประมาณปี 2531 ไม่ใช่เพิ่งมามีสมัยปี 2554 ที่เกิดน้ำท่วมใหญ่แล้วมีคนบอกว่าเขียนเพื่ออวยยิ่งลักษณ์

ความเห็นเกี่ยวกับกลอนนี้ผมว่าเหตุการณ์ตรงมาก ผิดเพี้ยนที่เวลาที่เป็นแค่ mile stone ว่าอะไรเกิดก่อนอะไรเกิดหลัง

บทที่ว่า
ทั่วโลกจะยกพระองค์ท่าน ชื่อกระฉ่อนร่อนทั่วทุกสิงขร
ตอนอ่านครั้งแรกผมเฉยกับบทนี้มาก เพราะฟังและอ่านหลวงพ่อฤาษีลิงดำเยอะ รู้ว่าท่านค่อนข้างอวยราชวงศ์ และความเชื่อของท่านก็ถ่ายทอดมาสู่ลูกศิษย์จึงคิดว่ากลอนบทนี้ไม่น่าจะเกิดขึ้นจริง
แต่ปี 2549 คราวจัดงานฉลองครองราช 60 ปี ที่มีกษัตริย์เกือทั่วโลกมาร่วมงาน ผมก็เริ่มคิดแล้วว่า เออ.. แม่นจริง

บทที่ว่า
จะมีการต่อตีกันกลางเมือง ขุนนางเขื่องกังฉินกินทั่วหล้า
คำว่าต่อตีกันกลางเมืองนี่ตรงจริงๆ ตั้งแต่แป๊ะเริ่มไปจัดเวทีที่สวนลุมแล้วก็ระดมคนออกมาลงถนน

บทที่ว่า
ประชาชีจะสับสนเรื่องดีชั่ว ถ้วนทุกทั่วจะมุดขุดรูหนี
บทนี้ก็ตรงมาก หลังจากลงถนนแล้วประชาชนสัสนมากว่าใครผิดใครถูกโดนแป๊ะโดนลุงจูงจมูกไปตามๆ กัน

จนมาถึงบท
แผ่นดินแยกแตกเป็นสองปกครองยาก
เกิดวิบากทุกข์เข็ญระส่ำระสาย
เกิดการปราบจลาจลชนล้มตาย
เลือดเป็นสายน้ำตานองสองแผ่นดิน
99 ศพ ยืนยันความแม่นของกลอนบทนี้

มาถึงบท
จะมีหนึ่งนารีขี่ม้าขาว
ควงคฑามุ่งสู่ดาวสร้างความหวัง
ผู้ปกครองจะเป็นหญิงพึงระวัง
สายน้ำหลั่งกรากเชี่ยวหวาดเสียวใจ
บทนี้ผมว่าหนึ่งนารีขี่ม้าขาวไม่ได้หมายถึงคนที่เก่งกาจอะไร แค่จะสื่อว่าเป็นผู้หญิงแล้วกลอนพาไป แต่มันแม่นตรงที่สายน้ำหลั่งกรากเชี่ยวหวาดเสียวใจนี่แหล่ะ
ดังนั้นหนึ่งนารีคือยิ่งลักษณ์ ไม่ใช่ ออ และน้ำเชี่ยวกรากก็หมายถึงน้ำท่วมปี 54 แต่อาจจะหมายถึงปีนี้ด้วยก็ได้เพราะมีอาจารย์เคยเตือนไว้ตั้งแต่ราวๆ ปี 56 ว่าน้ำจะท่วมใหญ่อีกครั้ง ให้หนีออกต่างจังหวัด พอน้ำลดค่อยกลับมาเพื่อดูว่าจะอยู่กรุงเทพต่อหรือจะย้ายไปต่างจังหวัดถาวร แต่ท่านบอกว่าอยู่ได้

บทท้ายๆ ที่พูดถึงศิวิไลซ์ ในเมื่อจริงมาหมดแล้วบทนี้ก็น่าจะเกิดขึ้นจริง ซึ่งตรงกับวิชาฮวงจุ้ยด้วยว่ายุค 9 ความเจริญจะย้ายจากโลกตะวันตกกลับมาโลกตะวันออก จึงมีโอกาสเป็นไปได้สูง เพียงแค่ว่าบทกลอนเป็นแค่ mile stone ว่าอะไรเกิดก่อนเกิดหลัง ไม่ได้ตรงถึงขนาดระบุ พ.ศ. ได้

ส่วนเรื่องคำทำนาย 10 รัชกาล
กลอนเก่าผมอ่านมาตั้งแต่เด็กๆ บอกว่าเป็นคำทำนายของพระสังฆราชองค์สุดท้ายของอาณาจักรอยุธยา แต่หลังๆ มีคนจับไปใส่มือใส่ปากสมเด็จโตเพราะคนรุ่นหลังรู้จักสมเด็จโตมากกว่า ถ้าอกว่าสมเด็จโตทำนายคนก็จะเชื่อกันง่ายกว่า
คำทำนายดั้งเดิมพูดถึง 10 รัชกาล ซึ่งหลวงพ่อฤาษีลิงดำเคยบอกว่าราชวงศ์ไม่ได้จบลงตรงนี้ แต่ทายไว้แค่นี้เพราะหลังจากนี้ประเทศเจริญแล้วเลยไม่รู้จะทายทำไม (เหมือนเดิมเลยว่าผมไม่ค่อยเชื่อ เพราะหลวงพ่อท่านเอนเอียงไปทางอวยราชวงศ์ ผมเชื่อว่าจะสุดตามทกลอนนี้มากกว่า ซึ่งสอดคล้องกับทหนึ่งนารีที่ว่ามหาชนจะพาไป) ส่วนที่มีเพิ่มอีก 2 รัชกาลมาเติมทีหลังในช่วง 20 ปีนี้เอง คงคล้ายๆ กับเด็กเอ๋ยเด็กดีต้องมีหน้าที่สิบอย่างด้วยกัน... แล้วก็มีคนมือบอนมาเพิ่มเป็นค่านิยม 12 ประการ คงคิดว่าเป็นกลอนบนผนัง ระหว่างนั่งส้วมอยู่ไม่มีอะไรทำก็เลยเขียนต่อเพิ่มให้ ซึ่งไร้ประโยชน์มากเพราะคนเห็นก็มีแต่คนเข้าส้วมเท่านั้น ค่านิยมที่เติมมานี้ก็เหมือนกัน คนที่จำได้คงมีแค่ครูที่ถูกังคัให้สอนเรื่องพวกนี้เท่านั้น

เรื่องเห็นอนาคตผมได้เจอคนที่มีความสามารถแบบนี้หลายคน แต่เขาก็ไม่ค่อยอยากพูด บอกว่าางทีมันก็ไม่ตรง เพราะพอคนรู้แล้วก็พยายามเปลี่ยนมัน

อดีตเปลี่ยนไม่ได้จึงทายแม่น แต่อนาคตเปลี่ยนได้จึงมักคลาดเคลื่อน อย่างน้ำท่วมใหญ่ที่ต้องมีอีกพอคนรู้ก็พยายามเปลี่ยนมัน มีการสร้างถนนสร้างคันกันน้ำไม่ให้เข้าท่วมกรุงเทพและปริมณฑลโดยรอบ จึงเป็นไปได้ว่าพื้นที่ภายในคันกั้นน้ำจะรอด แต่นอกคันกั้นน้ำมีหวังอ่วมสาหัส